To Four Four Two μαζί με μία κάμερα του BBC περίμενε κοντά στο αεροδρόμιο Gatwick. Είκοσι λεπτά μετά πέρασε ένα Volkswagen Golf με τέσσερις επιβάτες που εν τέλει πάρκαρε. Ένας νεαρός άνδρας βγαίνει από το αμάξι με μαύρο πουκάμισο, καλό παντελόνι και παπούτσια και μία κόκκινη γραβάτα. Καλοκουρεμένος και με περιποιημένο μούσι για την περίσταση. Ο Τσουνταρί είναι έτοιμος να γράψει ιστορία στο FA Cup. Στα 21 του γίνεται ο πιο νέος τεχνικός στον θεσμό που κατεβάζει ομάδα με την AC London, όπου είναι και πρόεδρος, με το ματς με την Crawley Down Gatwick.

Ωστόσο τα προβλήματα για έναν άνθρωπο που θέλησε να είναι κοντά στη νεολαία και να την απομακρύνει από τα κακώς κείμενα της κοινωνίας δεν λείπουν. Μοιράζεται το γήπεδο με την Whyteleafe FC, ομάδα της Isthmian League και ενώ δύο μέρες πριν διαπίστωσαν πως το 2000 θέσεων γήπεδο Church Road είχε... διπλοκλειστεί για αγώνα, πράγμα που σήμαινε πως έπρεπε να πάνε να παίξουν στην έδρα του αντιπάλου τους. Ο Τσουνταρί είναι ιδρυτής, πρόεδρος και Γ. Γραμματέας του συλλόγου και ισορροπεί τις υποχρεώσεις του στην ομάδα με την δουλειά που έχει αλλού προπονητικά, αλλά και με ένα γραφείο μετανάστευσης που... τρέχει ο ίδιος.

«Το καλύτερο είναι πως κανένας δεν μπορεί να με απολύσει», λέει στο FFT κάνοντας πλάκα και ενώ οδηγεί τα media στα αποδυτήρια της ομάδας. Δεν πρόκειται για έναν απλό και συνηθισμένο 21χρονο ούτε φυσικά για έναν απλό σύλλογο.

Η ημιεπαγγελματική αυτή ομάδα παίζει στην Λίγκα των Συνδυασμένων Περιοχών Division One, η 10η κατηγορία σε Αγγλία και έχει παίκτες από 16 διαφορετικές ενθικότητε. Η ομάδα προέκυψε 6 χρόνια πριν στο μυαλό ενός... φοβισμένου τότε 16χρονου. Το 2011 που είδε διαδηλώσεις στο Λονδίνο και χιλιάδες οργισμένους νέους να καίνε εγκαταστάσεις και κτίρια. Να σπάνε καταστήματα, να κλέβουν και να χτυπούν κόσμο σε ένα πρωτοφανές ξέσπασμα βίας.

«Ήταν τόσο τρομακτικό που έτρεξα σπίτι και κρύφτηκα. Πρέπει να ήταν 200 και πλέον άνθρωποι που βγήκαν στους δρόμους και έκαναν αυτά τα πράγματα και πέρασαν από τον δρόμο μας στο Κρόιντον. Ευτυχώς δεν πείραξαν το σπίτι μας», λέει σχετικά.

Ο θείος του δεν ήταν τόσο τυχερός. Το μαγαζί του με ρούχα λεηλατήθηκε και ο ίδιος αναγκάστηκε να πουλήσει σχεδόν τα... πάντα. Το συμβάν αυτό τον ώθησε στο να προσπαθήσει να σώσει ότι μπορούσε. Ο ίδιος έλεγε πως για τους νέους δεν υπάρχει κάτι εποικοδομητικό στο Κρόιντον και πως κάτι έπρεπε να βρεθεί.

Έτσι σκέφτηκε πως θα μπορούσε να κάνει αλλαγές μέσω του ποδοσφαίρου. Έχοντας 1 ευρώ και κάτι... ψιλά στην τσέπη του και μία μπάλα που δανειζόταν από ένα άλλο παιδί στο τοπικό πάρκο κατάφερε να μαζέψει μία ομάδα Νέων για προπονήσεις.

Αρχικά όπως έλεγε ο ίδιος ήταν σαν μία κοινωνική πρωτοβουλία. Στην συνέχεια όμως από την στιγμή που έμπαινε μία προπόνηση την εβδομάδα δωρεάν έγινε πολύ δημοφιλές αυτό το event. Χρέωνε 56 ευρώ σε ανθρώπους για να παίζουν και μάζευε χρήματα για να φτιάξει ομάδα στην U-21 Λίγκα.

Η ομάδα του είχε πολλούς 16χρονους και 17χρονους. Πολλοί εξ αυτών είχαν εμπλακεί στις ταραχές και άλλοι είχαν κάνει και φυλακή. Όμως ο Τσουνταρί βρήκε έναν ανώτερο σκοπό και δεν κοίταζε τέτοια πράγματα. Ο βασικός στόχος ήταν να αλλάξουν οι ζωές των νέων αυτών παιδιών, όπως ανέφερε σχετικά εκείνος.

Η ελπίδα του Τσουντάρι ήταν να βρουν δουλειές, να γίνουν καλοί φίλοι και να δεθούν μεταξύ τους. «Έτσι σιγά - σιγά θα πηγαίναμε κάθε φορά για κάτι πιο καλό και πιο μεγάλο», σχολίαζε. Σε τρία χρόνια η ομάδα από Ερασιτεχνική έγινε ημιεπαγγελματική. Μία ομάδα με εθελοντές και μεγάλη προσπάθεια για να υπάρχει. Το δεξί του χέρι είναι ο Μουχαμάντ Άλι που κάνει τα πάντα. Από το να γεμίζει νερά μέχρι να φτιάχνει τα λογιστικά, να κρατάει ταμείο και να κάνει πρόγραμμα.