Οι ήρωες της διπλανής πόρτας

Στα Βορειοοδυτικά του «Νησιού», υπάρχει μια επαρχία συχνά ξεχασμένη, παραμελημένη και φτωχή. Η Κούμπρια συνορεύει με τη Σκωτία, έχει μεγάλες αγροτικές εκτάσεις και είναι τρομερά αραιοκατοικημένη για τα δεδομένα της Αγγλίας, παρά τη μεγάλη έκτασή της.

Η μοναδική ποδοσφαιρική επαγγελματική ομάδα στην Κούμπρια είναι η Κάρλαϊλ, η οποία εδρεύει στην ομώνυμη πόλη, την μεγαλύτερη και πιο ανεπτυγμένη ολόκληρης της περιφέρειας. Τη δεδομένη στιγμή αγωνίζεται στη League Two, ωστόσο διατηρεί ένα από τα υψηλότερα ποσοστά οπαδών που ακολουθούν σε εκτός έδρας αγώνες. Μπορεί, για παράδειγμα, να έχει 4.000 στο Brunton Park και 2.000 στο αμέσως επόμενο εκτός έδρας. «Κάθε χρόνο κάνουμε περίπου 17.000 μίλια», τονίζει ένα ζευγάρι που δεν χάνει αγώνα. Η Κάρλαϊλ ιδρύθηκε το 1904 και το 1974 έγινε η εκπρόσωπος της πόλης με τους λιγότερους κατοίκους που έχει αγωνιστεί στη μεγάλη κατηγορία του Νησιού από 1906.

Μολονότι δεν έχει κάποια τρελή πορεία ή ένα μεγάλο επίτευγμα, η Κάρλαϊλ συσπειρώνει γύρω της κόσμο από όλη την ευρύτερη περιοχή. Κόσμο που την ακολουθεί πιστά και διατηρεί έναν διαφορετικό είδος σχέσης με το κλαμπ. Κρατά αναλλοίωτο το δεσμό συλλόγου-τοπικής κοινωνίας, σημείο κατατεθέν των αγγλικών ομάδων, το οποίο όμως σταδιακά φθίνει στο σύγχρονο παιχνίδι. Και όσα έλαβαν χώρα μετά τις καταστροφικές πλημμύρες που έφερε η καταιγίδα Ντέσμοντ έκαναν τους δεσμούς ακόμα πιο δυνατούς. «Ήταν σαν να έριξε τη βροχή ενός ολόκληρου μήνα σε μόλις 48 ώρες», μας λέει ο Άντι Χολ, υπεύθυνος επικοινωνίας της Καρλάιλ. «Πολλές περιοχές πλημμύρισαν συμπεριλαμβανομένου και του γηπέδου μας, του Brunton Park. Ολόκληρο το υπόγειο του κτηρίου καταστράφηκε και ο αγωνιστικός χώρος βούλιαξε χωρίς να μπορούμε να κάνουμε κάτι». Προφανώς, δεν επηρεάστηκαν μόνο οι εγκαταστάσεις του συλλόγου, αλλά και τα σπίτια των κατοίκων.

Ο αρχηγός της Κάρλαϊλ, Ντάνι Γκρέιντζερ εξηγεί στο FourFourTwo του gazzetta.gr πως ενεργοποίησαν αυτές οι καταστροφές την ομάδα: «Ο Μαρκ Γκιλέσπι, ο τερματοφύλακάς μας που ήταν άρρωστος και δεν είχε ταξιδέψει μαζί μας στο εκτός έδρας μας με την Γουέλινγκ, ήταν στο κεντρικό κτήριο του συλλόγου εκείνη τη στιγμή. Μας έστελνε φωτογραφίες. Ήταν τρελό και δεν μπορούσαμε απλά να το ξεπεράσουμε. Πολλοί από τους φίλους μου, που επηρεάστηκαν από τις πλημμύρες, μου έστελναν βίντεο κατά τη διάρκεια του Σαββατόβραδου με τις ζημιές. Το νερό είχε μπει μέσα στα σπίτια τους και είχε φτάσει πολύ ψηλά η στάθμη του.

Καθόμουν με τον Ρέινεσι ξανά και μιλούσαμε για το πως μπορούμε να βοηθήσουμε τον κόσμο και την κοινότητα. Κάνουν πολλά χιλιόμετρα για να έρθουν να μας βοηθήσουν, οπότε έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο να τους το ξεπληρώσουμε. Είμαστε μια ομάδα που βασίζεται στην κοινότητα ούτως ή άλλως, αλλά έπρεπε να κάνουμε κάτι παραπάνω. Αρχικά βάλαμε στο twitter και στο facebook ότι αν υπάρχει κόσμος που χρειάζεται βοήθεια, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας και εμείς θα τους βοηθήσουμε. Έπρεπε να το κάνουμε. Τέσσερα σπίτια και ένας δημοτικός χώρος επικοινώνησαν μαζί μας, αλλά μέχρι να πέσει το σκοτάδι περπατούσαμε στον δρόμο και χτυπούσαμε κάθε πόρτα, ρωτώντας αν χρειάζονταν να κάνουμε κάτι για αυτούς. Ήμασταν διατεθειμένοι να τους βοηθήσουμε με κάθε τρόπο.

Μπήκαμε σε ένα σπίτι περίπου 15 ποδοσφαιριστές. Μια ηλικιωμένη κυρία ζούσε σε ένα ισόγειο. Περάσαμε στο σαλόνι της και τη ρωτήσαμε τι θέλει να αφήσουμε μέσα. Μας είπε ότι πρέπει να βγουν τα πάντα έξω λόγω του νερού. Αδειάσαμε λοιπόν όλο το σπίτι! Υπήρχε ένας καναπές που είχε μουλιάσει και ζύγιζε σχεδόν ένα τόνο. Χαλιά, ντουλάπια, τραπέζια, ακόμα και την κουζίνα. Μας πήρε 20 λεπτά να τα βγάλουμε όλα έξω. Σε αυτή την κυρία θα έπαιρνε μια βδομάδα αν το έκανε μόνη της, αν και δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να το κάνει μόνη της.

Carlisle United players with Angela Watson, whose season ticket was first thing she saved from flooded home pic.twitter.com/4QkXQVLELN

— Josh Halliday (@JoshHalliday) December 8, 2015

Το περίεργο ήταν ότι όλοι ήταν πραγματικά τόσο θετικοί. Δεν ξέρω αν οι άνθρωπο αυτοί ένιωθαν πραγματικά έτσι, αλλά ακούγαμε μόνο καλά λόγια. Πώς μπορείς να είσαι τόσο αισιόδοξος και θετικός όταν σε έχει βρει τέτοια συμφορά; Μην με παρεξηγήσετε, οι άνθρωποι ήταν κατεστραμμένοι και λυπημένοι στο Καρλάιλ, αλλά ήταν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τη ζωή τους. Ως ομάδα δεν το πιστεύαμε ότι τους ακούγαμε τόσο αισιόδοξους να μας λένε "καλή τύχη την Κυριακή"».

Ομάδα και κόσμος έγιναν ένα, βοηθώντας τους έχοντες ανάγκη και την επόμενη μέρα εκείνοι έκαναν το παν για να τους ανταποδώσουν. Συγκεντρώθηκαν έξω από το γήπεδο, προκειμένου να βάλουν το λιθαράκι τους στην αποκατάσταση των ζημιών. Ελάχιστοι πίστευαν ότι θα η αγαπημένη τους ομάδα θα έπαιζε σύντομα ξανά στο Brunton Park. Κι όμως, με τη βοήθεια όλων και με τον έξπερτ Ντέιβιντ Μίτσελ να κάνει τα μαγικά του με τα νέα κομμάτια χλοοτάπητα που κατέφτασαν, το χορτάρι έγινε και πάλι χαλί. Όλο το διάστημα που η Κάρλαϊλ έδινε ματς μακριά από τη φυσική της έδρα, οι οπαδοί έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να δώσουν δυναμικό παρών στο πλευρό της και να ευχαριστήσουν τους Blues. Η συναισθηματική επιστροφή πραγματοποιήθηκε μετά από 49 μέρες με αντίπαλο την Γιορκ και στο παιχνίδι του FA Cup με την Έβερτον, οι Κούμπριανς γέμισαν το γήπεδο για να ευχαριστήσουν τους ήρωές τους.

Μόνο που σε αντίθεση με άλλους, τούτοι οι ήρωες δεν είναι απόμακροι και φανταχτεροί. Δεν νοιάζονται για τα αυτοκίνητα και τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Αποτελούν κομμάτι της κοινωνίας που ο σύλλογος εκπροσωπεί. Φορούν τη φανέλα με τους δύο δράκους και σηκώνουν το φορτίο μιας ολόκληρης περιφέρειας, τα όνειρα και τις συνειδήσεις του φτωχού εργατικού δυναμικού που συχνά στερείται από αλλού για το εισιτήριο διαρκείας του. Και η ενεργοποίηση που έφερε η καταιγίδα Ντέσμοντ, έδωσε νέα δυναμική στην αμφίδρομη αυτή σχέση.

«Ήταν πραγματικά εκπληκτικό το πως η τοπική κοινωνία έγινε μια γροθιά και όχι μόνο οι ποδοσφαιριστές. Όλοι αλληλοβοηθούνταν. Μπορούσες να δεις κόσμο να περνάει το δρόμο για να βοηθήσει τον απέναντι και μετά να γυρίζει στο σπίτι του και να δέχεται βοήθεια από κάποιον άλλον, ο οποίος επίσης είχε ζημιές στο σπίτι του!», μας λέει ο Γκρέιντζερ. Πιθανόν αυτό εξηγεί γιατί η 67χρονη Άντζελα Γουότσον, όταν είδε το νερό να πλημμυρίζει το ισόγειο του σπιτιού της, έτρεξε να σώσει τα διαρκείας και άφησε κάτω πράγματα όπως το πορτοφόλι και τα φάρμακά της...