Τα τελευταία χρόνια, οι Ομιλήτες είχαν γίνει «συνώνυμο» των προβλημάτων και της αστάθειας. Από τη σεζόν 2014/15 μέχρι το τέλος της περσινής, ο σύλλογος βρέθηκε να «βολοδέρνει» σε κατώτερες κατηγορίες, παλεύοντας με τους δαίμονές του και απέχοντας από τη θέση στην οποία είχε καθιερωθεί για χρόνια.

Το Σάββατο (15/9, 18:15) οι φίλοι του ΟΦΗ μπορούν πια να πανηγυρίσουν, στο ανακαινισμένο «σπίτι» τους, το «αντίο» στα δύσκολα χρόνια που προηγήθηκαν, στην αναμέτρηση με τον ΠΑΟΚ για την 3η αγωνιστική της Super League. Αυτό το παιχνίδι είναι και το πρώτο στη «μεγάλη» κατηγορία μετά από τρία χρόνια, με τις αναμνήσεις ωστόσο από το τελευταίο που διεξήχθη σε γεμάτες κερκίδες να μην είναι διόλου ευχάριστες…

H Super League της σεζόν που σήμανε τον υποβιβασμό των Κρητικών βρισκόταν στη 19η αγωνιστική και ήδη από δυσχερή θέση, η ομάδα προσπαθούσε να διασωθεί στην κατηγορία. Στις 15 Φεβρουαρίου 2015 ο ΟΦΗ υποδεχόταν τον Παναθηναϊκό, σε έναν αγώνα που στιγματίστηκε από θλιβερά επεισόδια, τραυματισμούς παικτών και παραγόντων του «τριφυλλιού» και το ουσιαστικό «ψαλίδισμα» των όποιων ελπίδων υπήρχαν για παραμονή.

Το πρώτο ημίχρονο βρήκε την ομάδα του Νίκου Αναστόπουλου μπροστά στο σκορ με 2-1, όμως το αυτογκόλ του Μακρή και το τέρμα του Καρέλη έφεραν την ανατροπή στο σκορ, την ήττα του ΟΦΗ και την «έκρηξη» στις κερκίδες.

Οι «πράσινοι» έπρεπε να φυγαδευτούν για να φύγουν από το γήπεδο. Οι οπαδοί των Κρητικών πετούσαν φωτοβολίδες και αντικείμενα προς τους παίκτες και τα μέλη της αποστολής, ενώ μάλιστα μάρμαρο πέτυχε τον Γρηγόρη Παπαβασιλείου στο κεφάλι και έγιναν ράμματα. Στη συνέχεια, συνεπλάκησαν και με τα ΜΑΤ εκτός γηπέδου, με αποτέλεσμα οι αρχές να κάνουν χρήση δακρυγόνων.

Ο ΟΦΗ τιμωρήθηκε με τρεις αγώνες κεκλεισμένων των θυρών και βαρύτατο χρηματικό πρόστιμο, πριν αποχωρήσει από το πρωτάθλημα και υπογράψει την κατρακύλα.

Πρόλαβε να παίξει ένα παιχνίδι στο γήπεδό του (8/3/15, 0-1 από τον Πανθρακικό), ωστόσο αυτό με τον Παναθηναϊκό ήταν το τελευταίο με τους οπαδούς του, πριν το ερχόμενο του Σαββάτου με τον ΠΑΟΚ.

Φυσικά υπό άλλες συνθήκες, με άλλα δεδομένα και τον σύλλογο πια να πατάει στα πόδια του, να ετοιμάζεται για την επόμενη μέρα και να αισιοδοξεί πως τα δύσκολα έχουν πια περάσει.