Ας μιλήσουμε για τον σχεδιασμό του φετινού Παναθηναϊκού...

Καλήμερα και καλό μήνα. Αυτό το σημείωμα δεν αποτελεί μία αξιόλογηση των φετινών μεταγραφικών επιλογών του Παναθηναϊκού. Αυτό θα γίνει στο φινάλε της σεζόν που μόλις ξεκίνησε. Και όταν γίνει δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε κάτω από ποιες οικονομικές συνθήκες ο Νταμπίζας και ο Δώνης κλήθηκαν να ενισχύσουν το ρόστερ της ομάδας. Γιατί σε όλα τα προβλήματα του συλλόγου το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Και ας προσπαθούν οι διάφοροι λογής… αγαπητικοί να τα φορτώσουν όλα στο ποδοσφαιρικό τμήμα.

Επαναλαμβάνω η κριτική για τα νέα πρόσωπα του ρόστερ θα γίνει στο τέλος της σεζόν. Όχι μετά από δύο αγωνιστικές. Εξάλλου κανένας προπονητής, κανένας τεχνικός διευθυντής και κανένας ποδοσφαιριστής δεν γίνεται να κριθεί ολοκληρωτικά και με ασφάλεια από δύο παιχνίδια. Όπως και καμία ομάδα, κανένα σύνολο, ούτε φυσικά και ο φετινός Παναθηναϊκός που μπορεί στο ξεκίνημα της Σούπερ Λιγκ να είναι απογοητευτικός και να θυμίζει σκορποχώρι αλλά έχουμε μπροστά μας ένα ολόκληρο πρωτάθλημα για να δούμε και να κρίνουμε συνολικά. Το πρώτο δείγμα είναι απογοητευτικό αλλά ψυχραιμία…

Αυτά, δηλαδή το να βγάζουμε συμπεράσματα μίας ολόκληρης χρονιάς από 180 αγωνιστικά λεπτά, συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν όσο συνεχίζουμε να ζούμε στον δικό μας… άμπαλο πλανήτη. Ήδη από το χθεσινό χάλι του Παναθηναϊκού, για παράδειγμα, είναι… άχρηστος ο Νούνες. Από ένα παιχνίδι. Ναι ο Πορτογάλος ήταν κάκιστος απέναντι στους Κρητικούς αλλά είναι παρατραβηγμένο να αποθεώνουμε ή να χαντακώνουμε έναν αθλητή, έναν άνθρωπο, από μία αναμέτρηση. Κάποια στιγμή θα το καταλάβουμε και κλείνει η παρένθεση.

Αυτό το σημείωμα, λοιπόν, βρίσκει λόγο ύπαρξης από την ολοκλήρωση της μεταγραφικής περιόδου. Το καλοκαίρι τελείωσε και πλέον ο Παναθηναϊκός θα κοιτάξει να διορθώσει τα λάθη του μέσα από το παράθυρο των ελεύθερων, εκεί όπου στην συντριπτική τους πλειοψηφία βρίσκονται ποδοσφαιριστές που δεν έχουν κάνει προετοιμασία και θα χρειαστούν τουλάχιστον ένα δίμηνο για να είναι σε καλό αγωνιστικό ρυθμό. Άρα καλό… Νοέμβριο με λίγα λόγια.

Ο σχεδιασμός, λοιπόν, οι στρατηγικές επιλογές του Δώνη και του Νταμπίζα και η διαχείριση του έμψυχου δυναμικού μπορούν να κριθούν από τον τρόπο που έχουν διαμορφωθεί τα δεδομένα στο ρόστερ του Παναθηναϊκού. Πάμε στο… ψητό. Να δούμε τα σωστά αλλά και τα λάθη.

ΕΓΚΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΜΕΣΟ

Η περυσινή αγωνιστική περίοδος δίδαξε ότι ο Δημήτρης Κουρμπέλης λόγω του γνωστού θέματος στο γόνατο, θα συνεχίσει να χάνει έναν σημαντικό αριθμό παιχνιδιών μέσα στην χρονιά ή δεν θα είναι σε όλα τα παιχνίδια στο… κόκκινο! Ο Παναθηναϊκός τελείωσε πέρυσι την σεζόν έχοντας εκτός από τον αρχηγό στην θέση ᾽᾽6᾽᾽, τους Κάτσε, Στάϊκο και Τζανδάρη. Ο Κάτσε κυρίως για εξωαγωνιστικούς λόγους δεν παρέμεινε και οι επικεφαλείς του ποδοσφαιρικού τμήματος έκριναν πως ούτε ο Στάϊκος αλλά ούτε και ο Τζανδάρης είναι ικανοί για μια θέση στο ρόστερ. Από την στιγμή που πάρθηκε αυτή η απόφαση, η πρώτη κίνηση του Παναθηναϊκού στο μεταγραφικό παζάρι, θα έπρεπε να είναι ένας αμυντικός μέσος που θα ερχόταν και θα αποτελούσε μία ισάξια επιλογή με εκείνη του Κουρμπέλη και ο σούπερ ταλαντούχος Αλεξανδρόπουλος θα ήταν η τρίτη επιλογή που θα έπαιρνε χρόνο για να γίνει καλύτερος μέσα από τα παιχνίδια.

Το τέλος του καλοκαιριού βρίσκει τον Παναθηναϊκό με έναν αμυντικό μέσο στο ενεργό ρόστερ του. Λάθος. Έγκλημα ποδοσφαιρικό. Τελεία και παύλα. Εδώ δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Η ανόητη αποβολή του αρχηγού με το αντιαθλητικό μαρκάρισμα πάνω στον Κοροβέση στο τέλος του αγώνα με τον ΟΦΗ και η απουσία του από τα παιχνίδια με Άρη και Ολυμπιακό ήρθαν μέσα σε μια στιγμή να… ξεγυμνώσουν τον σχεδιασμό που έγινε για αυτή την θέση.

Ο Δώνης, τώρα, είναι αναγκασμένος να κάνει αλχημείες σε δύο πολύ δυνατά παιχνίδια. Ακόμη και να του βγει είτε ο Χρήστος Δώνης ως κόφτης είτε ο Νούνες, το λάθος είναι τεράστιο και θα πρέπει να διορθωθεί μέχρι τα μέσα του Σεπτέμβρη.

Από κει και πέρα, υπάρχει ακόμη ένα λάθος στην όλη διαχείριση. Από την στιγμή που ο Παναθηναϊκός δεν είχε καταφέρει να βρει ένα ᾽᾽6᾽ἄρι στην αγορά, θα έπρεπε να έχει ενεργό είτε τον Τζανδάρη είτε τον Στάϊκο. Να έχεις ανάγκη για μια εναλλακτική και εσύ να τους έχεις να πληρώνονται και να κάνουν προπονήσεις μόνοι τους, αποτελεί παγκόσμια ποδοσφαιρική πρωτοτυπία.

ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΣΤΟΠΕΡ ΕΙΧΕ ΑΝΑΓΚΗ, ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ ΤΟΝ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗ

Τα περυσινά παιχνίδια έφεραν το λογικό συμπέρασμα για την ενίσχυση στο κέντρο της άμυνας. Ο Παναθηναϊκός είχε Κολοβέτσιο, Μαυρομμάτη, Πούγγουρα, Παντελάκη. Από την στιγμή που ο σύλλογος την αγωνιστική περίοδο 2018-2019, αποφάσισε να δώσει φανέλα βασικού σε ένα δικό του παιδί, τον Μαυρομμάτη, και μάλιστα να τον ανταμείψει με νέο συμβόλαιο για την καλή του παρουσία στην πρώτη επαγγελματική σεζόν, θα έπρεπε να συνεχίσει να τον στηρίζει. Δεν γινόταν να τον στηρίζεις στην παρθενική του εμφάνιση και να μαθαίνεις να ζεις μέσα από τα λάθη του και όταν έχει αποκτήσει εμπειρίες να… κάνεις πίσω.

Παράλληλα, μία πολύ καλή βασική και αξιόπιστη επιλογή υπήρχε και ήταν ο πιο σταθερός πέρυσι σε απόδοση παίκτης της ομάδας, ο Δημήτρης Κολοβέτσιος.

Από την στιγμή που ο Δώνης άφησε στην άκρη το σύστημα με τριάδα στα μετόπισθεν και προτιμά αποκλειστικά τετράδα, η λογική υπαγόρευε πως τέσσερις στόπερ ήταν μια χαρά για να βγει η χρονιά συν τον νεαρό Θεοχάρη που μπορεί να παίξει εκεί.

O Παντελάκης αποχώρησε και ο Παναθηναϊκός είχε ανάγκη έναν στόπερ και καλό. Τον Μπαρτ Σένκεφελντ για παράδειγμα, που θα τον είχε φέρει πιο νωρίς αν δεν… παζάρευε 30 και 40.000 ευρώ από το συμβόλαιο του Ολλανδού.

Τελικά Δώνης και Νταμπίζας πήραν και τον Νούνες και τον Σένκεφελντ. Ο Παναθηναϊκός έχει, πλέον, πέντε κεντρικούς αμυντικούς(Κολοβέτσιος, Νούνες, Σένκεφελντ, Πούγγουρας, Μαυρομμάτης) και είναι λογικό και επόμενο να δημιουργηθεί ανισσοροπία και γκρίνιες στο εσωτερικό της ομάδας, όταν τουλάχιστον δύο δεν θα έχουν παρά ελάχιστο χρόνο συμμετοχής.

ΕΒΑΛΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΜΕΣΟΕΠΙΘΕΤΙΚΑ

Ο Παναθηναϊκός του 2019 έδειξε τεράστιο πρόβλημα στην δημιουργία. Ένα θέμα που εντόπισαν οι Δώνης και Νταμπίζας και κινήθηκαν άριστα στην αγορά για να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες επιλογής για τις θέσεις που περιμένεις πράγματα επιθετικά. Σε αυτό το κομμάτι κανείς δεν μπορεί να πει ότι η στρατηγική του συλλόγου ήταν λανθασμένη. Οι ανάγκες ήταν μεγάλες.

Ήρθε ο Ζαχίντ που είναι δημιουργός για τον άξονα(ξεκάθαρα το παιδί είναι 10άρι και όχι 8άρι), αποκτήθηκαν οι Κολοβός και Μολό για τα εξτρέμ ενώ έγινε ακόμη μία κίνηση για τα άκρα, με τον Ούφε Μπεκ. Υπερβολική, βέβαια, καθώς εκεί ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να επενδύσει πάνω σε ένα από τα σπουδαιότερα ταλέντα που έβγαλε τα τελευταία χρόνια, τον Δημήτρη Εμμανουηλίδη. Είπαμε, όμως, και σε προηγούμενο ποστ, το πρότζεκτ με την αξιοποίηση των παιδιών από τις ακαδημίες έμεινε στα λόγια…

Όπως και να έχει, ο Παναθηναϊκός μεσοεπιθετικά γέμισε λύσεις με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Χαρακτηριστικά που του έλειπαν. Αν αυτές οι επιλογές βγουν ή όχι, θα το ξέρουμε τον Μαϊο.

ΨΑΧΝΕΙ ΦΟΡ ΕΝΩ ΠΕΡΥΣΙ ΠΗΡΕ ΤΡΕΙΣ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΤΟΝ ΠΕΡΕΑ

Σε γενικές γραμμές, τα όσα έχουμε δει αυτό το καλοκαίρι στον Παναθηναϊκό ως υλοποίηση μεταγραφικού σχεδιασμού, έχουν μία κάποια δόση μπερδέματος. Να πάρουμε για παράδειγμα την θέση του σέντερ φορ.

Μακέντα για βασικός. Πέρυσι αποκτήθηκαν Βέργος, Καμπετσής και Σιφναίος με τριετή συμβόλαια, κάτι που σημαίνει πως ο Νταμπίζας κάτι είδε σε αυτά τα παιδιά και τα έντυσε στα πράσινα.

Σήμερα και ενώ πήρε και τον 19χρονο Κολομβιανό, Περέα, ο Παναθηναϊκός ψάχνει στην αγορά για επιθετικό! Δηλαδή έχει ήδη Μακέντα, Βέργο, Καμπετσή, Περέα και ψάχνει και για πέμπτο επιθετικό! Πέντε ποδοσφαιριστές για μία θέση;

Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Ακόμη και αν πάρουμε ως δεδομένο ότι Καμπετσής και Βέργος δεν κάνουν στον προπονητή, τότε έχουμε μια ξεκάθαρη παραδοχή ανικανότητας στο να βελτιωθούν παιδιά που είχαν μία καλή πρώτη ύλη. Ειδικά ο Καμπετσής ενώ και ο Βέργος άξιζε μεγαλύτερης εμπιστόσυνης μετά την παρουσία του στην φετινή προετοιμασία και τα φιλικά.