Η Πόλις, όντως, Εάλω το... 2010! (pics)

Η Πόλις, όντως, Εάλω το... 2010! (pics)

Η Πόλις, όντως, Εάλω το... 2010! (pics)

bet365

Το «Έπος της Πόλης» αποτελεί σημείο αναφοράς στην 92χρονη ιστορία του ΠΑΟΚ. Υπάρχουν όμως πολλές ιστορίες, φωτογραφίες και στιγμές, που ο Σταύρος Σουντουλίδης φέρνει σήμερα στην επιφάνεια…

Οσοι έζησαν από κοντά το μύθο και το έπος της Πόλης, σαν σήμερα πριν από οκτώ χρόνια, θα έχουν να το λένε στα εγγόνια τους. Περίπου 3.000 Έλληνες έκαναν με κάθε τρόπο και κάθε μέσο το ταξίδι προς τη γειτονική χώρα, ακολούθησαν την ομάδα τους στην γενέτειρα πόλη της, τη δική της Πόλη...

0% Γκανιότα* & Συναρπαστικά Ειδικά Στοιχήματα στη Novibet * Αφορά την επιλογή «Νικητής Αγώνα» σε επιλεγμένα παιχνίδια πριν την έναρξη''.

Τυχεροί που έζησαν από κοντά όλη αυτή τη μυσταγωγία εκείνη την Αυγουστιάτικη βραδιά του 2010 στις όχθες του Βοσπόρου. Θα έχουν να το λένε στα εγγόνια τους, θα υπερηφανεύονται ότι ήταν εκεί στα μέρη όπου «γεννήθηκε» ο Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Ομιλος Κωνσταντινουπολιτών και έζησαν από κοντά την πιο χρυσή (μέχρι την επόμενη…) στιγμή της σύγχρονης ιστορίας του συλλόγου.

Το ημερολόγιο έδειχνε «24 Αυγούστου», όταν η αποστολή, δύο μέρες πριν από τη ρεβάνς, μπήκε στο αεροπλάνο για να πετάξει προς τη γενέτειρα πόλη του συλλόγου. Ο ΠΑΟΚτσής πιλότος «έντυσε» στα ασπρόμαυρα το αεροπλάνο και ο «Δικέφαλος» άνοιξε τα φτερά του για τη Βασιλεύουσα του Βυζαντίου.

Οι προετοιμασίες στη Θεσσαλονίκη και το πρόγραμμα της ομάδας είχαν ολοκληρωθεί και περιλάμβαναν επίσκεψη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, στην έδρα του ΑΣ Πέρα και ένα άρτια δομημένο αρχικό σχέδιο, ελληνικής και τουρκικής αστυνομίας, προκειμένου να μην συμβεί το παραμικρό στα 43 ελληνικά λεωφορεία, που την ημέρα του αγώνα θα ταξίδευαν από το Θερμαϊκό στο Βόσπορο.

Ο κύριος όγκος, περίπου 2.200 άτομα, θα ξεκινούσαν στις 8 το πρωί της 26ης Αυγούστου του 2010, με αρχικό προορισμό τα ελληνοτουρκικά χερσαία σύνορα του Έβρου. Το πρώτο λεωφορείο θα περίμενε και το τελευταίο πριν μπει σε τουρκικό έδαφος. Ακολούθως, το ασπρόμαυρο κομβόι θα έκανε το τελευταίο κομμάτι Κήποι- «Σουκρού Σαράτσογλου», με μια στάση στην περιοχή του Σίβερι, συνοδεία από 300 αστυνομικούς, που δεν θα επέτρεπαν στους ΠΑΟΚτσήδες να κάνουν βόλτες στο κέντρο της Πόλης. Από τα σύνορα κατευθείαν στο γήπεδο.

Στο πήγαινε το σχέδιο δούλεψε σχετικά καλά, με εξαίρεση τα κλειστά μαγαζιά στο τουρκικό χωριό, όπου δεν υπήρχε ούτε νερό να αγοράσεις κάποιος για να ξεδιψάσει. Στο γύρνα, η τουρκική αστυνομία τα έκανε μούσκεμα, με πολλά ελληνικά λεωφορεία, αλλά ελάχιστοι έχουν μείνει σ’ αυτό το περιστατικό…

Η ομάδα εγκαταστάθηκε μακριά από το πολύβουο κέντρο, σ’ αντίθεση με τη διοίκηση, τους χορηγούς και τον Τύπο, που προτίμησαν την περιοχή της πλατείας «Ταξίμ». Εκεί, όπου ήταν εμφανής η κυριαρχία των οπαδών της Μπεσίκτας και το παλιό γήπεδο, «Ινονού», της τουρκικής ομάδας σε απόσταση αναπνοής.

Η Κωνσταντινούπολη χωρισμένη σε τρία ποδοσφαιρικά «στρατόπεδα», όπου αλλού κυριαρχούσε η Γαλατά, αλλού η Φενέρ κι αλλού η Μπεσίκτας, ζούσε παράλληλα και στον πυρετό του Mundobasket 2010, το τζάμπολ του οποίου έγινε δύο μέρες μετά τον αγώνα του Π.Α.Ο.Κ., διοργάνωση στην οποία μας «σκότωσε» (ξανά) η Ισπανία του Ναβάρο κι ο Δημήτρης Διαμαντίδης είπε «αντίο» μια για πάντα στην εθνική ομάδα μπάσκετ παίζοντας για τελευταία φορά με το εθνόσημο στο «Σινάν Ερντέμ Ντομ» της Πόλης.

Κλείνει η μπασκετική παρένθεση, επιστροφή στα ποδοσφαιρικά. Οι άνθρωποι της Φενέρ, εξυπηρετικότατοι και ευγενικοί από το πρώτο λεπτό, προειδοποιούσαν τους Έλληνες για ένα και μόνο πράγμα: Κυκλοφοριακό κομφούζιο!

Το σημάδι του Ζαγοράκη

Το ένιωσαν στο πετσί τους οι παράγοντες του Π.Α.Ο.Κ. όταν το απόγευμα της Τρίτης έκαναν σχεδόν μιάμιση ώρα για να φτάσουν στο «Beylerbeyi Stadium», στην ανατολική πλευρά της Κωνσταντινούπολης, όπου ζήτησε και προπονήθηκε η ομάδα.

Ο Ζαγοράκης έδειχνε ανήσυχος, αλλά εκεί στο περιθώριο της προπόνησης, θα πει αυτό, που τελικά αποδείχθηκε «σημάδι» και σηματοδότησε την ιστορική πρόκριση. «Ο πρώτος αγώνας έγινε στις 19, τώρα παίζουμε στις 26, άρα δεν γίνεται να μην περάσουμε…».

Αν προσθέσεις, 19 και 26 σχηματίζεται το 1926, έτος ίδρυσης του ΠΑΟΚ, που έπαιζε στην γενέτειρα πόλη του. Όλα τα «σημάδια» ήταν με το μέρος του. Μέχρι σήμερα, ο τότε πρόεδρος της ασπρόμαυρης ΠΑΕ, επιμένει να θεωρεί την πρόκριση επί της Φενέρμπαχτσε ως την καλύτερη στιγμή της θητείας του στον προεδρικό θώκο του «Δικεφάλου».

Οι ώρες περνούσαν δύσκολα στην Πόλη, η προσμονή μεγάλωνε, μια επίσκεψη στην Αγία Σοφία για 4-5 μέλη της αποστολής, περιελάβανε το μενού της Τετάρτης πριν η ομάδα πατήσει το απόγευμα της ίδιας μέρας στο «Σουκρού Σαράτσογλου».

Στην τελευταία προπόνηση επιβεβαιώθηκε η συμμετοχή του τραυματία, ως τότε, Αντρέ Βιεϊρίνια, ενώ οι παράγοντες του «Δικεφάλου» ήρθαν για πρώτη φορά «τετ α τετ» με τον Κένι Σκοτ. Ποιος ήταν ο Κένι Σκοτ; Ο Σκοτσέζος, «security officer», που είχε στείλει η ΟΥΕΦΑ για το υψηλού ρίσκου και επικινδυνότητας παιχνίδι. Πρώην αστυνομικός διευθυντής της Γλασκόβης, μετά τη συνταξιοδότηση του ανέλαβε υπεύθυνος ασφαλείας της Ρέιντζερς και την τελευταία διετία εργαζόταν για λογαριασμό της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου.

Αξιόλογος κύριος, φιλικός, αλλά αυστηρός μέχρι εκεί που δεν πάει… Ο κίνδυνος να τιναζόταν ο αγώνας στον αέρα εξαιτίας των αποφάσεων του ήταν ορατός και θα το καταλάβαινε πολύ καλά την επομένη ημέρα ο Θόδωρος Ζαγοράκης.

Με τις ευχές του Πατριάρχη

Η επίσκεψη και το ευλαβικό προσκύνημα στο Φανάρι ήταν αδιαπραγμάτευτα για τη διοίκηση του ΠΑΟΚ. Όχι, όμως, για την ομάδα, που με εξαίρεση τον Μάκη Χάβο και τον γυμναστή Νίκο Καρύδα, έμεινε στο Marriot, αφού για να φτάσει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο θα έπρεπε να ήταν πάνω από μια ώρα στο λεωφορείο διασχίζοντας δύο φορές τη γέφυρα του Βοσπόρου. Κάτι, που Πέμπτη πρωί, καθημερινή ημέρα στην Πόλη, δεν το επιχειρείς…

Η ολοκλήρωση της παρουσίας στο Φανάρι βρήκε τον Ζαγοράκη να κόβει βόλτες στην περιοχή του «Ταξίμ», φανερά νευρικός, τόσο για το ταξίδι των οπαδών, όσο για τον αγώνα. Η επίσκεψη στα γραφεία του ΑΣ Πέρα, της ελληνικής ομάδας της Πόλης από την οποία προήλθε κι ο Π.Α.Ο.Κ., ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα για τον πρόεδρο του «Δικεφάλου», ο οποίος δεν φωτογραφήθηκε τελικά, αν και πιέστηκε αφόρητα, με το κασκόλ της Μπεσίκτας, που του χάρισε ένας φίλος έξω από τα γραφεία του ελληνικού συλλόγου.

Το πρώτο ραντεβού των οπαδών του ΠΑΟΚ επί τουρκικού εδάφους ήταν στο παραθαλάσσιο χωριό Σίβερι. Εκεί έγινε ο πρώτος έλεγχος από την πάνοπλη τουρκική αστυνομία, που είχε διαθέσει συνολικά 500 αστυνομικούς για οδηγήσουν στους Έλληνες απευθείας στο «Σουκρού Σαράτσογλου», περίπου δυόμισι ώρες πριν από την έναρξη του αγώνα.

Το σχέδιο της αστυνομίας λειτούργησε μέχρι και την στιγμή που τα λεωφορεία πάρκαραν σε ειδικά φυλασσόμενο χώρο κοντά στο γήπεδο. Από την στιγμή που οι φίλοι του «Δικεφάλου» ξεκίνησαν να περπατούν για να φτάσουν από το πάρκινγκ στις θύρες εισόδου, που από τρεις έγιναν μία, άρχισαν και τα προβλήματα. Η είσοδος, μέσω ενός τούνελ, έμοιαζε με μαρτύριο για τους Έλληνες, ενώ οι μεταφραστές που υποτίθεται θα τους περίμεναν στις εισόδους δεν εμφανίστηκαν ποτέ!

Για τους περίπου 2.500 ΠΑΟΚτσήδες η εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη έμοιαζε με ιερό προσκύνημα. Η δίψα και το πάθος δε, μετρίασε όλα όσα συνέβησαν εκτός γηπέδου.

Κι όμως, το ματς δεν θα ξεκινούσε ποτέ…

Ο έλεγχος στις θύρες του «Σουκρού Σαράτσογλου» ήταν υποτυπώδεις, οι οπαδοί της Φενέρμπαχτσε «υποδέχθηκαν» με φωτοβολίδες τους φίλους του Π.Α.Ο.Κ.. Δεν ήθελε και πολύ για να «ανάψει η φωτιά» και να τιναχθεί το ματς στον αέρα!

Ο Σκοτσέζος «security officer», Κένι Σκοτ, μετρούσε από τον αγωνιστικό χώρο τις φωτοβολίδες, που αντάλλασσαν Τούρκοι και Έλληνες οπαδοί. Η εικόνα θύμιζε κάτι από το ρουκετοπόλεμο στους Βροντάδες της Χίου. Νικητές, τρόπος του λέγειν, αναδείχθηκαν οι Έλληνες, γι’ αυτό και οι απειλές του υπεύθυνου ασφαλείας της ΟΥΕΦΑ επικεντρώθηκαν στην ελληνική πλευρά.

Ο Σκοτ έφτασε στο σημείο να απειλεί σοβαρά με μη έναρξη του αγώνα, με την παρέμβαση του Θόδωρου Ζαγοράκη να αποδεικνύεται καθοριστική, τόσο πριν, κυρίως όμως μετά τη λήξη της αναμέτρησης. Ο Σκοτσέζος είχε «τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί» τον «Δικέφαλο» και ο κίνδυνος τιμωρίας ήταν ορατός για τον «πρωτάρη» ΠΑΟΚ στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ.

Όλα τα υπόλοιπα είναι, λίγο πολύ, γνωστά. «Η Πόλις Εάλω», με το γκολ του Ζλάταν Μουσλίμοβιτς στην παράταση και η επιστροφή της ομάδας στις ρίζες της, στη γενέτειρα πόλη της, τη δική της Πόλη, συνοδεύτηκε από την ιστορική πρόκριση επί της πανίσχυρης Φενέρμπαχτσε.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Σταύρος Σουντουλίδης
Σταύρος Σουντουλίδης

Στα 17 του έκανε τα πρώτα του βήματα, ανεβαίνοντας με «κοντό παντελονάκι» τα σκαλοπάτια του κτιρίου της «Μακεδονίας», επί της Μοναστηρίου, χαζεύοντας από απόσταση «ιερά τέρατα» της θεσσαλονικιώτικης δημοσιογραφίας. Ένας κλασικός «εφημεριδάς» ολκής, ο αείμνηστος Σταύρος Μπαλτίδης φρόντισε και του έδωσε τα κατάλληλα εφόδια στα πρώτα του βήματα, άλλωστε η εφημερίδα παραμένει η πρώτη και μοναδική αγάπη του.

Έχοντας περάσει από το σύνολο των εντύπων της Θεσσαλονίκης («Μακεδονία», «Αγγελιοφόρος», «Σπορ του Βορρά»), αποτέλεσε βασικό στέλεχος του περιοδικού «Φωνή των Σπορ», μιας πρωτοποριακής προσπάθειας για τα δεδομένα της Βόρειας Ελλάδας στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Το 1995 η τηλεόραση μπήκε στη ζωή του με το Star Channel, ακολούθησε η ΕΡΤ-3, βίωσε τη «μαγεία» του ραδιοφώνου (FM-100, Helexpo 105 FM, Flash 96.0) και αρκετά νωρίς, κάπου γύρω στο 2005, «κολύμπησε» στον ωκεανό του διαδικτύου, με τις πρώτες αμιγώς αθλητικές ιστοσελίδες, το «Sportnews.gr», πολύ πριν δηλαδή αποτελέσει μέλος της μεγάλης παρέας του Gazzetta.

Η ενασχόληση του με το ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ τον οδήγησε να περάσει το κατώφλι της Τούμπας και να ζήσει «από μέσα», ως μέλος του Γραφείου Τύπου, την περίοδο της… επανάστασης του Ζαγοράκη.