Δικό τους έργο...

Ο δευτεραθλητής Ελλάδας Ολυμπιακός στους ομίλους του Champions League λοιπόν. Αν πιστεύετε ότι είναι εύκολο, ότι είναι μικρό, ότι είναι αυτονόητο είστε γελασμένοι. Το πόσο... συχνά βάζει η Ελλάδα την δευτεραθλήτρια ομάδα στους ομίλους του Champions League μαρτυρά το μέγεθος της επιτυχίας.

Η τελευταία φορά που το κάναμε ήταν τη σεζόν 2008-09 με τον Παναθηναϊκό να αποκλείει την Ντινάμο Τυφλίδας και την Σπάρτα Πράγας. Από τότε 10 συνεχόμενες χρονιές, 10 συνεχόμενες φορές, διαφορετικές ελληνικές ομάδες δοκίμασαν ως δευτεραθλήτριες να βρεθούν στους ομίλους του Champions League και δεν τα κατάφεραν.

Τόσο σπάνιο και τόσο σπουδαίο, πρώτα για το ίδιο το club και μετά και για τη βαθμολογία της χώρας, είναι αυτό που πέτυχε φέτος ο Ολυμπιακός. Και μάλιστα τις περισσότερες από τις 10 προηγούμενες χρονιές που δεν τα κατάφεραν οι ελληνικές ομάδες, τα εισιτήρια που δίνονταν από τα προκριματικά για τους ομίλους ήταν δεκαέξι. Πλέον είναι μόλις έξι.

Οσοι προσπαθήσουν να μειώσουν αυτή την επιτυχία με το γνωστό επιχείρημα (δεν σκότωσε και τα θηρία, Πλζεν, Μπασακσεχίρ και Κρασνοντάρ απέκλεισε) απλώς θα τους θυμίσω ότι αυτά τα 10 χρόνια οι δευτεραθλήτριες Ελλάδας αποκλείστηκαν μεταξύ άλλων από Οντένσε, Σταντάρ Λιέγης, Μπριζ, Ροστόφ, Μάλαγα, Σάλκε, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και μόλις τρεις από Αγιαξ, Μπενφίκα και Ατλέτικο Μαδρίτης!

Ο Ολυμπιακός πέτυχε κάτι που στην αρχή του καλοκαιριού έμοιαζε από δύσκολο ως απίθανο. Δέκα ομάδες, δέκα δευτεραθλήτριες, δέκα σημαντικών ποδοσφαιρικά χωρών, μπήκαν σε ένα μαραθώνιο, γνωρίζοντας ότι μόνο οι δύο από αυτές τις δέκα θα έφταναν στους ομίλους. Η μία από τις δύο να είναι ο Ολυμπιακός δεν ήταν και το πιθανότερο, όταν ανάμεσά σε αυτές τις ομάδες υπήρχαν οι δεύτερες της Πορτογαλίας, της Ολλανδίας, της Ρωσίας, της Τουρκίας, της Ουκρανίας κ.ο.κ. Δηλαδή η Πόρτο, η Αϊντχόφεν, η Ντινάκο Κιέβου, η Κράσνονταρ, η Βασιλεία κ.ο.κ. Ο Ολυμπιακός έφτασε μέχρι το τέλος του δρόμου και μάλιστα το έκανε με άνεση και στυλ...

Και φυσικά τα κατάφερε γιατί αυτή τη φορά όλοι και όλα δούλεψαν στην εντέλεια. Και αυτός είναι και ο λόγος που τα credit αυτής της επιτυχίας πρέπει να πιστωθούν στο Βαγγέλη Μαρινάκη και τον Πέδρο Μαρτίνς. Ο ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού σε αντίθεση με άλλες φορές στο παρελθόν, στήριξε έναν προπονητή που στη θεωρία δεν πήρε τίποτα πέρυσι στην Ελλάδα και δεν έκανε και κάποια τρομερή υπέρβαση στην Ευρώπη φτάνοντας μέχρι τους 32 του Europa League. O Μαρτίνς παρά το γεγονός ότι δεν πήρε πρωτάθλημα, αποκλείστηκε στο Κύπελλο από τη Λαμία και έφτασε μέχρι τους 32 του Europa (τα στάνταρ του Ολυμπιακού δηλαδή) όπου αποκλείστηκε από την Ντινάμο Κιέβου, όχι απλώς έμεινε, αλλά στηρίχτηκε και εμπράκτως.

Το σχέδιο του Ολυμπιακού ήταν να παραμείνουν όλοι οι βασικοί ποδοσφαιριστές της ομάδας. Συνέβη και με την ανανέωση του συμβολαίου του Φορτούνη με μυθικό ποσό για Ελληνα ποδοσφαιριστή και με την αγορά των δικαιωμάτων του Σα από την Πόρτο και με την μη παραχώρηση κανενός βασικού παίκτη (βλέπε Καμαρά, Ποντένσε, Ομάρ, Γκιγιέρμε). Ο Χασάν ήταν η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα και ίσως και στην περίπτωση του πέρα από τα 4 εκατ. ευρώ που ζητούσε η Μπράγκα, να μην είχε γίνει η εξαίρεση, αν δεν έπαιζε στο Κόπα Αφρικα με την Αίγυπτο και άρα θα έχανε το μεγαλύτερο μέρος των προκριματικών έτσι κι' αλλιώς.

Επιπλέον ο Ολυμπιακός προχώρησε γρήγορα και στις τρεις μεταγραφές στις θέσεις που είχε διαπιστωθεί ότι το ρόστερ είχε μεγάλο πρόβλημα. Ενας κεντρικός αμυντικός ηγέτης, ένας εξτρέμ με προσωπικότητα, παραστάσεις και αποτελεσματικότητα και ένας φορ που σιγά σιγά θα έπαιρνε τη θέση του βασικού από τον Γκερέρο.

Εκεί η στήριξη στον Μαρτίνς ήταν κάτι παραπάνω από έμπρακτη. Τα 4,5 εκατ. ευρώ που δαπανήθηκαν για τον Σεμέδο είναι προφανές ότι είναι πολύ μεγάλο ποσό για στόπερ. Και παρά το γεγονός ότι τα παραπτώματα του εκτός γηπέδου στο παρελθόν, θα προβλημάτιζαν οποιαδήποτε διοίκηση για να επενδύσει ένα τέτοιο ποσό επάνω του, η επιμονή του Μαρτίνς έκανε τον Μαρινάκη να πληρώσει και να τον πάρει. Οπως πλήρωσε το ακριβότερο συμβόλαιο ποδοσφαιριστή στην Ελλάδα (2 εκατ. ευρώ καθαρά) για να πάρει τον Βαλμπουενά, κίνηση που μετά και τον τραυματισμό του Φορτούνη μοιάζει ακόμη πιο σημαντική. Η τρίτη μεταγραφή που έγινε νωρίς ήταν αυτή του Ελ Αραμπί (σκόρερ του πρώτου καθοριστικού, αλλά και του δεύτερου γκολ στη ρεβάνς με την Κράσνονταρ) του διαφορετικού τύπου φορ που ήθελε ο Μαρτίνς.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν, παρά την ατυχία να χάσει τον καλύτερο παίκτη του (Φορτούνη) έπαιξε αυτή τη σειρά των προκριματικών, έπαιξε αυτά τα έξι συνεχόμενα παιχνίδια, με μία ενδεκάδα που αποτελούνταν από 9 παίκτες που ήταν από πέρυσι στην ομάδα και τους Σεμέδο, Βαλμπουενά. Σπουδαία προίκα για έναν προπονητή να παίξει το καλοκαίρι τα κρίσιμα συνεχόμενα ματς με την περσινή ομάδα και μόλις δύο προσθήκες σε αυτήν.

Ο Μαρινάκης κράτησε τον Μαρτίνς και τον τροφοδότησε με εκείνα τα ακριβά εργαλεία που έλειπαν από το παζλ και ο Πορτογάλλος τεχνικός εκπόνησε το τέλειο σχέδιο, φτιάχνοντας μία ομάδα (ειδικού σκοπού) που δεν άλλαξε ποτέ και κανέναν παίκτη της. Ο Μαρτίνς προετοίμασε την ομάδα του τόσο καλά και διάβασε τους αντιπάλους του εξαιρετικά, με αποτέλεσμα να εμφανίσει μία ομάδα που επί της ουσίας μέχρι να φτάσει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ δεν έφαγε γκολ!

Η αποθέωση που γνώρισε την προηγούμενη εβδομάδα στο Καραϊσκάκη είναι η επιβράβευση για την εξαιρετική δουλειά που έκανε όχι μόνο φέτος το καλοκαίρι, αλλά από πέρυσι. Η επιβράβευση για τον Μαρινάκη δεν είναι τα 30 εκατ. ευρώ (και θα δούμε και πόσα ακόμη) που θα εισπράξει ο Ολυμπιακός από την είσοδο στους ομίλους του Champions League, αλλά το γεγονός ότι οι φίλοι του Ολυμπιακού κάπως έτσι τον ονειρεύονται τον Ολυμπιακό. Μεθοδικό, δυνατό, με σχέδιο και προοπτική... Και η δουλειά δεν έχει τελειώσει εδώ.

Η κλήρωση της ερχόμενης Πέμπτης μπορεί να γεννήσει στον Ολυμπιακό νέες προσδοκίες και να ανοίξει νέους δρόμους. Η τρίτη θέση μπορεί να είναι απολύτως εφικτή και άρα η συνέχεια στο Europa League, όπως ανάλογα με την κλήρωση δεν αποκλείεται να είναι εφικτή ακόμη και η πρόκριση στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Το πόσο σπουδαίο, σημαντικό και σπάνιο είναι όλο αυτό, θα το εκτιμήσουμε ακόμη περισσότερο τις επόμενες χρονιές, τώρα απλώς μπορούμε να το παρακολουθούμε και να το ερμηνεύουμε...

Πολλές φορές και δικαίως τις περισσότερες από αυτές, στον Βαγγέλη Μαρινάκη γίνεται σκληρή κριτική, τώρα ήρθε η ώρα να εισπράξει το χειροκρότημα για τις επιλογές του το φετινό καλοκαίρι και για τον τρόπο με τον οποίο στήριξε και πίστεψε αυτή την ομάδα και αυτόν τον προπονητή...