Τα καλύτερα πονταρίσματα για το φετινό Champions League

Και τώρα που φτάνουμε στη στιγμή της έναρξης του Champions League 2018-'19 είναι η ώρα που πιάνεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται, αν έχει και ποια είναι τα φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Ναι, είναι πάρα πολύ νωρίς για να εκτιμήσεις, να προβλέψεις και να ποντάρεις πάνω σε μια ή δύο ομάδες, δεδομένου ότι δεν έχει κυλήσει ο πρώτος καιρός της σεζόν για να κλείσουν έναν σημαντικό πρώτο κύκλο αγώνων οι ομάδες και να ωριμάσουν αρκετά ώστε να δείξουν την δυναμική τους. Δεν είναι νωρίς όμως για την πρώτη εκτίμηση, η οποία είναι εγγύηση και πιστοποίηση αξίας και λάμψης της κορυφαίας ποδοσφαιρικής διοργάνωσης του πλανήτη: αυτό μοιάζει να είναι, τουλάχιστον τώρα που ξεκινά, ένα Champions League δίχως μεγάλο φαβορί. Οπως πέρσι, ο καιρός βρίσκει τους αναλυτές να επιχειρηματολογούν επί της μιας ή της άλλης ομάδας, αλλά δίχως ακλόνητα επιχειρήματα. Στα χαρτιά, δηλαδή σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αναλυτών και τις πρώτες αποδόσεις των στοιχηματικών εταιρειών, οι διεκδικητές φτάνουν τους οκτώ: κοντά στην κάτοχο Ρεάλ, κάθονται οι Μπαρτσελόνα, Μάντσεστερ Σίτι, Παρί Σεν Ζερμέν, Λίβερπουλ, Γιουβέντους, Μπάγερν, Ατλέτικο Μαδρίτης. Σε ποια θα πόνταρες;

Τώρα που είναι νωρίς, και βασιζόμαστε στην πρώτη εντύπωση, από τις μεταγραφές του καλοκαιριού και τα πρώτα ματς πρωταθλήματος, και στην αίσθηση, την προεκτίμηση, έχει ενδιαφέρον η αρχή της κουβέντας, την οποία θα συνεχίσουμε με πολύ μεγαλύτερη ασφάλεια σε περίπου τρεις μήνες, δηλαδή μετά την ολοκλήρωση της φάσης των ομίλων. Αν ψάχνεις για έμπνευση προκειμένου να ποντάρεις τώρα και να πετύχεις το στοίχημα σε καλή τιμή, συνέχισε την ανάγνωση του κειμένου.

Τώρα, που είναι αρχή, θα αφαιρούσα με άνεση από την λίστα των φαβορί την Ατλέτικο Μαδρίτης. Αυτό μοιάζει περισσότερο με ευχή, επειδή με έχει πλέον κουράσει πολύ το -μη- θέαμα του ποδοσφαίρου που παράγει (;) τα τελευταία χρόνια ο Τσόλο Σιμεόνε. Δεν ξεχνώ ότι η Ατλέτικο ενισχύθηκε και δεν είχε καμία σοβαρή απώλεια. Δεν μου διαφεύγει ότι ο Ντιέγκο Κόστα άρχισε να μοιάζει περισσότερο με τον παλιό καλό εαυτό του. Δεν βλέπω όμως, ή πιο σωστά δεν έχω δει μέχρι τώρα πώς θα μπορέσει ο Σιμεόνε να κοντράρει τον εαυτό του και να ακυρώσει την μέχρι σήμερα στρατηγική του, δηλαδή πώς θα αλλάξει μυαλό και ιδέα για τον τρόπο που θα επιδιώκει τις νίκες. Και μέχρι να το δω, δεν θα ποντάρω στην Ατλέτικο, όσο καλή και αν είναι η απόδοση του στοιχήματος.

Αν έπρεπε να αφαιρέσω ακόμη μια ομάδα από τη λίστα, είναι η Παρί Σεν Ζερμέν, κι ας φοράει πλέον τα ρούχα του Τζόρνταν. Δεν την αφαιρώ επειδή δεν βλέπω καθαρά τα ονόματα που ρίχνει στο τερέν, αλλά κυρίως επειδή βλέπω το όνομα που κάθεται στον πάγκο και κάνω τους συνειρμούς. Στο μυαλό μου ο Τόμας Τούχελ είναι ένας παραπάνω από αξιόλογος προπονητής. Αφενός όμως δεν έχει παραστάσεις πορείας μέχρι τις τελευταίες πίστες του Champions League και αφετέρου είναι μια ισχυρή και ιδιαίτερη προσωπικότητα. Ο βίος του δεν εγγυάται στην Παρί ότι έχει προπονητή που ξέρει τον δρόμο μέχρι τον τελικό της Μαδρίτης. Και δεν εγγυάται ούτε ότι θα τα πάει καλά με όλα αυτά τα μεγάλα “εγώ” που κυκλοφορούν στα παριζιάνικα αποδυτήρια, αλλά ούτε και με μια διοίκηση που έχει φάει τα ρούχα της, μαζί με τα λεφτά της, από την αγωνία να κατακτήσει αυτό το τρόπαιο. Ο δρόμος της φάσης των ομίλων δεν μοιάζει στρωμένος με ροδοπέταλα, δηλαδή δεν περιμένω ότι θα κάνει περίπατο απέναντι σε Λίβερπουλ και Νάπολι. Κι επειδή δεν προκύπτει από πουθενά η ασφάλεια ότι η Παρί θα κρατήσει, από την κορφή μέχρι τα νύχια της, την ψυχραιμία της στις πρώτες δοκιμασίες, δεν πείθομαι να ποντάρω πάνω της, κι ας έχει τρεις από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές του πλανήτη.

Λεφτά δεν θα έβαζα ούτε πάνω στην Μπάγερν, αφενός επειδή έχει στον πάγκο έναν πρωτόπειρο, ως προπονητή, σε αυτή τη ζωή, του πρωταθλητισμού στο Champions League και αφετέρου επειδή δεν ενισχύθηκε επαρκώς για να με πείσει ότι η νέα έκδοση θα είναι πιο ανταγωνιστική από την προηγούμενη. Πιθανόν να συμβεί, άλλωστε το ξεκίνημα στη σεζόν είναι ενθαρρυντικό, όπως και το αγωνιστικό σχέδιο του Κόβατς. Αλλά προτού ποντάρω πάνω της θα ήθελα να τη δω, και όχι μόνο στην φάση των ομίλων, διότι εκεί δεν κυκλοφορεί άλλη ομάδα τέτοιων κυβικών.

Η Ρεάλ είναι μια κατηγορία μόνη της. Πώς να βγάλεις από την συζήτηση την ομάδα που ανήγαγε σε ρουτίνα την κατάκτηση του τροπαίου. Ναι, έφυγε ο Ζιντάν. Και ναι, έφυγε και ο Ρονάλντο. Και ξανά ναι, η Ρεάλ δεν απέκτησε κανένα μεγάλο όνομα στις μεταγραφές. Και τέταρτο ναι, ο Λοπετέγκι δεν έχει εμπειρία καθοδήγησης πέρα από τους προημιτελικούς του Champions League, εκεί όπου είχε και μια πολύ κακή εμπειρία με την Πόρτο, το 6-1 από την Μπάγερν, αλλά... είναι η Ρεάλ. Και στην ενδεκάδα της κυκλοφορούν ένα σωρό κάτοχοι του τροπαίου. Και το αγωνιστικό σχέδιο του Λοπετέγκι δείχνει πολύ ελκυστικό τώρα στην αρχή. Συνεπώς θα κρατήσω το βλέμμα μου πάνω της στη διάρκεια των επόμενων μηνών, για να καταλάβω αν έχει νόημα ένα έστω καθυστερημένο ποντάρισμα πάνω της για το 4ο σερί.

Και φτάσαμε στις τέσσερις ομάδες για τις οποίες κάνω τις πιο ενθουσιώδεις σκέψεις σε σχέση με την πορεία τους στο νέο Champions League.

Με νωπές τις σκέψεις και τις εκτιμήσεις που έκανα παρακολουθώντας το ντοκιμαντέρ των 8 επεισοδίων για την Μάντσεστερ Σίτι αντιλαμβάνομαι την φετινή ως την πιο καθοριστική σεζόν για την μακροημέρευση του Πεπ Γκουαρδιόλα. Βλέποντας τα πλάνα από τη συνάντησή του με τον Σεΐχη, καταλαβαίνεις πόσο ανυπομονεί αυτός να βάλει το τρόπαιο στο σαλόνι του. Και κάπως έτσι κατανοείς για ποιο λόγο συνέχισε να ξοδεύει λεφτά και αυτό το καλοκαίρι. Η Σίτι που δουλεύει ο Γκουαρδιόλα μοιάζει ώριμη σε σχέση με την απόδοση – υλοποίηση των ιδεών του δημιουργού της στο τερέν. Το κύριο ερώτημα για αυτήν είναι το σχετικό με τη νοοτροπία της, με το μέταλλο, με την προσωπικότητα, με τα κότσια της για να γίνει κάτοχος του Champions League. Μέχρι εδώ δεν έχει πείσει ότι πατάει με αυτοπεποίθηση στο τερέν όταν φτάνει στη νοκ άουτ φάση. Τούτη, τη φετινή, την περιμένω ως την μεγάλη ζαριά του Γκουαρδιόλα για να επιστρέψει τουλάχιστον στον τελικό της διοργάνωσης. Ο όμιλος δεν θα μας βοηθήσει να βγάλουμε συμπεράσματα, αλλά ούτε και η Premier League, διότι είναι άλλη η πίεση που νιώθουν οι Πρωταθλητές Αγγλίας όταν παίζουν στην πατρίδα τους και άλλη αυτή που τους ασκείται ψυχοπνευματικά όταν μπαίνουν στο αεροπλάνο με ευρωπαϊκό προορισμό. Αν έπρεπε σήμερα να ποντάρω, θα στοιχημάτιζα ότι θα πάει πιο μακριά συγκριτικά με πέρσι, δηλαδή ότι θα φτάσει μέχρι τους τέσσερις. Δεν είμαι όμως έτοιμος να της εμπιστευθώ το ποντάρισμα ότι θα φτάσει στον τελικό.

Η επόμενη που με ψήνει ότι θα φτάσει μέχρι εκεί είναι η Λίβερπουλ. Την καταλαβαίνω ενισχυμένη εκεί που είχε ανάγκη από ενίσχυση, δηλαδή στο τέρμα και στο κέντρο. Θα ήθελα να περιμένω να τη δω στα ματς του ομίλου, ειδικά αυτά απέναντι στην Παρί, αλλά και στην Premier League, προκειμένου να αντιληφθώ αν έκανε καλά ο Γιούργκεν Κλοπ που δεν πρόσθεσε ακόμη ένα επιθετικό προδιαγραφών Champions League στο ρόστερ του, αλλά αν έπρεπε να ποντάρω σήμερα, προτού δω για πρώτη φορά φέτος το σεντόνι να κουνιέται, θα πόνταρα στην παρουσία της Λίβερπουλ στην τετράδα. Και θα με έτρωγε το χέρι μου να πάρω ακόμη μεγαλύτερο ρίσκο αν η απόδοση ήταν ελκυστική.

Η τρίτη που με ενθουσιάζει είναι η Cristiano Ronaldo edition της Γιουβέντους. Στα χαρτιά είναι παραπάνω από ενισχυμένη, και έχει μόλις προσθέσει τον καλύτερο, σε αριθμούς και κατακτήσεις τροπαίων, ποδοσφαιριστή των τελευταίων Champions League, έναν μύθο της διοργάνωσης. Κι είναι τέτοιο το “εγώ” του Ρονάλντο που δεν σε αφήνει να αδιαφορήσεις απέναντι στην προσπάθειά του να αναγκάσει όλη την Ευρώπη να υποκλιθεί στο μεγαλείο του, στην περίπτωση που καταφέρει να φτάσει με την Γιουβέντους στον τελικό. Ο όμιλος είναι τέτοιος που μπορεί να βοηθήσει και τη νέα Γιουβέντους να ρολάρει και τον Ρονάλντο να τονώσει με γκολ την αυτοπεποίθησή του. Στην περίπτωση της Γιούβε δεν ξέρω αν θα πόνταρα για την 4αδα επειδή απλώς θέλω να συμβεί ή επειδή πραγματικά την έχω ικανή. Είναι πάντως βέβαιο ότι αυτό το project του Αντρέα Ανιέλι για την επιστροφή της Γιουβέντους στην κορυφή του Champions League έχει πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.

Η τέταρτη είναι ίσως η ομάδα που σήμερα, στα χαρτιά, με ψήνει περισσότερο από κάθε άλλη ότι θα φτάσει στην 4αδα και θα έχει αναπτύξει ταχύτητα για να φτάσει πρώτη στον τερματισμό. Η Μπαρτσελόνα έχει χάσει το κεφάλι και στα οικονομικά έσοδα από τη Ρεάλ λόγω της ζωής που κάνει μακριά από το τρόπαιο του Champions League. Η επιθυμία της να επιστρέψει στην κατάκτηση είναι μεγαλύτερη από ποτέ τα τελευταία χρόνια, όπως καταλάβαμε και από τον από μικροφώνου λόγο που εκφώνησε ο Λίονελ Μέσι τις προάλλες στο “Καμπ Νόου”. Ο Αρτούρο Βιδάλ είναι προσθήκη επιπέδου Champions League σε μια γραμμή που η Μπάρτσα είχε ανάγκη από ενίσχυση. Ο όμιλος, με Τότεναμ, Ιντερ, Αϊντχόφεν της δίνει τη δυνατότητα και να προκριθεί αλλά και να δοκιμαστεί προκειμένου να εξελιχθεί επαρκώς και να ωριμάσει. Και ο Ερνέστο Βαλβέρδε ήταν διαχρονικά ένας πολύ ικανός προπονητής σε νοκ άουτ φάσεις, κι ας έρχεται από την περσινή ιστορική ατσαλιά με τη Ρόμα. Αν έπρεπε σήμερα να στοιχηματίσω, θα πόνταρα στην Μπαρτσελόνα για την τετράδα. Κι αν ο πρώτος καιρός επιβεβαιώσει την αίσθησή μου, η Μπαρτσελόνα θα γίνει στο μυαλό μου φαβορί, αν όχι το φαβορί.

Και τώρα η σειρά σου: