«7» συν και πλην του Ολυμπιακού κι οι δύο πιο ποιοτικοί παίκτες του

Βουλευτικές Εκλογές 2019 με νέα ειδικά στοιχήματα. | (+21)

Τρίτο φιλικό λοιπόν του Ολυμπιακού στην Πολωνία και τρίτη ισοπαλία-με την πλάκα να είναι ότι το μοναδικό που κέρδισε, το πρώτο του, στην Ελλάδα με την Κυπελλούχο Ρουμανίας Βιτορούλ, δεν το είδαμε γιατί ήταν κεκλεισμένων των θυρών!

Τι μας άρεσε και τι δεν μας άρεσε από τον Ολυμπιακό κόντρα στην Κυπελλούχο Πολωνίας και 3^η στο περασμένο πρωτάθλημα (μέχρι την 32^η αγωνιστική ήταν πρώτη), μία καλή ομάδα, αλλά φυσικά όχι κάποια πολύ δυνατή και σπουδαία αντίπαλο.

Μας άρεσαν…

Ένα. Ότι ο Ολυμπιακός παρότι σε τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι του έμεινε πίσω στο σκορ, κατάφερε να ισοφαρίσει κι έτσι τουλάχιστον να μην χάσει. Έστω οριακά, με το γκολ στο 92’, όπως ακριβώς στο 92 είχε ισοφαρίσει και τη Χάποελ Μπερ Σέβα.

Δύο. Η για πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό εικόνα της ομάδας στις στημένες φάσεις. Από κόρνερ και φάουλ των Φορτούνη και Βαλμπουενά ήρθαν τρεις καθαρές ευκαιρίες για γκολ (Σεμέδο, Μπουχαλάκης, Μπα), αλλά και το γκολ της ισοφάρισης (Γκερέρο)!

Τρία. Οι πολύ καλές αντεπιθέσεις που έβγαλε ο Ολυμπιακός, με πολύ γρήγορες μεταβάσεις στην επίθεση από θέση άμυνας, αλλά και με περισσότερους από δύο παίκτες κάθε φορά.

Τέσσερα. Τα πολλά κλεψίματα της μπάλας κοντά στην αντίπαλη περιοχή, που έφεραν σημαντικές ευκαιρίες για γκολ.

Πέντε. Τα πολλά ανεβάσματα των ακραίων μπακ, τόσο από δεξιά (Ομάρ-Τοροσίδης), όσο κι από αριστερά (Τσιμίκας-Κούτρης).

Έξι. Ο Σεμέδο με το κοντρολαρισμένο παιχνίδι του και τις τουλάχιστον τρεις εντυπωσιακές κεφαλιές του, αμυντικά κι επιθετικά, εκ των οποίων οι δύο εύκολα μπορούσαν να ήταν, η μία δικό του γκολ κι η άλλη γκολ των Πολωνών, αν δεν το έσωζε αυτός. Βέβαια, είναι ακόμη βαρύς, κάτι που φάνηκε από τις φορές στις οποίες βγήκε έξω από την περιοχή-δεν έκοψε και τη μία που το έκανε ήταν με φάουλ σε επικίνδυνη θέση. Και σίγουρα χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή σε κάποια διωξίματα, αφού είναι απρόσεκτα και πάνε στον αντίπαλο.

Εφτά. Ο Βαλμπουενά με την δραστηριότητα του δημιουργικά σε όλο το β΄ μισό του γηπέδου. Μπορεί να μην του βγαίνουν με ευκολία οι ντρίμπλες, αλλά πάει σαν σβούρα δεξιά, αριστερά κι από τον άξονα, φτιάχνοντας καταστάσεις με την καλή του πάσα και τις καλές συνεργασίες του. Στο προηγούμενο παιχνίδι ισοφάρισε με πέναλτι που ο ίδιος κέρδισε, τώρα από το δικό του φάουλ ήρθε η καινούργια ισοφάριση.

Δεν μας άρεσαν…

Ένα. Η αδυναμία του Ολυμπιακού να κερδίσει, κάτι που ακόμη και για φιλικό δεν είναι ποτέ ευχάριστο για μία ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό και προκρίσεις. Άμα συνηθίζεις να μην κερδίζεις, σε κακό θα σου βγει.

Δύο. Η πολύ δυσάρεστη διαπίστωση ότι έως το 91’ (κεφαλιά Γκερέρο) δεν πέρασε από τους άλλους παίκτες ούτε μία πάσα προς τους τρεις φορ, Ντουρμισάϊ-Γκερέρο-Σολδάνο! Δεν είναι δυνατόν να μην έχει μία τελική επί 90 λεπτά ένας σέντερ φορ στον Ολυμπιακό. Π.χ. ο Φορτούνης στην αρχή του ματς αντί να τελειώσει μόνος του τη φάση (με σουτ που κόντραρε τελικά), θα μπορούσε να πασάρει στον Ντουρμισάϊ.

Τρία. Ότι η ομάδα πούλησε αρκετές φορές την μπάλα, ιδίως στα χαφ, με τον Φορτούνη, που όσο φοβερός είναι στο β΄ μισό του γηπέδου, τόσα λάθη κάνει στο α΄ μισό του γηπέδου. Αλλά και τον Γκιγέρμε να χάνει μία φορά πολύ εύκολα την μπάλα μέσα από τα πόδια του. Να θυμίσω ότι στο προηγούμενο φιλικό, έτσι είχε φάει γκολ ο Ολυμπιακός, από πούλημα του Σουρλή στο κέντρο.

Τέσσερα. Οι αρκετές φάσεις που έφαγε η ομάδα. Με την ειρωνεία να είναι ότι στο πρώτο παιχνίδι που φάνηκε ότι θα κρατήσει το μηδέν (καθότι η Λέκια από το 28’ ως το 68’ είχε μηδέν τελικές!), ήρθε το γκολ-δώρο του γκολκίπερ του Ολυμπιακού.

Πέντε. Τα ερωτηματικά από την αμυντική συμπεριφορά τόσο σε κάποιες στατικές φάσεις, με μία βελτίωση πάντως από τα προηγούμενα ματς, όσο και στις αντεπιθέσεις της πολωνικής ομάδας. Ειδικά όταν ο Ολυμπιακός στα πρώτα λεπτά πίεσε ψηλά, οι γηπεδούχοι βγήκαν στο πρώτο τρίλεπτο δύο φορές πολύ εύκολα στην κόντρα επίθεση.

Έξι. Οι κακές τελικές επιλογές των ακραίων μπακ. Από τόσα ανεβάσματα που είχαν σε θέσεις εξτρέμ, βγήκαν ελάχιστες οι καλές στιγμές, κυρίως μία από σέντρα του Ομάρ κι άλλες δύο από μπούκες των Κούτρη και Τοροσίδη. Από τον Τσιμίκα ουσιαστικά τίποτα.

Εφτά. Η απίστευτη επιπολαιότητα σε ατομικό επίπεδο. Αυτό που έκανε ο Σιαμπάνης στο γκολ δεν «παίζει! Ούτε η τραγική αδράνεια του Τσιμίκα στο δοκάρι των Πολώνων. Ούτε η αντεπίθεση-μισό γκολ που «πούλησε» ο Ποντένσε, με την επιμονή του να μην κάνει έγκαιρα πάσα. Ούτε η επίθεση-μισό γκολ που χάλασε ξανά ο (ασυγχώρητος όταν τον πιάνει η κρίση εγωϊσμού) Ποντένσε σουτάροντας πάνω σε αντίπαλο, ενώ είχε την επιλογή της πάσας σε Φορτούνη, Ντουρμισάϊ, Μπρούνο. Ούτε ο υπερβολικός ατομισμός του Μασούρα να σουτάρει άστοχα, αντί να δώσει την μπάλα στον Βαλμπουενά, που ήταν δίπλα του, μόνος του με φάτσα την αντίπαλη εστία. Αν δεν τον είδε, πάει να πει ότι δεν σηκώνει το κεφάλι να δει-μεγάλο μειονέκτημα. Αν τον είδε και δεν έδωσε, ακόμη χειρότερα.

Κατά τα άλλα, οι μακράν πιο ποιοτικοί παίκτες του Ολυμπιακού παραμένουν ο Φορτούνης κι ο Γκιγέρμε.

Χωρίς να φορτσάρει, ο Φόρτου τέλειωσε τέσσερις φάσεις, είχε δύο στημένα-μισό γκολ, κέρδισε δύο κίτρινες, πέρασε όμορφες πάσες. Ο δε Γκιγέρμε ήταν κομβικός πιο πίσω, έραβε κι έκοβε, είχε ευφυείς μπαλιές κι όταν χρειάστηκε να παίξει στόπερ για λίγο έκανε ένα τάκλιν σεμιναριακού επιπέδου.

Τελευταίο: Ο Βούκοβιτς ό,τι και να λέμε εμείς, οι άλλοι, στο πλάνο του Μαρτίνς είναι ο βασικός αριστερός στόπερ. Όπερ σημαίνει ότι η απώλεια του είναι σημαντική. Με μυϊκό τραυματισμό την στιγμή που έκανε το καλύτερο του παιχνίδι στην προετοιμασία.