Το 2019 να φέρει τον κανονικό Παναθηναϊκό!

First of all, που λένε και στο... νησί μου το Καστελόριζο, εύχομαι πραγματικά από καρδιάς το 2018 να σας αφήνει την πιο γλυκιά γεύση σε προσωπικό επίπεδο, εύχομαι οι χαρές να ήταν περισσότερες από τις λύπες και το 2019 να σας φέρει όλα όσα μπορεί να σας λείπουν και να μην σας πάρει τίποτα. Να έχετε εσείς και οι οικογένειές σας πάνω από όλα υγεία γιατί αυτό είναι το πιο σημαντικό, αυτό είναι που μετρά στο τέλος της ημέρας όσο και αν είναι ανθρώπινο κάποιες φορές να δίνουμε περισσότερη σημασία από ότι πρέπει σε καταστάσεις και ανθρώπους, με αποτέλεσμα να χαλιόμαστε, να στεναχωριόμαστε για το τίποτα. Πραγματικά για το τίποτα!

Δεν πειράζει, όμως. Κι αυτά μαθήματα είναι. Αργά ή γρήγορα η ίδια η ζωή σε ξαναβάζει στον ίσιο δρόμο και σου δείχνει ποια πράγματα και ποιοι άνθρωποι είναι αυτοί που πραγματικά έχουν αξία. Προχωράμε...

Να είμαστε καλά για να έχουμε την πολυτέλεια να συμφωνούμε, να διαφωνούμε, να σας τρελαίνω, να με τρελαίνετε, να τρελαινόμαστε με την πιο όμορφη διασκέδαση σε τούτο τον πλανήτη, το ποδόσφαιρο. Κι ας είμαστε αναγκασμένοι να προσπαθούμε να το απολαύσουμε σε ένα απόλυτα τοξικό περιβάλλον!

Το 2018, λοιπόν, μας αποχαιρετά σε λίγες ώρες και σε Παναθηναϊκό επίπεδο ήταν σαφώς η πιο δύσκολη χρονιά στην ιστορία του συλλόγου. Γράφωντας τις τελευταίες ημέρες την ανασκόπηση που θα διαβάσετε αύριο το απογευματάκι, προς το τέλος έπιασα τον εαυτό μου να λέει ᾽᾽ρε φίλε τι ζήσαμε, τι κατάντια ήταν αυτή και πάλι καλά να λέμε´´. Ο Γιάννης Αλαφούζος οδήγησε τον σύλλογο σε καταστάσεις απόλυτης ξεφτίλας και η ολοκληρωτική καταστροφή αποφεύχθηκε στο παρά ένα και με μια πρωτόγνωρη κηλίδα για τον σύλλογο, ώστε να μπορέσει να παραμείνει στην κατηγορία.

Σε ένa rewind των κειμένων τούτης της γωνιάς μέσα στο 2018-και για να ευλογήσουμε και λίγο τα όποια γένια μας- νομίζω δεν θα πρέπει να έχετε παράπονο. Και τον Αλαφούζο τον περάσαμε από γενεές δεκατέσσερις όσο κανείς άλλος(ναι τον ίδιο άνθρωπο που τον στηρίξαμε γιατί τα πρώτα χρόνια το πάλεψε και πάνω από όλα προσπαθώ να είμαι δίκαιος στην κριτική μου) για την επιλογή του να καταντήσει τον Παναθηναϊκό όπως τον είχε καταντήσει, και την ομάδα λέγαμε πως θα ήταν αμαρτία να την αφήσει μόνη της ο κόσμος όταν οι περισσότεροι δεν ήθελαν ούτε να ακούν για στήριξη σε αυτά τα παιδιά και για το Athens Alive κρατήσαμε χαμηλούς τόνους κόντρα στην γενικότερη ευφορία της τότε εποχής γιατί είναι μία υπόθεση που θα κριθεί στο μακρινό μέλλον και όχι άμεσα και για τον Πιενγκπονσάντ βαρούσαμε τα... καμπανάκια από νωρίς για όσα περίεργα γίνονταν όταν για πολλούς ήταν μια τελειωμένη υπόθεση, όταν για πολλούς ο Ταϊλανδός συνδιοικούσε με τον Αλαφούζο και ήταν θέμα χρόνου να αναλάβει την ΠΑΕ αλλά επί της ουσίας πέρα από το επικοινωνιακό, τίποτα δεν είχε συμβεί.

Και όπως έγινε η όλη ιστορία, πολύ πιθανόν ο Παναθηναϊκός να έμπλεκε ακόμη περισσότερο, καθώς ουδέποτε μάθαμε επίσημα ποιοι άνθρωποι ήθελαν να πάρουν την ΠΑΕ από τον Αλαφούζο. Καλά τα μερικά κλικς παραπάνω(ευτυχώς στο gazzetta ούτε είχαμε, ούτε έχουμε, ούτε θα έχουμε τέτοιο πρόβλημα και η ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑ είναι προτεραιότητα) αλλά αυτό που μετρά είναι η πραγματικότητα. Όχι οι φήμες, όχι τα σενάρια, όχι το παπατζιλίκι που πήγε σύννεφο τους τελευταίους μήνες στην υπόθεση του Ταϊλανδού και ακόμη περιμένουμε τα 47 εκατομμύρια της αρχικής πρότασης!

Αυτά για την χρονιά που έφυγε.

Το 2019 είναι προ των πυλών και μακάρι να φέρει πίσω τον κανονικό Παναθηναϊκό. Ή έστω να τον βάλει σε πορεία επιστροφής στην κανονικότητα της ιστορίας του, του μεγέθος του, μία κανονικότητα που είναι διαφορετική από την κανονικότητα που παλεύει να αποκτήσει τώρα ο σύλλογος και χρειάζονται χρόνια για να το επιτύχει εξαιτίας του σκληρότατου μνημονίου που έχει επιβάλλει ο Αλαφούζος στην ΠΑΕ, ως αποτέλεσμα της καταστροφικής πολιτικής των προηγούμενων ετών.

Μακάρι το 2019 να φέρει τον Παναθηναϊκό που διεκδικεί και κατακτά τίτλους, τον Παναθηναϊκό που κάνει περήφανη την Ελλάδα στην Ευρώπη, τον Παναθηναϊκό που είναι πρωταγωνιστής.

Και για να συμβούν όλα τα παραπάνω την χρονιά που έρχεται και όχι το 2022, ο σύλλογος θα πρέπει να γυρίσει σελίδα διοικητικά και να περάσει σε χέρια ανθρώπων που θα αγαπούν το Τριφύλλι και θα έχουν άριστη γνώση του ποδοσφαίρου, ώστε ο Παναθηναϊκός να γίνει άμεσα και πάλι Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ.

Μέχρι τότε, μέχρι να έρθει ο πράσινος Άγιος Βασίλης(ευχή κάνουμε δεν αναλύουμε τα δεδομένα που υπάρχουν) υπομονή και στήριξη στον Νταμπίζα και τον Δώνη. Αυτοί ξέρουν...