Το “we believe” τεκμηριώνεται στο Anfield από τον Κλοπ

Την παρέλαβε, καταρρακωμένη ψυχολογικά, πριν από περίπου 50 ημέρες, στις 8 Οκτωβρίου. Το χθεσινό βράδυ τον βρήκε να πανηγυρίζει, κι ας μην είδε το πέναλτι – γκολ του Μίλνερ, την τρίτη νίκη (επί της Σουίνσι) στα τέσσερα τελευταία ματς της Λίβερπουλ για την Premier League. Μια νίκη που ανέβασε την Λίβερπουλ στην 6η θέση και την έφερε σε μικρή απόσταση βολής από τις θέσεις των εξασφαλισμένων εισιτηρίων για την φάση των ομίλων του επόμενου Champions League. Το “we believe” των οπαδών της Λίβερπουλ προς τον Γερμανό τεχνικό διανύει ημέρες ακόμη μεγαλύτερου ενθουσιασμού από αυτόν που είχε δημιουργηθεί στις πρώτες στιγμές της άφιξής του στο Anfield. Διότι έχουν προηγηθεί δύο μεγάλα “διπλά”, κόντρα σε Τσέλσι και – κυρίως αυτό – Σίτι. Και σε αυτά ήρθε να προστεθεί μια γήινη, και γι' αυτό δύσκολη και μεγάλης αξίας νίκη που έδωσε μεγαλύτερο νόημα αλλά και συνέχεια στα προηγούμενα. Προτού κλείσει δίμηνο, το project Κλοπ στη Λίβερπουλ μοιάζει το πιο ενδιαφέρον από όσα άρχισαν να εξελίσσονται στη διάρκεια της τρέχουσας σεζόν στα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Θέλω τη γνώμη σου, ποιο σου φαίνεται πιο ενδιαφέρον ποδοσφαιρικό project;

— Vasilis Sambrakos (@VSambrakos) November 30, 2015

Προς τεκμηρίωση αυτής της αίσθησης έκανα την ερώτηση στο twitter περί του πιο ενδιαφέροντος project ανάμεσα σε αυτό του Κλοπ, του Ρανιέρι στη Λέστερ, του Σάρι στη Νάπολι και του Σόουζα στην Φιορεντίνα. Το 70% των πρώτων 100 που απάντησαν στην ερώτησή μου ψήφισαν “Κλοπ”.

Το χθεσινό στο Anfield ήταν πολύ κρίσιμο τεστ για να καταλάβει ο παρατηρητής πόσα προλαβαίνει να κάνει ο Γερμανός προπονητής και να διακρίνει την πρόοδο στην στρατηγική και τον χαρακτήρα της Λίβερπουλ. Ο Κλοπ είχε έξω τον Κουτίνιο, δεν είχε έτοιμους για ενδεκάδα τον Στάριτζ και τον Χέντερσον και είχε να διαχειριστεί τις δυνάμεις της ομάδας του με δεδομένο ότι αυτή θα έδινε τρίτο παιχνίδι σε διάστημα εννέα ημερών.

Ο Κλοπ ξεκίνησε το ματς με την παραδοχή ότι οι μπαταρίες της Λίβερπουλ δεν φορτίζουν τόσο γρήγορα για να “σηκώνουν” ακόμη ένα παιχνίδι με τόσο επιθετικό πρέσιγνκ όσο έκανε η ομάδα του στο ματς με τη Σίτι. Εβαλε την Λίβερπουλ να πιέζει στα όρια του τελευταίου 1/3 του τερέν μέχρι το 20'λεπτο, όταν η διαπίστωση ότι η Σουόνσι αφενός απέφευγε τα λάθη στην πάσα όταν έχτιζε το παιχνίδι της κι αφετέρου δεν απλωνόταν κι έτσι δεν άφηνε ελεύθερους χώρους προς εκμετάλλευση με ένα κλέψιμο στη Λίβερπουλ τον έκανε να αλλάξει τακτική. Η βασική ιδέα για την ανάπτυξη δεν ήταν οι μεγάλες μπαλιές, των οποίων έκανε χρήση στα ματς με την Τσέλσι και τη Σίτι. Το σχέδιο ήταν “η μπάλα στον Τσαν” (έκανε 100 επαφές, τις περισσότερες από οποιονδήποτε) προκειμένου αυτός να μοιράζει παιχνίδι στις πλευρές, σημαδεύοντας τον Αϊμπ και τον Φιρμίνιο και επιδίωξη να δημιουργήσει μια ποικιλία στην ανάπτυξη τόσο κάθετα όσο και οριζόντια. Αυτή η προσπάθεια δεν αποτυπώθηκε ευκρινώς στις τελικές προσπάθειες, αφού η Λίβερπουλ δεν κατάφερε να μετουσιώσει την παραπάνω κατοχή σε ευκαιρίες. Σκεφθείτε ότι με περίπου 80 πάσες παραπάνω από την Σουόνσι στο επιθετικό μέρος του τερέν δεν κατάφερε παρά μόνο να κάνει ένα παραπάνω σουτ από την αντίπαλό της, η οποία γενικώς κράτησε λιγότερο τη μπάλα (54%-46%). Γιατί της συνέβη; Κυρίως επειδή ο Φιρμίνιο είχε πολύ χαμηλά ποσοστά ακρίβειας στις μεταβιβάσεις (66%) και μόλις δύο απόπειρες να σκοράρει, ο Αϊμπ τον μιμήθηκε και οι δυο τους παρέσυραν τον Μπεντέκε σε μια στείρα εμφάνιση με μόλις μια απόπειρα να σκοράρει και 50% αστοχία στις λιγοστές (14) επαφές του με τη μπάλα.

Ανασταλτικά η Λίβερπουλ δούλεψε (στο μεγαλύτερο διάστημα) σωστά, αλλά δημιουργικά ήταν μέτρια. Ομως δεν έπαψε να πιστεύει. Κι αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά της Λίβερπουλ του Κλοπ από την έκδοση του Μπρένταν Ρότζερς. Κι αυτό είναι το μόνο που είχε τάξει ο Γερμανός προπονητής στις πρώτες δημόσιες τοποθετήσεις του, το “συναισθηματικό ποδόσφαιρο”, μια δήλωση για την οποία άλλοι προπονητές θα είχαν φάει ήδη πολύ τρολ. Η κύρια διαφορά της μέσης εικόνας της Λίβερπουλ του Κλοπ από εκείνης του Ρότζερς είναι το πνεύμα, η διάθεση, το πάθος, η επιθετική άμυνα, η ένταση στα μαρκαρίσματα. Κοντά σε αυτά ήρθε χθες να προστεθεί η πίστη ότι τελικώς το σχέδιο θα λειτουργήσει και το γκολ θα έρθει. Και ήρθε. Κι ας μην το είδε ο Κλοπ, που είχε γυρίσει την πλάτη, όπως κάνει στα πέναλτι από τον καιρό που οι γιατροί τον συμβούλεψαν να αποφεύγει όσο είναι αυτό δυνατόν τις εντάσεις και τα δράματα. Μ' όσα έχει δείξει στα πρώτα 11 παιχνίδια του ο Κλοπ δεν θα μπορούσε να έχει δείξει μεγαλύτερη συνέπεια μεταξύ (δημόσιων) λόγων και πράξεων: έταξε μια Λίβερπουλ με μαχητικό πνεύμα και πίστη, και αυτό μας δείχνει.

​

Για να φτάσει στην ημέρα που το περιβόητο gegenpressing (η ιδέα του Κλοπ που διατάζει το αντίθετο της οπισθοχώρησης στην απώλεια της μπάλας, δηλαδή πίεση ψηλότερα με στόχο την άμεση επανάκτηση της κατοχής και τη νέα επίθεση) θα εμφανιστεί σε διάρκεια στο παιχνίδι της Λίβερπουλ θα χρειαστεί να περάσει καιρός. Διότι χρειάζονται μήνες δουλειάς ο Γερμανός και οι συνεργάτες του για να φέρουν τους ποδοσφαιριστές στο απαιτούμενο – ύψιστο – επίπεδο φυσικής κατάστασης που απαιτεί το gegenpressing. Το έκαναν με τη Σίτι, αλλά οι μπαταρίες δεν είναι ακόμη τόσο καλά επαναφορτιζόμενες για να το κάνουν κάθε τρεις μέρες. Ούτε έχει η Λίβερπουλ το απαιτούμενο βάθος πάγκου για να υποστηρίξει rotation χωρίς να λείπει η ποιότητα από την ενδεκάδα. Γι' αυτό και ο Κλοπ μηχανεύεται αυτό τον καιρό άλλους τρόπους για να επιβληθεί στον αντίπαλο και να πάρει νίκες σαν αυτή που έκανε με τη Σουόνσι.

Αν ο Κλοπ μάθει να λύνει τον γρίφο με τις περιορισμένες επιλογές που του δίνει το υπάρχον ρόστερ, πώς κανείς να μην πιστεύει ότι στην εξέλιξή του αυτό το project θα αυξήσει πάρα πολύ τις πιθανότητες αποτελεσματικότητας; Το χθεσινό τελευταίο 20'λεπτο, όταν στο παιχνίδι προστέθηκαν ο Στάριτζ και ο Χέντερσον, που έδωσαν εντύπωση ότι επιστρέφουν σε καλή κατάσταση, ενδεχομένως να αποδειχθεί χαρακτηριστικό. Διότι μια ενδεκάδα με αυτούς παρόντες και τον Κουτίνιο είναι μια ενδεκάδα που πλησιάζει πολύ περισσότερο σε πληρότητα στις προδιαγραφές που πρέπει να πληροί ένα σύνολο προκειμένου να αποδώσει το ποδόσφαιρο των ιδεών του Γιούργκεν Κλοπ.

Στη διάρκεια του β' ημιχρόνου χθες, τόσο πριν όσο και μετά το γκολ, ένιωθες το πνεύμα που δημιουργούσε το Anfield των περίπου 45 χιλιάδων οπαδών για να σπρώξει την ομάδα του στη νίκη και έκανες τον συνειρμό: αν ήδη πιστεύουν στο όραμα και το project του Κλοπ και δημιουργούν τέτοια ατμόσφαιρα μετά από δύο μεγάλες νίκες, σε τι όπλο θα εξελιχθεί η έδρα για μια Λίβερπουλ που θα παίζει το ποδόσφαιρο των οραμάτων του Κλοπ;