Η πρωτιά του Ατρομήτου, το ντέρμπι και ο Μάνταλος...

Δεν υπήρχε χειρότερη είδηση για την ΑΕΚ από τον τραυματισμό του Μάνταλου. Δεν υπάρχει πιο καθοριστικός και σημαντικός παίκτης στην εφετινή ΑΕΚ από τον Μάνταλο. Ο κόσμος μπορεί να λατρεύει τον Αραούχο, τον Λιβάια, τον Λάζαρο ή κάποιον από τους υπόλοιπους, αλλά δεν νομίζω ότι αν ο Μανόλο Χιμένεθ έπρεπε να απαντήσει στην ερώτηση “πες έναν παίκτη που θέλεις να παίξει φέτος σε όλα τα ματς” θα χρειάζονταν πάνω από ένα δευτερόλεπτο για να απαντήσει “ο Μάνταλος”.

Κορυφαίες Στοιχηματικές Αποδόσεις, Άμεσες Αναλήψεις & Καλύτερη Εξυπηρέτηση (21+)!

Ο απολύτως καθοριστικός παίκτης της ΑΕΚ, αυτός που κάνει τα πράγματα να συμβαίνουν στην ΑΕΚ με τον τρόπο με τον οποίο αγωνίζεται και αυτός που τα χαρακτηριστικά του και ο τρόπος παιχνιδιού του δεν μπορούν να αντικατασταθούν από τους υπόλοιπους παίκτες της Ενωσης. Για την ακρίβεια υπάρχει κάποιος που θα μπορούσε να φορέσει τα παπούτσια του αρχηγού της ΑΕΚ, αλλά θεωρητικά, γιατί πρακτικά ακόμη δεν τον έχουμε δει επί της ουσίας με τη φανέλα της ΑΕΚ. Αναφέρομαι στον Παναγιώτη Κονέ, ο οποίος αν είναι καλά και βρει την φόρμα του, έχει τα χαρακτηριστικά για να καλύψει το κενό του Μάνταλου ως το τέλος της σεζόν. Η απουσία του Μάνταλου είναι ασφαλώς πολύ μεγάλο πλήγμα και για την Εθνική ομάδα για τους αγώνες μπαράζ με την Κροατία κι' ας ελπίσουμε ότι η ευχή των διεθνών “θα σε περιμένουμε στη Ρωσία” να επιβεβαιωθεί και ως προς τα δύο σκέλη της. Και να είναι γερός και πανέτοιμος το καλοκαίρι ο Μάνταλος και να προκριθεί η Εθνική στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας.

Κατά τα λοιπά η νίκη της ΑΕΚ ήταν πολύ σημαντική, αλλά είμαι βέβαιος ότι ο Χιμένεθ θα προτιμούσε να είχε μείνει στην ισοπαλία το ματς και ο Μάνταλος να είχε βγει όρθιος από το τερέν της Νέας Σμύρνης.

Δεν είμαι βέβαιος ότι η νίκη της αγωνιστικής ήταν αυτή της ΑΕΚ στη Νέα Σμύρνη. Ούτε καν αυτή του Παναθηναϊκού στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Ισως να είναι αυτή του Ατρομήτου στην Ξάνθη. Εκεί που φέτος δεν είχε νικήσει κανείς και στο κανείς συμπεριλαμβάνονται δύο από τους διεκδικητές του τίτλου, ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ. Εκεί ο Ατρόμητος, πέρασε σβηστά με 2-0. Δεν είναι απλό αυτό που κάνει ο Ατρόμητος. Με παίκτες όπως ο Ρισβάνης, ο Γιαννιώτης, ο Μάντσον (τι λαχείο είναι αυτό), ο Γιαννούλης, ο οποίος είναι το καλύτερο αριστερό μπακ του πρωταθλήματος και ο Σκίμπε θα πρέπει να τον δει πιο προσεκτικά, ασφαλώς δεν είναι τυχαίο αυτό που κάνει ο Ατρόμητος. Εδώ ανοίγω μία παρένθεση και αναρωτιέμαι πως ο ΠΑΟΚ κρατάει Λέοβατς, Λεβέκ και δανείζει τον Γιαννούλη και γράφω για τον Γιαννούλη και όχι για τον Ουάρντα, ο οποίος επίσης τα σπάει στο Περιστέρι, αλλά και ως χαρακτήρας και ως παίκτης στην Τούμπα δεν χωρούσε και αυτό ήταν φανερό. Αντίθετα ο Γιαννούλης όποτε έπαιξε με ΠΑΟΚ ήταν εξαιρετικός και έδειχνε ότι είναι εξελίξιμος και με πολύ μεγάλο potential.

Κλείνω την παρένθεση και παραμένω στον Ατρόμητο. Περισσότερο όμως και από τους παίκτες η δουλειά είναι του προπονητή. Τον έζησα από κοντά στο ματς του Κυπέλλου στα Τρίκαλα την περασμένη Πέμπτη, όπου ο Κάναντι χρησιμοποίησε κατά βάση αναπληρωματικούς. Η γνώση που είχε στις αδυναμίες και τα πλεονεκτήματα των ποδοσφαιριστών του, ακόμη και αυτών που δεν παίζουν σχεδόν ποτέ ή σπάνια, ο τρόπος με τον οποίο τους άλλαζε θέσεις, ο τρόπος με τον οποίο κοουτσάρισε την ομάδα και στο 0-0 και όταν βρέθηκε να χάνει 1-0 και όταν ισοφάρισε 1-1 και προσπάθησε να νικήσει, ο τρόπος με τον οποίο άλλαξε διάταξη και προσπάθησε να χτυπήσει τις αδυναμίες των Τρικάλων ήταν εντυπωσιακός. Προπονητής που το ψάχνει, που παρεμβαίνει στο ματς καθοριστικά, που τολμάει, που δοκιμάζει πράγματα και που έχει δώσει χαρακτήρα στην ομάδα του, ο οποίος δεν αλλάζει όποιος κι' αν παίζει.

Δεν υποστηρίζω ότι ο Ατρόμητος θα πάρει πρωτάθλημα με βάση τα όσα έχω διαγνώσει από το παιχνίδι και την σταθερότητά του, ασφαλώς. Λέω όμως ότι σε ένα τρελό πρωτάθλημα σαν το εφετινό, μία ομάδα που έχει τόσο καλή ανασταλτική λειτουργία κάνει πιο εύκολη την ζωή της. Ο Ατρόμητος κάνει “διπλά” γιατί ακριβώς παίζει σπουδαία άμυνα. “Διπλά” σε Καραϊσκάκη, σε ΟΑΚΑ, σε Ξάνθη. Την ίδια ώρα ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός εκτός έδρας ακόμη δεν έχουν νίκη, ο Ολυμπιακός και ΑΕΚ έχουν δύο, από μία στο ουδέτερο γήπεδο του Περιστερίου κόντρα στη Λαμία και από μία στη Νεα Σμύρνη, τα δύο πραγματικά “διπλά” των τεσσάρων μεγάλων μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα. Αν υπάρχει περίπτωση να γίνει ένα θαύμα, διότι τέτοιο θα είναι αν ο Ατρόμητος διεκδικήσει πρωτάθλημα, θα γίνει με τον τρόπο που γίνονται πάντα τα ποδοσφαιρικά θαύματα. Με πολύ καλή άμυνα και πολλά 1-0, όπως συνέβη με την Λέστερ για παράδειγμα πριν μία διετία στην Αγγλία.

Οσο για τον Παναθηναϊκό, πραγματικά δεν αντιλαμβάνομαι την έκπληξη που προκάλεσε η νίκη του επί του Ολυμπιακού. Σε εμένα καμία. Από το καλοκαίρι έχει φανεί ότι το ρόστερ του Παναθηναϊκού είναι πολύ ποιοτικό. Οσο αυτοί οι παίκτες είναι εκεί και παίζουν υπό τις οδηγίες του Μαρίνου Ουζουνίδη, ο Παναθηναϊκός μπορεί να νικήσει οποιονδήποτε, πόσο μάλλον τον προβληματικό Ολυμπιακό. Το για πόσο θα είναι εκεί όλοι αυτοί οι παίκτες ή το για πόσο θα πληρώνονται ώστε να παίζουν είναι ασφαλώς ένα μεγάλο ζήτημα, το μεγαλύτερο για την ακρίβεια, αλλά για την ώρα αγωνιστικά όχι απλώς δεν πρέπει να επηρεάζει, αλλά κατά την άποψη μου δίνει και έξτρα κίνητρο.

Οσο για τον Ολυμπιακό είναι φανερό ότι ακόμη δεν ξέρει το ρόστερ και τις δυνατότητες του, ούτε ο προπονητής ούτε η ομάδα. Μέχρι πριν 15 ημέρες αν έκανες γκάλοπ για την θέση που πονά περισσότερο ο Ολυμπιακός το 90% θα σου απαντούσε στο κέντρο της άμυνας. Σήμερα σε αντίστοιχο γκάλοπ το ποσοστό δεν θα ξεπεράσει το 10%. Σήμερα ο Σισέ και ο Ενχελς είναι το καλύτερο δίδυμο που είχε ο Ολυμπιακός ποτέ στο κέντρο της άμυνας και οι Εμενίκε, Τζούρτζεβιτς είναι για τα σκουπίδια από εκεί που στις αρχές Σεπτεμβρίου ήταν η δύναμη πυρός του Ολυμπιακού. Παρά ταύτα αυτό που δεν αμφισβητείτε είναι ότι στον Ολυμπιακό υπάρχει πρόβλημα νοοτροπίας. Εκτός έδρας δεν υπάρχει καν διάθεση. Στο πρώτο ημίχρονο στη Λεωφόρο ο Οφόε και ο Ρομαό δεν υπήρχαν στο ματς και αυτό δεν είχε να κάνει με την κακή μέρα τους μόνο. Οπως επίσης τακτικά ο Λεμονής που πήρε και δικαίως το credit για το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, το έχασε σε αυτό με τον Παναθηναϊκό. Ηταν τόσο άθλια η εμφάνιση του Ολυμπιακού στο πρώτο ημίχρονο σε όλα τα επίπεδα που η μη παρέμβαση ώστε να αλλάξει πράγματα ο προπονητής του δεν ήταν επιλογή. Κανονικά θα έπρεπε να προβληματιστεί που δεν μπορούσε να κάνει 6-7 αλλαγές στο ημίχρονο και όχι να μην κάνει καμία και να περιμένει μοιρολατρικά να συμβεί το κακό για την ομάδα του, δηλαδή να δεχτεί γκολ για να αντιδράσει.

Από την άλλη ότι ανοίγει έστω και στα ψιλά κουβέντα για τον προπονητή του Ολυμπιακού σε αυτή τη φάση, είναι δείγμα ότι στην Ελλάδα η αστειότητα εξακολουθεί να κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα, από τις διοικήσεις των ομάδων και τους δημοσιογράφους, μέχρι τους ίδιους τους οπαδούς. Είναι οι ίδιοι ακριβώς που “έφαγαν” ή απαίτησαν το “φάγωμα” του Ζαρντίμ, οπότε στην πραγματικότητα ούτε αυτό με εκπλήσσει...