Η μεγαλύτερη διαφορά σε σχέση με πέρυσι

Οι δηλώσεις των ποδοσφαιριστών που σε κάθε ευκαιρία αναφέρονται στο κλίμα που υπάρχει εντός της ομάδας, η εικόνα μετά από κάθε επίτευξη τέρματος με το σύνολο του Δώνη να γίνεται μια αγκαλιά, η κίνηση στο οικογενειακό δείπνο να δωριστούν τα χρήματα από τα πρόστιμα στους εργαζομένους στο Κορωπί, φανερώνουν με τον καλύτερο τρόπο ότι ο φετινός Παναθηναϊκός είναι πραγματικά μία οικογένεια ξέχωρα από τα κλισέ, είναι πραγματικά ένα γκρουπ με πολύ ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς, είναι μία ομάδα με όλα τα γράμματα κεφαλαία και αυτό αποτελεί πρωτίστως ένα σημαντικό επίτευγμα του Νίκου Νταμπίζα και εν συνεχεία του Γιώργου Δώνη.

Βwin – Πλέον μπορείς να συνδυάζεις πολλές αγορές σε ένα στοίχημα από τον ίδιο αγώνα! (21+).

Αυτό το δέσιμο, αυτό το κλίμα, το γεγονός πως όλοι όσοι βρίσκονται με το τριφύλλι στην καρδιά γουστάρουν και το δείχνουν, αποτελεί και την μεγαλύτερη διαφορά σε σχέση με την περυσινή περίοδο, όπου ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε την σεζόν με ένα ρόστερ πολύ πιο ποιοτικό αλλά δεν κατάφερε να βγάλει μέσα στο γήπεδο, όλα εκείνα που θα μπορούσε, πληρώνοντας το... μάρμαρο από την απόφαση του Γιάννη Αλαφούζου να τα βροντήξει, να αφήνει απλήρωτους τους ποδοσφαιριστές και να οδηγήσει στην έξοδο μια ντουζίνα ποιοτικότατων παικτών, αναγκάζοντας τον Μαρίνο Ουζουνίδη να χτίσει τρεις διαφορετικές ομάδες μέσα στην ίδια αγωνιστική περίοδο. Παρά τις διαβεβαιώσεις και τις υποσχέσεις του καλοκαιριού, όπου αναγκαστικά είδαν την πόρτα της εξόδου τα δύο πιο σημαντικά κεφάλαια εκείνου του ρόστερ. Ο Μάρκους Μπεργκ και ο Κάρλος Ζέκα..

Στις περισσότερες συζυτήσεις για το πέρυσι και το φέτος του Παναθηναϊκού πάνω στο χορτάρι, η κουβέντα πηγαίνει στην δουλειά των προπονητών, στους παίκτες, στις διατάξεις, στην αγωνιστική φιλοσοφία.

Εκείνο, όμως, που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πριν φτάσουμε στο τελικό συμπέρασμα έχει να κάνει με τις συνθήκες.

Στον περυσινό Παναθηναϊκό οι παίκτες ήταν απλήρωτοι, η ομάδα έχασε στα δικαστήρια βαθμούς που είχε κατακτήσει μέσα στο γήπεδο, οι παίκτες αναγκάστηκαν να κάνουν απεργία για να πιέσουν καταστάσεις για να πληρωθούν σε μία κατάσταση που θύμιζε ερασιτεχνικό σωματείο, οι εκπρόσωποι της διοίκησης ήταν αναξιόπιστοι στις υποσχέσεις τους και ήταν ξεκάθαρο πως ο Παναθηναϊκός είχε χωριστεί σε δύο στρατόπεδα. Από την μία ομάδα και κόσμος και από την άλλη η διοίκηση.

Από τις προπονήσεις καθημερινά έλειπαν ακόμη και τα βασικά. Είναι φοβερό το γεγονός πως οι παίκτες φορούσαν τα gps που καταγράφουν ατομικά δεδομένα την ώρα της προπόνησης ενώ αυτά λόγω οφειλής ήταν επί της ουσίας στο... off!

Ο ερχομός του Νίκου Νταμπίζα βοηθήσε όσο τίποτα άλλο στο να επιστρέψει το ποδοσφαιρικό τμήμα στην κανονικότητα. Ο τεχνικός διευθυντής του Παναθηναϊκού πήρε εν λευκώ την διαχείριση από τον Γιάννη Αλαφούζο, έβαλε και πάλι κανόνες και οργάνωση στο Καλαφάτης, μίλησε με την γλώσσα της αλήθειας στους ποδοσφαιριστές, απομάκρυνε ανθρώπους που δεν είχαν τίποτα να προσφέρουν και για την ώρα ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ κάνει το αυτονόητο, όντας τυπικός στις πληρωμές. Οτιδήποτε άλλο, βέβαια, θα ήταν ακόμη ένα έγκλημα εις βάρος του συλλόγου, καθώς μιλάμε για το μικρότερο μπάτζετ στην ιστορία του κλαμπ, το οποίο είναι σχεδόν το μισό από τα φετινά έσοδα του συλλόγου από τηλεοπτικά, χορηγίες και εισπράξεις εισιτηρίων. Όσο και αν θέλουν από το εσωτερικό της ΠΑΕ να το παρουσιάζουν σαν... επιτυχία, ο Αλαφούζος κάνει απλά το αυτονόητο.

Ο Παναθηναϊκός λειτούργησε και πάλι υπό κανονικές συνθήκες και για αυτό παρουσιάζεται και πάλι ανταγωνιστικός πάνω στο χορτάρι. Αυτό που μας διδάσκει η φετινή σεζόν, όσον αφορά τις αλλαγές στην λειτουργία του συλλόγου στο ποδοσφαιρικό του τμήμα, είναι το εξής:

Όσο καλό ρόστερ και να έχεις(όπως για παράδειγμα επί Στραματσόνι που έκαναν κουμάντο ΑΣΧΕΤΟΙ με το άθλημα στο ποδοσφαιρικό τμήμα), όσες ποιοτικές λύσεις και αν διαθέτεις, αν οργανωτικά είσαι ένα μπάχαλο και μισό, αν υποστηρικτικά της ομάδας δεν διαθέτεις ανθρώπους όπως ο Νταμπίζας αλλά επικίνδυνους με την ανθρώπινη διαχείριση και φυσικά με το ποδόσφαιρο, αν η διοίκηση σου λειτουργεί εις βάρος της ομάδας και δεν κάνει ούτε απλά το μίνιμουμ, τότε είσαι καταδικασμένος να αποτύχεις. Αργά ή γρήγορα δεν θα πας πουθενά, δεν θα έχεις κανένα μέλλον.

Όταν, όμως, το ποδοσφαιρικό τμήμα λειτουργεί με αρχές, οργάνωση και συγκεκριμένη στρατηγική, όταν υπάρχει ένα πλάνο το οποίο άπαντες τηρούν με θρησκευτική ευλάβεια και ο στόχος είναι μακροπρόθεσμος και όχι εφήμερος και η διοίκηση είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της, τότε ακόμη και με λιγότερη ποιότητα στο ρόστερ, η εικόνα που θα βγάζεις στο χορτάρι θα είναι εικόνα Ο Μ Α Δ Α Σ. Με τα καλά της και τα στραβά της, με τα θετικά της και τα αρνητικά της αλλά ομάδα.

Και αυτό είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του φετινού Παναθηναϊκού...

Υ.Γ1: Ευτυχώς που ήρθαν τα Χριστούγεννα για να δούμε και κάτι διαφορετικό επικοινωνιακά από την ΠΑΕ(όπως το χριστουγεννιάτικο βίντεο από το Κορωπί) πέρα από τα συνηθισμένα των προπονήσεων και της παρακάμερας μετά τα παιχνίδια.

Δυστυχώς, ο Παναθηναϊκός σε αυτό το κομμάτι, στο κομμάτι της επικοινωνίας και το πόσο διαδραστικός είναι σε σχέση με τους οπαδούς του, σε σχέση με το πόσο βάζει τους φιλάθλους του ᾽ἐντός᾽᾽ της ομάδας μέσα από τα social media και τους ιστοτόπους της, παραμένει πολύ μακριά. Σε σύγκριση με τους εγχώριους ανταγωνιστές πάντα, γιατί αν κοιτάξουμε το τι συμβαίνει στο εξωτερικό, θα διαπιστώσουμε για ακόμη μία φορά ότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο, είμαστε έτη φωτός μακριά. Σε όλα...