Για τις κερκίδες που είναι άδειες, τα επεισόδια που «λερώνουν» το γήπεδο, τη μπάλα και τις ομάδες, τα ταλέντα που δεν παίζουν ποτέ στους μεγάλους συλλόγους μπορεί να συζητήσει ο καθένας. Πολλά παραπάνω όμως μπορούν να πουν οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές, οι πρωταγωνιστές, που δεν επιλέγουν πάντα να σιωπούν, αλλά μιλούν και έχουν τη δική τους άποψη.

Ο Ξενοφών Πάνος είναι ένας απ' αυτούς. Μετρώντας 173 συμμετοχές σε Superleague, Football League και Κύπελλο Ελλάδας, έχοντας ξεκινήσει από τη «λαμπερή» ΑΕΚ του Λορένσο Σέρα Φερέρ, του Ριβάλντο, του Σκόκο και τόσων άλλων σπουδαίων προσωπικοτήτων και «γράφοντας» πολλά χιλιόμετρα σε Αθήνα και επαρχία, έχει δει τα πράγματα από την καλή κι από την «ανάποδη». Κι η δική του διαδρομή άλλωστε δεν είχε μόνο ευθείες, κάθε άλλο.

Φόρεσε την κιτρινόμαυρη φανέλα με τον «δικέφαλο» στο στήθος από τα 15 του, όταν «γυάλισε» στον Τόνι Σαβέφκσι, που τον έφερε στις ακαδημίες της ΑΕΚ. Με δουλειά και ταλέντο άρχισε να ανεβαίνει «κλιμάκια» και να δείχνει τις ικανότητές του. Ξεχωρίζοντας από την ομάδα Νέων, τον Μάρτιο του 2007 κίνησε την «περιέργεια» του Φερέρ, που ήθελε να τον δει και σε προπόνηση με τους «μεγάλους». Εκεί ο 18χρονος δεξιός οπισθοφύλακας, πολλά υποσχόμενος και σίγουρα ενθουσιασμένος για όσα ζούσε, έμελλε να ζήσει την πρώτη μεγάλη του ποδοσφαιρική απογοήτευση.

Σε μια προπόνηση με την πρώτη ομάδα υπέστη κάταγμα στον έξω σφυρό της δεξιάς ποδοκνημικής, μένοντας εκτός αγωνιστικής δράσης για περίπου τέσσερις μήνες. Τα ρεπορτάζ της εποχής αποτύπωσαν μάλιστα την απογοήτευση του Ισπανού τεχνικού της ΑΕΚ, που πίστευε στις δυνατότητες του μικρού και στην εξέλιξή του.

Το σοκ μπορεί να ήταν αρκετό για να λυγίσει ένα παιδί, στις πρώτες του παραστάσεις στο χορτάρι, ωστόσο ο Πάνος έκανε ό,τι καταλάβαινε από νωρίς πως έπρεπε. Δούλεψε, άφησε πίσω την ατυχία και βρέθηκε ξανά επιβάτης στο «τρένο» της επαγγελματικής καριέρας.

ΟΦΗ (2009/10), Παναχαϊκή (2010/11), Θρασύβουλος (2012/13), Πανιώνιος (2013-2015) και Απόλλων Σμύρνης (2015-2017) αποτέλεσαν τους σταθμούς στη δική του διαδρομή, με την οποία γνώρισε τα κατατόπια στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η σεζόν που μόλις ολοκληρώθηκε τον βρήκε στα Τρίκαλα, πλήρη συμμμετοχών (30 σε 34 αγωνιστικές) και απολύτως φιλόδοξο για τη βελτίωση και έτοιμος για τα ακόμα καλύτερα!

Με την αγωνιστική χρονιά να έχει πια ολοκληρωθεί, ο Ξενοφών μίλησε στο gazzetta.gr για την καριέρα και τις παραστάσες του στην Ελλάδα. Αναφέρθηκε στα «παιδικά όνειρα που κανείς δεν μπορεί να στερήσει από κάποιον», στον φίλο του Χρήστο Αλμπάνη που από τη νέα σεζόν θα αγωνίζεται με τα χρώματα της ΑΕΚ, στα προβλήματα του εγχώριου ποδοσφαίρου και στην «αλλαγή νοοτροπίας», που πάντως μόνο εύκολη δεν είναι...

«ΠΑΤΕΡΑΣ, ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ Ο ΦΕΡΕΡ»

Ξεκίνημα στην ΑΕΚ. Πως έζησες την εμπειρία σε έναν τέτοιο οργανισμό;

«Είναι μια ευκαιρία που δεν παρουσιάζεται εύκολα σε πολλά παιδιά, ιδίως σε παιδιά που έρχονται από την επαρχία. Νιώθω ευγνώμων που ήμουν από αυτούς που τους δόθηκε η ευκαιρία, διότι φεύγοντας σε νεαρή ηλικία, αυτόματα χτίζεις και καλλιεργείς προσωπικότητα και χαρακτήρα, τα οποία είναι άμεσα συνδεδεμένα με το ποδοσφαιρικό κομμάτι. Μπαίνοντας σε έναν μεγάλο σύλλογο όπως η ΑΕΚ μαθαίνεις τη σωστή φιλοσοφία και νοοτροπία για το ποδόσφαιρο.

Τι θυμάσαι από τον Σέρα Φερέρ;

«Nιώθω πολύ τυχερός και ιδιαίτερη τιμή που συνεργάστηκα με έναν τόσο αξιόλογο άνθρωπο και προπονητή. Κατά τη γνώμη μου είχε αυτό που δεν έχουν πολλοί προπονητές στην Ελλάδα. Ήταν πρώτα πατέρας, ψυχολόγος και μετά προπονητής. Ακολουθούσε το ευρωπαϊκό μοτίβο όσον αφορά τις υποδομές και γι' αυτό το λόγο δεν είναι καθόλου τυχαίο που ανέβασε και ανέδειξε τόσα ταλέντα».

«Ψαρώνεις» σε μια προπόνηση με Ριβάλντο και Σκόκο ή γίνεσαι καλύτερος;

«Σίγουρα σε διακατέχει μια υπερηφάνεια έχοντας για συμπαίκτες τέτοιες προσωπικότητες. Έχεις να μάθεις και να διδαχθείς πολλά από εκείνους, τα οποία αποτελούν εφαλτήριο για την εξέλιξη ενός νέου ποδοσφαιριστή. Συγχρόνως, αποκτάς την επιθυμία και τη φιλοδοξία να καταφέρεις παρόμοια πράγματα με αυτούς, γιατί τους βλέπεις δίπλα σου και καταλαβαίνεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις».

Ο σοβαρός τραυματισμός σε έναν 18χρονο πόσο πίσω τον φέρνει από τη δουλειά στα βασικά του παιχνιδιού;

«Δυστυχώς, ένας τραυματισμός δεν ξέρεις ποτέ πότε θα σου χτυπήσει την πόρτα. Ειδικά σε μια "τρυφερή" ηλικία, κλονίζεται η ψυχολογία του. Ωστόσο τέτοιου είδους τραυματισμού πρέπει να ξεπερνιούνται και να σου δίνουν τη δύναμη να βλέπεις τη δυσκολία από άλλη οπτική γωνία».

«ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»

Προσέχουν οι μεγάλες ομάδες τις ακαδημίες και τα ταλέντα τους;

«Πολύ καλή ερώτηση. Με στεναχωρεί το γεγονός που το λέω, αλλά... ΟΧΙ! Όπως προείπα, άνθρωποι όπως ο κύριος Φερέρ που έχουν δουλέψει σε ευρωπαϊκούς συλλόγους μπορούν να το στηρίξουν. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν γίνεται κάτι αντίστοιχο. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή μου προσφέρει δύο ειδών συναισθήματα, χαρά και λύπη. Χαρά για το γεγονός ότι βλέπουμε περισσότερο ελληνικό στοιχείο και λύπη διότι πολλές ομάδες αναγκάστηκαν να προβούν σε τέτοιες λύσεις λόγω της οικονομικής δυσχέρειας που επικρατεί».

Γιατί όμως δεν βλέπουμε πολλούς παίκτες από τα «σπλάχνα» μεγάλων ομάδων να φτάνουν ως την πρώτη ομάδα;

«Την ίδια απορία έχω κι εγώ! Κατά τη γνώμη μου υπάρχει πολύ ταλέντο στην Ελλάδα, το οποίο δεν αξιοποιείται σωστά. Επίσης, υπάρχει έλλειψη πίστης και εμπιστοσύνης στους παίκτες από τις υποδομές, κάτι που είναι πολύ λυπηρό για την εξέλιξη του ελληνικού ποδοσφαίρου.»

Ο Θρασύβουλος είναι η ομάδα που σε είδαμε και... σκόρερ, με 7 γκολ σε μια σεζόν! Τι σε βοήθησε να το πετύχεις;

«Ό,τι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός. Είναι γεγονός ότι ήταν μια επιτυχημένη χρονιά για εμένα, όμως πίσω από την επιτυχία κρύβεται μια εμπειρία ζωής, όπου στην καθημερινότητά μου δεν είχα ούτε τα αυτονόητα που είναι αναγκαία για έναν άνθρωπο. Και το συγκεκριμένο πρόβλημα συνεχίζεται, αυξάνεται και υπάρχει σε μεγάλο βαθμό στις περισσότερες ομάδες στο ελληνικό ποδόσφαιρο».

Ο Πανιώνιος είναι η πρώτη ομάδα που σου έδωσε παραστάσεις σε επίπεδο Superleague, όπως και σε άλλους νεαρούς Έλληνες. Τι αναμνήσεις έχεις;

«Ο Πανιώνιος είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που ανέκαθεν στηρίζει νεαρούς ποδοσφαιριστές και τους δίνει την ευκαιρία να αγωνιστούν σε ανώτερο επίπεδο. Συμπληρώνοντας, θα ήθελα να τονίσω πως από αυτή την εμπειρία μου βγήκα διπλά κερδισμένος, γνωρίζοντας έναν εξαιρετικό άνθρωπο. Τον Χρήστο Τασουλή, ο οποίος καταφέρνει και αποτελεί με τη συμπεριφορά του παράδειγμα εντός και εκτός γηπέδων».

Πώς καταφέρνει ένας ποδοσφαιριστής που δεν είναι τερματοφύλακας να παίζει 90 λεπτά σε όλα τα ματς της ομάδας του σε πρωτάθλημα και Κύπελλο; Δεν επέρχεται κόπωση;

«Είναι όντως κάτι σπάνιο να συμβεί αυτό σε παίκτη, ο οποίος αγωνίζεται οπουδήποτε εκτός της θέσης του τερματοφύλακα. Ευτύχησα να έχω τη σωματική μου υγεία, κάτι που είναι πολύ σημαντικό, μέσα από πολλή προσπάθεια και καλή διατροφή. Τέλος, κατάφερα να πετύχω ό,τι θα ευχόταν κάθε αθλητής».

«ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗ FOOTBALL LEAGUE»

Έχοντας φάει με το «κουτάλι» τη Football League, τι άποψη απέκτησες για την κατηγορία;

«Τα προβλήματα στη Football league ποικίλουν. Το κυριότερο πρόβλημα είναι έλλειψη της ασφαλιστικής κάλυψης των παικτών. Ένα πρόβλημα το οποίο είναι γνωστό σε όλους και δεν υπάρχει προθυμία να λυθεί από κανέναν. Πρέπει να προβληματίζει τους πάντες, διότι απαιτεί απαραίτητο εφόδιο για κάθε εργαζόμενο. Επίσης, όλοι οι φορείς του ποδοσφαίρου έχουν σε δεύτερη μοίρα το πρωτάθλημα της Football League, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει οικονομική και τηλεοπτική κάλυψη, γεγονός που οδηγεί αρκετές ομάδες να αδυνατούν να ολοκληρώσουν καν τη σεζόν».

Έμεινες για δύο σεζόν στον Απόλλωνα πριν τα Τρίκαλα. Πώς ήταν η εμπειρία σου εκεί;

«Ο Απόλλων είναι ένα νοικοκυρεμένο σωματείο. Σου παρέχει μια ασφάλεια, πράγμα που λείπει από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η παροχή ασφάλειας στον ποδοσφαιριστή είναι σημαντική στη διατήρηση της ηρεμίας και της ψυχολογίας, γεγονός που εκμεταλλεύτηκα και φάνηκε από τα στατιστικά μου στο γήπεδο, καταγράφοντας πολλές συμμετοχές».

ΑΕΚ, Πανιώνιος, Απόλλων. Πώς αισθάνεσαι που έχεις αγωνιστεί σε τρία προσφυγικά σωματεία;

«Είναι ιδιαίτερη χαρά και τιμή να αγωνιστώ σε τρεις προσφυγικές ομάδες της Ελλάδας. το προσφυγικό είναι από τα θέματα που απασχολεί τη χώρα μας σήμερα. Η Ελλάδα αποτελεί καταφύγιο για τους πρόσφυγες και πρέπει να αγκαλιάσουμε, να στηρίξουμε και να συμμετέχουμε στη βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου. Ο καθένας μας από τη σκοπιά του και εμείς ως αθλητές, μέσω του αθλητισμού, κάνοντας ανάλογες κινήσεις και δραστηριότητες».

Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις λόγω των εκτός γηπέδου καταστάσεων;

«Σε καμία περίπτωση. Δεν είμαι άνθρωπος που παραιτείται από τους στόχους του, γιατί αγαπώ αυτό που κάνω και δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου έξω από τον κόσμο του ποδοσφαίρου. Αλλά, σκεφτείτε, όλους τους ποδοσφαιριστές που βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις να τα παρατούσαν; Τι θα γινόταν; Τα παιδικά όνειρα του καθενός δεν μπορεί να του τα στερήσει κανείς».

Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου;

«Για εμένα, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η ανυπαρξία του ποδοσφαιρικού πολιτισμού στη χώρα μας, κάτι που πηγάζει σε μεγάλο βαθμό από την ίδια την Πολιτεία. Πώς γίνεται να ψηφίζονται νόμοι και να μην εφαρμόζονται; Πόση βία έχει ασκηθεί στα γήπεδα και δεν έχει τιμωρηθεί κανείς; Πόσο όμορφο θα ήταν στα μάτια όλων μας να συνυπήρχαν αρμονικά οι ομάδες μεταξύ τους;».

Αυξάνονται ή μειώνονται οι πιθανότητες να εκλείψουν φαινόμενα βίας και έντασης από τα γήπεδα στο μέλλον;

«Θεωρώ ότι δύσκολα θα υπάρξει κάποια βελτίωση σε αυτό το κομμάτι, διότι ο ανταγωνισμός που δημιουργείται μεταξύ των ομάδων δεν σου αφήνει περιθώρια να σκεφτείς διαφορετικά. Η αγάπη για το ποδόσφαιρο ζει στη σκιά της έχθρας και της αντιπαλότητας».

Μετά από τρεις «γεμάτες» σεζόν στη Football League, αισθάνεσαι έτοιμος για ένα «άλμα» στην καριέρα σου;

«Σαν άνθρωπος είμαι αρκετά φιλόδοξος. Σκοπός μου είναι η καθημερινή βελτίωση και εξέλιξη. Ένιωθα και νιώθω έτοιμος πάντα για το καλύτερο και για να αξιοποιήσω στο μέγιστο την κάθε μου ευκαιρία».

«Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Ο ΑΛΜΠΑΝΗΣ»

Ο καλός σου φίλος Χρήστος Αλμπάνης πήρε φέτος μεταγραφή στην ΑΕΚ. Θεωρείς ότι μπορεί να καθιερωθεί στο επίπεδο αυτό;

«Από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα, συνειδητοποίησα ότι είναι ένα παιδί που κρύβει πολλή ευαισθησία μέσα του, έχοντας διαφορετική αντίληψη για το ποδόσφαιρο και τη ζωή. Κατά τη γνώμη μου είναι από τους ανθρώπους που σπανίζουν και αυτό που τον κάνει να διαφέρει είναι ότι είναι συνεσταλμένος και πρόθυμος. Σχετικά με το ποδοσφαιρικό κομμάτι, η άποψη μου είναι ότι αποτελεί ό,τι καλύτερο υπάρχει στο αγωνιστικό ποδόσφαιρο στη θέση που αγωνίζεται. Η κίνηση της ΑΕΚ να τον εντάξει στο δυναμικό της είναι πολύ σωστή και είμαι σίγουρος ότι θα συνεισφέρει τα μέγιστα στις απαιτήσεις μιας μεγάλης ομάδας».

Είσαι αισιόδοξος για το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου;

«Τρέφω μια ελπίδα μέσα μου για μια αλλαγή. Δυστυχώς γνωρίζω ότι δεν μπορεί να γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη, για πολλούς και διάφορους λόγους. Ίσως η αλλαγή στην νοοτροπία και την οπτική όπου ο καθένας βλέπει το ποδόσφαιρο βοηθήσει ώστε τελικά να συντελεστεί τελικά η αλλαγή που επιθυμούμε».