Ο Μαρτίνς είναι δημιουργός και των…δύο Ολυμπιακών, με ό,τι (καλό ή κακό και για τον ίδιο) συνεπάγεται…

Σχολιάζουν αναγνώστες γιατί στα άρθρα μου πριν τα παιχνίδια του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα (προ)βλέπω τόσες δυσκολίες. Μα γιατί όλα τα παιχνίδια του «μυρίζουν» γκέλα…

Από την Πέμπτη είχα προσπαθήσει να δώσω την πραγματική διάσταση του αγώνα με τον Πανιώνιο, σε σχέση με τις νίκες στα τελευταία λεπτά την προηγούμενη διετία. Δυστυχώς ο τίτλος αποδείχθηκε προφητικός: «Μία στο 93’, μία στο 88’ ο Ολυμπιακός στην πλατεία θα την πατήσει την παγίδα…». Προσέξτε, και να κέρδιζε ο Ολυμπιακός 1-0, δεν θα άλλαζαν πολλά. Θα ήταν άλλη μία νίκη με το στανιό, οριακή, όπως όλες οι άλλες.

Την κριτική μου για τον Μαρτίνς εγώ την έκανα σε ανύποπτο χρόνο, όταν κανείς δεν σχολίαζε τίποτα. Είχα βαρεθεί να γράφω για την πολύ μέτρια εικόνα της ομάδας μακριά από το Καραϊσκάκη. Ακόμη και χθες, επέμενα στον τίτλο του κομματιού: «Το ντέρμπι περνάει από την πλατεία για τον Ολυμπιακό, που πριν την Ευρώπη εκτός έδρας προβληματίζει πολύ…».

Τώρα, τα βλέπουν όλοι…Κι όχι, δεν ήταν θέμα…εξυπνάδας. Πολύ απλά έβλεπα ότι ο φετινός Ολυμπιακός είναι μία συνέχεια του περσινού, με μία βελτίωση στην αμυντική του σταθερότητα και σίγουρα με εντυπωσιακά καλά αποτελέσματα στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Πέρσι δεν ήταν καλός ο Ολυμπιακός στο Καραϊσκάκη και μέτριος εκτός έδρας; Ε, αυτό συμβαίνει και φέτος.

Ο Πέδρο Μαρτίνς είναι ο δημιουργός και των δύο Ολυμπιακών, και του εντός έδρας και του εκτός έδρας! Αυτός παίρνει τα εύσημα για τον μεν, αυτός παίρνει την κριτική για τον δε. Κανονικά, θα περίμενες μία βελτίωση στην εικόνα της ομάδας μακριά από το Καραϊσκάκη, καθότι δουλεύεται πλέον δεύτερο χρόνο. Και όλοι στο ποδόσφαιρο λένε ότι τον δεύτερο χρόνο φαίνεται η δουλειά του προπονητή.

Γιατί δεν έχει έρθει αυτή η βελτίωση; Είναι άραγε ο Πορτογάλος ένας προπονητής που εκτός έδρας «μαγκώνει», φοβάται περισσότερο απ΄ ότι πρέπει κι έτσι παρουσιάζει μία «μαγκωμένη» ομάδα; Μπορεί να είναι κι αυτό, μπορεί να είναι κι η φθορά που φέρνει σε κάθε ομάδα αφενός μεν η συμμετοχή της στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, με έξι πολύ βαρβάτα παιχνίδια μέσα σε μόλις ένα μήνα (23 Ιουλίου-25 Αυγούστου), αφετέρου δε η συμμετοχή της στη φάση των ομίλων με τέσσερα, μέχρι στιγμής, εξαιρετικά απαιτητικά παιχνίδια.

Θέλω να είμαι ειλικρινής: εάν δεν υπήρχαν κάποια συγκεκριμένα δεδομένα, τα οποία έχω καταγράψει από τις προάλλες (http://www.gazzetta.gr/football/superleague/article/1415031/nai-o-olympiakos-poly-kala-den-paizei-alla-o-martins-ehei-5-sovares-dikaiologies), δεν θα είχα κανένα ενδοιασμό: ο Μαρτίνς δεν θα γινόταν να συνεχίσει στον Ολυμπιακό με αυτή την εικόνα μακριά από το Καραϊσκάκη…

Χθες δεν κέρδισε τον χειρότερο ποιοτικά Πανιώνιο των τελευταίων δέκα, μπορεί και παραπάνω, ετών. Τον Παναθηναϊκό τον ανέστησε, ενώ προέρχονταν από 1-3 από ΟΦΗ και 0-4 από Άρη. Πριν λίγες εβδομάδες έγινε στα Πηγάδια η μοναδική ομάδα που δεν κέρδισε την Ξάνθη-να θυμίσω ότι η Ξάνθη στα πέντε τελευταία παιχνίδια της έχει τέσσερις ήττες και την ισοπαλία με τον Ολυμπιακό. Παρεμπιπτόντως, ο Πανιώνιος χθες ήταν…Ξάνθη. Πούλμαν κι άγιος ο θεός (του ποδοσφαίρου) και υπέρ πάντων αγώνας για να μην κερδίσει ο Ολυμπιακός. Και δεν το λέω τυχαία: το επαναλαμβάνω, ο Πανιώνιος χθες έγινε Ξάνθη.

Τέλος πάντων, το ερώτημα είναι τι γίνεται τώρα. Θα βοηθούσε τον Ολυμπιακό παραμονές των μεγάλων αγώνων με Τότεναμ και ΠΑΟΚ να άλλαζε προπονητή; Για να πάρει η ομάδα μία άλλη ψυχολογία. Δεν είναι εύκολη η απάντηση, ίσα ίσα πολύ δύσκολη είναι. Γιατί εύλογα αναρωτιόμαστε αν μπορεί αυτός ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς να πάρει το πρωτάθλημα, αλλά εξίσου εύλογα αναρωτιέσαι αν μπορεί με άλλο προπονητή να πάρει ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα, αυτό το πρωτάθλημα που όλοι ξέρουμε πώς παίζεται εδώ και τρία χρόνια. Και θα αποδειχθεί ο άλλος καλύτερος η, χειρότερος; Τον Πορτογάλο τον ξέρουμε, με τα καλά του και με τα κακά του.

Η ομάδα δεν βγάζει ένταση πλέον, εδώ και καιρό για την ακρίβεια, στο παιχνίδι της. Είναι σαφές ότι παίζοντας ήδη τέσσερις μήνες επίσημα παιχνίδια (11 πρωταθλήματος και δέκα Τσάμπιονς Λιγκ) κι έχοντας και τρεις φορές διακοπή πρωταθλήματος με τους μισούς παίκτες να φεύγουν με τις Εθνικές ομάδες τους, ο Ολυμπιακός δεν βγάζει φρεσκάδα. Κι αυτό του κοστίζει.

Το αντίδοτο θα ήταν ενεργοποίηση όλου του ρόστερ, με καλές βοήθειες από τους παίκτες πέραν των 11 πιο βασικών. Τέτοιες βοήθειες δεν έρχονται, παρά λιγοστές φορές, χωρίς όμως να μπορώ να είμαι απόλυτος αν οφείλεται στην ποιότητα των παικτών η, στην αδυναμία αξιοποίησης τους από τον προπονητή-νομίζω ότι ισχύουν και τα δύο, όχι μόνο το ένα. Απόλυτος είμαι ως προς το ότι υπάρχουν ξεκάθαρα κενά στο ρόστερ, τα οποία χρειάζεται να καλυφθούν το Γενάρη…

Η ποδοσφαιρική λογική λέει ότι η αξιολόγηση του προπονητή πρέπει να γίνει στις γιορτές, όταν θα υπάρχει δείγμα 16 αγωνιστικών στο πρωτάθλημα και θα έχει τελειώσει κι η φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτή τη φορά δεν είμαι σίγουρος αν πράγματι πρέπει να υπερισχύσει η ποδοσφαιρική λογική η, αν πρέπει να γίνει κάτι πιο δραστικό, άμεσα η, την άλλη βδομάδα- οι περισσότεροι πιστεύουν ότι το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ θα «δείξει». Από την άλλη, αδυνατώ να κρύψω ότι φοβάμαι μην γίνει πάλι του…Όσκαρ Γκαρθία, που πήρε πρώτη την ομάδα και την πήγε τρίτη και καταϊδρωμένη.

Και είμαι υποχρεωμένος να γράψω ότι κανείς προπονητής στον Ολυμπιακό δεν μπόρεσε να κάνει σούπερ σεζόν στο πρωτάθλημα (το αντίθετο...), έχοντας και προκριματικά και φάση ομίλων.