Η ΑΕΚ βάζει σε κίνδυνο και την επόμενη σεζόν της

Στη διάρκεια των τελευταίων 90 ημερών, από τις 26 Αυγούστου, που αποφάσισε να απαλλάξει από τα καθήκοντά του τον Μιγκέλ Καρντόσο, μέχρι σήμερα η ΑΕΚ διαχειρίζεται μια κρίση. Θεωρητικώς η διαχείριση ξεκίνησε από τη στιγμή της λήξης του αγώνα με την Ξάνθη για την 1η αγωνιστική του πρωταθλήματος, όταν ο Δημήτρης Μελισσανίδης αποφάσισε την απομάκρυνση του Πορτογάλου προπονητή που είχε επιλέξει. Θεωρητικώς κατά τη διαχείριση μιας κρίσης η ηγεσία αναγνωρίζει το πρόβλημα και χαράζει μια στρατηγική για τη λύση του προκειμένου, σε περιπτώσεις σαν αυτή της αλλαγής προπονητή σε μια ποδοσφαιρική ομάδα, να βάλει όσο πιο σύντομα την ομάδα στη φάση των αλλαγών στη λειτουργία της, υπό το νέο καθεστώς. Ο στόχος είναι να μπει και να περάσει όσο πιο σύντομα αυτή τη φάση μια ομάδα και να μπει το συντομότερο στη φάση της παγιοποίησης, δηλαδή στη νέα κανονικότητά της. Για τις ποδοσφαιρικές ομάδες, που έχουν αξίες εκατομμυρίων ευρώ στο ρόστερ τους, αυτό το χρονικό διάστημα πρέπει να είναι το μικρότερο δυνατόν προκειμένου να περιορίζονται οι ζημιές και οι απώλειες και προκειμένου να μην προκύπτει η επιπλέον ζημιά της μείωσης των υπεραξιών της, δηλαδή των ποδοσφαιριστών της. Στην περίπτωση της ΑΕΚ, η εικόνα του τελευταίου διμήνου, δηλαδή τα όσα της συμβαίνουν εκτός αγώνων και όσα δείχνει στο τερέν κατά τη διάρκεια των αγώνων, αφήνουν τον παρατηρητή με την αίσθηση ότι δεν έχει λειτουργήσει τίποτα σωστά στη διαχείριση αυτής της κρίσης.

Η ΑΕΚ αποφάσισε ότι ο Μιγκέλ Καρντόσο δεν της έκανε και την ίδια στιγμή έπαψε τη συνεργασία της με τον Νίκο Λυμπερόπουλο που εργαζόταν ως τεχνικός διευθυντής. Προσέλαβε αμέσως τεχνικό διευθυντή και επειδή δεν ήταν προετοιμασμένη να αντικαταστήσει τον Καρντόσο με έναν προπονητή προοπτικής έκρινε ότι η πιο συμφέρουσα επιλογή ήταν να τοποθετήσει σε ρόλο υπηρεσιακού προπονητή τον Νίκο Κωστένογλου. Μέχρι εδώ όλα λογικά, βγαλμένα από τη λογική και από τα μαθήματα διαχείρισης κρίσης στο sports business management. Ολα φυσιολογικά, μέχρι την 3η Σεπτεμβρίου, όταν η ΑΕΚ αποφάσισε χωρίς καμία τεκμηρίωση, παρά μόνο τις δύο νίκες της στους πρώτους δύο αγώνες με το υπηρεσιακό σχήμα, να ανακοινώσει την μονιμοποίηση αυτής της κατάστασης. Η εικόνα της ΑΕΚ στη διάρκεια των τελευταίων 84 ημερών δεν δείχνει μόνο ότι η διοίκηση έκανε λάθος επιλογή· δείχνει ότι μεγαλώνει τη ζημιά που υπέστη με την ακύρωση ενός σχεδίου που είχε στηθεί πάνω στην πρόσληψη του Καρντόσο. Την επιλογή της να μην προσλάβει νέο μόνιμο προπονητή η ΑΕΚ δεν την πληρώνει τόσο με το -9 από την κορυφή, όσο με την εικόνα της εντός και εκτός τερέν. Μια εικόνα που βάζει σε κίνδυνο την πλειονότητα του έμψυχου δυναμικού της, το οποίο “καίγεται” στη συνείδηση του ίδιου του οργανισμού της ΑΕΚ, που τείνει να τους βγάλει “ακατάλληλους”, όσο και στη συνείδηση των φίλων της.

Δεν είναι πολύ εύκολη η εξήγηση που απαντά στην “γιατί δεν έχει καταφέρει 90 ημέρες μετά την πρόσληψή του ο Ιλια Ιβιτς να βρει προπονητή;”, ερώτηση. Δεν την έχει δώσει δημοσίως και συνεπώς δεν είναι γνωστό το σκεπτικό και η τεκμηρίωση της επιλογής που κάνει να αφήνει την ΑΕΚ σε αυτό το καθεστώς. Οποια και αν είναι η εξήγηση, το γεγονός είναι ότι αυτή η επιλογή κρατά την ΑΕΚ σε καθεστώς αποσύνθεσης.

Ποδοσφαιριστές λειτουργούν με την ψευδαίσθηση ότι είναι μεγαλύτεροι από την ομάδα. Ποδοσφαιριστές παραβιάζουν κάθε εσωτερικό κανόνα λειτουργίας. Ποδοσφαιριστές που δεν παρουσιάζουν ίχνος ατομικής βελτίωσης. Ποδοσφαιριστές που λειτουργούν με τη συνείδηση ότι δεν κρίνονται, διότι δεν υπάρχει μόνιμος προπονητής για να τους κρίνει και να αποφασίσει αν “του κάνουν” ή όχι. Ποδοσφαιριστές που απαξιώνονται.

Ο Κωστένογλου δεν θα μπορούσε να κάνει πολλά παραπάνω από αυτά που κάνει στη διάρκεια των τελευταίων 90 ημερών. Προσπάθησε να διαχειριστεί μια κρίση με τη συνείδηση ότι λειτουργεί ως προσωρινός. Γύρεψε μπαλώματα, προσπάθησε να διαχειριστεί τον ψυχισμό ιδιότροπων και “κακομαθημένων” ποδοσφαιριστών, λειτούργησε με την αντίληψη ότι εκείνος, ως υπηρεσιακός προπονητής μιας κακοδουλεμένης ομάδας, είχε περισσότερο ανάγκη από την υποστήριξη των ποδοσφαιριστών από όσο είχαν οι ποδοσφαιριστές ανάγκη την δική του εμπιστοσύνη. Με άλλα λόγια, ο Κωστένογλου λειτούργησε ως προσωρινός επειδή αυτό ήξερε ότι είναι. Οταν τον έκανε μόνιμο, η ΑΕΚ έκανε μόνιμο έναν προπονητή που είχε βάλει τη βάση του προσωρινού στη σχέση με τους ποδοσφαιριστές. Και δεν βρήκε τον τρόπο να “γυρίσει” τον διακόπτη και να πείσει τα αποδυτήριά του ότι πρέπει να τον “φοβούνται”.

Με όλα αυτά, η ΑΕΚ ζει εδώ και 84 μέρες με τον κίνδυνο να μειώσει την αξία των “πρωτοκλασάτων” της και να μειώσει τη δυναμική των ταλαντούχων ποδοσφαιριστών της. Δεν εξελίσσει τους “μικρούς”, συνεχίζοντας την κακή παράδοση που έχει δημιουργήσει στη διάρκεια της τελευταίας τριετίας ως συνέπεια των συνεχόμενων αλλαγών προπονητή. Με όσα κάνει σήμερα η ΑΕΚ δεν βάζει σε κίνδυνο μόνο την τρέχουσα σεζόν αλλά και την επόμενη. Διότι ποιος θα αποφασίσει αυτό τον καιρό για τις αλλαγές στο ρόστερ κατά τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο όταν δεν υπάρχει ο επόμενος μόνιμος προπονητής; Και πώς δημιουργεί η ΑΕΚ συνθήκες που υπόσχονται την αύξηση των πιθανοτήτων της να γίνει καλύτερη στη διάρκεια της σεζόν όταν δεν μπαίνει στη φάση των αλλαγών;

Με βάση τη λογική, η ΑΕΚ θα έπρεπε να έχει βρει τον επόμενο προτού συμπληρώσει μήνα ζωής χωρίς τον προηγούμενο, ώστε να δώσει στον νέο της προπονητή τον χρόνο να βάλει την ομάδα στη φάση της αλλαγής και να βγάλει συμπέρασμα, μέχρι τον Ιανουάριο, σχετικά με την αγωνιστική ποιότητα και την νοοτροπία των αξιολογούμενων ποδοσφαιριστών. Αν είχε συμβεί αυτό, η ΑΕΚ θα έφτανε στον Ιανουάριο με προπονητή που θα είχε κατασταλάξει σχετικά με το ποιοι είναι συμβατοί με την ομάδα που έχει στο μυαλό του. Και το τέλος της σεζόν θα την έβρισκε με μια ομάδα της οποίας η νέα λειτουργία θα βρισκόταν στη φάση της παγιοποίησης. Με μια ομάδα δημιουργημένη, που θα πήγαινε στις θερινές μεταγραφικές αλλαγές και στην θερινή προετοιμασία για να αναβαθμιστεί προκειμένου να σηκώσει στις πλάτες της μια ρεαλιστική ευθύνη της προσδοκίας να εκκινήσει στη σεζόν 2020-'21 καλύτερα, συγκριτικά με την εκκίνηση που έκανε στην σεζόν 2019-'20.