Η τεράστια αξία της ατομικής θυσίας!

Δεν χρειάστηκε παρά λίγα λεπτά, μόλις δυο – τρία, για να αντιληφθεί κανείς στο ΟΑΚΑ στη διάρκεια του αγώνα της ΑΕΚ με τον Ατρόμητο ότι οι ποδοσφαιριστές των γηπεδούχων θα... πέθαιναν στον αγωνιστικό χώρο για να φτάσουν στην κατάκτηση μιας πειστικής νίκης – πρόκρισης απέναντι στην ομάδα του Περιστερίου. Η διάθεση, η ένταση, το πάθος, η επιθυμία, ήταν όλα στο... κίτρινο για τους πρωταθλητές αφού το έβλεπαν και σαν ένα παιχνίδι αποδείξεων: πρώτα στον εαυτό τους και έπειτα προς τον κόσμο της ομάδας στον οποίο (σ.σ.: κόσμο) μετά την πρόκριση στην Ευρώπη και στους ομίλους του Champions League δεν είχαν δώσει ''μισή'' χαρά...

Λίγο η βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό, λίγο η μέτρια εμφάνιση και η γκρίνια στην αναμέτρηση με τον Απόλλωνα Σμύρνης και πολύ περισσότερο όλη η προσπάθεια των ανθρώπων της διοίκησης του Ατρομήτου πριν το ματς να αναδείξουν το θέμα της διαιτησίας (οι οποίοι δικαίως φωνάζουν για ξένους διαιτητές με τα δεδομένα που έχουμε) και να μειώσουν την ΑΕΚ, ήταν αρκετά για να έρθει αυτό το αποτέλεσμα! Η αλήθεια είναι πως έκανε μεγάλο καλό στην Ένωση -και αντίστοιχα κακό στην ίδια τους την ομάδα- αυτή η... λύσσα για τους διαιτητές από τη διοίκηση του Περιστερίου με αποτέλεσμα να τονώσει τον εγωισμό των πρωταθλητών. Είχε αρκετά σημαντικό κίνητρο η ΑΕΚ και ο Ατρόμητος το... γιγάντωσε!

Η ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ θύμισε κάτι από την περσινή πρωταθλήτρια σε ότι αφορά την προσωπικότητα που έβγαλαν οι ποδοσφαιριστές της και τις ατομικές θυσίες για το καλό της ομάδας. Διότι στο τέλος της ημέρας και της όποιας κουβέντας η ΑΕΚ είναι πάνω απ' όλους και από το οποιοδήποτε ατομικό όφελος! Έκανε το καλύτερό της ματς, με δεδομένο και τον αντίπαλο που είχε απέναντί της, απέδειξε ότι μπορεί να θυμίσει στο κοινό της κάτι από την περσινή νοοτροπία που ήταν ξεκάθαρα: refuse to lose...

Εξαιρετικό παιχνίδι από τους «κιτρινόμαυρους» που διέλυσαν τον Ατρόμητο ο οποίος σώθηκε έχοντας εισπράξει μόλις τρία -αντί για τουλάχιστον πέντε- τέρματα. Όμορφο ποδόσφαιρο, ειδικά στο δεύτερο 45λεπτο, τρία γκολ και ισάριθμα δοκάρια, μα κυρίως χωρίς να δεχτεί δεύτερη φάση από τον αντίπαλο (ο Ενσικουλού έκανε τη μία και τελευταία για τους φιλοξενούμενους). Δεν χρειάζεται να γράψουμε πολλά για την αναμέτρηση αφού άλλωστε όλοι την έχουν δει, ή έχουν διαβάσει (και ακούσει) σχετικά. Επαναλαμβάνω όμως ότι έχει σημασία και ουσία ότι όλοι έχουν ξανά το αίσθημα της ατομικής θυσίας για το γενικό καλό.

Αυτό αποδεικνύει και επιβεβαιώνει η παρουσία του Τάσου Μπακασέτα ως αριστερού μπακ χαφ. Δεν είναι λίγο και ΜΠΡΑΒΟ στον Χιμένεθ που το αναγνωρίζει σε όλο το μέγεθός του. «Υπάρχουν παίκτες στο ρόστερ που έχουν τεράστια καρδιά, ένας από αυτούς είναι ο Τάσος. Αλλες φορές του έβγαιναν τα πράγματα όταν του ζητούσα να κάνει κάτι διαφορετικό, άλλες όχι, αλλά πάντα έδινε τον καλύτερο του εαυτό. Ισως ένας διεθνής παίκτης σε άλλη ομάδα να έλεγε ότι δεν ξέρει να παίξει αυτή τη θέση, αλλά ο Τάσος ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε», μέρος των όσων είπε ο Μανόλο για τον Μπακασέτα (και πώς να μην κερδίζει τους ποδοσφαιριστές του).

Είναι μεγάλη αλήθεια ότι ένας διεθνής ποδοσφαιριστής μπορεί να θεωρήσει ότι αυτή η επιλογή του προπονητή του θα τον ζημιώσει στο μέλλον στο κομμάτι της Εθνικής και ως εκ τούτου δεν θα ήταν παράλογο να μην το δεχτεί. Όχι ο Μπακασέτας όμως.... Ο Λιβάια ήταν εξαιρετικός, όπως και ο Μάνταλος με τα δυο γκολ και όχι μόνο, ο Γκάλο ήταν και πάλι σούπερ, ο Πόνσε εκπληκτικός και ο Σιμόες επίσης. Όμως ο «Μπάκα» με τη θυσία του -θεωρώ- έδωσε πολλά περισσότερα χωρίς να φτάσει σε ανάλογα στάνταρ απόδοσης με τους υπόλοιπους. Το ίδιο ισχύει και για τον Μιχάλη Μπακάκη (για παράδειγμα). Κι αυτός παίζει σε θέση που δεν είναι η φυσική του (επίσης διεθνής). Κι όμως πιστός στρατιώτης. Όπως και ο Μάνταλος που όποτε χρησιμοποιείται στα άκρα το κάνει για να υπηρετήσει το σχέδιο του εκάστοτε προπονητή και για να μη δημιουργηθεί πρόβλημα στην ομάδα όπως οφείλει σαν αρχηγός. Φυσικά όποτε δεν τραβάει εκεί, μακριά από τον άξονα που του ταιριάζει και πρέπει να παίζει, ακούει τα χειρότερα και πάντα του τα χώνουν όλοι αφού συνιστά τον εύκολο στόχο!

Η θυσία του «θέλω» του ποδοσφαιριστή με σκοπό το καλό της ομάδας συνιστά μια τεράστια προσφορά και αποδίδει απίθανο σεβασμό στο ίδιο το club και στον κόσμο του. Αυτά είναι ψιλά γράμματα και τα προσπερνάνε πολύ εύκολα οι φίλαθλοι – οπαδοί και είναι υποχρέωσή μας να το θυμίζουμε για να τους φέρουμε ξανά πιο κοντά στο να αγαπάνε τους παίκτες που αγωνίζονται με την φανέλα της ομάδας τους. Διότι καλό είναι να μάθουμε να αναγνωρίζουμε κι ας μην πάει καλά η σεζόν, κι ας έχει μοιράσει πίκρα αγωνιστικά η ομάδα, πρέπει να τους αγαπάμε και να τους στηρίζουμε στις δύσκολες...

Ναι, η ΑΕΚ ήταν εξαιρετική στο ΟΑΚΑ με τον Ατρόμητο, όμως αυτό δεν αποδεικνύει ότι οι μέτριες έως κακές στιγμές της σε αγώνες για τη φετινή σεζόν έλαβαν τέλος. Δεν υπάρχει αυτό... Χρειάζεται διάρκεια, συνέχεια και συνέπεια για να διαπιστώσουμε ότι η πρωταθλήτρια βρίσκεται ξανά στο σωστό δρόμο. Η αλήθεια είναι πως με την επιστροφή του Μανόλο Χιμένεθ σίγουρα στη διοίκηση έψαξαν σωστά για να βοηθήσουν προς αυτή τη κατεύθυνση (σ.σ.: να βρεθεί η ομάδα ξανά στο σωστό δρόμο και στις επιτυχίες). Το λογικό θα είναι τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση και ειδικά από τη στιγμή που θα δοθεί μεγάλο βάρος στο Κύπελλο!

Όταν θα υπάρχουν ξανά στην εξίσωση του αγωνιστικού οι Τσιγκρίνσκι, Λόπες, Χουλτ θα μπορέσει και ο Σεβιγιάνος τεχνικός να οριστικοποιήσει κάποια πράγματα σε τακτική προσέγγιση, ενδεκάδα και αλλαγή δεδομένων στη διάρκεια ενός αγώνα. Θα χρειαστεί υπομονή, πίστη και στήριξη στον τεχνικό και το team του προκειμένου να δημιουργηθεί ξανά μια δεμένη ομάδα, καλά δουλεμένη όπως πάντα με Μανόλο στην προετοιμασία και φυσικά ιδανικές επιλογές στον αγωνιστικό σχεδιασμό. Όμως η ουσία κρύβεται στη στήριξη στα δύσκολα...

Υγ: Η μεγαλύτερη συμμετοχή στην πολύ καλή ΑΕΚ που είδαμε επί Μανόλο Χιμένεθ έχει να κάνει με τη ψυχολογία. Όσα καλά θα δούμε από δω και πέρα (αν δούμε) προφανώς και συνιστούν αποτέλεσμα -και- από τη δουλειά του Ουζουνίδη. Εκεί που συμμετέχει ενεργά ο Σεβιγιάνος κόουτς είναι στο κομμάτι της αγωνιστικής πειθαρχίας και προσήλωσης στην τακτική, στην ψυχολογία και φυσικά στη νοοτροπία. Πολύ σημαντικά... Επιπρόσθετα δεν φοβάται και το ρίσκο όταν πρέπει να επιχειρήσει να αλλάξει κάτι στο τακτικό κομμάτι του παιχνιδιού όπως έκανε με τον Ατρόμητο που ενώ δεν είχε παίκτη για να τον βοηθήσει να παίξει τη 3-5-2 ως αριστερό μπακ χαφ επέλεξε να το πράξει με τον Μπακασέτα.

Υγ2: Ξέρω και καταλαβαίνω ότι θέλετε να διαβάσετε για τον Ουάρντα... Εκτιμώ ότι το παιδί αδικεί τον εαυτό του και χρήζει ιατρικής-επιστημονικής βοήθειας προκειμένου να ασχοληθεί με αυτό που είναι το στοιχείο του, το ταλέντο του: το ποδόσφαιρο... Ο ίδιος από το δικαιολογημένο "γλέντι" των φίλων της ΑΕΚ (σ.σ.: είχε δηλώσει ότι ήθελε την Ένωση για να την κερδίσει) αντέδρασε λανθασμένα και υπερβολικά για κάτι που κατακτούν άλλοι και όχι εκείνος αφού έχει ελάχιστη συμμετοχή. Το χειρότερο όμως ήταν το γελοίο μήνυμα του στο Instagram στο προφίλ του για τρεις ήττες της ΑΕΚ στις οποίες δεν είχε καν συμμετοχή! Εκεί επιβεβαίωσε ότι το 'χει χάσει εντελώς! Κρίμα για εκείνον...

Υγ3: Άψογος ήταν ο Κάναντι σε όσα είπε στη συνέντευξη Τύπου για την ομάδα του και την ΑΕΚ. Αναγνώρισε την ανωτερότητα της ομάδας του Χιμένεθ και ξεκαθάρισε πως δεν έχει να κάνει σε τίποτα το πρώτο ματς και το διαιτητικό λάθος τονίζοντας πως ήταν άλλο παιχνίδι και η ΑΕΚ ήταν κατά πολύ καλύτερη της δικής του ομάδας. Χωρίς να ψάξει δικαιολογίες και να επιχειρεί να ωραιοποιήσει την κατάσταση.

Υγ4: Επαναλαμβάνω πως με την ίδια αγωνιστική νοοτροπία και τον ίδιο εγωισμό που έβγαλε η ομάδα οφείλει να συνεχίσει σε ΟΛΑ τα ματς που απομένουν. Να πάει παιχνίδι με το παιχνίδι και να βγάλει συνέχεια και συνέπεια. Στο κύπελλο υπάρχει το κίνητρο κατάκτησης και βγαίνει εύκολα αντίδραση και εγωισμός των πρωταθλητών. Με αυτή τη λογική οφείλει να συνεχίσει η ΑΕΚ στα ματς με Άρη και Παναθηναϊκό ανεξαρτήτως αποτελέσματος που πρέπει να είναι νικηφόρα, αλλά μεγαλύτερη σημασία για να αποδειχθεί ότι η ομάδα έχει βγει από την προβληματική εικόνα είναι να υπάρξει συνέχεια στις καλές εμφανίσεις με διάρκεια. Ετσι θα αυξηθεί και η αυτοπεποίθηση όλων και συνολικά κατ' επέκταση και σύσσωμου του ποδοσφαιρικού τμήματος.

Υγ5: Με μη διαθέσιμο τον Τσιγκρίνσκι μοιάζει πως είναι πιο εύκολο για τους Τσόσιτς και Οικονόμου να συνεργαστούν σε άμυνα τριών. Έκαναν πολύ καλό παιχνίδι επιτέλους και απέναντι είχαν τον πρώτο σκόρερ και πολύ καλό επιθετικό Κουλούρη τον οποίο δεν καταλάβαμε καθόλου στο ΟΑΚΑ. Γενικά έχουμε εμπεδώσει και από την εποχή του Ουζουνίδη ότι ταιριάζει καλύτερα το 3-5-2 για τα εξής πρόσωπα: 1. Γκάλο που ήταν και πάλι εκ των κορυφαίων μιας και είναι καλύτερος ως μπακ χαφ απ' ότι κλασικό δεξί μπακ. 2. Λιβάια ο οποίος απογείωσε ομάδα και κόσμο με την απλότητα της τεράστιας ποιότητας και τεχνικής του. 3. Μανταλος τοποθετημένος στον άξονα και κοντά στην αντίπαλη εστία όπου συνιστά άλλον παίκτη (εξαιρετικό) απ' ότι στα άκρα που έπαιξε στα τελευταία ματς. Ο Πόνσε θα κάνει τη διαφορά σκοράροντας και σχεδόν πάντα το πρώτο (πλέον σημαντικό) γκολ...

Υγ6: Το ματς με τον Ατρόμητο ήταν by far το κορυφαίο του Άλεφ από την ημέρα που φόρεσε την κιτρινόμαυρη φανέλα. Ο Βραζιλιάνος μέσος ήταν εντυπωσιακός στον άξονα, τόσο χαμηλά όσο και στον αέρα, τη στιγμή που είχε απόλυτη συμμετοχή στη μετάβαση της ομάδας από την άμυνα στην επίθεση σε απίστευτα γρήγορο χρόνο...