Επιστροφή* πονταρίσματος στον αγώνα Πόρτσμουθ – Τζίλιγχαμ, αν καταλογιστεί κόκκινη κάρτα στην αναμέτρηση! (21+, *Ισχύουν Όροι και Προϋποθέσεις)

Κάποτε άκουσε από τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον να τον χαρακτηρίζει ανερχόμενο «killer». Τα λόγια αυτά προέρχονταν από έναν προπονητή που μεγαλούργησε και έκανε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ένα μεγαθήριο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, άλλαξε ολόκληρη την ιστορία του κλαμπ και φυσικά είχε στη διάθεσή του ποδοσφαιριστές όπως οι Καντονά, Ρούνεϊ, Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ και Κάρλος Τέβες. Είχε φτάσει σε σημείο να μιλήσει για έναν νεαρό επιθετικό που παρουσίαζε καλύτερα τελειώματα ακόμα και από αυτά του Μάικλ Όουεν στα ντουζένια του. Κι όλα αυτά, πήγαν κατευθείαν στα σκουπίδια...

Ο Φεντερίκο Μακέντα, στα 27 του χρόνια, πλέον, έχει γίνει γυρολόγος, έμεινε ελεύθερος και από τη Νοβάρα και αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό για να ενισχύσει τη γραμμή κρούσης των «πράσινων» που πάσχει σημαντικά για τους πολύς γνωστούς και χιλιογραμμένους λόγους που έκαναν την ομάδα να ξεκινήσει στο φετινό πρωτάθλημα με το -6 αλλά να το εξαλείψει άμεσα με το πάθος και την διάθεση των παλικαριών του Γιώργου Δώνη.

Διόλου τιμητικό είναι για κάποιον της ηλικίας του Μακέντα να μπαίνει σε μια λίστα με ποδοσφαιριστές που «δεν τα κατάφεραν ποτέ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και χάθηκαν από το προσκήνιο παρά το ταλέντο και τους οιωνούς που είχαν αρχίσει να διαφαίνονται».

Από την ατάκα «αύριο πάμε Ολντ Τράφορντ» στον πατέρα του πριν από εκείνο το ματς με την Άστον Βίλα το 2009, που έμελλε να τον απογειώσει, στις βόλτες στην αγορά του Μάντσεστερ και τους εκατοντάδες οπαδούς που ήθελαν μια φωτογραφία, στη δημοφιλή του παρουσία στο προπονητικό κέντρο του Κάρινγκτον και εν τέλει στον έναν δανεισμό πίσω απ' τον άλλον και τους αρκετούς τραυματισμούς που του στέρησαν τα μεγάλα όνειρα.

Γι' αυτά τα όνειρα που δεν εκπληρώθηκαν ποτέ, έχει τεράστια ευθύνη και το γνωρίζει πολύ καλά. Έκανε... εγκληματικά λάθη στην καριέρα του. Έφτασε ν' αρχίσει να προσέχει τη διατροφή του, να κάνει σωστή προπόνηση, να μη βαριέται και να προσπαθεί να... προλάβει το τρένο, από την ηλικία των 25 ετών και μετά. Και να φανταστεί κανείς ότι έκανε το ξεπέταγμά του από τα 17, ήταν από τους καλύτερους επιθετικούς στις υποδομές της Γιουνάιτεντ (προερχόμενος από τις ακαδημίες της Λάτσιο), πήρε την ευκαιρία του, η τύχη και το πεπρωμένο του ήταν με το μέρος του, όμως δεν φέρθηκε καθόλου σωστά.

Πίσω στον Απρίλη του 2009, εμφανίζεται στο «Ολντ Τράφορντ» ως αναπληρωματικός... έκπληξη στη σύνθεση των «κόκκινων διαβόλων» και το παιχνίδι ήταν σημαδιακό. Η Άστον Βίλα την οποία αντιμετώπιζε, ήταν η αγαπημένη του ομάδα!

«Ήθελα σαν τρελός να μπω και να παίξω σε αυτό το παιχνίδι και ήξερα ότι θα είχα περισσότερες πιθανότητες αν χρειαζόμασταν γκολ... Το όνειρό μου ήταν να παίξω έστω κι ένα ματς με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και γι' αυτό έφυγα από τη Λάτσιο» είχε δηλώσει στο «ESPN» ο 27χρονος, πλέον, φορ, που όταν τον φώναξε ο Σερ Άλεξ για να βγάλει τη φόρμα του και να ετοιμαστεί να περάσει στο παιχνίδι, έκανε... πάλι λάθος! Δεν άκουσε με την πρώτη κι αυτό εκνεύρισε τον Φέργκιουσον...

«Κίκο! Άλλαξε, μπαίνεις!» ήταν τα λόγια του θρυλικού Σκωτσέζου κόουτς, που πέρασε τον Μακέντα στο ματς με τη συμπλήρωση μιας αγωνιστικής ώρας κι όχι απλά στο 85' όπως σκεφτόταν ο ποδοσφαιριστής...

«Από τον ενθουσιασμό μου, άρχισα να τρέχω σαν τρελός, όπως τρέχουν τα χαρούμενα σκυλιά, μέχρι να μην έχω ανάσα! Όμως έπρεπε να παραμείνω ψύχραιμος για να πάρουμε τη νίκη. Στη φάση του γκολ ήμουν τόσο κουρασμένος που επιχείρησα το τακουνάκι για να γυρίσω κι έκανα το σουτ, δίχως καν να βλέπω τη μπάλα! Σκέφτηκα απλά ότι “τουλάχιστον θα έχω και μια τελική στ' όνομά μου...”.

Μόλις σηκώθηκα είδα ότι είχε μπει γκολ και το γήπεδο είχε τρελαθεί τελείως! Δεν ήξερα τι να κάνω! Δεν μπορούσα να πάρω ανάσα κι όταν με τράβηξε κάτω ο Φλέτσερ κι έπεσαν πάνω μου, έλεγα στον Γουέλμπεκ να τον πάρει γιατί δεν μπορούσα ν' αναπνεύσω» θυμάται ο Μακέντα από τον τρόπο που διαμόρφωσε εκείνο το τρελό 3-2 στις καθυστερήσεις!

Από τη μεγαλύτερη μέρα της ζωής του και το ξεκίνημα ενός παραμυθιού το οποίο έμοιαζε να μην έχει δράκους για τον Μακέντα, σε ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που θα μπορούσε να έχει κάνει. Παράκουσε τον Σερ Άλεξ και επέλεξε να παίξει στη Σαμπντόρια κι όχι να παραχωρηθεί δανεικός σε άλλη ομάδα της Premier League. «Με ήθελαν ομάδες όπως η Έβερτον και η Σάντερλαντ τότε. Εγώ ήθελα να παίξω στη Serie A. Ο Φέργκιουσον μου είπε ότι προτιμούσε να παραμείνω στην Αγγλία για να μπορεί να με παρακολουθεί καθώς θα εξελισσόμουν. Εγώ επέμεινα κι αυτό ήταν το τεράστιο λάθος της καριέρας μου.

Γλικάθηκα από τη Σαμπντόρια που έπαιζε τότε στα πλέι-οφ του Champions League και είχε καλή ομάδα. Θα αντικαθιστούσα τον Κασάνο και θα έπαιζα στην επίθεση με τον Πατσίνι. Ξεκίνησα καλά, πέτυχα αμέσως γκολ απέναντι στην Ουντινέζε και ξεκίνησα σε ματς με τις Μίλαν, Νάπολι, Γιουβέντους και Ρόμα. Όταν πουλήθηκε ο Πατσίνι στην Ίντερ, ήμουν 19 ετών. Δεν μπορούσα να πάρω τις ευθύνες που έπαιρνε αυτός και ν' αντέξω το βάρος. Κατρακυλήσαμε στη βαθμολογία και άρχισα να δέχομαι σκληρή κριτική. Άρχισα ν' αναρωτιέμαι αν ήμουν όσο καλός πίστευα και τότε άρχισαν και οι τραυματισμοί» είχε αναφέρει πριν λίγα χρόνια σε ειλικρινέστατη συνέντευξή του στο ESPN.

Η Σαμπντόρια ήταν η πρώτη από τις οχτώ ομάδες που άλλαξε ο Μακέντα από το 2011 μέχρι και τη Νοβάρα, δεδομένου πως ο Παναθηναϊκός με τον οποίο υπέγραψε τριετές συμβόλαιο συνεργασίας, είναι η 9η από την ημέρα που ουσιαστικά πήρε μορφή... άσωτου υιού. ΚΠΡ, Στουτγκάρδη, Ντονκάστερ, Μπέρμιγχαμ, Κάρντιφ και Νότιγχαμ Φόρεστ μεσολάβησαν πριν από τη Νοβάρα, στην οποία μάλιστα έφτασε έχοντας αποτύχει σε δοκιμαστικό που υποβλήθηκε από τη Μπάρι στη Serie B!

Ήταν τέτοιο το ταλέντο του, που έκανε τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον να του έχει... τυφλή εμπιστοσύνη! Κι αυτό δίχασε πολύ τον πνευματικό κόσμο του Φεντερίκο Μακέντα. Από τη μια γέμισε αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στον εαυτό του για να κάνει το κάθε επόμενο βήμα που θα ερχόταν στην καριέρα του από την ηλικία των 17 ετών κι από την άλλη τον έκανε να σκεφτεί πως ... δεν θα χανόταν κι ο κόσμος αν δεν τα έδινε όλα στις προπονήσεις.

«Κάποτε έκανα απλά τα... βασικά και το έχω μετανιώσει πικρά. Πλέον προσέχω τι τρώω, δουλεύω σκληρά, όσο δεν δούλευα μικρότερος. Θα το μετανιώνω σε όλη μου τη ζωή, αλλά δεν θέλω να έχω πια ενοχές. Γι' αυτό πλέον προσπαθώ όσο περισσότερο μπορώ...» είναι τα λόγια που αποτυπώνουν ολόκληρη την καριέρα του και τα οποία δεν φοβήθηκε να πει δημόσια.