Τα δώρα, οι 4 συνισταμένες κι ο Γκερέρο, που δεν είναι χαζός…
Ο Ολυμπιακός λοιπόν ολοκλήρωσε την προετοιμασία του μέσα από εννιά φιλικά παιχνίδια, δύο στην Αυστρία, τέσσερα στο Βέλγιο, δύο στην Ολλανδία κι ένα στο Καραϊσκάκη.
Μία προετοιμασία μαμούθ, που έπρεπε να ξεκινήσει εκεί γύρω στα μέσα Ιουνίου, αφού οι παίκτες ήταν εκτός δράσης από τις 7 Μαίου και δεν ήταν δυνατόν να πάρουν άδεια πάνω από πέντε εβδομάδες.
Σε αυτά τα εννιά φιλικά ο Ολυμπιακός κέρδισε τα πιο εύκολα (1-0 την 6η πέρσι στην Τουρκία Γκοζτέπε, 5-0 την 6η στη Ρουμανία Μποτοζάνι, 3-0 τη Β΄κατηγορίας Αυστρίας Βάτενς και 3-0 την Γ΄κατηγορίας στο Βέλγιο Τες), έφερε ισοπαλίες με δύο πιο δυνατές ομάδες (1-1 με τη Σεντ Τρούϊντεν του Βελγίου και 0-0 με την ισπανική Λεγανές) κι έχασε από τρεις επίσης δυνατές ομάδες (0-4 από την ΠΣΒ, 0-4 από την Γκενκ στο γήπεδο της και 2-3 από την Έουπεν).
Μπορεί κάποιος να παρατηρήσει ότι οι «ερυθρόλευκοι» ηττήθηκαν σε αυτά τα τρία ματς στα οποία δεν αντεπεξήλθαν αμυντικά, αφού στα υπόλοιπα έξι είχαν παθητικό μόλις ένα γκολ.
Μία δεύτερη παρατήρηση που μπορεί κάποιος να κάνει είναι ότι τα περισσότερα γκολ τα έφαγαν από δικά τους λάθη: μία φορά έχασε την μπάλα μέσα από τα πόδια του ο Σισέ, μία φορά ο Σισέ κι ο Βούκοβιτς μπερδεύτηκαν μεταξύ τους (!), μία φορά ο Σισέ πάλι έκανε ένα πέναλτι από το πουθενά, μία φορά βγήκε τετ α τετ ο αντίπαλος φορ από κακή πάσα του Ανδρούτσου, μία φορά πούλησε την μπάλα ο Ποντένσε και βγήκε η σέντρα γκολ για τον φορ, μία φορά ο Ένγκελς υπέπεσε σε άλλο αχρείαστο πέναλτι βάζοντας απρόσεχτα τα χέρια του και δύο φορές αδράνησε χαρακτηριστικά ο Λάζαρος, τη μία χάνοντας τον παίκτη του σε κόρνερ και την άλλη μαρκάροντας καθυστερημένα τον παίκτη του (τον αντίπαλο δεξιό μπακ).
Βλέπουμε ότι τα οκτώ από τα 11 γκολ που δέχθηκε ο Ολυμπιακός ήταν δικά του δώρα, μικρότερα η, μεγαλύτερα. Και μόνο τα τρία γκολ προήλθαν από καλό παιχνίδι του αντίπαλου. Αυτό κάπου είναι καλό και κάπου κακό! Κακό γιατί αποτελεί μία συνέχεια της περασμένης σεζόν, στην οποία βαρεθήκαμε να μετράμε τέτοια λάθη. Και καλό γιατί είναι πράγματα που τα περισσότερα εύκολα διορθώνονται, αφού απλά χρειάζεται μεγαλύτερη συγκέντρωση και περισσότερη θέληση για καλύτερη αμυντική συμπεριφορά.
Κατά την γνώμη μου, το πρόβλημα του Ολυμπιακού αμυντικά έχει συνισταμένες, εξίσου σημαντικές-δεν αφορά μόνο την ποιότητα των κεντρικών αμυντικών.
Μία συνισταμένη αφορά όντως αυτό το κομμάτι. Διότι οι μεν Βούκοβιτς και Μιράντα ενώ έχουν εμπειρία, ύψος, καλές τοποθετήσεις και φτιάχνουν παιχνίδι από πίσω, έχουν το μειονέκτημα να τρώνε φάσεις στην πλάτη τους, και λόγω έλλειψης ταχύτητας. Ο δε Μιράντα σε κάθε παιχνίδι θα κάνει ένα-δύο λάθη. Ο Σισέ, από την πλευρά του, ναι μεν μπορεί και καθαρίζει τις περισσότερες φάσεις, αλλά κάνει επιπολαιότητες.
Μία άλλη συνισταμένη έχει να κάνει με μία αδυναμία των μεσοεπιθετικών παικτών όταν έχουν την μπάλα στα πόδια τους. Συχνά ο Ποντένσε κι ο Φορτούνης κι ο Φετφατζίδης «πουλάνε» την μπάλα κι η άμυνα τρώει αντεπιθέσεις στις οποίες είναι δύσκολο να ανταποκριθεί όχι μόνο από έλλειψη ταχύτητας, αλλά κι επειδή είναι αρκετά άδεια, αφού στο ξεκίνημα της επίθεσης του Ολυμπιακού οι δύο ακραίοι μπακ είχαν φύγει κι αυτοί μπροστά.
Μία τρίτη συνισταμένη έχει να κάνει με την αμυντική συμπεριφορά των επιθετικογενών παικτών. Όταν οι εξτρέμ αφήνουν τους αντίπαλους μπακ να φεύγουν μόνοι τους μπροστά, αυτό που γίνεται είναι ο Ομάρ κι ο Τσιμίκας (που είναι θετικοί μέχρι στιγμής) να βρίσκονται ένας απέναντι σε δύο αντιπάλους, με τις πιθανότητες να κόψουν ασφαλώς να είναι εις βάρος τους. Ακόμη κι ο Λάζαρος ενώ πιέζει ωραία ψηλά και κλέβει μπάλες δεν έχει την ίδια προσήλωση σε αυτό το κομμάτι. Οι δε Ποντένσε και Φετφατζίδης ακόμη λιγότερο, παρότι δεν είναι ούτε αυτοί αδιάφοροι. Κι ο Πάρντο ακόμη λιγότερο. Ο μόνος που το κάνει πραγματικά με συνέπεια είναι ο νεαρός Βρουσάϊ.
Και μία τέταρτη συνισταμένη έχει να κάνει με την τακτική συμπεριφορά των κεντρικών χαφ. Ο Καμαρά ενώ έχει τις φυσικές δυνάμεις, δεν έχει εμπειρία και συχνά είναι σα να σταματάει να παίζει και απλά να παρακολουθεί, την στιγμή που θα έπρεπε να τρέξει πάνω στη φάση η, να δώσει βοήθεια στο συμπαίκτη του. Ο Μπουχαλάκης ποτέ δεν ήταν ο κλασικός αμυντικός χαφ και ουσιαστικά μαθαίνει τη θέση-έχει πολύ ωραία στοιχεία, αλλά πρέπει να καλύπτει καλύτερα τους στόπερ, με το να γίνεται κι ο ίδιος τρίτος στόπερ όταν χρειαστεί, να αποφεύγει τα αχρείαστα φάουλ κοντά στην περιοχή του Γιαννιώτη (τα πάει καλά νομίζω ο γκολκίπερ) και να περιορίσει τις προσωπικές ήττες του στο ένας μ΄ένα. Ο Ανδρούτσος κάνει πολλά χιλιόμετρα και δίνει ενέργεια, αλλά αμυντικά βγάζοντας μεγάλο ενθουσιασμό κάνει λάθη. Τον Χατζισαφί τον έχουμε δει τόσο λίγο σαν κεντρικό χαφ, που θα είναι άστοχο να τον κρίνουμε.
Κοινώς, μην περιμένουμε π.χ. να έρθει ένας σέντερ μπακ, είτε αυτός είναι ο Μεριά, είτε ο Τοροσίδης, είτε ο Μολέδο, και να τα αλλάξει όλα στην άμυνα. Το θέμα είναι πολύ πιο σύνθετο και θα λυθεί μόνο αν κάνουν όλοι τη δουλειά τους σε όλους τους τομείς όπως πρέπει κι όχι κοιτάζοντας π.χ. να κρατάνε δυνάμεις για να έχουν φρεσκάδα όταν βγουν στην επίθεση…
Δηλαδή, ο Γκερέρο που τρέχει και μαρκάρει και πιέζει όλη την αντίπαλη άμυνα είναι ο…χαζός; Το αντίθετο. Ίσα ίσα, όταν ο σέντερ φορ δουλεύει έτσι, πρέπει κι οι υπόλοιποι να τον παίρνουν ως το καλό παράδειγμα.
Άσχετο: αυτό που εγώ ξέρω είναι ότι ο Ανσαριφάρντ δεν θέλει να κάνει μεταγραφή στην Τουρκία. Αλλού είναι οι βλέψεις του.
Οι Μάχες Των Play Off είναι στο Gazzetta.gr
Τα πιο συναρπαστικά Play Off της δεκαετίας είναι στο Gazzetta.gr! Όλα τα αθλητικά νέα για την αγαπημένη σου ομάδα, σε συνεχή ενημέρωση. Ακολούθησε το Gazzetta και θα είσαι πάντα ενημερωμένος για το πρόγραμμα των Play Off, την βαθμολογία των ομάδων, τις μεταδόσεις και φυσικά παρακολουθείτε live τα Play Off μέσα από το Game Center!
