Ακπόμ-Πόνσε 1-0 και τα άλλα έξι σημεία του πιο βαρετού τελικού

Τι είδα εγώ στον χθεσινό τελικό στο ΟΑΚΑ; Ένα πλήρως ισορροπημένο, πολύ χαμηλού επιπέδου ποιοτικά, παιχνίδι, στο οποίο κέρδισε αυτός που εκμεταλλεύθηκε τη μία ευκαιρία. Δεν ήταν όπως πέρσι που κυριάρχησε στο ίδιο γήπεδο ο ΠΑΟΚ.

Γενικά και τα τρία φετινά παιχνίδια της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ ήταν ισορροπημένα, δεν ήταν σε κανένα η μία ομάδα καλύτερη της άλλης, αλλά με τον ΠΑΟΚ να κερδίζει τα δύο (2-0 στην Τούμπα κι 1-0 χθες) και την ΑΕΚ να μην μπορεί να κερδίσει στο άλλο (1-1) παρότι έπαιζε με παίκτη παραπάνω από το 32’, αναδεικνύεται περισσότερο η μετριότητα της φετινής ΑΕΚ, παρά η ανωτερότητα του φετινού ΠΑΟΚ. Εξυπακούεται ότι η επιτυχία του ΠΑΟΚ με το πρώτο νταμπλ της ιστορίας του είναι τεράστια.

Από την άλλη, προφανώς και δεν είναι τυχαίο ότι η ΑΕΚ μετά την κατάκτηση του περσινού πρωταθλήματος και τα τρία πρώτα παιχνίδια της τον περασμένο Αύγουστο (1-1 και 2-1 με Σέλτικ και 2-1 στη Βιντι) δεν πήρε ούτε…μισή νίκη σε μεγάλο παιχνίδι, χάνοντας τους Λάζαρο, Αραούχο, Βράνιες, Γιόχανσον, Κονέ, αλλά και τον Λαμπρόπουλο από τέλη Νοεμβρίου: στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ τα έχασε και τα έξι ματς και στα ντέρμπι πρωταθλήματος είχε 1-4 στον Ολυμπιακό, 0-2 στον ΠΑΟΚ, δύο ισοπαλίες με τον Παναθηναϊκό, ισοπαλία στο 90’ (1-1) με τον Ολυμπιακό και ισοπαλία (1-1) με τον ΠΑΟΚ των επί 60 λεπτά αγώνα 10 παικτών...Ακόμη και με τον Ατρόμητο, η πρόκριση ήρθε με πιο καθοριστική φάση το πέναλτι που ήταν φάουλ εκτός περιοχής…

Να σταθώ σε εφτά σημεία.

Ένα. Κατά βάση το παιχνίδι εξελίχθηκε σε μία μονομαχία των δύο σέντερ φορ. Αυτοί ήταν οι μόνοι που ουσιαστικά απειλούσαν τους γκολκίπερ. Ο Ακπόμ έκανε καλύτερα τη δουλειά και ο ΠΑΟΚ πήρε το Κύπελλο. Έτσι απλά.

Ο Πόνσε βρέθηκε σε τέσσερις φάσεις για γκολ: στη μία το πλασέ του προ του Βαρέλα ήταν ακίνδυνο, στη δεύτερη κοντρόλαρε αλλά ούτε καν μπόρεσε να σουτάρει από ευνοϊκή θέση, στην τρίτη τον νίκησε ο Πασχαλάκης και στην τέταρτη τον νίκησε ο Κρέσπο με τάκλιν-θανάτου. Αναφέρομαι στη φάση που ο επόπτης στο τέλος της φάσης και μετά την απώλεια της ευκαιρίας (!) υπέδειξε οφσάϊντ, που δεν υπήρχε.

Ο Ακπόμ βρέθηκε κι αυτός σε τέσσερις φάσεις για γκολ: στη μία τον νίκησε ο Μπάρκας, στη δεύτερη τον ανέκοψε με σωτήριο τάκλιν ο Τσιγκρίνσκι, στην τρίτη σκόραρε με αυτόν τον πολύ δύσκολο τρόπο αλά Αλέκου Αλεξανδρή και στην τέταρτη είχε ένα πολύ κακό τελείωμα (άστοχο σουτ).

Να θυμίσω ότι στο πιο κρίσιμο ντέρμπι πρωταθλήματος, το 3-1 του ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού, ο Ακπόμ και τότε είχε κάνει τη διαφορά...

Δύο. Η ΑΕΚ στην αρχή του ματς πήγε να κτυπήσει στην πλευρά του άπειρου Γιαννούλη και του Μπίσεσβαρ με τα λίγα τρεξίματα. Οι σέντρες του Λιβάγια και του Μπακασέτα στο πρώτο τέταρτο όμως δεν αξιοποιήθηκαν από τον Πόνσε.

Το ακόμη χειρότερο για την ΑΕΚ ήταν ότι ο δικός της αριστερός μπακ, ο Χουλτ, αφενός μεν ήταν μηδέν επιθετικά, αφετέρου δε υπέφερε αμυντικά στις πιο καθοριστικές φάσεις. Και από τον Ζάμπα στην πρώτη ευκαιρία του Ακπόμ και από τον Πέλκα στο μοναδικό γκολ…

Τρία. Εκτός από την προσωπική νίκη του Ακπόμ επί του Πόνσε σε επίπεδο αποτελεσματικότητας, υπήρξε και επικράτηση του ενός ηγέτη της μίας ομάδας έναντι του ηγέτη της άλλης. Ο Πέλκας, θυμίζοντας λίγο Φορτούνη, πήρε πάνω του δύο ενέργειες που ήταν για γκολ: το ένα το έβαλε ο Ακπόμ, το άλλο το έχασε ο Ζαμπά. Ο Μάνταλος, από την πλευρά του, πέρασε σε όλο το παιχνίδι μόνο μία καλή πάσα, στην ευκαιρία του Πόνσε. Κατά τα άλλα, οι καλές πάσες για φάσεις ήταν πραγματικά ελάχιστες. Από μία των Λιβάγια, Μπακασέτα, Μπίσεσβαρ. Κάπως έτσι ο Ολιβέϊρα μπαίνοντας μόλις στο 80' αλλαγή και βρίσκοντας χώρους έφτιαξε δύο ευκαιρίες (σε Ακπόμ και Κάνιας) με τις μπαλιές του…

Τέσσερα. Οι στόπερ του ΠΑΟΚ τιμάνε το ψωμί τους. Οι τοποθετήσεις του Βαρέλα ήταν άριστες, σε βαθμό που νόμιζες ότι έχει μαγνήτη και πάει πάνω του η μπάλα! Ο Κρέσπο ξεκίνησε με γκέλα που μπορούσε να βάλει την ΑΕΚ μπροστά στο σκορ πολύ γρήγορα, αλλά η συνέχεια ήταν γι΄ αυτόν αψεγάδιαστη.

Αντίθετα, με ξεπερνάει που βλέπω διακριθέντα της ΑΕΚ τον Τσιγκρίνσκι, για ένα καλό τάκλιν και για μία κεφαλιά που πήρε επιθετικά-με τον Πασχαλάκη να δείχνει το μειονέκτημα της αδυναμίας να μπλοκάρει την μπάλα. Ο έμπειρος στόπερ, που εκτέθηκε από τον Ακπόμ στη μεγάλη ευκαιρία του Ζαμπά για το «2-0 και τέλος» στο 53’, ήταν απών στο μοναδικό γκολ του αγώνα, όπως ήταν απών και στο γκολ του Μαουρίτσιο στο ΑΕΚ-ΠΑΟΚ 1-1 στο β΄ γύρο φέτος.

Πέντε. Με δύο προπονητές που πάντοτε ενδιαφέρονται μόνο για το αποτέλεσμα δεν είναι παράξενο που είδαμε ένα τόσο βαρετό παιχνίδι, από τους χειρότερους τελικούς. Ήταν θλιβερό που από το 15’ έως το 36’ δεν υπήρχε τίποτα στο ματς, όπως και, ουσιαστικά, από το 53’ έως το 86’! Τι σχέση είχε όλο αυτό, με το παιχνίδι που παίζει ο Ολυμπιακός.

Ο Χιμένεθ την πάτησε βάζοντας βασικό τον Κρίστισιτς-αλλά αυτός υποτίθεται ότι ήταν η καλή μεταγραφή της ΑΕΚ το Γενάρη…Ο Λουτσέσκου ήθελε να κρατήσει το μηδέν, και τα κατάφερε, με δύο κόφτες και χωρίς προωθήσεις του Μάτος. Παίζοντας και χωρίς Βιεϊρίνια και Μαουρίτσιο, βγήκε από πάνω και λόγω καλύτερης διαχείρισης στις αλλαγές.

Κι αν μεν με τον Ολιβέϊρα ήταν θέμα ποιότητας του Πορτογάλου, η κίνηση να περάσει τρίτο στόπερ (Ίνγκεσον) ήταν θέμα καλής αντίληψης: σε εκείνη την καλή σέντρα του Λιβάγια στις καθυστερήσεις, ο Ισλανδός έδωσε πολύτιμη λύση-από κάτι τέτοιες μικρές λεπτομέρειες σαν αυτές κρίνονται ενίοτε τέτοια ματς. Ορθά έβγαλε από το 65’ τον Ζαμπά.

Ο Χιμένεθ μάλλον τα μπέρδεψε βγάζοντας χωρίς προφανή λόγο τον Μπακασέτα και παίζοντας με τρεις πίσω, ενώ έχανε και ήθελε να γυρίσει το παιχνίδι. Άργησε να βγάλει τον Κρίστισιτς. Ο Γκάλο καλώς μπήκε, αλλά θα μπορούσε να βγει (νωρίτερα) ο Μπακάκης. Εξίσου αλήθεια ωστόσο είναι ότι ο Ισπανός πήρε λίγα πράγματα από αρκετούς παίκτες, όπως π.χ. τον απογοητευτικό Σιμόες. Ο δε Λιβάγια και έδωσε ελάχιστα μπροστά και στη φάση του γκολ του Ακπόμ ολιγώρησε κι αυτός πολύ.

Η ουσία είναι ότι η ΑΕΚ έφερε μεσούσης της σεζόν τον Χιμένεθ αντί του Ουζουνίδη μήπως πάρει τη δεύτερη θέση από τον Ολυμπιακό και το Κύπελλο κι απέτυχε και στα δύο, με το 1-4 στο Καραϊσκάκη και το χθεσινό 0-1…Και αναπόφευκτα τον βαραίνουν πολύ οι τρεις χαμένοι τελικοί σε τρία χρόνια από τον ίδιο αντίπαλο-το αυτό ισχύει και για τους Μάνταλο, Τσιγκρίνσκι, Σιμόες, Γκάλο, Γαλανόπουλο που έκαναν το χειρότερο χατ τρικ της καριέρας τους…

Έξι. Το VAR φάνηκε αμέσως ότι θα λύσει τα βασικά προβλήματα στο οφσάϊντ-υπό άλλες συνθήκες για το γκολ, όπου όλα ήταν οριακά, θα γινόταν χαμός. Όπως αποδείχθηκε κι ότι στις φάσεις με το χέρι για πέναλτι, στο τέλος μένει η κρίση του διαιτητή. Ο Γερμανός όπως δεν το έδωσε, θα μπορούσε και να το έδινε, αν και μου φαίνεται πιο σωστό που δεν το έδωσε. Γενικά, η διαιτησία (και σε υποδείξεις εποπτών) ήταν καλύτερη για τον ΠΑΟΚ και στις κάρτες κλπ, κλπ. Δεν τον πείραξε σε καμία στιγμή κι αυτό μετράει πολύ σε τελικούς.

Εφτά. Σε όλες τις χώρες του κόσμου οι τελικοί του Κυπέλλου είναι μία γιορτή. Εδώ κατάφεραν και είδαμε χθες ένα τελικό κάτι μεταξύ παρωδίας, κωμωδίας και τραγωδίας, κάτι που παίζει πουθενά! Άδειες εξέδρες, 1.000 «μπουμπούκια» να πλακώνονται μεταξύ τους και με την Αστυνομία και γενικά μία διοργάνωση πολύ χαμηλού επιπέδου. Μόνο στην Ελλάδα την εποχή της εξυγίανσης μπορείς να τα δεις αυτά.

Sad…