Υπάρχει και ο Μαρσιάλ

Η πρεμιέρα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε πολλούς πρωταγωνιστές να αναδείξει. Σκόρπισε χαμόγελα πέραν της συνολικής της λειτουργίας και του τρόπου που διαχειρίστηκε το ματς, κυρίως για τη συμβολή στο παιχνίδι των νέων δύο γραναζιών. Του Λουκάκου και του Μάτιτς.

Το ματς είχε πάρει το δρόμο του όταν ο Άντονι Μαρσιάλ ήρθε από τον πάγκο. Πέρασε για ένα δεκάλεπτο, όπου όλα είχαν κριθεί. Μπήκε στο 80', έβαλε ένα γκολ και μοίρασε μια ασίστ. Μέσα σε τρία λεπτά. Από το 2015/16 που συστήθηκε με τη φανέλα με τον διάβολο, μετρά 16 τέρματα και 11 ασίστ, έχοντας συμμετοχή σε περισσότερα γκολ από κάθε άλλον ποδοσφαιριστή που βρίσκεται στο ρόστερ της Γιουνάιτεντ. Φέτος το όνομα του Γάλλου έπαιξε αρκετά στο μεταγραφικό ρεπορτάζ. Η Ίντερ και η Τότεναμ φέρονται ως διεκδικήτριες,με την ξαδέρφη του να τονίζει ωστόσο ότι δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο, ούτε καν με τη μορφή δανεισμού, αφού τον υπολογίζουν. Και η αλήθεια είναι πως η συμπεριφορά του Μουρίνιο απέναντί του δείχνει να έχει αλλάξει.

Anthony Martial has everything to be an elite level baller. Need to play him this season! #mufc pic.twitter.com/Xl1f6foedt

— United Xtra (@utdxtra) August 12, 2017

Ο Μαρσιάλ είχε άμεσο αντίκτυπο σε μια ομάδα με ιδιαίτερες απαιτήσεις, η οποία δαπάνησε έναν σκασμό χρήματα για να τον αποκτήσει από τη Μονακό την τελευταία μέρα των μεταγραφών το προπέρσινο καλοκαίρι. Αρκετοί παρατηρητές γκρίνιαξαν για την απόκτησή του, κάνοντας λόγο για κίνηση πανικού. Εκείνος συστήθηκε με γκολάρα απέναντι στη Λίβερπουλ και βάλθηκε να σιωπήσει τους επικριτές του. Έδειξε, πέραν εκείνων των αγωνιστικών στοιχείων που έκαναν τον Φαν Χάαλ να ρίξει κάμποσα εκατομμύρια για έναν 19χρονο, εξαιρετική αντίληψη και προσαρμογή στο πλάνο του προπονητή. «Τον παρακολούθησα για 90 λεπτά στο Champions League και είναι ο μοναδικός 19χρονος που έχω δει και είναι καλύτερος από ότι ήταν ο Λιονέλ Μέσι σε εκείνη την ηλικία», έλεγε τότε ο Τζέιμι Ρέντναπ. Έδειξε συνέπεια και στα κρίσιμα, σκοράροντας το γκολ στις καθυστερήσεις του ημιτελικού Κυπέλλου με την Έβερτον, που έστειλε την ομάδα του στον τελικό. Οι οπαδοί τον έβαλαν για τα καλά στην καρδιά τους. Πετυχαίνοντας συνολικά 17 γκολ στην πρώτη του σεζόν, ήταν ένας από τους ελάχιστους λόγους που τους έκαναν να χαμογελούν. Το τραγούδι που του σκάρωσαν, ακούστηκε και στην προθέρμανση του αγώνα με τη Γουέστ Χαμ.

Κι ύστερα ήρθε το Euro 2016, όπου ήταν στην αποστολή των τρικολόρ μέχρι τον τελικό, χάνοντας μέρος της προετοιμασίας. Αλλά και ο Ζοσέ, ο οποίος έχει δείξει αρκετές φορές πως αν δεν του κολλήσει καλά ένας παίκτης από την αρχή, έχει θέματα, όποιος κι αν είναι αυτός ο παίκτης. Προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τον Μαρσιάλ σε έναν διαφορετικό ρόλο από αυτόν που είχε, περισσότερο στα αριστερά, θέλοντας να εκμεταλλευτεί το ξεπέταγμα και την ντρίμπλα του. Περίμενε όμως και πλήρη υποταγή στο πνεύμα Μουρίνιο, που απαιτεί επιστροφές, πίεση, βοήθειες στα μαρκαρίσματα, συνεχή κίνηση και δουλειά χωρίς τη μπάλα. Οι απαιτήσεις ήταν πολύ περισσότερες από εκείνες του Φαν Χάαλ, ο οποίος πόνταρε περισσότερο στα επιθετικά χαρίσματά του, του έδινε περισσότερες ελευθερίες στο πλευρό του Ρούνεϊ και τον λόγιζε περισσότερο ως κεντρικό επιθετικό.

Πέραν των ζητημάτων στην ανταπόκριση στον τρόπο του Μουρίνιο, η περσινή Γιουνάιτεντ είχε αρκετές δυσκολίες στο σκοράρισμα και στη γενικότερη επιθετική λειτουργία. Ο Μαρσιάλ δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά όποτε χρησιμοποιήθηκε, ακούστηκαν διάφορα για την προσωπική του ζωή και σημείωσε 7 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Παρόλα αυτά ολοκλήρωσε τη σεζόν πρώτος σε ασίστ.

Ο Μουρίνιο όταν βλέπει πράγματα που του αρέσουν, ξαναδίνει ευκαιρίες. Τα ρεπορτάζ θέλουν τον Μαρσιάλ πολύ θετικό στην προετοιμασία, ενώ έδειξε και στο παιχνίδι του ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ ότι κάτι αλλάζει. Το είπε και ο ίδιος ο προπονητής του: «Προφανώς θέλουμε μεγαλύτερη σταθερότητα στο ταλέντο του. Σήμερα ήταν θετικός, γι' αυτό και τον άφησα για 90 λεπτά». Στάθηκε όμως και σε κάτι άλλο: «Μπορώ να πω ότι προπονείται καλύτερα από πριν, δουλεύει σκληρότερα. Το ζήτημα είναι να αξιοποιήσει το ταλέντο του με μεγαλύτερη σταθερότητα». Ο Λίνγκαρντ τον αποκάλεσε: «εφιάλτη για τους αμυντικούς». Και αυτό είναι το σημείο-κλειδί.Μαζί με τη διάρκεια.

​

Είναι δεδομένο ότι στη φαρέτρα του Πορτογάλου υπάρχουν πλέον λύσεις ικανές να εξυπηρετήσουν περισσότερες εναλλακτικές για το πλάνο του. Στην περσινή νίκη επί της Τσέλσι, για παράδειγμα, κράτησε εκτός αντίπαλης εστίας την πρωταθλήτρια για πρώτη φορά μετά το 2007 επιλέγοντας δίδυμο τους Λίνγκαρντ-Ράσφορντ, οι οποίοι έκαναν πολλή δουλειά και χωρίς τη μπάλα. Ήταν ένα πλάνο απόλυτα προσαρμοσμένο στο παιχνίδι του Κόντε, με στόχο την χρησιμοποίηση του Ερέρα για την εξουδετέρωση του Αζάρ, τον Νταρμιάν σε ιδιαίτερο ρόλο και την άμυνα να αλλάζει ανάλογα με τη φάση του παιχνιδιού. Προφανώς, απέναντι σε κλειστές άμυνες που έκαναν τρομερά δύσκολο το γκολ το πλάνο άλλαζε. Οι επιλογές που υπάρχουν φέτος, θεωρητικά πάντα, μπορούν να δώσουν υπόσταση σε περισσότερες τακτικές επιλογές. Τόσο η λειτουργία της μεσαίας γραμμής, όσο και της επίθεσης, όπως και ολόκληρος ο προσανατολισμός ανά ενενητάλεπτο φέτος έχει περισσότερα περιθώρια προσαρμογής και παίκτες κατάλληλους για να φέρουν με επάρκεια το σχέδιο εις πέρας. Μοιάζει επίσης, τουλάχιστον σε αυτές τις πρώτες της παραστάσεις, να έχει περισσότερη ισορροπία, γεγονός που βοηθάει τους πάντες να επιτελέσουν καλύτερα τους ρόλους τους.

Στην προετοιμασία ο Μουρίνιο δούλεψε και με σχήμα με τρεις κεντρικούς αμυντικούς και δυάδα στην επίθεση, όπου θεωρητικά ο Μαρσιάλ θα μπορούσε να ταιριάξει ως παρτενέρ του Λουκάκου. Στην πρεμιέρα με τη Γουέστ Χαμ, όπου έπαιξε με τετράδα στην άμυνα ο αριστερός μεσοεπιθετικός (Ράσφορντ) κινούταν περισσότερο κοντά στον φορ, με τον μπακ να καλύπτει πιο ψηλά από ό,τι γινόταν στα δεξιά.

Ο Μαρσιάλ δεν ξεκίνησε, όμως «κούμπωσε» εκεί και άφησε το σημάδι του. Γκολ και ασίστ σε δέκα λεπτά. Και δείχνει πως σε μια σεζόν που ίσως αποδειχθεί η πιο καθοριστική της καριέρας του, είναι ετοιμοπόλεμος για την αντεπίθεση του Μουρίνιο με φόντο τον τίτλο. Αν φυσικά μέχρι να ολοκληρωθεί η μεταγραφική περίοδος δεν αλλάξουν ξανά τα δεδομένα...