Οι επιθέσεις σε Φετφατζίδη, Ιντέγε, Τζοβάρα, με τον Ολυμπιακό στο βάθος...

Με το που κέρδισε ο Ολυμπιακός τον Άρη, άρχισαν κι οι επιθέσεις! Γιατί; Μα γιατί νίκησε ο Ολυμπιακός σε ένα κρίσιμο παιχνίδι και δεν έπεσε από την κορυφή της βαθμολογίας.

Οι κύριοι στόχος ήταν...εύκολοι: αφενός μεν πρώην παίκτες του Ολυμπιακού που παίζουν τώρα στον Άρη, αλλά στο συγκεκριμένο παιχνίδι έτυχε και δεν…έβαλαν γκολ, ούτε είχαν ασίστ, αφετέρου δε ο διαιτητής, που δεν αποδείχθηκε «ειδικών αποστολών», δεν βοήθησε δηλαδή σε «μπλόκο» εις βάρος του Ολυμπιακού, αλλά έκανε τη δουλειά του, με τα όποια, κατά κοινή ομολογία επουσιώδη, λάθη του σε ένα δύσκολο παιχνίδι.

Κατά βάθος, η στόχευση των επιθέσεων δεν ήταν οι παίκτες του Άρη κι ο διαιτητής, αλλά η φθορά αυτού του σημαντικού διπλού, αφού κάποιοι θα ήθελαν πολύ το παιχνίδι να είχε στραβώσει για τους «ερυθρόλευκους». Όχι μόνο γιατί σε μία τέτοια περίπτωση θα ήταν, στην καλύτερη γι΄ αυτούς, ισόβαθμοι του ΠΑΟΚ, αλλά και γιατί θα τους είχαν δημιουργηθεί εσωτερικά προβλήματα, αφού θα ήταν το τρίτο στη σειρά αρνητικό αποτέλεσμα εκτός έδρας μετά τα παιχνίδια που τους πλήγωσαν στο 90’ στο ΟΑΚΑ και στο 87’ στο Βελιγράδι-και, πράγματι, για φανταστείτε ποια θα ήταν τώρα η κατάσταση στον Ολυμπιακό, έστω με ισοπαλία στη Θεσσαλονίκη: η ομάδα θα είχε μία νίκη στα πέντε τελευταία παιχνίδια της, κι αυτή θα ήταν με τη Λαμία στο Καραϊσκάκη…

Αλλά ας πάρουμε έναν έναν τον στόχο των επιθέσεων...

Ο Φετφατζίδης «κατηγορείται» ότι δεν μάρκαρε καλά τον Τσιμίκα πριν σεντράρει στον Μασούρα για το 1-1 και γιατί σε μία αντεπίθεση του Άρη κόπηκε στην κατάληξη της από τον Ομάρ, ενώ θα μπορούσε νωρίτερα να πασάρει αριστερά του στον Ιντέγε.

Κατ΄ αρχάς, τη δεύτερη φάση τη δημιουργεί μόνος του ο Φετφατζίδης με μία φοβερή κούρσα 80 (όπως κατέγραψε το συνδρομητικό κανάλι) μέτρων, στην οποία αφήνει πίσω του τον πιο γρήγορο παίκτη του Ολυμπιακού, τον Ποντένσε! Δεν την τελειώνει καλά, κατά την γνώμη μου, ακριβώς λόγω της υπερπροσπάθειας που κατέβαλλε, αλλά και της διάθεσης να βάλει ένα προσωπικό γκολ, αφού όπως τον είχαμε δει και πέρσι στο Ολυμπιακός-Άρης στο Καραϊσκάκη, θέλει πάρα πολύ να «δείξει» κατά του Ολυμπιακού. Διάθεση που τον οδήγησε στο να πάρει μέχρι τέλους μόνος του την ενέργεια και να μην πασάρει.

Στην πρώτη φάση όλοι ξέρουμε ότι ο Φετφατζίδης αμυντικά δεν είναι αποτελεσματικός. Και, τέλος πάντων, του ξέφυγε μία φορά ο σούπερ φορμαρισμένος Τσιμίκας. Παρακάτω; Ποια ήταν π.χ. η αντίδραση των κεντρικών αμυντικών του Άρη; Ο Βέλεθ έμεινε καρφωμένος στη θέση του κι ο υψηλόσωμος Ρόουζ βρέθηκε μεταξύ των Αραμπί και Μασούρα κι έχασε τη μονομαχία. Λίγα λεπτά μετά, που ο Τσιμίκας έφτιαξε πάλι με σέντρα από αριστερά τη φάση για γκολ στον Σουντανί, τον Τσιμίκα είχε νικήσει; Όχι, τον δεξιό μπακ Σούντγκρεν, συνεργαζόμενος με τον Μασούρα, που με τη σειρά του είχε πάει πρώτος πάνω στον μπάλα από τον Βέλεθ. Στη δε σέντρα, ο αριστερός μπακ Κόρχουτ έχασε εντελώς τον Σουντανί.

Ας σκεφθούμε, όμως, για τον Φετφατζίδη ότι στο 15’, έκλεψε την μπάλα από τον Γκιγέρμε και γύρισε ωραία στον Γκάμα. Εκεί αν δεν υπήρχε ο Αβραάμ να κάνει τάκλιν-θανάτου στην γραμμή της περιοχής, εύκολα ο Άρης θα μπορούσε να είχε προηγηθεί με 2-0. Από ασίστ του Φετφατζίδη… Η απουσία του οποίου, παρεμπιπτόντως, σε όλο το β΄ ημίχρονο, λόγω της βεβιασμένης κίνησης του προπονητή του Άρη να τον αλλάξει, ήταν πολύ ωφέλιμη για τον Ολυμπιακό, καθώς έλειψε από τον αντίπαλο του ο μοναδικός παίκτης που μπορούσε να πάει στο ένας μ΄ ένα.

Στον Ιντέγε «προσάπτεται» ότι τέλειωσε το ματς χωρίς τελική. Κι ότι δεν είναι δυνατόν σέντερ φορ να μην έχει μία τελική. Δηλαδή, ο σέντερ φορ του Ολυμπιακού, ο Ελ Αραμπί, πόσες τελικές είχε; Μία, κι αυτή σε στημένη φάση. Έκανε το νικητήριο γκολ, αλλά αυτό δεν αλλάζει, ότι είχε μία τελική. Απλά ήταν τέτοιο το παιχνίδι, χωρίς φάσεις και με πολλά φάουλ και "στημένα", που δεν ευνοούσε τους φορ, να βρουν ευκαιρίες. Ο Ιντέγε πάλεψε από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό, «πήρε» τις δύο κίτρινες στους στόπερ του Ολυμπιακού (Αβραάμ, Σεμέδο) και γενικά κέρδισε τα περισσότερα φάουλ από κάθε συμπαίκτη του (τέσσερα), ενώ έκανε κι ο ίδιος τρία! Ήταν μαχητής και σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να τον πεις αδιάφορο η, χαλαρό.

Και πάμε και στον διαιτητή Τζοβάρα, για τον οποίο αφού δεν έχουν να πουν τίποτα άλλο (βγήκε ένα βιντεάκι στο διαδίκτυο, με κάτι ανάποδα…αράουτ κι ανώδυνα φάουλ...), τον κριτικάρουν γιατί δεν είδε τη φάση με το γκολ-χέρι του Σουντανί και έπρεπε να το ακυρώσει μέσω VAR-λες και ήταν…κακό που πήγε και το είδε και υπέδειξε, σωστά, το επιθετικό φάουλ.

Ας δούμε, όμως, την αλήθεια της «επίμαχης» φάσης. Τη φωτογραφία εδώ.

Είναι η μοναδική φωτογραφία από τη μετάδοση του αγώνα, από την οποία φαίνεται πού ακριβώς βρίσκεται ο διαιτητής την στιγμή που η μπάλα βρίσκει το χέρι του Σουντανί μετά την απόκρουση του γκολκίπερ του Άρη. Ο Τζοβάρας λοιπόν μόνο καλή ορατότητα δεν έχει. Πολύ απλά γιατί έχει μπροστά του δύο παίκτες του Άρη, κοντά στο πέναλτι, ενώ γύρω από τον Σουντανί υπάρχουν τρεις παίκτες του Άρη.

Υπάρχει έστω ένας καλόπιστος παρατηρητής που να πιστεύει πραγματικά ότι ο Τζοβάρας είδε όντως από τη συγκεκριμένη θέση του το χέρι και δεν το έδωσε αμέσως; Ξέροντας μάλιστα ότι υπάρχει το VAR, άρα ότι θα εκτεθεί; Στα σοβαρά ρε παιδιά;…Κρίμα για όποιους διαιτητοσχολιαστές επιτέθηκαν στον Τζοβάρα γι΄ αυτό το παιχνίδι, σε ένα γήπεδο που έβραζε και με δύο ομάδες να παίζουν πολύ δυνατά (βλέπε 40 φάουλ) με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για τις δυσκολίες του διαιτητή να εφαρμόσει 100% σωστά το πειθαρχικό δίκαιο.

Για να τελειώνουμε: ο Ολυμπιακός ασφαλώς και δεν κέρδισε στο Χαριλάου λόγω των…Φετφατζίδη και Ιντέγε και λόγω του...Τζοβάρα. Κέρδισε γιατί πρώτον εκμεταλλεύθηκε το πολύ καλό μισάωρο του από το 17’ έως το 45+1, βάζοντας τρία (δύο μέτρησαν) γκολ με σέντρες, έχοντας διαβάσει το σχετικό πρόβλημα της άμυνας του Άρη, κάτι που αποκάλυψε ο Μασούρας στις δηλώσεις του μετά το ματς (με τον ίδιο τρόπο, από σέντρες κι από στατικές φάσεις, ο Άρης έφαγε πέντε γκολ από τον ΠΑΟΚ και τη Λάρισα στα δύο προηγούμενα παιχνίδια του...). Και δεύτερον γιατί στο β΄ ημίχρονο, μετά την πίεση του Άρη για 20 λεπτά, έλεγξε πολύ καλά το παιχνίδι από το 65’ έως το 95’.

Όλα τα άλλα είναι λόγια της προπαγάνδας, που μάλιστα κατά την άποψη μου βοήθησε εν τέλει τον Ολυμπιακό, με το κλίμα που δημιούργησε πριν το ματς-διότι έκανε τον Άρη να κυνηγήσει πάση θυσία το αποτέλεσμα, αλλά τον αποπροσανατόλισε γιατί ενώ είναι ομάδα που παίζει μπάλα, αντί να παίξει μπάλα και σε αυτό το ματς, το πήγε «στο ξύλο», με τον Ολυμπιακό όμως να μην μασάει, αφού την είχε πατήσει στο ΟΑΚΑ ακριβώς γι΄ αυτό το λόγο…

Τώρα, για τα περί Καρυπίδη, της δήθεν παρουσίας του στο…τσάρτερ του Ολυμπιακού κλπ, υπήρξαν οι γνωστές σφοδρές αντιδράσεις κι από τον Άρη κι από τον Ολυμπιακό. Απλά δεν ασχολούμαι, γιατί εδώ γράφω για το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι.