Χρειάστηκε να περιμένουμε αρκετά χρόνια, περισσότερα απ' όσα επιτρέπεται για την κανονικότητα της ΑΕΚ, προκειμένου να φτάσουμε στη σύνταξη της ανασκόπησης μιας χρονιάς και αυτό θα γινόταν με τόσο ευχάριστο και χαρούμενο τρόπο. Τόσο πολύ που μάλλον τώρα που ήρθε η ώρα κανείς δεν θέλει να γράψει το «αντίο» του 2018 που βρήκε την Ένωση ξανά (για 12η φορά στην ιστορία της) στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου... Μια χρονιά που θα μείνει αξέχαστη για την... μοναχοκόρη της προσφυγιάς χάρη στις επιτυχίες της σε ποδόσφαιρο -εντός και εκτός συνόρων σε αγωνιστικό επίπεδο- αλλά και για το μπάσκετ όπου επίσης έγραψε ιστορία στην Ελλάδα αλλά και μακριά από αυτή!

Ο Μάιος του 2018 ήταν απόλυτα κιτρινόμαυρος σε όλα τα επίπεδα και η Νέα Φιλαδέλφεια (αλλά και όλοι οι ΑΕΚτσήδες ανά τον κόσμο) βίωσαν ένα τριήμερο (4 - 5 - 6 Μαΐου) απόλυτης έκστασης και αποθέωσης. Η μια γιορτή διαδέχονταν την άλλη και ταυτόχρονα η μία κούπα έφερε τα τρία γράμματά της. Και αφού κατακτήθηκε αυτή της πρωταθλήτριας Ελλάδας στο ποδόσφαιρο, ήρθε να ακολουθήσει και εκείνη (σ.σ.: κούπα) της Ευρώπης... Από τη μία φιέστα στην άλλη για τους Ενωσίτες που είδαν την αγαπημένη τους ομάδας να κατακτάει τίτλους και έως (και) τον Σεπτέμβριο να σπάει αήττητο (συγκλονιστικό εθνικό) ρεκόρ στην Ευρώπη αφού κατάφερε να μην ηττηθεί σε 14 ματς που έδωσε...

Μπορεί το δεύτερο εξάμηνο να μην ήταν καλό και αφού είναι και αυτό που κλείνει τη χρονιά να αφήνει και την πιο πρόσφατη γεύση, αλλά γενικά μέσα στο 2018 οι «κιτρινόμαυροι» έκαναν και έζησαν απίθανες χαρές και δεδομένα το πρόσημο είναι θετικό. Βασικά, είναι πρωταθληματικό, αφού ο Δικέφαλος πέταξε ξανά ψηλά, στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου, για να συνεχίσει ακόμη πιο ψηλά και να φτάσει έως στα αστέρια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου κι ας την είχαν δεδομένα εκτός οι ''ειδήμονες'' εντός συνόρων προτού καν διεκδικήσει την πρόκρισή της.

Το Champions League, το οποίο ξαναμπήκε στη ζωή του ΑΕΚτσή, ήταν απολύτως δίκαιο για την πρωταθλήτρια Ελλάδας. Η παρουσία της στους ομίλους ήταν η ανταμοιβή για τη δουλειά των προηγούμενων χρόνων, οι έξι ήττες εκεί ήταν η υπενθύμιση ωστόσο ότι αυτή η δουλειά δεν αρκεί για αυτό το επίπεδο στο οποίο άλλοι δεν έχουν καταφέρει καν να γράψουν έστω συμμετοχή.

Σε κάτι τέτοιες καταστάσεις, ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις το άλμα και να εκτοξευτείς σαν club και να φτάσεις σε τέτοιο επίπεδο, είναι να κατασκευάσεις το δικό σου γήπεδο. Το δικό σου σπίτι. Κάτι που μόνο η ΑΕΚ έχει στερηθεί σε σύγκριση με τους βασικούς ανταγωνιστές της βιώνοντας για μια ακόμη φορά στην ιστορία της την προσφυγιά για 15 (και συνεχίζεται...) χρόνια. Όμως η ΑΕΚ όσες φορές και αν πέσει, τόσες θα σηκωθεί και θα επιστρέψει εκεί που προστάζει η φανέλα της, ο κόσμος της, η ιστορία της: διότι επιτρέπεται να πέσεις, αλλά επιβάλλεται να σηκωθείς!

Πλέον, το νέο σπίτι της, ο κόσμος της Ενωσης το βλέπει καθημερινά να παίρνει τη μορφή του, στα πατρογονικά της εδάφη, εκεί που μεγαλούργησε από την ίδρυσή της, στο οικόπεδο που υπήρχε, και πριν, και πλέον θα υπάρχει για πάντα. Τα όνειρα δεν έχουν ταβάνι και πλέον οι φίλοι της ΑΕΚ μπορούν να ονειρεύονται και να σκέφτονται πώς θα είναι οι βραδιές του Champions League στης Φιλαδέλφειας τα μέρη όπως παλιά, αλλά και οι επόμενες φιέστες πρωταθλήματος και όχι μόνο...

Το 2018 ήταν για την ΑΕΚ μια χρονιά με τεράστιες χαρές και με μικρότερες πίκρες, μια χρονιά με επιτυχίες αλλά και με λάθη, όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Μια έντονη και το κυριότερο: επιτέλους μια καλή χρονιά για την Ενωση!

ΤΙ ΚΡΑΤΑΝΕ: Δεν είναι δα και δύσκολο να βρούμε και να εστιάσουμε σε εκείνα που κρατάει η ΑΕΚ από το 2018 που φεύγει και στο πρώτο του μισό, έως και τον Οκτώβριο η αλήθεια είναι, έδωσε απίθανες στιγμές χαράς και αγωνιστικής απογείωσης εντός κι εκτός συνόρων, διότι ότι επιτεύχθηκε δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα και το πρωτάθλημα. Στιγμές που μένουν στην ιστορία του ίδιου του club και φυσικά στην ιστορία του ελληνικού (και όχι μόνο) ποδοσφαίρου... Υπάρχουν και αρνητικά γεγονότα που οφείλουν να "κρατήσουν" στην Ένωση ως παραδείγματα προς αποφυγή, ή καλύτερα ως εκείνα τα παθήματα που τα εκμεταλλεύσαι και τα κάνεις μαθήματα.

Εννοείται πως το πρώτο, το πιο σημαντικό, το πιο μεγάλο σε επίπεδο ιστορικής επιτυχίας, είναι η επιστροφή της ΑΕΚ στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου έπειτα από 24 ολόκληρα χρόνια. Εκείνο το "ερχόμαστε" που είχε επιβεβαιωθεί με την κατάκτηση του Κυπέλλου με την επιστροφή της Ένωσης στο πρωταγωνιστικό επίπεδό της εντός συνόρων, ήρθε να γιγαντωθεί με την κατάκτηση του μεγάλου τίτλου, του πλέουν σημαντικού εντός συνόρων. Η Ένωση που δημιουργεί γήπεδο, η οποία απέκτησε προπονητικό κέντρο (και αγόρασε επιπλέον στρέμματα για να φτιάξει μια μικρή ποδοσφαιρική πόλη στα Σπάτα), που πανηγύρισε το Κύπελλο, ήταν και πάλι πρώτη και καλύτερη όλων...

Σε αγωνιστικό επίπεδο ωστόσο υπάρχει όλο το πρώτο μισό του 2018 που πρέπει να κρατήσει η ΑΕΚ αφού εκτός της κατάκτησης του πρωταθλήματος και της συμμετοχής σε έναν ακόμη τελικό Κυπέλλου, έφτασε να αποκλειστεί μεν, αλλά αήττητη δε, από το Europa League σημειώνοντας νέο εθνικό ρεκόρ αήττητου σερί αφού τα 14 ματς χωρίς ήττα (αφού προσθέσουμε και εκείνα της προκριματικής φάσης του Champions League) δεν έχει προηγούμενο ποτέ στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα επιτυχία πρέπει να θεωρείται και τεράστια η επιστροφή της στον κόσμο των αστεριών. Η πρωταθλήτρια έπαιξε δυο ματς προκριματικά στο Champions League και απέκλεισε Σέλτικ και Βίντι για να επιστρέψει (και) στην Ευρώπη στο κορυφαίο επίπεδο και ας μη τα πήγε καλά. Στα ταμεία της μπήκαν τουλάχιστον 25 εκατομμύρια ευρώ από τη συγκεκριμένη επιτυχία.

Δεν γίνεται στο κομμάτι που αφορά το "τι κρατάνε από το 2018 στην ΑΕΚ" να μη γίνεται αναφορά στην πρόοδο των εργασιών στο οικόπεδο που δημιουργείται ξανά το νέο σπίτι του Δικέφαλου Αετού. Ήδη τοποθετημένες κερκίδες, στα 3/4 του γηπέδου υπάρχει πλέον ξεκάθαρη εικόνα για το πώς θα είναι αυτό, συνεχή πρόοδο εργασιών και εξέλιξη που απογειώνει τη ψυχολογία όλων. Ταυτόχρονα όμως το 2018 έφερε στην πρωταθλήτρια και την αγορά του δικού της προπονητικού κέντρου στα Σπάτα και επιπλέον στρεμμάτων για την απογείωσή του. Πράγματα αυτονόητα για το ποδόσφαιρο, όχι όμως και για την Ένωση των προηγούμενων χρόνων. Την ίδια ώρα που τα έσοδα σε εταιρικό επίπεδο είναι περισσότερα από τα έξοδα χωρίς να υπολογίζονται τα χρήματα που κέρδισε το club από την παρουσία της ομάδας στους ομίλους του Champions League...

ΤΙ ΑΦΗΝΟΥΝ: Η απάντηση μάλλον είναι αυτονόητη: Το δεύτερο εξάμηνο του 2018. Δεν ήταν αυτονόητο, όμως, ότι τα πράγματα θα εξελίσσονταν έτσι. Για να συμβεί αυτό, δυστυχώς, χρειάστηκε να... βάλει το χέρι της η ΑΕΚ, η οποία έκανε λάθη και τα βρήκε μπροστά της, όπως συμβαίνει άλλωστε πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις. Οι Κιτρινόμαυροι μπορεί να έκλεισαν γρήγορα το θέμα προπονητή που προέκυψε μετά την αποχώρηση του Μανόλο Χιμένεθ για λόγους που δεν είχαν να κάνουν με το ποδόσφαιρο, αλλά δυστυχώς δεν κινήθηκαν το ίδιο γρήγορα και σε ό,τι αφορά τα μεταγραφικά τους.

Γιατί; Επειδή οι υπεύθυνοι τα έκαναν, όπως έχουμε σημειώσει αρκετές φορές στο gazzetta.gr, μαντάρα σε ό,τι αφορά τον μεταγραφικό σχεδιασμό και ειδικά το θέμα του χαφ. Ηταν φανερό σε όλους ότι η Ενωση χρειαζόταν ενίσχυση στο χώρο του κέντρου αλλά όπως αποδείχθηκε στους "όλους" δεν συμπεριλαμβάνονταν αυτοί που θα έπρεπε να το έχουν αντιληφθεί πρώτοι. Η ΑΕΚ προτίμησε να μην κάνει τις κινήσεις που έπρεπε, ειδικά από τη στιγμή που εξασφαλίστηκαν και τα λεφτά του Champions League, με συνέπεια να φανεί το πρόβλημα στην πορεία της σεζόν.

Πρόβλημα που επηρέασε την ομάδα στις υποχρεώσεις της τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, όπου η χαρά για την επιστροφή στους ομίλους της κορυφαίας διοργάνωσης επισκιάστηκε από τα αποτελέσματα, τα οποία βασικά ήταν το εξής ένα: Ηττα. Οι Μπάγερν Μονάχου, Αγιαξ και Μπενφίκα, φυσικά, δεν είναι βατοί ή επιθυμητοί αντίπαλοι για καμία ελληνική ομάδα, αλλά και πάλι το 0/6 χτυπάει άσχημα. Και καταγράφεται, δυστυχώς, στα βιβλία της ιστορίας. Οπως καταγράφηκε ο Νοέμβριος ως ο μήνας που η ΑΕΚ έμεινε εκτός στόχου και στην Ελλάδα, αφού οι απώλειες βαθμών ήταν συνεχόμενες και στο τέλος έφεραν και απώλειες ποδοσφαιριστών, μετά την απόφαση της διοίκησης να τελειώσει τους Μπακασέτα, Σιμόες και Λαμπρόπουλο.

Ενας πραγματικά άσχημος μήνας, ο πιο άσχημος ενός κακού εξαμήνου...

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ: Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ για να θυμηθούμε την καλύτερη στιγμή και να παγώσουμε το χρόνο σε αυτή... Για την ακρίβεια δεν είναι δύσκολο να βρούμε το καλύτερο διήμερο για το 2018 (και όχι μόνο...) και να εστιάσουμε σε αυτό για την ΑΕΚ. Πρόκειται για το πρώτο Σαββατοκύριακο του Μαΐου της χρονιάς που ήταν από τις πιο σημαντικές τις τελευταίες δυο δεκαετίες για την Ένωση. Εννοείται πως η μέρα που η Νέα Φιλαδέλφεια αποτέλεσε και πάλι το κέντρο της Αθήνας για λογαριασμό της «μοναχοκόρης της προσφυγιάς» και... κάηκε από τις εκδηλώσεις του κόσμου της ΑΕΚ είναι η 5η Μαΐου.

Ήταν Σάββατο και από το πρωί οι δρόμοι γύρω από την δική της πόλη, την Νέα Φιλαδέλφεια, είχαν τη δική της υπέροχη διχρωμία... Μια μέρα νωρίτερα η μπασκετική ΑΕΚ είχε κερδίσει μπροστά σε 20.000 οπαδούς της μια θέση στον τελικό του Champions League στο ΟΑΚΑ και μια μέρα αργότερα ήταν η ώρα της φιέστας στη δική της γειτονιά... Εκεί στην Ριζούπολη με αντίπαλο τον επίσης πρόσφυγα Απόλλωνα Σμύρνης. Κι ήταν όλα τόσο όμορφα, τόσο μαγικά, τόσο ΑΕΚτσήδικα όπως ακριβώς το περίμεναν και το είχαν φανταστεί οι φίλοι της ομάδας όταν από την αρχή της σεζόν 2017 – 2018 είχαν δει το πρόγραμμα και το τελευταίο ματς εκεί στα... λουλουδάδικα (για τους γνώστες της περιοχής).

Από το πρωί μέχρι το επόμενο... πρωϊνό η μέρα ανήκε στην ΑΕΚ. Νίκη 1-0 με γκολ του Αραούχο και ασίστ του Λιβάια και το πάρτι πηγαίνει απογειώνεται! Η στέψη γίνεται στο κατάμεστο από Ενωσίτες γήπεδο του Απόλλωνα και έπειτα το πούλμαν της πρωταθλήτριας, ανοιχτό για τις ανάγκες της γιορτής που όμοιά της δεν υπήρξε, ξεκινάει να διανύσει μια απόσταση μόλις λίγων λεπτών (όχι περισσότερων από πέντε) αλλά από τη λαοθάλασσα προσπαθεί σχεδόν 3 ώρες μετά να προσεγγίσει την Δεκελείας και να στρίψει εκεί που τα έργα έχουν ξεκινήσει για το νέο «σπίτι» των πρωταθλητών. Βεγγαλικά, καπνογόνα και ένα κιτρινόμαυρο... τσουνάμι έχουν μετατρέψει τη γιορτή σε ένα ξέφρενο πάρτι που δεν έχει επαναληφθεί.

Η αστυνομία έχει χάσει την... μπάλα! Μετά τις 50.000 χάθηκε το μέτρημα. Κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει σε αριθμό (σίγουρα ξεπέρασαν τις 60.000 κόσμου και λίγο μετά τη στέψη μπορεί και παραπάνω αφού γέμισε η Δεκελείας) πόσοι βρέθηκαν στην Νέα Φιλαδέλφεια για να γλεντήσουν την επιστροφή της ΑΕΚ στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος και τον 12ο τίτλο της. Εκεί είχε σηκώσει τους προηγούμενους 11, στην πόλη της, εκεί θα το έκανε ξανά έστω κι αν τυπικά δεν υπήρχε το δικό της γήπεδο και έπαιζε στο ΟΑΚΑ!

Το πάρτι ήταν τριήμερο για την ΑΕΚ αφού μια μέρα αργότερα η μπασκετική ομάδα κατακτάει μπροστά σε περισσότερο από 20.000 κόσμου το 3ο της ευρωπαϊκό τρόπαιο (μετά το Κύπελλο την ίδια χρονιά όπου κέρδισε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό για να το σηκώσει) και η Νέα Φιλαδέλφεια έχει και πάλι πάρτι... Τα μπουζούκια ανήκουν στην ΑΕΚ τον Μάιο και σε κανέναν άλλον σε ποδόσφαιρο (Βέρτη) και μπάσκετ (Κιάμο) με τους πρωταθλητές να γλεντάνε με τη ψυχή τους τον τίτλο που κατέκτησαν πανάξια σε μια σεζόν που κατάφερε να παραμείνει αήττητη στην Ευρώπη, να δεχτεί τα λιγότερα ever τέρματα που δέχτηκε ομάδα στο πρωτάθλημα (ένα ακόμη ρεκόρ) και έφτασε ξανά (ξεπερνώντας το εμπόδιο του Ολυμπιακού) στον τελικό Κυπέλλου...

Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ: Στις 12 Μαΐου 2018 η ΑΕΚ είχε την ευκαιρία να πανηγυρίσει το νταμπλ και να δώσει ακόμη πιο πανηγυρικό τόνο στην επιστροφή της στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μπορούσε, αλλά δεν το έκανε, κλείνοντας με ένα άσχημο αποτέλεσμα μια όμορφη σεζόν. Ενα αποτέλεσμα που έδειχνε και ήταν πιο άσχημο από ό,τι... πραγματικά ήταν, λόγω του κλίματος που είχε διαμορφωθεί από τους Θεσσαλονικείς μετά τον αγώνα πρωταθλήματος στην Τούμπα και το ντου του Ιβάν Σαββίδη με όπλο και σωματοφύλακες, κάνοντας επίθεση σε διαιτητή, Δημητριάδη και γενικά όποιον έβλεπε μπροστά του. Η Ενωση είχε την ευκαιρία να απαντήσει -περισσότερο για τις εντυπώσεις αφού η ουσία δεν άλλαζε- στον τελικό του κυπέλλου, αλλά ο Μανόλο Χιμένεθ και οι παίκτες του είχαν μείνει στους πανηγυρισμούς για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Οι Κιτρινόμαυροι επί μία εβδομάδα ήταν... μεθυσμένοι από τη φιέστα στη Νέα Φιλαδέλφεια και συνήθως όσο πιο έντονο είναι το μεθύσι, τόσο πιο άσχημα ξενερώνεις...

Στις πολύ άσχημες στιγμές του 2018, φυσικά, είναι και ο σοβαρός τραυματισμός του Ελντερ Λόπες. Στις 29 Σεπτεβρίου, στο Ηράκλειο της Κρήτης και ενώ η ΑΕΚ περίμενε τη λήξη του αγώνα με τον ΟΦΗ έχοντας επικρατήσει εύκολα, ήρθε η... καταραμένη στιγμή με τον τραυματισμό του Πορτογάλου αριστερού μπακ. Ρήξη χιαστού ήταν η διάγνωση και στις τάξεις των Κιτρινόμαυρων ήρθαν άσχημες αναμνήσεις από όσα είχαν ζήσει τα προηγούμενα χρόνια με Μάνταλο (δύο φορές), Μπακάκη, Λαμπρόπουλο...

Ο ΠΑΙΚΤΗΣ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΕ: «Μάρκο Λιβάια, οέο Μάρκο Λιβάια», τραγουδάει συχνά-πυκνά το ΟΑΚΑ για τον Κροάτη, ο οποίος ξεχώρισε από την πρώτη στιγμή με την ποιότητα του. Εξαιρετικός τεχνίτης, ποδοσφαιρικό μυαλό και εκτελεστής, ο 25χρονος επιθετικός έκανε τη διαφορά για την ΑΕΚ και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αναγνωρίστηκε από όλους ως ένας ποδοσφαιριστής που δεν είναι για Ελλάδα αλλά για υψηλότερο επίπεδο. Η αγορά του με το ποσό του 1,8 εκατ. ευρώ δείχνει το πόσο σημαντικός είναι για την πρωταθλήτρια, αρκεί φυσικά να ελέγχει μερικές φορές τα νεύρα του, τα οποία κάνουν κακό πρώτα από όλους στον ίδιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού, το γεγονός ότι δεν κατάφερε να χαρεί το Champions League όπως θα έπρεπε και θα του άξιζε, μετά την ανόητη αποβολή του στη ρεβάνς με τη Βίντι, αλλά και με τη νέα αποβολή του στο ματς με τον Αγιαξ, το μόνο στο οποίο αγωνίστηκε...

Θα ήταν άδικο, όμως, να "αφήσουμε" μόνο του τον Λιβάια σε αυτή την κατηγορία και να μην αναγνωρίσουμε όσα έκανε στο πρώτο εξάμηνο του 2018 και ο Λάζαρος Χρισστοδουλόπουλος. Ο διεθνής Ελληνας εξτρέμ ήταν καθοριστικός στην προσπάθεια της ΑΕΚ για την κατάκτηση του τίτλου ή για την πορεία της ως τον τελικό του κυπέλλου, βάζοντας σημαντικά -όσο και όμορφα- γκολ ή φτιάχνοντας άλλα για τους συμπαίκτες του. Ο Λάζαρος, όπως αναγνωρίζει και ο ίδιος είτε... φωναχτά είτε μιλώντας με τη συνείδηση του, έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο της καριέρας του με την Κιτρινόμαυρη φανέλα και έκανε πράγματα που τρέλαιναν τους οπαδούς και τους αντιπάλους σε τέτοιο βαθμό ώστε να χρειάζονται... ψυχίατρο. Σαν κι αυτόν για τον οποίο τραγουδούσε ο ίδιος πάνω στο πούλμαν στη φιέστα τίτλου στη Νέα Φιλαδέλφεια...

Η ΔΗΛΩΣΗ: «Θα ήθελα να ξεκινήσω την παρουσίαση μου με την αποχώρησή μου από το προηγούμενο σύλλογο που βρέθηκα. Σήμερα πρέπει να πω ότι ποτέ δεν σταμάτησε να έχει θέση στην καρδιά μου η ΑΕΚ. Για μένα ήταν δύσκολη η απόφαση να φύγω από την ΑΕΚ και μόνο η επιθυμία μου να γυρίσω στην Ισπανία έπειτα από έναν δύσκολο χρόνο με έκανε να δεχτώ την πρόταση που μου έκανε η Λας Πάλμας. Να πω ότι ήταν πάντα στην καρδιά μου, ήμουν ευτυχισμένος στην Αθήνα και δούλεψα πολύ σκληρά για να γίνω πρωταθλητής και να φτάσω στον τελικό Κυπέλλου. Mε δίδαξαν πολλά για αυτή τη νέα πρόκληση στη Λας Πάλμας. Έμαθα ότι με τη δουλειά μπορείς να πετύχεις πράγματα. Ευχαριστώ για τη στήριξη του συλλόγου και του κόσμου. Ευχαριστώ την ΑΕΚ, που θα έχω πάντα στην καρδιά μου».

Δεν είναι σύνηθες το να παρουσιάζεται από ένα κλαμπ ένας προπονητής και να μιλάει με τόσο θερμά λόγια για την πρώην ομάδα του, αλλά ο Μανόλο Χιμένεθ το έκανε στις 28 Μαΐου, κατά την επίσημη παρουσίαση του από την Λας Πάλμας. Ισως επειδή ξέρει πολύ καλά ότι η ιστορία του με την ΑΕΚ δεν έχει τελειώσει ακόμη, δεν είναι ένα κεφάλαιο που έχει κλείσει, αλλά ένα βιβλίο που περιμένει να γραφτεί, όποτε κι αν γίνει αυτό, η επόμενη σελίδα του.

Σύνηθες όμως, ειδικά για τα ελληνικά δεδομένα, δεν είναι και κάτι άλλο: Το να παραδέχεται το αφεντικό μιας ομάδας ότι έγιναν λάθη. Ενα... ταμπού που ο Δημήτρης Μελισσανίδης κατέρριψε στο γεύμα που παραχώρησε στους ρεπόρτερ στις 26 Οκτωβρίου λόγω της ονομαστικής του εορτής.

«Ακούω συνέχεια ακόμα και τώρα για τις μεταγραφές που δεν έγιναν το καλοκαίρι. Για τον κεντρικό χαφ. Εχουμε κάνει λάθη. Δεν λέω ότι δεν έχουμε κάνει. Ναι, εντάξει μαλ... μας που δεν πήραμε χαφ το καλοκαίρι».