Τον Ολυμπιακό και τον Τουρέ: «Ο σύλλογος με υποδέχθηκε με πραγματικά πολύ καλό τρόπο από το πρώτο δευτερόλεπτο. Η σχέση μου με τον Τουρέ είναι πολύ καλή. Είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος».

Το πως νιώθει στον Ολυμπιακό: «Αισθάνομαι υπέροχα».

Τις δύο τελευταίες νίκες της Εθνικής Ισραήλ και το εάν ο Ολυμπιακός μπορεί να φτάσει στους «32» του Europa League: «Ήταν σπουδαίες οι νίκες που πήραμε. Είναι πολύ σημαντικό για εμάς να φέρουμε πίσω το μέταλλο στην εθνική ομάδα. Ναι, νομίζω ότι μπορούμε (ο Ολυμπιακός) να περάσουμε στους 32».

Την Θύρα 7: «Είναι απίστευτη».

Το πώς ένιωσε μετά το γκολ που πέτυχε στο 92′ με τον Αστέρα Τρίπολης: «Τρέλα…».

Τον καλύτερο συμπαίκτη του: «Ο Γιόσι Μπεναγιούν».

Τον καλύτερο παίκτη που έχει αντιμετωπίσει: «Ο Λιονέλ Μέσι».

Το ντέρμπι του Τελ Αβίβ ή τα ντέρμπι στην Ελλάδα: «Τα παιχνίδια στην Ελλάδα είναι αυτά με την πιο καυτή ατμόσφαιρα που έχω παίξει ποτέ».

Τους στόχους του: «Η 1η θέση και το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό».

Το ότι είναι αρχηγός στην Εθνική Ισραήλ: «Η μεγαλύτερη τιμή που μου έγινε στην ποδοσφαιρική μου καριέρα & ένα θαύμα».

Την ζωή στην Αθήνα και την μετακίνησή του από άλλη χώρα: «Δεν είναι εύκολο μία μετακίνηση σε μία άλλη χώρα, ειδικά όταν έχεις παιδιά. Αλλά ευτυχώς είναι ακόμη νέοι, οπότε ήταν σχετικά εύκολο να προσαρμοστούν στο νέο τους περιβάλλον».

Την πιο ξεχωριστή στιγμή της καριέρας του: «Υπάρχουν πολλές στιγμές ευτυχίας στο ποδόσφαιρο. Το να πετυχαίνεις γκολ είναι πάντοτε συναρπαστικό, όπως και το να νικάς μια μεγάλη ομάδα όπως η Μάντσεστερ Σίτι. Να παίζεις με την εθνική σου ομάδα φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Να πετυχαίνεις γκολ και να βλέπεις τον πατέρα σου να κλαίει στις εξέδρες. Να κατακτάς το πρωτάθλημα με την ΤΣΣΚΑ στην έδρα της Καζάν, με τη γυναίκα και τα παιδιά μου στο γήπεδο…».

Την επόμενη ημέρα, μετά το ποδόσφαιρο: «Εννοείς εάν θα γίνω προπονητής ή εάν θέλω να μείνω σε άλλο πόστο στο ποδόσφαιρο; Καλώς εχόντων των πραγμάτων πιστεύω ότι θα ασχοληθώ με κάτι που αφορά στο ποδόσφαιρο. Η εξέλιξη νεαρών ποδοσφαιριστών είναι κάτι που με ενδιαφέρει πάρα πολύ».

Την ερώτηση από την μαμά ενός 14χρονου που παίζει μπάλα για το παιδί της: «Δεν είναι εύκολο. Δεν ξέρουν όλοι τι περνάει ένας ποδοσφαιριστής και πόσα πράγματα πρέπει να βιώσει και να προχωρήσει. Πρέπει να είσαι δυνατός, να πιστεύεις στον εαυτό σου και να επιμένεις. Και χρειάζεται πολύ υπομονή…».

Το εάν θα άλλαζε τον αριθμό «6»: «Το νούμερο 6 σημαίνει πολλά για εμένα. Δεν θα το άλλαζα με κανένα άλλο. Είχα μία ξαδέρφη που ήταν παίκτρια του μπάσκετ, αλλά σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα. Επαιζε φορώντας τον αριθμό 6. Ετσι, από εκείνη την ημέρα άλλαξα τον αριθμό μου και φοράω πάντα το 6».

Ακόμα ο Νάτχο αποκάλυψε ότι το ντοκιμαντέρ που ετοιμάζει εταιρεία παραγωγής από το Ισραήλ για τη ζωή του και τον ρόλο του στην κοινωνία και τον αθλητισμό της χώρας του, αναμένεται να ολοκληρωθεί σύντομα. Δήλωσε πως απολαμβάνει τον καιρό στην Ελλάδα, σε σχέση με τη Ρωσία, αναφέρθηκε στην μεταγραφή του στη Χάποελ σε ηλικία 9 ετών και στο πότε σκοπεύει να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα του Τελ Αβίβ. Έδειξε σε Ρώσο φίλαθλο ότι ξέρει και να μιλάει και να γράφει ρωσικά & ευχήθηκε κάποιος από τους τρεις γιους του να τον φτάσει και να τον ξεπεράσει.