Η γαλλική υπεροχή του Κλερφοντέν

Ο Στέφαν Κόβακς βρέθηκε για μία τριετία (1971-’73) στο τιμόνι του μεγάλου Αγιαξ ως αντικαταστάτης του τεράστιου Ρίνους Μίχελς. Ο Ρουμάνος τεχνικός συνέχισε με απόλυτη επιτυχία το έργο του Ολλανδού θρύλου, κατακτώντας εκείνος τα δύο από τα τρία σερί Πρωταθλητριών. Το 1981-’83, λίγο πριν το τέλος της καριέρας του, προπόνησε και τον Παναθηναϊκό, αλλά ίσως το πιο σημαντικό λιθαράκι του το είχε βάλει σε ένα πέρασμα (1973-’75) από την Εθνική Γαλλίας. Το 1976 έπεισε τον πρόεδρο της εκεί Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, Φερνάντ Σαστρ, να προχωρήσουν σε ένα εθνικό πρόγραμμα ακαδημιών.

Ως έδρα των εγκαταστάσεων επιλέχθηκε μία έκταση που είχε στη διάθεση της η Ομοσπονδία, στο Κλερφοντέν, στα 60 χλμ. από το Παρίσι. Τον Δεκέμβρη του 1988, ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο σπουδαίος Φρανσουά Μιτεράν έκαβε την κορδέλα, για να ξεκινήσει το κορυφαίο σχετικό project που υπάρχει σε όλο τον κόσμο. Μόνο που το εν λόγω συγκρότημα που ταυτόχρονα έγινε και προπονητική έδρα των μεγάλων Τρικολόρ, δεν ήταν παρά το κέντρο του προγράμματος. Σαν άλλο γαλατικό χωριό, το εν λόγω εθνικό σχέδιο περιλάμβανε ακόμα 11 αντίστοιχα μικρότερα ανά την επικράτεια προπονητήρια.

Στα υπόλοιπα γινόταν το… παιδομάζωμα και οι καλύτεροι στέλνοντας στο Κλερφοντέν. Τα παιδιά για να φτάσουν εκεί θα έπρεπε να πληρούν ορισμένες απλές, μα αυστηρές, βασικές προϋποθέσεις. Να είναι από 13 έως 16 ετών ετών, Γάλλοι πολίτες, που αγωνίζονται σε συλλόγους της χώρας. Ακριβώς 10 χρόνια αργότερα η Εθνική θα έφτανε στην κατάκτηση του Μουντιάλ και αμέσως μετά του EURO. Το πρόγραμμα ήταν ήδη πετυχημένο, καθώς από εκεί πέρασαν τα περισσότερα από τα μεγάλα αστέρια όχι μόνο εκείνης της υπερομάδας που άφησε εποχή, αλλά μέχρι σήμερα.

Κάπως έτσι λοιπόν το project συνεχίζεται και παράγει παικταράδες. Εννοείται πως δεν γίνεται κάθε φουρνιά να είναι top class, με συνέπεια και η Εθνική να έχει τα πάνω και τα κάτω της ανά περιόδους. Όλα δείχνουν όμως ότι ξημερώνει μία εκπληκτική μέρα για το ομοσπονδιακό συγκρότημα της χώρας. Η νέα γενιά που σταδιακά κερδίζει χώρο στην 11άδα της Γαλλία θεωρείται η πιο σπουδαία από κάθε άλλη αντίστοιχη στην Γηραιά ήπειρο. Τουλάχιστον μιλώντας για αυτούς που ακόμα θεωρούνται έως και 22 ετών και έχουν ήδη κληθεί στην Ανδρών (σ.σ.: όχι συνολικά για ταλέντα σε Εθνική Ελπίδων, Νέων κτλ.).

Το εν λόγω συμπέρασμα ανωτερότητας προκύπτει από έξι εκπληκτικά ταλαντούχους νεαρούς (αλλά και τρεις ακόμα λιγότερο εντυπωσιακούς, μα πολύ καλούς), οι οποίοι δεν είναι απλά πολλά υποσχόμενοι, μα ήδη πρωταγωνιστές σε ορισμένα από τα σπουδαιότερα clubs της Ευρώπης. Στην άμυνα φιγουράρουν ο Ράφαελ Βαράν της Ρεάλ Μαδρίτης (26 συμμετοχές με την Εθνική και 2 γκολ), ο Κουρτ Ζουμά της Τσέλσι (2/0), στο κέντρο ο Πολ Πογκμπά της Γιουβέντους (27/5), ο Ζοφρουά Κοντογκμπιά της Ιντερ (5/0) και στη επίθεση ο μόλις 19 ετών πρωταγωνιστής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο φορ των 80 εκατ. ευρώ, Αντονι Μαρσιάλ (6/0), αλλά και ο συνομήλικος του, Κίνγκσλεϊ Κομάν της Μπάγερν (2/0).

Σε αυτούς προσθέστε και τους… Λούκας Ντιν (Ρόμα, 10/0), Ναμπίλ Φεκίρ (Λυών, 5/1) και τον τερματοφύλακα, Αλφόνς Αρεολά (Βιγιαρεάλ, έχει κληθεί δύο φορές χωρίς συμμετοχή στην Εθνική) και θα έχετε μία φοβερή ανερχόμενη ομάδα. Η διαφορά τους σε σχέση με τους Ισπανούς και τους Γερμανούς που σε αυτές τις ηλικίες είναι επίσης δυνατοί, είναι ότι όσοι αναφέραμε, πρωταγωνιστούν ήδη σε μεγαλύτερες ομάδες. Στην Ισπανία π.χ. η φοβερή φουρνιά των Ισκο, Κόκε, Τιάγκο, Καρβαχάλ, μεγάλωσε και πέρασε τα 23. Οι Χουάν Μπερνάτ, Πάκο Αλκάθερ, Χοσέ Λουίς Γκαγιά, Σαούλ Νίγκεθ, Εκτορ Μπεγιερίν που ακολουθούν, είναι σίγουρα σούπερ, αλλά οι Γάλλοι σε αυτή την ηλικία υπερτερούν.

Στη Γερμανία πάλι οι Γκέτσε, Ντουρμ, Τερ-Στέγκεν, Λένο πέρασαν τα 23 και οι νεαρότεροι διεθνείς, Λίροϊ Σανέ, Εμρέ Τσαν, Γιούλιαν Ντράξλερ, Αντόνιο Ρούντιγκερ, Ματίας Γκίντερ, ναι μεν είναι εξαιρετικοί, αλλά και σε αυτή την περίπτωση οι Γάλλοι φαίνονται σαφώς πιο δυνατοί ή εάν θέλετε πιο… πολυδιαφημισμένοι και διάσημοι.

Ορισμένοι μπορεί να θελήσουν να βάλουν σε αυτή την άτυπη κόντρα για την ομαδάρα του μέλλοντος και τους Αγγλους. Η αλήθεια είναι ότι και εκείνοι έπειτα από πολλά χρόνια δείχνουν να έχουν μία εξαιρετική παραγωγή U-22 που έχει ήδη αγωνιστεί με τους μεγάλους. Τζον Στόουνς, Λουκ Σο, Ερικ Ντάιερ, Ντέλε Αλι, Ρος Μπάρκλεϊ, Χάρι Κέιν, Ραχίμ Στέρλινγκ, Αλεξ Οξλεϊντ-Τσάμπερλαϊν και στα δικά μου μάτια φαντάζουν ικανοί να στήσουν μία τρομερά ανερχόμενη Εθνική, που επιτέλους θα μπορέσει να πετύχει κάτι σπουδαίο. Και πάλι όμως οι Γάλλοι είναι πιο ταλαντούχοι.

Τα πάντα λοιπόν θα εξαρτηθούν τόσο από την περαιτέρω ανέλιξη που θα έχουν όλοι αυτοί που αναφέραμε όσο και από το πως θα αλληλεπιδράσουν με τους μεγαλύτερους που ήδη βρίσκονται στο ρόστερ των μεγάλων χωρών. Δυστυχώς, οι Ιταλοί, με μοναδικό U-22 πρόσφατα καλεσμένο να φορέσει το εθνόσημο τον Ντομένικο Μπεράρντι, έχουν χάσει το τρένο της ανανέωσης και αρκετά γερασμένοι, μοιάζουν να έχουν μείνει αρκετά πίσω στην συγκεκριμένη κούρσα ποδοσφαιρικών… εξοπλισμών με φόντο το άμεσο μέλλον. Σε αυτήν που προηγούνται οι απόφοιτοι της μεγάλης του Κλεροφοντέν σχολής!

Follow me: @jorgekaraman