Εθνική Ελλάδας: Όσο και αν το περιμένουν, στο Euro θα πάμε εμείς!

Αποστολή στην Τιφλίδα: Γιάννης Σαπουντζάκης

Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι να προσεγγίσει κανείς αυτόν τον τελικό. Στο τέλος της βραδιάς, το μόνο που θα μετράει θα είναι η πρόκριση. Το παραδέχθηκε ο Γκουστάβο Πογέτ στην συνέντευξη Τύπου της Δευτέρας, πως έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Η Εθνική τα έχει κάνει, σχεδόν, όλα σωστά ως εδώ. Τόσο στο γκρουπ του Nations League, όσο και σε αυτό των προκριματικών, έπεισε και τον πλέον δύσπιστο πως «επέστρεψε». Τώρα, πρέπει να επιστρέψει και χωρίς εισαγωγικά. Σε ένα μεγάλο ραντεβού. Σε ένα τουρνουά από εκείνα που «φτιάχνουν» το καλοκαίρι κάθε ανθρώπου που αγαπάει το ποδόσφαιρο.

Ακολουθώντας ένα προς ένα τα βήματα της εξέλιξης, αυτοί οι παίκτες πήραν την Εθνική προ κάποιων ετών από το σημείο «μηδέν» και την έφεραν 90’ ή 120’ ή και κάτι παραπάνω, από ένα μεγάλο τουρνουά. Τώρα, ήρθε η ώρα για αυτό το τελευταίο, μα και πιο καθοριστικό βήμα.

Αυτό το βήμα δεν είναι καθόλου εύκολο. Μα ποιος είπε ότι αυτοί οι ποδοσφαιριστές είναι φτιαγμένοι για τα εύκολα; Σφυρηλάτησαν τον χαρακτήρα τους μέσα από τις δυσκολίες και σήμερα γνωρίζουν καλύτερα από τον καθέναν μας, πόσο πολύ θέλουν αυτό το όνειρο να γίνει πραγματικότητα. Αντιλαμβάνονται τι σημαίνει αυτό το ματς για την καριέρα τους, για την ζωή τους όλη. Θέλουν όσο τίποτα να γίνουν αυτοί που θα δημιουργήσουν τις νέες γενιές φιλάθλων της Εθνικής ομάδας. Αυτοί που θα αναγκάσουν τον προσεχή Ιούνιο τις παρέες των ποδοσφαιρόφιλων – και όχι μόνο – να ρωτούν «που θα δούμε απόψε την ομάδα ρε παιδιά κόντρα στην Τουρκία ή στην Πορτογαλία ή στην Τσεχία;».

Για την Γεωργία ξημέρωσε η μέρα που θαρρείς πως περίμεναν μία ζωή. Η μέρα που αυτός ο «μουντός» λαός με τα σκυθρωπά πρόσωπα, θα μεταμορφωθεί. Όπου και αν γυρίσει κανείς στην πόλη, θα δει μηνύματα για το μεγάλο ματς. Στους δρόμους, στις στάσεις των λεωφορείων, παντού. Ένα από αυτά γράφει «βρισκόμαστε σε καλή κατάσταση». Όχι, δεν μάθαμε την γλώσσα, απλά ζητήσαμε από έναν ντόπιο να μας κάνει την μετάφραση.

Στο γήπεδο απόψε θα βρεθούν άνθρωποι που υπό άλλες συνθήκες δεν ασχολούνται με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας. Ακόμα και αρκετοί που δεν τους αρέσει καν το ποδόσφαιρο. Κάποιοι που μπορεί να μένουν στην πόλη και να χρειαστεί να βάλουν στο… Google Maps το «Μπόρις Παϊχάτζε Ντιναμό Αρένα» για να φτάσουν ως εκεί. Ακόμα και οι πολιτικοί αντίπαλοι έχουν δώσει σύνθημα «εκεχειρίας» για μία και μόνο ημέρα. Γιατί αυτήν την ημέρα ο στόχος είναι κοινός για όλους.

Για τους Γεωργιανούς αυτή είναι η πιο μεγάλη ευκαιρία της ιστορίας τους. Όχι, δεν το λένε επιδιώκοντας να μειώσουν στο ελάχιστο την ελληνική ομάδα. Την σέβονται και το δείχνουν με κάθε τρόπο. Όμως, αντιλαμβάνονται πως ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα πότε θα διαμορφωθούν ξανά ανάλογες για εκείνους προϋποθέσεις. Πότε θα έχουν ξανά μία πραγματικά καλή «φουρνιά» παικτών. Θυμούνται τον αντίστοιχο τελικό κόντρα στην Βόρεια Μακεδονία προ κάποιων ετών, όταν ο Πάντεφ τους χάλασε τα σχέδια. Μα λένε και ξαναλένε πως τότε το γήπεδο ήταν άδειο λόγω της πανδημίας, ενώ είχαν και πολλούς απόντες μεταξύ των οποίων και ο Κβαρατσχέλια.

Ναι, πράγματι αυτός ο τελευταίος, είναι ο θεός τους. Μα δεν είναι μόνο αυτός. Το βράδυ της Δευτέρας, μετά την τελευταία προπόνηση της Εθνικής μας ομάδας, είχα την ευκαιρία να βρεθώ στα γραφεία ενός εκ των κορυφαίων αθλητικών Μέσων της Γεωργίας, του belive.ge. Εκεί, λοιπόν, μπορεί να δεσπόζει η φιγούρα του σούπερ σταρ της Νάπολι σε έναν από τους τοίχους, αλλά οι συνάδελφοι δεν μιλούν μόνο για αυτόν. Λατρεύουν τον αρχηγό τους, τον Κάσια, καμαρώνουν για τον τερματοφύλακα της Βαλένθια, τον Μαμαρντασβίλι. Περιμένουν στο φινάλε της βραδιάς ένα standing ovation για τον 38χρονο Κανκάβα, που αν και είχε αποσυρθεί από την εθνική ομάδα, επέστρεψε μόνο για αυτά τα δύο ιστορικά παιχνίδια.

Οι Γεωργιανοί δημοσιογράφοι φρόντισαν να μας ενημερώσουν σχετικά με το πλάνο τους για την μεγάλη βραδιά. Για τους ανθρώπους που έχουν σχεδιάσει να καλύψουν κάθε σπιθαμή γης στην πόλη της Τιφλίδας. Ακροβολισμένοι σε κάθε πλατεία, σε κάθε σημείο που θα έχει στηθεί μία γιγαντοοθόνη. Έτοιμοι, ώστε να μην χάσουν ούτε στιγμή από τους πανηγυρισμούς για την πρόκριση που ευελπιστούν να πάρουν.

Όχι, αυτό το πάρτι δεν θα γίνει ποτέ. Τα παιδιά του Γκουστάβο Πογέτ έχουν έρθει με έναν και μόνον στόχο. Να είναι αυτά που θα σηκώσουν ψηλά τις γροθιές τους στο τέλος. Και θα τα καταφέρουν. Και είναι υπέροχος ο Ιούνιος (και ο Ιούλιος) στην Γερμανία!