Η λέξη «οικογένεια» και η Ένωση!

Για όσους γνωρίζουν καλά τον οργανισμό ΑΕΚ και όσα τον αφορούν, εντός – εκτός – και επί τα αυτά, μπορούν και αισθάνονται φέτος πολύ όμορφα σχετικά με όσα διεκδικεί να πετύχει η ομάδα εντός αγωνιστικών χώρων και σε όποιες διοργανώσεις συμμετέχει (εγχώριους και μη). Επιπρόσθετα μπορούν και νιώθουν μια ασφάλεια για τη δυνατότητα επίτευξης του βασικού στόχου που είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Είναι πολλά τα σημάδια εκείνα που μπορεί να δείχνουν την κατεύθυνση προς τη... γη της επαγγελίας! Και είναι κάτι παραπάνω από απλά ''ορατό'' σε εμάς διότι είμαστε επί σειρά ετών (με τον έναν ή τον άλλον τρόπο) δίπλα στην ΑΕΚ και προφανώς έχουμε εμπεδώσει τι χρειάζεται για να πετύχει...

Δεδομένο δεν υπάρχει! Κανείς δεν μπορεί να σας πει με βεβαιότητα ότι η Ένωση θα είναι τελικά η ομάδα που θα κατακτήσει τον τίτλο. Το ίδιο ισχύει και για τους βασικούς αντιπάλους της στη συγκεκριμένη πορεία προς την κούπα του πρωταθλήματος. Όμως μπορούμε να ...δούμε λίγο πιο σωστά, από πιο κοντά και να σας τα μεταφέρουμε - καταγράψουμε, το στοιχείο εκείνο που μας επιτρέπει να πιστεύουμε όλο και περισσότερο ότι 24 χρόνια έπειτα από την εποχή που ήρθε το τελευταίο πρωτάθλημα «στα Φιλαδέλφεια», έφτασε η σεζόν για να κατακτήσει και τυπικά (και χωρίς κανείς να της το στερήσει πάλι) αυτό που αξίζει!

Την κούπα του πρωταθλήματος δηλαδή, όπως απέδειξε σε όλη τη διάρκεια του πρώτου μισού της διαδρομής ότι το αξίζει, κάτι που αναγνωρίζουν οι περισσότεροι, οι κανονικοί όχι αυτοί που ότι και να γίνεται επιμένουν να εθελοτυφλούν. Γνωρίζει καλά ο κόσμος ότι υπήρξαν κι άλλες σεζόν που η ΑΕΚ δεν πήρε αυτό που άξιζε και δικαιούνταν στον αγωνιστικό χώρο, με πιο πρόσφατο τον τίτλο του 2008, όπως επίσης ξέρουν πλέον ότι αυτό δεν μπορεί να επαναληφθεί...

Το βασικό στοιχείο λοιπόν που διαθέτει η ΑΕΚ και της έλειπε αρκετό καιρό πριν είναι το γεγονός ότι επιτέλους κυριαρχεί το μεσαίο από τα τρία γράμματα που έχει ερωτευτεί παράφορα και... αρρωστημένα ο κόσμος της: η Ένωση! Μεγάλο πράγμα για την ΑΕΚ αυτό. Δυστυχώς για πολλά χρόνια τη λέξη αυτή στο εσωτερικό του συλλόγου -και όχι μόνο- είχε αντικαταστήσει η λέξη διχασμός με τα αποτελέσματα να είναι καταστροφικά. Δεν θα εστιάσω όμως στο παρελθόν που πάντα θα θυμίζουμε προκειμένου να μη το ξαναβιώσουμε. Το blog αυτό αφορά τον (ή τους) λόγο για τον οποίο η ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ μπορεί να θεωρείται φαβορί για τον τίτλο.

Η λέξη που συναντάμε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη από τους πρωταγωνιστές του ποδοσφαιρικού τμήματος σε δηλώσεις και αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι μια σε δυο γλώσσες όταν τους ρωτάνε τι σημαίνει γι' αυτούς ΑΕΚ: Οικογένεια – Family! Είναι δεδομένο ότι αυτή τη στιγμή που το «συζητάμε» το συγκεκριμένο στοιχείο διακρίνει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον αντίπαλο την ομάδα του Σεβιγιάνου και έπειτα εκείνη του Περιστερίου. Διότι και ο Ατρόμητος έχει έντονο το συγκεκριμένο στοιχείο και απέχει μόλις δυο βαθμούς από την πρώτη θέση.

Πιστέψτε με δεν είναι τυχαίο πως, τόσο ο Δημήτρης Μελισσανίδης, όσο και ο Μανόλο Χιμένεθ, ανανγνωρίζουν την αξία των δυνατών αποδυτηρίων. «Είμαι πολλά χρόνια στο ποδόσφαιρο και έχω μάθει κάτι πολύ καλά. Οι ομάδες δεν φτιάχνονται ούτε με δηλώσεις, ούτε με λεφτά, ούτε με νεοπλουτίστικες μεθόδους. Οι ομάδες χτίζονται από τα αποδυτήρια. Και εμείς είμαστε οικογένεια και έχουμε τα καλύτερα αποδυτήρια. Αυτό το ζω, το εισπράττω. Θελω λοιπόν να συνεχίσετε έτσι και να παραμείνει έτσι όλο το κλίμα, να είμαστε: οικογένεια!», είπε ο Μελισσανίδης και μόνο τυχαία δεν ήταν η αναφορά του στο ποδοσφαιρικό τμήμα κατά τη διάρκεια της κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας.

Το ίδιο είπε πάνω – κάτω ο Χιμένεθ στο συνδρομητικό κανάλι. «Πάντα προσπαθώ να βάλω στα αποδυτήρια ως βασικό ζητούμενο και πρώτο θέμα να έχουμε οικογενειακό κλίμα. Αν δεν είσαι μία ομάδα στα αποδυτήρια, δεν μπορείς να είσαι και στο γήπεδο. Προσπαθώ να πάρω κάποιες αποφάσεις με βάση την απόδοση δικαιοσύνης για κάθε ποδοσφαιριστή, προσπαθώ να είμαι ειλικρινής στις προσωπικές μας σχέσεις και έτσι πετυχαίνουμε πράγματα», τα λόγια του Σεβιγιάνου που έχει κερδίσει 101% το παιχνίδι με τα αποδυτήρια και την εμπιστοσύνη των ποδοσφαιριστών...

Η ΑΕΚ το δούλεψε πολύ αυτό για να το πετύχει. Χρόνια και με στόχο στις μεταγραφικές περιόδους για να το... χτίσει όλο αυτό, για να φτιάξει τα αποδυτήριά της και να δημιουργήσει αυτήν την οικογένεια! Όποιος προστίθεται σε αυτή μόνο να συμπορευτεί μπορεί, αλλιώς μένει εκτός. Ακόμη και όσοι δεν παίζουν και φεύγουν ή συνεχίζουν στην ομάδα χωρίς να υπολογίζονται (όπως ο Πατίτο, ή ο Βινίσιους) δεν συμβαίνει να... βγάζουν χολή! Πέτυχε όμως και τη σταδιακή ελληνοποίηση του ρόστερ της. Σε κάθε ματς η Ένωση διαθέτει στην ενδεκάδα της τουλάχιστον 5 με 6 Έλληνες ποδοσφαιριστές. Στο τελευταίο δε παιχνίδι στο Αγρίνιο με αντίπαλο τον Παναιτωλικό οι «κιτρινόμαυροι» ξεκίνησαν με 7 Έλληνες στην 11άδα!

Έχω καιρό να το ζήσω αυτό... Αυτή την Ένωση και την οικογένεια που όντως είναι το εσωτερικό της ΑΕΚ σε ποδοσφαιρικό τμήμα και όχι μόνο. Από το 2004 και έως το 2008 ήταν η τελευταία φορά που διέκρινε την Ένωση αυτό το στοιχείο και έπρεπε σίγουρα να 'χε τότε δυο τίτλους, τη στιγμή που πέτυχε πολλά στην Ευρώπη και στο Τσάμπιονς Λιγκ... Τώρα, ειδικά φέτος, μπορούμε να το διακρίνουμε ξανά το ίδιο έντονα και ακόμη περισσότερο ίσως. Κι αυτό σημαίνει πολλά!

Πάντα έτσι τα κατάφερνε η ΑΕΚ. Διαβάζω δεξιά κι αριστερά, κι ακούω πολλές φορές στο ράδιο να μου λένε, «πόσα λεφτά θα βάλει», «να πάρει παικταράδες», «να βάλουν το χέρι στη τσέπη» και πολλά άλλα ανάλογα κοιτάζοντας τι κάνει ο αντίπαλος! Μα πότε η ΑΕΚ είχε το μεγαλύτερο μπάτζετ από τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό σε όλα τα χρόνια που πρωταγωνιστούσε και διεκδικούσε ή κατακτούσε το πρωτάθλημα; Θα σας απαντήσω εγώ: ΠΟΤΕ... Απλά είχε πάντα καλύτερη ομάδα από αυτούς και απόλυτη Ένωση σαν οργανισμός. Και φυσικά συσπείρωση...

Αυτά διαθέτει και τώρα η ΑΕΚ. Πολύ καλή ομάδα, με υγεία παντού, εξαιρετικά οικογενειακό κλίμα και Ένωση... Το μόνο που δεν έχει επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό και πρέπει να προβληματίσει είναι το κομμάτι της συσπείρωσης. Ο κόσμος δείχνει -απόλυτα άδικα- να αμφιβάλλει ακόμη για το αν πρέπει να στηρίξει μαζικά... Πρέπει να το κάνει όμως. Έτσι γινόταν πάντα στην Ένωση. Κοιτάξτε το παρελθόν και κρίνετε... Ποτέ δεν ήταν η ομάδα των λεφτάδων η ΑΕΚ, ποτέ δεν ήταν η ομάδα του ενός αφέντη που έκανε κουμάντο με κυβερνητικές και μη πλάτες. Πάντα η ΑΕΚ ήταν ο κόσμος της...

Και φυσικά δεν θα γίνει ποτέ... Δεν είναι (ευτυχώς) της μοίρας της γραφτό!

Υγ: «Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τον κόουτς, τον Μανόλο, γιατί αυτό είναι καθαρά δικό του δημιούργημα»... Απίθανη δήλωση από τον Δημήτρη Μελισσανίδη και αναγνώριση για το έργο του Μανόλο Χιμένεθ εντός αποδυτηρίων και έπειτα στο χορτάρι... Δήλωση που μπορεί να 'χει μπόλικο νόημα μιας και το συμβόλαιο του Ισπανού είναι για συνεργασία έως το καλοκαίρι. Εννοείται πως αυτό δεν σημαίνει ότι θα γίνει κάτι τώρα άμεσα. Αλλά είναι τεράστιας σημασίας και αξίας να το ακούει μπροστά σε όλους ο Μανόλο από το μεγάλο αφεντικό! Κερδίζει ο ίδιος και η ομάδα αφού ο Ισπανός μπορεί να νιώθει ότι πατάει γερά στα πόδια του...

Υγ2: Στο θέμα του Τσιγκρίνσκι όλα δείχνουν πως θα υπάρξει συμφωνία... Δεν υπάρχει όμως ήδη τέτοια κι ας βιάζονται λίγο όλοι να σας την παρουσιάσουν ως τέτοια! «Δεν έχουμε κάτι επίσημο να πούμε για συμφωνία με τον Τσιγκρίνσκι. Δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο έως τώρα», είναι η ενημέρωση -επίσημη- της ΑΕΚ για τον Ουκρανό στόπερ που θα συνεχίσει στην Ένωση. Είναι κλασική περίπτωση... βλάβης για να αποδείξουν κάποιοι στο χώρο ότι το ήξεραν τάχα μου νωρίτερα από άλλους (κι ας μην είναι αλήθεια). Θα ηρεμήσουμε κάποτε κι απ' αυτά τα χαζά ζητηματάκια όταν εμπεδώσουμε ΟΛΟΙ ότι ο κόσμος δεν ασχολείται με τη φάρα μας όσο τουλάχιστον θεωρούν κάποιοι.

Υγ3: Πόσο όμορφο να βλέπω τον Πέτρο Μάνταλο να τρέχει, να ανταλλάζει πάσες με τον γυμναστή αποκατάστασης... Είναι δεδομένο ότι θα προλάβει ματς της σεζόν που διανύουμε. Κι αν έχει Λιγκ Καπ θα το παίξει όλο ο Capitano και θα το κατακτήσει, όπως και το προηγούμενο που έγινε και το σήκωσε η ΑΕΚ... Μου λείπει να βλέπω τον Πετράν στο γήπεδο, μ' αρέσει σαν ποδοσφαιριστής πολύ, οπότε και λογικό να χαίρομαι να τον βλέπω να έχει ξεκινήσει δουλειά με μπάλα...

Υγ4: Στο club του Νέου Κόσμου – Μπραχαμίου έγινε πανικός χθες με τον Λιβάια και τους Μανόλο – Τσιντώτα... Πόσο χαρά σου δίνει να βλέπεις στα μάτια μικρών φίλων της ΑΕΚ συναισθήματα που είχες κι εσύ παιδί όταν γνώριζες ποδοσφαιρικά σου ινδάλματα. Φοβερό το συναίσθημα... Και ο Μάρκο Λιβάια και ο Παναγιώτης Τσιντώτας δεν άφησαν ούτε ένα παιδάκι χωρίς να το αγκαλιάσουν και να βγάλουν μια φωτογραφία μαζί του. Μικρά πράγματα στα μάτια μας, μεγάλα για εκείνα, άρα και τα σπουδαιότερα για όλους!

Υγ5: Τι όμορφη Κυριακή που πλησιάζει... ΟΑΚΑ από νωρίς. Αρχικά για το ματς μπάσκετ με τον Παναθηναϊκό (με άνεση αφού στο παιχνίδι που έπρεπε τους κερδίσαμε και στερήσαμε έναν τίτλο που πρέπει να τον πάρουμε εμείς) και έπειτα δίπλα στο ανοιχτό για να παίξουμε με τον ΠΑΣ Γιάννενα. Από τις 16.15 στο ΟΑΚΑ έως το βραδάκι... Μια χαρά! Και μεσημεριανό προλαβαίνουμε, και πρωινό καφέ, και παιχνίδι με τα παιδιά, και ΑΕΚ... Η Κυριακή όπως έπρεπε να είναι πάντα (με δυο νίκες κιόλας θα είναι ιδανική)...