Ο Αλέγκρι μπήκε στην ελίτ, ο Κοκού άλλαξε επίπεδο

Δεν συμβαίνει συχνά, ειδικά όταν δεν υπάρχουν προκρίσεις - εκπλήξεις, να βγαίνουν τόσο κερδισμένοι από την φάση των 16 του Champions League προπονητές συλλόγων που αποκλείστηκαν. Συνέβη όμως φέτος και μάλιστα σε υπερβολικό βαθμό. Σε μια φάση που ολοκληρώθηκε, τελικώς, φυσιολογικά, αν κανείς ζυγίσει τα ονόματα των συλλόγων που προκρίθηκαν και αυτά των ομάδων που αποκλείστηκαν, οι πιο κερδισμένοι είναι προπονητές ομάδων που αποχαιρέτησαν την διοργάνωση.

Ο προπονητής – έκπληξη της φάσης των 16 ονομάζεται Φιλίπ Κοκού. Σόκαρε την υψηλή κοινωνία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου με την Αϊντχόφεν που εμφάνισε και στα δύο παιχνίδια με την Ατλέτικο Μαδρίτης. Το σοκ δεν οφείλεται μόνο στην αποτελεσματικότητα του σχεδίου που εκπόνησε, αλλά και στο γεγονός ότι ο Ολλανδός έδειξε και στα 2,5 αυτά παιχνίδια την ικανότητα να αλλάζει το dna μιας επιθετικής ομάδας και να την βάζει να υπηρετεί με προσήλωση, αφοσίωση και μεγάλη τακτική πειθαρχία ένα εντελώς διαφορετικό είδος παιχνιδιού από αυτό που συνηθίζει να κάνει στα ματς του εγχώριου πρωταθλήματος, από αυτό που ορίζει η ολλανδική φύση της. Η Αϊντχόφεν πήγε στη Μαδρίτη και απέδωσε άρτια το πιο μοντέρνο είδος επιθετικής άμυνας απέναντι σε μια ομάδα που έχει εδώ και χρόνια αναγάγει σε τέχνη της αυτό το είδος παιχνιδιού. Και επειδή αυτό το πέτυχε με ποδοσφαιριστές που, στην πλειονότητά τους, δεν έχουν μεγάλη εμπειρία και πολλές παραστάσεις ποδοσφαίρου αυτού του επιπέδου, το παράσημο στην προπονητική στολή του 45χρονου προπονητή γυαλίζει. Είναι πολύ πιθανό η εικόνα της Αϊντχόφεν στην διπλή παρτίδα με την Ατλέτικο να γίνει διαβατήριο για την μετανάστευση του Κοκού σε καλύτερο πρωτάθλημα.

Ο δεύτερος πιο ωφελημένος αυτής της φάσης είναι ο Μαξ Αλέγκρι. Η Γιουβέντους των τελευταίων τριών ημιχρόνων, δηλαδή του β' ημιχρόνου του πρώτου ματς και των δύο ημιχρόνων της κανονικής διάρκειας της ρεβάνς είναι ISO που πιστοποιεί ότι ο 48χρονος προπονητής ανήκει στη σημερινή ελίτ του επαγγέλματός του και φυσικά δίνει πολλούς πόντους στον Αντρέα Ανιέλι που κατάφερε να τον ψήσει να συνεχίσει στο Τορίνο και να μη μεταναστεύσει στην Αγγλία. Η χθεσινή απόδοση της Γιουβέντους ήταν για δύο ημίχρονα ένα προπονητικό αριστούργημα. Λαμβάνοντας κανείς υπόψη πόσο κοστίζει η απουσία των Ντιμπάλα, Μαρκίζιο, Κιελίνι οδηγείται στο συμπέρασμα ότι το παιχνίδι που σχεδίασε ο Αλέγκρι οδήγησε σε υπερβατική απόδοση. Η αρμονία, ο συντονισμός και η ταχύτητα στην μετατόπιση της Γιούβε από την επιθετική άμυνα στους στόπερ της Μπάγερν και τον Νόιερ μέχρι τα όρια της δικής της μεγάλης περιοχής ήταν στοιχεία βγαλμένα από λογισμικό ψηφιακού θεωρητικού προγράμματος προπονητικής.

Ο τρόπος που μηχανεύτηκε, στήνοντας αυτήν την εξάδα στην αμυντική γραμμή προκειμένου να έχει έως και τρεις ποδοσφαιριστές στις πτέρυγες ώστε να βάλει τοίχο μπροστά στους Ριμπερί-Ντάγκλας Κόστα, ήταν μια εξέλιξη αυτού που είχε δοκιμάσει ο προπονητής της Ντόρτμουντ, ο Τόμας Τούχελ για να σταματήσει την Μπάγερν. Ο Αλέγκρι τα κατάφερε μέχρι το τελευταίο 20'λεπτο, δηλαδή μέχρι τη στιγμή που ο Πεπ Γκουαρδιόλα αποφάσισε να βγάλει δύο εξτρέμ στην δεξιά πτέρυγα της επίθεσης της Μπάγερν, τον Ντάγκλας Κόστα και τον Κομάν με την ελπίδα ότι η συνεργασία τους θα δώσει στον έναν εκ των δύο τον χώρο και τον χρόνο για μια ελεύθερη σέντρα προς την περιοχή. Παρ' όλα αυτά ο Αλέγκρι θα τα είχε καταφέρει αν δεν ερχόταν το καταδικαστικό λάθος του Εβρά στη φάση του δεύτερου γκολ. Κι ας μην ήταν αποτελεσματικές οι αλλαγές του. Η παράσταση της Κυρίας στο Μόναχο ήταν ομάδας που άξιζε να βρίσκεται στην 8αδα. Και ο προπονητής που παρουσίασε αυτό που είδαμε χθες κατάφερε να δώσει συνέχεια στην περσινή εικόνα της Γιουβέντους στο Champions League και μάλιστα σε μια σεζόν μεταβατική, αφού το περασμένο καλοκαίρι είχαν αποχωρήσει ο Πίρλο, ο Τέβες και ο Βιδάλ.

Ο τρίτος πιο κερδισμένος αυτής της φάσης ήταν ο Λουτσιάνο Σπαλέτι. Παρουσίασε μια άλλη Ρόμα από αυτή που είχαμε δει στην φάση των ομίλων με συνέπεια ένα ζευγάρι που έμοιαζε ανιαρά άνισο την ημέρα της κλήρωσης να γεννήσει τελικώς δύο πολύ ενδιαφέρουσες αναμετρήσεις. Η Ρόμα του Σπαλέτι δεν θυμίζει καθόλου την Ρόμα που άφησε ο Ρούντι Γκαρσιά. Και δεν είναι μόνο ότι έχει ήδη μάθει να αμύνεται καλύτερα. Είναι κυρίως η ταχύτητα της στην αντεπίθεση με αυτό το άμεσο παιχνίδι που σχεδιάζει ο Σπαλέτι σημαδεύοντας τους Ελ Σαράουι, Σαλάχ, Περότι και η μεγαλύτερη επιθετική ουσία που έχει πλέον το παιχνίδι της όταν έχει τη μπάλα στα πόδια. Η Ρόμα αποχαιρέτισε το Champions League αλλά η εικόνα της στα δύο ματς με τη Ρεάλ της τόνωσε πολύ το “εγώ” της και της έδωσε αύρα για να καταφέρει να πάρει εισιτήριο έστω για τα προκριματικά του επόμενου Champions League. Δημιούργησε δηλαδή στον προπονητή της την προοπτική να μονιμοποιηθεί στον πάγκο της Ρόμα.

Από τους υπόλοιπους υπήρξαν κάποιοι που βγήκαν ενισχυμένοι χάρη στην πρόκριση, με πρώτο τον Ρουί Βιτόρια, που οδήγησε την Μπενφίκα εκεί που δεν είχε ξαναβρεθεί στη διάρκεια της τελευταίας 4ετίας. Πολύ ενισχυμένος είναι και ο Μάνουελ Πελεγκρίνι, διότι η πρόκριση τον απήλλαξε από οποιαδήποτε ανησυχία σε σχέση με το αν θα μπορεί να καυχηθεί ότι έκλεισε μια επιτυχημένη τριετία στο Μάντσεστερ. Εφτασε ήδη την Σίτι εκεί που δεν είχε καταφέρει να ξαναβρεθεί στο Champions League. Αν το είχε κάνει και επί μιας πιο δυνατής αντιπάλου, ο Πελεγκρίνι θα μπορούσε σήμερα να νιώθει ότι δεν θα έχει καμιά φθορά για την υπεραξία του η κακή εικόνα της Σίτι στην Premier League αυτή την εποχή. Ενισχυμένος βγήκε φυσικά και ο Λοράν Μπλαν, πάνω σε μια στιγμή που είχε κερδίσει την επέκταση του συμβολαίου του με την Παρί. Καμαρωτός, ή τουλάχιστον ανακουφισμένος είναι ο Ντίτερ Χέκινγκ, που έχει να δείξει την μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία της Βόλφσμπουργκ σε μια εποχή που δεν τα καταφέρνει καλά στην Bundesliga να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες. Κερδισμένος είναι φυσικά και ο Λουίς Ενρίκε, αν και είχε περισσότερα να χάσει παρά να κερδίσει σε αυτή τη φάση του Champions League, όπως και ο Πεπ Γκουαρδιόλα. Στον Ντιέγκο Σιμεόνε η πρόκριση έδωσε μόνο ανακούφιση, διότι είναι τόσο ψηλά ο πήχης των προσδοκιών από την δική του Ατλέτικο, της οποίας το μέγεθος έχει καταφέρει να αλλάξει τόσο που να μοιάζει ως αυτονόητο αυτό το σερί των τριών παρουσιών στην 8αδα του Champions League. Για τον Ζινεντίν Ζιντάν η πρώτη πίστα, στη Ρώμη, είχε σημαντικά οφέλη, περισσότερα απ' όσα το δεύτερο ματς.

Με ενδιαφέρει και η δική σας άποψη, αποτυπώστε τη με τη συμμετοχή στην παρακάτω ψηφοφορία!