Ο Ολυμπιακός στέκεται κόντρα στα θηρία, αλλά χρειάζεται γρήγορα κι άλλα βήματα
Ο Ολυμπιακός λοιπόν…
Απέκλεισε την Μπέρνλι, 7η ομάδα της περσινής Πρέμιερ Λιγκ (και δείχνοντας και τώρα τη δυναμική της, με τρεις νίκες στα τρία τελευταία παιχνίδια της), με 3-1 κι 1-1…
Έφερε ισοπαλία 0-0 στο Καραϊσκάκη, παίζοντας με 10 παίκτες στα 22 τελευταία λεπτά, με την Μπέτις, 6η στο περσινό ισπανικό πρωτάθλημα και 4η αυτή την στιγμή, δύο πόντους πίσω από Μπαρτσελόνα και Ρεάλ…
Κι έχασε 1-3 στο Μιλάνο, όπου κέρδιζε 1-0 ως το 70ο λεπτό την Μίλαν, 6η στο περσινό ιταλικό πρωτάθλημα και με ήττα μόνο από τη Νάπολι φέτος…
Η πορεία είναι φθίνουσα στα αποτελέσματα, αλλά κι ο αντίπαλος είναι κάθε φορά και πιο δυνατός, από τα πιο μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, το αγγλικό, το ισπανικό και το αγγλικό. Και με τέτοιους αντιπάλους, που μοιάζουν θηρία για το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο Ολυμπιακός στέκεται όρθιος, τις παλεύει στα ίσα και σε τέσσερα παιχνίδια μαζί τους έχει μία νίκη, δύο ισοπαλίες και μία ήττα, σε ματς που το έχασε μετά το 70’.
Αυτό είναι ξεκάθαρο κι είναι και το ευχάριστο, ειδικά για τη συγκεκριμένη ομάδα που γεννήθηκε πριν τρεις μήνες. Αν θέλουμε να πάμε ένα βήμα παραπάνω, ναι, θα δούμε ότι κάτι του λείπει του Ολυμπιακού για να προχωρήσει παραπέρα. Προφανέστατα του λείπει ο…χρόνος, η παραπάνω δουλειά. Και κάπου δεν είναι ποδοσφαιρικά παράλογο αυτό που συμβαίνει στα τελευταία παιχνίδια του, δηλαδή να μην μπορεί για ένα κλικ να μην φτάσει στο αποτέλεσμα.
Όταν χτίζεις από την αρχή, θα τα έχεις αυτά. Ιδίως όταν παίζεις με μία ενδεκάδα με 11 αλλαγές σε τέτοιο επίπεδο. Κι όσο καλή διάθεση κι αν έχουν, όσο καλά προπονημένοι κι αν είναι, αποδέχεσαι ότι π.χ. προς το τέλος του ματς θα χάσουν αντοχές και ρυθμό, άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο, παίκτες που είχαν στα πόδια τους μόλις ένα παιχνίδι (βλέπε Τοροσίδης, Σισέ, Κούτρης, Γκιγέρμε, Τουρέ, Ναουέλ, δηλαδή πάνω από τη μισή ομάδα).
Εκεί θα περίμενες από τον Μαρτίνς να βοηθήσει περισσότερο από τον πάγκο. Γιατί αν δεν κρίνει σκόπιμο (ίσως για να δείξει στους παίκτες του ότι δεν το φοβάται το ματς) ότι πρέπει να αλλάξει τον σχηματισμό του, βάζοντας και τρίτο στόπερ (Μεριά), όταν ο Γκατούζο το γύρισε σε 4-4-2 με τον Κουτρόνε 20 φορ (κι αυτός του έκανε τη ζημιά με τα δύο γκολ…), αν μη τι άλλο ένα φρεσκάρισμα σε κέντρο (με τον Καμαρά) κι επίθεση το περιμένεις νωρίτερα από το 71’. Όσο κι αν πάνω απ΄ όλα μετράει τι κάνουν οι ποδοσφαιριστές-γιατί μπήκε ο Ποντένσε αντί του Ναουέλ κι αυτό που έκανε επί 20 λεπτά ήταν να χάνει την μπάλα μπροστά και να μην βοηθάει ποτέ πίσω (με αποκορύφωμα στο τρίτο γκολ, όταν ο Κούτρης βρέθηκε μόνος απέναντι σε δύο).
Βέβαια, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν έγινε αλλαγή (ο σταθερός αμυντικά) Τοροσίδης ( πριν το 2-1, αφού πονούσε το πόδι του. Αν προσέξατε, τόσο στο 2-1, όσο και σε μία φάση νωρίτερα πήγαινε ψιλοκουτσαίνοντας. Για ποιο λόγο δεν αντικαταστάθηκε έγκαιρα; Που και πάλι ουδείς ξέρει τι θα έκανε ο Μεριά-π.χ. στο τρίτο γκολ έκανε απίστευτη κίνηση κι ενώ μάρκαρε τον Κουτρόνε ξαφνικά έφυγε μακριά του και τον άφησε μόνο του!!! Όμως, το να μένει στο παιχνίδι παίκτης που δεν μπορεί, δεν υπάρχει.
Θα είναι άδικο, όπως κι αν έχει, να μην δεχθούμε ότι βλέπουμε να γίνεται κάτι καλό στον Ολυμπιακό από τον προπονητή και φυσικά τους ποδοσφαιριστές. Έγινε δε κι αυτό που έγραφα χθες: οι παίκτες «έδειξαν» κι απέδειξαν πράγματα στον προπονητή, με πρώτους τους Κούτρη, Γκιγέρμε, Νάτχο, πειστικό τον Σα, με προσφορά τους Γκερέρο, Μιράντα και με κατάθεση κλάσης τον Τουρέ. Όμως αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, λείπουν κι άλλα πέραν του απαιτούμενου χρόνου για να έρθει η χημεία. Μακάρι να την δούμε στη συνέχεια, αλλά τώρα λείπει κι η εξτρά ποιότητα.
Όχι, δεν διαγράφω την πράγματι καλή παρουσία του Φετφατζίδη στο β΄ ημίχρονο, όπου συγκλίνοντας στον άξονα κράτησε μπάλα, κέρδισε φάουλ, έφτιαξε επιθέσεις κι είχε κι ένα επικίνδυνο σουτ-αλλά πραγματικά δεν έχει νόημα στο α΄ ημίχρονο να πετάει στα σκουπίδια τρεις (!) έξοχες αντεπιθέσεις του Ολυμπιακού, αποτυγχάνοντας τόσο εύκολα στο ένας μ΄ ένα όποτε πλησίαζε την αντίπαλη περιοχή. Ούτε καταλαβαίνω πώς είναι δυνατόν αντί να μαρκάρει, να κάθεται να κοιτάζει τον Ζαπάτα σε εκείνη την κομπίνα της Μίλαν στο κόρνερ, όπου ευτυχώς ο (ανενόχλητος για σουτ) στόπερ έκανε τσαφ.
Ούτε διαγράφω την φοβερή μαχητικότητα του Ναουέλ, που και πίσω γυρνάει και ένταση βγάζει και ένα επικίνδυνο σουτ είχε, αλλά συνήθως την κρίσιμη στιγμή έκανε τη χειρότερη επιλογή. Δύο φορές βγήκε μπροστά για να απειλήσει με προϋποθέσεις και αντί μίας πάσας μπερδεύτηκε μόνος του. Κι όταν έκανε το ωραίο σπριντ στην πάσα του Κούτρη, το πλασέ του προ του εξερχόμενου γκολκίπερ ήταν εντελώς άστοχο.
Και για να μην αναφέρομαι μόνο στους κυνηγούς: μην τρελαθούμε τελείως και κατηγορούμε τον Σισέ για την προσποίηση που έφαγε από τον παικταρά Ιγκουαίν στο 2-1. Αλλά η όλη κίνηση του στο πρώτο γκολ ήταν παράδειγμα αποφυγής για κάθε στόπερ…
Τέλος πάντων, για να μην κρυβόμαστε, πολύς κόσμος φοβόταν έως και διασυρμό του Ολυμπιακού χθες, παίζοντας χωρίς τους 11 βασικούς του, απέναντι σε μία Μίλαν με εφτά βασικούς κι έναν 8ο (και καλύτερο) τον Τσαλχάνογλου, να μπαίνει από το 54’. Πιστώνεται δε στον Μαρτίνς η καλή εικόνα της…Β ομάδας του (!) στα δύο τρίτα του αγώνα. Κάπως έτσι, άλλωστε, αντί για διασυρμό, είχε υπέρ του το σκορ για 70 λεπτά…Όμως, σε τέτοιο επίπεδο, να παίζεις 70 λεπτά δεν αρκεί. Για την ακρίβεια είναι λίγο-ας σκεφθούμε απλά ότι ακόμη κι έτσι ο διασυρμός δεν ήταν μακριά: η Μίλαν στις καθυστερήσεις είχε σπουδαία χαμένη ευκαιρία με τον Μπορίνι και δοκάρι με τον Τσαλχάνογλου…
Ο νέος Ολυμπιακός λοιπόν είναι καλός, αλλά συνήθως όχι ακόμη αρκετά καλός στα πιο δύσκολα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αξίζει να στηριχθεί αυτή η ομάδα από την οικογένεια του Ολυμπιακού, αλλά 100% πρέπει η ίδια να προσπαθήσει και περισσότερο, αφού πολύ απλά αυτή η προσπάθεια που κάνει δεν αρκεί για τα αποτελέσματα και τα αποτελέσματα μετράνε στο ποδόσφαιρο. Χρειάζονται κι άλλα βήματα προς τα εμπρός, όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Παρεμπιπτόντως, το γράφω από τώρα για να το ξέρει ο κόσμος. Έχοντας δει τα στιγμιότυπα και των δύο αγώνων της ομάδας του Λουξεμβούργου, με Γιουβέντους και Μπέτις, υπογράφω ότι ο Ολυμπιακός για να πάρει τις δύο νίκες, ώστε να μείνει ζωντανός στο παιχνίδι της πρόκρισης, πρέπει να φτύσει αίμα! Όπως ακριβώς το διαβάζετε. Η Ντούντελανζ παίζει πολύ καλή άμυνα, αλλά έχει την ικανότητα να βγάζει και φάσεις.
Θα δεινοπαθήσει μαζί της (και) ο Ολυμπιακός και πρέπει να είναι πολύ καλός για να πάρει τους έξι πόντους…
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
