Ο Γούντμπερν και τα ταλέντα που γυρίζουν την πλάτη στην Αγγλία

Τον Ιούλιο του 2015 γράφαμε για τους λόγους της αγωνιστικής εξέλιξης της Ουαλίας, η οποία όχι απλά δικαίωσε τις προσδοκίες φτάνοντας στο Euro 2016, αλλά με την πορεία της μέχρι τα ημιτελικά απέδειξε σε όλους πως κάτι καλό γίνεται τα τελευταία χρόνια δυτικά της Αγγλίας. Αναφέροντας τους λόγους λοιπόν στο τότε κείμενο, είχε γίνει ξεχωριστή μνεία στην ενότητα και τη συλλογική εξέλιξη. Το πλάνο που οραματίστηκε ο Σπιντ και συνέχισε ο Κόουλμαν ήθελε έναν κορμό που να ξεκινά από τις μικρότερες εθνικές και σταδιακά να κερδίζει χρόνο στην πρώτη ομάδα. Ένα σύνολο που εξελίσσεται μαζί, γνωρίζει το παιχνίδι με κλειστά μάτια το παιχνίδι όλων όσοι το αποτελούν, αναπτύσσει τη μη λεκτική επικοινωνία και διατηρεί ένα κλίμα στα αποδυτήρια που λείπει σε πολλές εθνικές, μαθαίνοντας να αντιδρά συνετά τόσο στις επιτυχίες, όσο και στις αποτυχίες. Πώς όμως καταφέρνει να ενισχύσει τις μικρότερες εθνικές με ταλέντο και προσωπικότητα που δίνουν την προοπτική εξέλιξης για την την επόμενη φουρνιά ανδρών;

Το θέμα απασχόλησε αρκετά την επικαιρότητα στην Αγγλία με αφορμή τον Μπεν Γούντμπερν, ο οποίος έγινε πέρυσι ο νεότερος σκόρερ στην ιστορία της Λίβερπουλ, ξεπερνώντας και τον Μάικλ Όουεν. Ο 17χρονος έχει γεννηθεί στο Νότιγχαμ, όμως αγωνίζεται στην εθνική Ουαλίας, με την οποία έλαμψε στα τελευταία ματς των προκριματικών του Μουντιάλ πριν καν κλείσει τα 18. Ο Κόουλμαν, μάλιστα, δήλωσε πως ο Κλοπ ήταν επιφυλακτικός για το επίπεδο ετοιμότητάς του και το αν πρέπει να πέσει τόσο γρήγορα στα βαθιά. Η παρουσία του απέναντι σε Αυστρία και Μολδαβία δικαίωσε τον Ομοσπονδιακό τεχνικό.

Ο προπονητής της Αγγλίας, Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ, δέχθηκε στενό πρέσινγκ για τους λόγους που ο Γούντμπερν χάθηκε από τα «Τρία Λιοντάρια» και κατέληξε στους «Δράκους». «Είμαι υπεύθυνος για τα περισσότερα που γίνονται στην εθνική, αλλά όχι γι' αυτό. Έχουμε πολλά παιδιά που έχουν διπλή υπηκοότητα και είναι όλο και πιο δύσκολο να τα παρακολουθούμε όλα», τόνισε.

Πιθανόν, οι Ουαλοί είναι οι καταλληλότεροι να του απαντήσουν. Ανακάλυψαν τον Γούντμπερν σε ηλικία οκτώ ετών, όταν έπαιζε σε αλάνα του Τσέστερ. Ο Ίαν Ρίτσαρτσόν, ο οποίος ήταν για 40 χρόνια σκάουτ της Λίβερπουλ τον είδε και τον πρότεινε στους Ρεντς. Αμέσως ενημέρωσε τον Γκας Γουίλαμς, υπεύθυνο του «φρέσκου» τότε προγράμματος Talent ID. Έχοντας αφιερώσει την καριέρα του στην ανάπτυξη και τους νεαρούς ποδοσφαιριστές (είχε και ένα πέρασμα από τη Λίβερπουλ), ο Γουίλιαμς σπούδασε διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού και στη δουλειά του στην Ομοσπονδία συνδυάζει εξαιρετικά τους δύο τομείς ειδίκευσης. Μέσω του FAW Trust, που σε συνεργασία με την Ομοσπονδία δουλεύει εντατικά σε επίπεδο υποδομών σε όλη τη χώρα, ανέπτυξε ένα ευρύ δίκτυο σκάουτινγκ που καταγράφει λεπτομερώς όλα τα παιδιά που έχουν έστω και μακρινές ουαλικές ρίζες, παρακολουθώντας και καταγράφοντας την εξέλιξή τους. Όχι μόνο στο Νησί, αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, ακόμα και στην Αυστραλία και τις ΗΠΑ. Το δίκτυο έχει επεκταθεί και συνεχώς εξελίσσεται. Το πλάνο «τρέχει» παράλληλα με άλλα, που αφορούν την δουλειά στην προπόνηση, την εκπαίδευση, τις εγκαταστάσεις και τις ίσες ευκαιρίες προς όλους. Είναι δε σημαντικό ότι ένας από τους βασικούς συνεργάτες του FAW Trust είναι και η Premier League της χώρας.

Ο Μπεν Γούντμπερν ήταν ένα από αυτά τα παιδιά που εντοπίστηκαν νωρίς. Οι πρόγονοί του από το Σουόνσι έφεραν το ενδιαφέρον και αφού ο Γουίλιαμς τον παρακολουθούσε για μια τετραετία, στα 12 κλήθηκε για πρώτη φορά να φορέσει φανέλα με τον δράκο, σε προπονητικό καμπ 26 ταλέντων. Το διήμερο καμπ επαναλαβανόταν κάθε επτά εβδομάδες. «Όταν τον είδα, οι ικανότητές του ξεχώριζαν. Ήταν γρήγορος, δημιουργικός, ταλαντούχος, δυνατός, σκόραρε. Ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά που βλέπουμε τώρα από αυτόν στην μεγάλη ομάδα», τονίζει ο υπεύθυνος του προγράμματος στο Walesonline. Τρία χρόνια μετά, ο ταλαντούχος μέσος μπήκε στην Κ-15 και στη συνέχεια στην Κ-17. Μαζί με τα υπόλοιπα ταλέντα πέτυχαν σημαντικές νίκες, με αντιπάλους όπως η Αγγλία και η Γαλλία, προδιαθέτοντας για αυτό που έρχεται.

Ο Μπεν δεν είναι ο μόνος. Μια ακόμα χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο Ντέιβιντ Μπρουκς. Ο μέσος της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ τα έσπασε με την Αγγλία Κ-20 το καλοκαίρι, πήρε τον τίτλο του κορυφαίου στο τουρνουά Τουλόν και κέντρισε το ενδιαφέρον της Έβερτον. Λίγο μετά, αποδέχθηκε την πρόταση της Κ-21 της Ουαλίας, έχοντας μητέρα με ρίζες από την χώρα! Ο Ίθαν Αμπάντου που σε ηλικία 16 ετών έκανε την Τσέλσι να επενδύσει στο ταλέντο του, ο Μάθιου Σμιθ που ξεπετάχτηκε στη Γουέστ Μπρομ και από τα 14 ανήκει στη Μάντσεστερ Σίτι, ο μπακ Κόουλ Ντα Σίλβα, επίσης της Τσέλσι, που έχει και βραζιλιάνικες ρίζες. Όλοι έχουν την δυνατότητα να παίξουν και στην Αγγλία, όμως έχουν επιλέξει Ουαλία. Ο Αμπάντου μάλιστα έχει κληθεί και στην ομάδα των ανδρών.

Ο εντοπισμός και η γρήγορη ενσωμάτωση είναι το ένα σκέλος. Το άλλο είναι η δυνατότητα των «Δράκων» να πείθουν τους παίκτες να επιλέξουν την ομάδα τους αντί για την Αγγλία, την Σκωτία ή και άλλες εθνικές που έχουν το δικαίωμα, εντός και εκτός Ευρώπης. Και μολονότι ο ευκολότερος δρόμος προς την καθιέρωση και οι δεδομένα περισσότερες ευκαιρίες αποτελεί ένα σημαντικό δέλεαρ, δεν είναι το μοναδικό.

Ο τρόπος-κλειδί των Ουαλών είναι, σύμφωνα με τους ίδιους, το ότι αφήνουν στους παίκτες την επιλογή, χωρίς να πιέζουν με κάθε τρόπο. Στην πραγματικότητα, όπως αποκάλυψε ο Όσιαν Ρόμπερτς, τεχνικός διευθυντής του FAW Trust, ενθαρρύνουν τους παίκτες να δοκιμάσουν την εμπειρία των άλλων εθνικών ομάδων που έχουν δικαίωμα συμμετοχής, να πάρουν εμπειρίες και στο τέλος, αφού τα ζυγίσουν καλά, να επιλέξουν αυτό που θέλουν εκείνοι. «Είναι σημαντικό για εμάς όχι μόνο το τι κάνουν εντός αγωνιστικού χώρου, αλλά και εκτός. Όταν λέμε ότι θέλουμε να βελτιώσουμε τα παιδιά δεν το κάνουμε μόνο ως ποδοσφαιριστές, αλλά και ως ανθρώπους», προσθέτει ο Γουίλιαμς.

Η Ουαλία έχει δημιουργήσει ένα εκπληκτικό περιβάλλον στο οποίο τα παιδιά αισθάνονται σημαντικά και κατανοούν από την αρχή ότι οι καριέρες τους μπορούν να ωφεληθούν ουσιαστικά και μακροπρόθεσμα. Ίσως για λίγο «πουλήσει» περισσότερο μια κλήση στις μικρές εθνικές της Αγγλίας, όμως στην Ουαλία είναι διαφορετικά, τα οφέλη είναι πολλαπλά και η δυνατότητα καθιέρωσης σε ένα σύνολο που βοηθάει τα μέλη του απτή πραγματικότητα. Όλο αυτό απέχει σημαντικά από την αίσθηση «μαζικής παραγωγής» που μπορεί να συναντήσει κανείς σε άλλες χώρες, όπως η Αγγλία. Και φυσικά, τα παιδιά βλέπουν και τα ποδοσφαιρικά αποτελέσματα, κυρίως μετά το Euro της Γαλλίας, αλλά και μετά τον χαμό που έγινε με τον Γούντεμπερν.

Το όλο περιβάλλον λοιπόν που έχουν δημιουργήσει οι Ουαλοί συνδυάζει τεχνογνωσία, σκάουτινγκ και κίνητρο προς τους ταλαντούχους, δίνοντας ένα εξαιρετικό παράδειγμα για τον τρόπο διαμόρφωσης της βάσης μιας εθνικής ομάδας που παραδοσιακά ήταν στη σκιά των γειτόνων της, αλλά και γενικότερα χωρών με διασπορά σε προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες...