Σούπερ η Αρσεναλ, αλλά θα σκάσει!

Επτά συνεχόμενες νίκες σε όλες τις διοργανώσεις. Μία μόλις ήττα στη σεζόν και αυτή στο πρώτο παιχνίδι της χρονιάς στα μέσα του Αυγούστου όπου έπαιζε σχεδόν μισή κόντρα στη Λίβερπουλ. Στην κορυφή (έστω και με συγκάτοικους) στην Πρέμιερ Λιγκ και στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ και κυρίως με καλό ποδόσφαιρο.

Φυσιολογικά λοιπόν τα σχόλια που συνοδεύουν την φετινή έκδοση της Αρσεναλ είναι άκρως κολακευτικά και για την ίδια την ομάδα και για τον Αρσέν Βενγκέρ. Αν μάλιστα δεν είχε το... κακό συνήθειο η Αρσεναλ τα τελευταία χρόνια να ρίχνει την καρδάρα με το γάλα στο τέλος, τα σχόλια θα ήταν ακόμη πιο διθυραμβικά. Τώρα υπάρχει και το ερώτημα “κάτσε να δούμε πόσο θα κρατήσει όλο αυτό...” και φρενάρει κάπως τον ενθουσιασμό.

Πέραν όμως του ενθουσιασμού, των ερωτημάτων αν η Αρσεναλ θα λυγίσει ή λιποθυμήσει στην πορεία, υπάρχουν ορισμένα δεδομένα που δείχνουν ότι η ομάδα του Αρσεν Βενγκέρ έχει αλλαγές στον τρόπο παιχνιδιού της. Αυτός ο διαφορετικός τρόπος έχει πολλά συν, αλλά και ένα τεράστιο πλην. Η Αρσεναλ είναι η ομάδα με το μικρότερο ροτέισον απ' όλες τις ομάδες των πέντε μεγάλων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων μέχρι σήμερα.

Οταν λέμε μικρό, επί της ουσίας εννοούμε ανύπαρκτο, αφού με εξαίρεση μία δύο περιπτώσεις η Αρσεναλ παίζει δύο μήνες σε πρωτάθλημα και Τσάμπιονς Λιγκ με την ίδια δεκάδα (αλλάζει τερματοφύλακα στο Τσάμπιονς Λιγκ) εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων...

Προφανώς ο Βενγκέρ θέλει να εκμεταλλευτεί την φόρμα της ομάδας και μένει στο μοτίβο (ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει), αλλά είναι επίσης προφανές ότι όταν μιλάμε για τόσο απαιτητικά ματς όπως αυτά της Πρέμιερ Λιγκ και του Τσάμπιονς Λιγκ, το μη ροτέισον είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Οι 8 από τους 10 παίκτες της Αρσεναλ δεν αλλάζουν σχεδόν ποτέ. Οι Μπεγερίν, Κοσιενλί, Μουστάφι, Μονρεάλ (δεν έπαιξε βασικός μόνο σε ένα ματς με την Βασιλεία) Καθόρλα, Εζίλ, Σάντσες και Γουόλκοτ (δεν έχει παίξει βασικός μόνο σε ένα ματς με την Παρί) τραβούν το κουπί στην Αρσεναλ και παίζουν χωρίς ανάσα. Μάλιστα οι περισσότεροι από αυτούς είναι διεθνείς και έχουν και ταξίδια και παιχνίδια με τις Εθνικές ομάδες των χωρών τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Σάντσες είναι ο μόνος διεθνής από την Λατινική Αμερική που γύρισε Πέμπτη από την Χιλή και το Σάββατο έπαιξε βασικός με την ομάδα του στην Πρέμιερ Λιγκ (κόντρα στη Σουόνσι στο “Emirates”). Οι μοναδικοί στους οποίους γίνεται ροτέισον στην εφετινή Αρσεναλ από τον Βενγκέρ είναι ο Κοκλέν με τον Τσάκα που μοιράζονται τα ματς και ο Ιγούομπι που παίρνει αρκετές ανάσες από τον Τσάμπερλέιν.

Ολοι οι άλλοι παίζουν ασταμάτητα και σχεδόν πάντα ενενηντάλεπτα. Ο Εζίλ έχει χάσει τρία – τέσσερα λεπτά από την σεζόν ενώ παίζει βασικός και στην Εθνική Γερμανίας, ο Σάντσες αλλαγή έγινε μόνο με την Λουντογκόρετες, ο Κοσιενλί δεν χάνει λεπτό ούτε με την Αρσεναλ, ούτε με την Γαλλία, ο Μουστάφι από την ημέρα που έβαλε την φανέλα της το ίδιο, ο Μπεγερίν δεν ξεκουράζεται επίσης λεπτό, ο Καθόρλα σε ελάχιστα ματς βγαίνει στο τελευταίο δεκάλεπτο, γενικά η Αρσεναλ έχει όλους τους παίκτες κλειδιά της στα κόκκινα και είμαστε ακόμη στον Οκτώβριο...

Βεβαίως η αλήθεια είναι ότι έχει και ορισμένους σημαντικούς τραυματισμούς, αλλά παραμένει το γεγονός ότι το ροτέισον της έχει μικρύνει απελπιστικά...

Ο τραυματίας Ράμσεϊ (είναι έτοιμος να επιστρέψει) θα πάρει σίγουρα χρόνο συμμετοχής, λογικά το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τον στόπερ Γκαμπριέλ, αλλά και με τον Γουέλμπεκ όταν θα επιστρέψει εκεί κοντά στα Χριστούγεννα. Τραυματίας και μάλιστα θα παραμείνει τέτοιος για μήνες ακόμη, είναι και ο Μερτεζάκερ.
Από την άλλη όμως παίκτες που είναι απολύτως καλά, όπως ο Ζιρού, ο Λούκας Πέρεθ, ο Γκιμπς, ο Ελνενί, δεν παίρνουν παρά ελάχιστο χρόνο συμμετοχής, ενώ αναπληρωματικοί παίκτες όπως ο Ντεμπισί (αναπληρωματικό δεξί μπακ) δεν παίρνουν ούτε λεπτό συμμετοχής.

Είναι απολύτως βέβαιο ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ. Θα βγει και κούραση, θα προκύψουν και τραυματισμοί, είναι βέβαιο. Και το χειρότερο είναι, ότι όταν αυτό θα συμβεί, θα κληθούν να παίξουν παίκτες που δεν θα έχουν ρυθμό, διότι θα είναι στην αγωνιστική απραξία για εβδομάδες ή και μήνες. Αν για κάποιο λόγο ο Μπεγερίν λείψει από την Αρσεναλ για τρία τέσσερα ματς, θα κληθεί να παίξει σε αυτά τα παιχνίδια κάποιος παίκτης που έχει να πάρει επίσημο ματς στα πόδια του πάνω από 4-5 μήνες. Στην κορυφή της επίθεσης πέραν του Σάντσες δεν έχει παίξει βασικός κανείς άλλος και εκτός από την αγωνιστική απραξία του Ζιρού και του Λούκας Πέρεθ είναι και ένα ζήτημα πόσο πολύ θα αλλάξει το παιχνίδι της Αρσεναλ με τον Γάλλο στο αρχικό σχήμα, ο οποίος είναι τελείως διαφορετικός τύπου παίκτης από τον Σάντσες.

Χωρίς τον Εζίλ επίσης η Αρσεναλ μοιάζει να μην έχει σχέδιο και κυρίως δεν έχει παίκτη στο ρόστερ που να έχει τα χαρακτηριστικά του και να κάνει την δουλειά του Γερμανού μέσα στο γήπεδο. Γι' αυτό άλλωστε και ο Βενγκέρ δεν τολμά να τον αφήσει στον πάγκο ποτέ. Τα δύο θεωρητικά εύκολα ματς στην έδρα της (κολλητά) με την τρίτη από το τέλος Σουόνσι για την Πρέμιερ και την Λουντογκόρετς για το Τσάμπιονς Λιγκ, έδειχναν ιδανικά για ροτέισον. Ο Βενγκέρ ούτε που το σκέφτηκε. Κανείς από τους καταπονημένους Σάντσες, Εζίλ, Καθόρλα, Μπεγερίν, Κοσιενλί, Γουόλκοτ, Μουστάφι δεν πήραν ανάσες...

Μπορεί να αντέξει μία ολόκληρη σεζόν η Αρσεναλ να κάνει πρωταθλητισμό και να προχωρά στο Τσάμπιονς Λιγκ υπό αυτές τις συνθήκες ή μήπως κάποια στιγμή θα σκάσει; Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αν το ροτέισον δεν μεγαλώσει άμεσα ακόμη κι' αν αυτό σημάνει και κάποιες βαθμολογικές απώλειες η Αρσεναλ δεν πρόκειται να αντέξει μέχρι το τέλος... Και δεν θα φταίει ούτε ότι λιποθύμησε, ούτε ότι λύγισε και δεν άντεξε την πίεση, θα φταίει απλά ότι κουράστηκε...