Η 2η στραβή για τις "ρεζέρβες" κι οι Ποντένσε, Τσιμίκας

Τι είδα εγώ από τον χθεσινό Ολυμπιακό.

Κατ΄αρχάς, μία εικόνα για 60 λεπτά από αξιοπρεπή έως καλή. Λίγο απειλούσε, ελάχιστα απειλούνταν από την πρωταθλήτρια Ολλανδίας. Σε σχέση με το προηγούμενο φιλικό, με την Γκενκ, η ομάδα δεν άντεξε 30 λεπτά, αλλά τα διπλάσια, 60. Διότι ο Πέδρο Μαρτίνς δεν ζήτησε πίεση ψηλά, όπως έκανε μέχρι τώρα στην προετοιμασία, αλλά πίεση στο κέντρο. Κι έτσι οι παίκτες του κουράστηκαν λιγότερο και άντεξαν περισσότερο. Για να είμαστε ρεαλιστές η αλλαγή τακτικής σίγουρα είχε να κάνει και με το αποτέλεσμα (0-4) κόντρα στους Βέλγους. Κι αν θυμάστε, είχα καταθέσει σχετικά τα ερωτηματικά μου κατά πόσο μπορούσε να παίξει τέτοιο ποδόσφαιρο υψηλών απαιτήσεων ο Ολυμπιακός με τους συγκεκριμένους παίκτες.

Το δυσάρεστο είναι ότι δεν απέφυγε και πάλι τη βαριά ήττα, με τα τέσσερα γκολ σε 12 λεπτά, με συνέπεια να χάσει τις εντυπώσεις. Ο Μαρτίνς με το που έγινε το 0-1 και βλέποντας τους βασικούς του να χαμηλώνουν πολύ τις στροφές, σκέφθηκε να φρεσκάρει την ομάδα. Η ατυχία του ήταν ότι αυτοί που μπήκαν συναγωνίζονταν ο ένας τον άλλο ποιος θα ήταν ο χειρότερος!

Ο Ανσαριφάρντ ήταν σαν να μην έπαιξε…Ο Φετφατζίδης είναι ζήτημα να ακούμπησε δύο τρεις φορές την μπάλα…Ο Σισέ κι όταν την ακουμπούσε έκανε λάθη…Ο Λάζαρος, που έχει κότσια και πήγε να κάνει το γκολ της τιμής, στα αμυντικά του καθήκοντα ήταν εντελώς ασυνεπής (βλέπε τη συμμετοχή του και στο 0-2 και στο 0-3)…Ο Πάρντο μία από τα ίδια-μία καλή σέντρα και άλλα 25 λεπτά παρατηρητής…Ο Χατζισαφί λίγα πράγματα κι ο Ανδρούτσος ακόμη λιγότερα…Ο δε Μασούρας όταν βγήκε μπροστά έκανε πάλι σέντρα απογοητευτική…

Με τέτοια εικόνα από τις οκτώ αλλαγές, η ΠΣΒ λογικά βρήκε πέντε φάσεις: τέσσερα γκολ κι ένα δοκάρι. Ο Μαρτίνς νομίζω ότι έπρεπε να είχε αλλάξει και τον (αξιόμαχο στο α΄ ημίχρονο) Ομάρ, που όμως μετά το 60’ είχε παραδώσει ψυχή και πνεύμα, με συνέπεια να γίνει αεροδιάδρομος η δεξιά πλευρά της άμυνας, λόγω και της αδυναμίας του Μιράντα-ο Ομάρ δύο φορές μετά τη σέντρα που έκανε ο Ολυμπιακός για το δεύτερο και το τρίτο γκολ πήγε να πασάρει στον (ευρισκόμενο «αλλού») Πάρντο κι έδωσε σε αντίπαλο…Τελικά ο Νορβηγός βγήκε μόνος του, ζητώντας αλλαγή λόγω ενοχλήσεων…

Ο Μαρτίνς προβληματίζεται εύλογα γιατί είναι η δεύτερη φορά που όταν έβγαλε τους βασικούς, ο Ολυμπιακός παρουσίασε ίχνη αποσύνθεσης. Η πρώτη ήταν στο 2-3 από την Έουπεν. Τότε οι Βέλγοι ισοφάρισαν (1-1) στο 60’, ο Πορτογάλος άλλαξε όλη την ενδεκάδα για να φρεσκάρει την ομάδα κι η Έουπεν έβαλε άλλα δύο γκολ, ξανά μαζεμένα, στο 77’ και το 84’…

Τι μου άρεσε πολύ στην πρώτη ώρα του και τι σε ολόκληρο το ματς;

Για 55-60 λεπτά ο Ποντένσε μας έδειξε ότι θα βοηθήσει πολύ. Μπορεί να ανακόπηκε κάπως εύκολα δύο φορές και να είχε και δύο κακές επιλογές, αλλά πέρασε τέσσερις-πέντε φάσεις που ήταν άλλες για δημιουργία ευκαιρίας και άλλη για γκολ. Κράτησε μπάλα, κέρδισε φάουλ και ήταν μαχητής και πειθαρχημένος, αφού γυρνούσε πίσω και βοηθούσε τον μπακ. Η ειρωνεία είναι ότι από την δική του επιπολαιότητα, να γλιτώσει ένα…αράουτ, μπήκε το πρώτο γκολ. Με τον Φορτούνη, τον Γκερέρο και τον Λάζαρο δίνουν ποιότητα στον Ολυμπιακό από τη μέση και πάνω. Όσο δε είχαν δυνάμεις οι Μπουχαλάκης, Καμαρά ήταν ανταγωνιστικοί, όπως κι ο Βούκοβιτς πίσω.

Σε ολόκληρο το 90λεπτο ο Τσιμίκας ήταν πολύ καλός. Σκύλος. Ξεκίνησε με ένα λάθος στο πρώτο λεπτό, χάνοντας την μπάλα μέσα από τα πόδια του, αλλά συνέχισε πολύ αξιόπιστα και αμυντικά και επιθετικά. Έβγαζε καλές άμυνες κι έφευγε μπροστά απειλώντας με κάθε τρόπο και παλεύοντας στην κυριολεξία ως το 92’ που έληξε το ματς ο διαιτητής.Τουλάχιστον να έχει το κεφάλι του ήσυχο ο Ολυμπιακός για τη θέση του αριστερού μπακ, καθώς έχει και τον Κούτρη, που πέρσι είχε δώσει υποσχέσεις.

Ο δε Γιαννιώτης έβγαλε πάλι ένα τετ α τετ, έσωσε κι ένα αυτογκόλ (του Μιράντα), βγήκε και καθάρισε δύο φορές στον αέρα με εξόδους του δύο στημένες φάσεις, δεν είχε καμία ευθύνη στα γκολ και σε ένα δεύτερο τετ α τετ νομίζω ότι έβαλε έτσι σωστά το σώμα του, που «βοήθησε» τον αντίπαλο να αστοχήσει.

Ο γκολκίπερ πάει καλά.