Ο Έλληνας του κινεζικού ποδοσφαίρου!

Το καλοκαίρι του 2015 είχαμε αναφερθεί αναλυτικά στην ποδοσφαιρική επανάσταση που συντελείται στην Κίνα. Την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου, τα κλαμπ της χώρας έκαναν... επίδειξη οικονομικής δύναμης, μοιράζοντας δεκάδες εκατομμύρια για να βάλουν στο πρωτάθλημά τους αστέρια που στο μακρινό ταξίδι τους μετέφεραν, άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο, λάμψη από Champions League.

Αυτή, όμως, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Το αναπτυξιακό πλάνο της Κίνας δεν περιορίζεται στην «εισαγωγή» ονομάτων και αυτός είναι ο λόγος που αρκετοί insiders έχουν πειστεί ότι το πρότζεκτ θα έχει διάρκεια και θα βάλει για τα καλά την τεράστια χώρα στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Ο πρόεδρος Σι Τζίνπινγκ με το επιτελείο του ανακοίνωσε μέσα στο 2015 το «σχέδιο μεταρρύθμισης του ποδοσφαίρου», δηλώνοντας ότι η ασπρόμαυρη θεά πρέπει να μπει στις ζωές των παιδιών από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, μέχρι το 2017 το ποδόσφαιρο θα είναι υποχρεωτικό σε 20.000 σχολεία, εκ των οποίων μόνο στα 5.000 παιζόταν μέχρι στιγμής. Αυτό σημαίνει ότι περίπου 8 εκατομμύρια παιδιά θα ξεκινήσουν από μικρή, εύπλαστη ηλικία να έχουν σχέση με την μπάλα. Αυτός είναι και ο μοναδικός τρόπος η Κίνα να αποκτήσει «δικό» της ποδόσφαιρο, να εμφυσήσει στις νέες γενιές το... σαράκι της μπάλας και να βγάλει ποδοσφαιριστές, οι οποίοι θα στελεχώσουν την Εθνική, θα κάνουν μεταγραφές στην Ευρώπη και θα προσπαθήσουν να εκπληρώσουν το μεγαλεπίβολο πλάνο του Σι, που θέλει μέχρι το 2034 να διοργανώσει το δικό της Παγκόσμιο Κύπελλο και να το κατακτήσει!

Σε αυτό λοιπόν το πρότζεκτ των υποδομών έχει ρόλο και ένας Έλληνας! Ο Ζήσης Γκέτσος, προπονητής αναπτυξιακών προγραμμάτων, έφυγε από την Ελλάδα λαμβάνοντας θέση συντονιστή στην Τσενγκντού. Πρόκειται για μία πόλη... δεύτερης κατηγορίας, με πληθυσμό μόλις 10 εκατομμυρίων! Μαζί με τις υπόλοιπες έχει ξεκινήσει κατασκευές γηπέδων και εγκαταστάσεων, όπως γηπεδάκια 5x5 στα οποία μπορεί να έχουν πρόσβαση όλοι, που θα οδηγήσει το πλάνο στην επόμενη μέρα. «Ήθελα να δουλέψω στο εξωτερικό στα αναπτυξιακά προγράμματα. Αφού πήρα το δίπλωμα της UEFA έστειλα e-mail... παντού και όποιες απαντήσεις πήρα μετά τις αξιολόγησα. Πήρα την απόφαση λοιπόν να πάω στην Κίνα», λέει στο FFT του gazzetta.gr.

Τα σχολεία πλέον έχουν βάλει για τα καλά το ποδόσφαιρο στην καθημερινότητά τους. Πολλά παιδιά μένουν μέσα, οπότε το σύστημα ανάπτυξής τους είναι αρκετά διαφορετικό. Πλέον κάνουν 2-4 προπονήσεις την εβδομάδα μόνο εκεί, ενώ υπάρχουν και τα αθλητικά εκπαιδευτικά ιδρύματα που δίνουν ακόμα μεγαλύτερη έμφαση. Τελευταία όμως δημιουργούνται πολλές ιδιωτικές ακαδημίες αλλά και εταιρείες οι οποίες παίρνουν συμβόλαια και δουλεύουν με τις μικρές ηλικίες.

Σε αυτό το κομμάτι εργάζεται και ο Γκέτσος. «Δουλεύουμε σε 7 διαφορετικά γήπεδα, πάνω στην εκμάθηση και στην προώθηση ποδοσφαίρου. Έρχονται και από μικρότερες πόλεις εδώ για να δουν το ποδόσφαιρο, να αποκτήσουν μια πρώτη επαφή. Επίσης τρέχουμε και κάποιες ακόμα παράλληλες δραστηριότητες, όπως τον διαδραστικό ποδοσφαιρικό τοίχο, το Σούτου (σ.σ: πρόκειται για έναν διασκεδαστικό τρόπο δουλειάς στο ποδόσφαιρο που θυμίζει... video game). Επίσης μας έχουν ζητήσει σε μια διπλανή πόλη, για παράδειγμα, όπου από 400.000 άτομα πρέπει να μαζέψουμε 10 παιδάκια Κ-10 και 10 Κ-8 και να στελεχώσουμε τις ομάδες της πόλης. Γίνεται πολύ αυτό εδώ, μαζεύουν τα καλύτερα παιδιά και τα προπονούν μαζί έτσι ώστε να ξεχωρίζουν τους καλύτερους, κάτι σαν τις μικτές που υπάρχουν δηλαδή στην Ελλάδα».

Το πλάνο του προέδρου και η επιρροή του αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη; Σύμφωνα με τον Έλληνα προπονητή έπαιξε σημαντικό ρόλο. «Η αλήθεια είναι ότι επειδή υπεραγαπάει το ποδόσφαιρο ξεκίνησαν και το προωθούν πάρα πολύ. Στα σχολεία πρέπει αναγκαστικά πλέον να διδάσκεται και στις ακαδημίες υπάρχουν πολλοί προπονητές εκτός Κίνας. Για να φανούν "καλοί" και προς τον πρόεδρο προσπαθούν παντού να προωθήσουν το αγαπημένο του άθλημα και να δείξουν ότι ο ένας το κάνει καλύτερα από τον άλλον. Σιγά-σιγά ξεκίνησαν και να ξοδεύουν πολλά χρήματα, αλλά και όλο το κλίμα ευνόησε την άνοδό του ποδοσφαίρου. Υπάρχει πάρα πολύς κόσμος εδώ στην Κίνα, φυσικά δεν μπορεί να το αγαπήσουν όλοι, Υπάρχει όμως η τηλεόραση που δείχνει παιχνίδια από Ευρώπη, το ποδόσφαιρο μπαίνει στα σπίτια. Προφανώς, πλέον για τις μεγάλες ομάδες που κάνουν μεταγραφές είναι πολύ μεγάλο και το κέρδος που μπορεί να έρθει μετά, αφού ανεβαίνει πολύ και οικονομικά η ενασχόληση με το άθλημα».

Πέραν όμως του γενικότερου περιβάλλοντος, σταδιακά η ασπρόμαυρη μπάλα ριζώνει και στην νοοτροπία και την ψυχοσύνθεση των Κινέζων. Ο κόσμος παρακολουθεί τα τελευταία χρόνια, με το άνοιγμα και της τηλεόρασης, φανατικά ποδόσφαιρο, ωστόσο δίσταζε όταν ερχόταν η ώρα να παίξει. Υπήρχαν σχολεία που οι μαθητές απαγορευόταν να κλοτσήσουν το τόπι ή το έκαναν μόνο ερχόταν κάποιος επίτιμος καλεσμένος, όπως για παράδειγμα ο Ντέιβιντ Μπέκαμ που επιστρατεύτηκε σε ρόλο πρεσβευτή. Στη συνείδηση αρκετών γονιών και εκπαιδευτικών το παιχνίδι ήταν υποτιμητικό. Τα πρόσφατα σκάνδαλα διαφθοράς είχαν παίξει το δικό τους ρόλο προς αυτό, ενώ η τάση να κάνουν τα παιδιά λίγο από όλα (τένις, πιάνο αγγλικά κτλπ) είχε ως αποτέλεσμα να υστερούν λίγο προς τα ομαδικά αθλήματα, τουλάχιστον με τον τρόπο που τα αντιλαμβανόμαστε εμείς. «Οι γονείς πλέον αρχίζουν και αγαπούν το ποδόσφαιρο περισσότερο από το μπάσκετ ή άλλα αθλήματα», λέει στο gazzetta.gr ο Ζήσης Γκέτσος και προσθέτει: «Η σκέψη τους ήταν τι θα κάνουν στο μέλλον τα παιδιά, θεωρούσαν ότι με το ποδόσφαιρο δεν έχουν μέλλον. Θεωρούσαν ντροπή για τα παιδιά τους να ασχοληθούν με το άθλημα, αν και παλιότερα υπήρχε πάλι μια περίοδος που η Κίνα είχε ανέβει και υπήρχαν θετικές ενδείξεις, ωστόσο μετά πάλι κάτι δεν πήγαινε καλά. Πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει. Αγαπούν το άθλημα μέρα με τη μέρα και πιο πολύ».

Όλα δείχνουν λοιπόν ότι η άνθιση θα συνεχιστεί. «Φανταστείτε ένα χρόνο που έχει γίνει αυτό το μεγάλο άνοιγμα η αλλαγή είναι τεράστια. Σε 15 χρόνια λοιπόν, που θα έχουν δημιουργηθεί και νέοι ποδοσφαιριστές, με νέα νοοτροπία, σε μία χώρα με πάνω από ένα δις κόσμου τα πράγματα σίγουρα θα είναι εντελώς διαφορετικά. Η επιτυχία βέβαια είναι σχετική. Θέλουν πάντως 4-5 χρόνια για να βγει μια νέα πρώτη φουρνιά σίγουρα». Προφανώς, βέβαια, η δουλειά πάνω στο ποδόσφαιρο στην Κίνα διαφέρει από την καθημερινότητα στην Ευρώπη. «Προσπαθούν να μάθουν, αλλά θέλει να μπεις και λίγο στη νοοτροπία, να τους καταλάβεις γιατί δουλεύουν λίγο διαφορετικά. Τον προπονητή σαν δάσκαλο τον σέβονται αρκετά, είναι κάτι που απορρέει από την κουλτούρα τους ο σεβασμός. Σίγουρα τους αθλητές τους αγαπάνε και νομίζω ότι ένας Έλληνας ποδοσφαιριστής εδώ θα ήταν καλά», μας απαντά ο Γκέτσος σε σχετική ερώτηση. «Είναι και η γλώσσα ένα σημαντικό θέμα, ωστόσο μας παρέχουν μεταφραστές, Κινέζους που μιλούν αγγλικά και η δουλειά μας απλοποιείται».

«Η αλήθεια είναι ότι προσπαθούν πάρα πολύ. Τους λείπουν πολλά, κυρίως να αλλάξει ο τρόπος σκέψης, ωστόσο έχουν προπονητές από όλο τον κόσμο και ανθρώπους που δουλεύουν πολύ. Δημιουργούνται ιδιωτικές ακαδημίες αλλά η βασικότερη εκπαίδευση γίνεται στα σχολεία», μας λέει ο Γκέτσος. Η ποδοσφαιρική «αγορά» της Κίνας αναπτύσσεται συνεχώς, οπότε είναι πολύ πιθανόν στο μέλλον να δούμε κι άλλα πρόσωπα από την Ελλάδα να επιλέγουν την Ανατολική Ασία ως επαγγελματικό προορισμό...