Δεν είμαστε για μπάλα! Πάμε διαιτησία;

Δεν είμαστε για μπάλα! Πάμε διαιτησία;

Νίκος Τζαντζαράς Νίκος Τζαντζαράς
Δεν είμαστε για μπάλα! Πάμε διαιτησία;

bet365

“Εμείς, εδώ, έχουμε ανάγκη από δυο ειδών προπονητές, μόνο – το εξής... ένα: Αυτούς που νικούν και πρωτίστως και κυρίως, εκείνους που δεν χάνουν...” διαπιστώνει ο Ν. Τζαντζαράς στο μπλογκ του!

Oι παράγοντες στην Ελλάδα που απολύουν έναν προπονητή ποδοσφαίρου, 99 φορές στις 100 έχουν δίκιο. Διότι 100 φορές στις 100 το λάθος το κάνουν όταν τον προσλαμβάνουν. Επειδή τις συντριπτικά περισσότερες φορές, ούτε ξέρουν τι ψάχνουν, ούτε έχουν ιδέα γιατί προτιμούν εκείνους με τους οποίους τελικώς συνεργάζονται. Και βεβαίως, ούτε το στέλεχος ή την εταιρία με κατάρτιση και κάποια μεθοδολογία που να τους αναζητά και να τους αξιολογεί για λογαριασμό τους συνήθως, διαθέτουν.


Οι περισσότεροι ποδοσφαιροπαράγοντες άλλωστε, υπακούν σε πολλούς αφεντάδες, σπανίως όμως ακούν έστω και... ελαφρώς όσα ζητά κι έχει ανάγκη το ίδιο το ποδόσφαιρο. Δεν διαθέτουν ποδοσφαιρική φιλοσοφία, ταυτότητα και ιδεολογία, ούτε οι ίδιοι, ούτε και οι ομάδες τους. Γι αυτό, αντί να αναζητούν προπονητές που να δώσουν απλώς χαρακτήρα που να υπηρετεί την όποια αγωνιστική ταυτότητα του συλλόγου, την αναπτυξιακή πολιτική του στα φυτώρια και την πολιτική του στις μεταγραφικές αγορές, αντί να ξέρει τι αρμόζει στην ομάδα, την έδρα και την ψυχοσύνθεση των φιλάθλων – πελατών της, όπως γίνεται παντού στον προηγμένο (και μη) ποδοσφαιρικά κόσμο, αναζητούν προπονητή να τους δώσει απλώς μια ταυτότητα... δικιά του. Που σπανίως διατηρείται μετά την αλλαγή προπονητή φυσικά.

Και για να μην τα ρίχνουμε όλα στους παράγοντες, ούτε οι οπαδοί, ούτε οι δημοσιογράφοι είμαστε και τίποτα κορυφαίες... μπαλαδόφατσες: Πηδάμε και δέρνουμε στην ίντριγκα, από προπαγάνδα μίσους πανέτοιμοι και να αναπαράγουμε και να καταναλώσουμε, τελευταίως κυνηγάμε να φάμε το ψωμί του Ασβεστά και γίναμε όλοι ειδικοί και στο “κυβερνητικό” και του Σαμπράκου και ξέρουμε από διεθνείς συνομοσπονδίες, μέχρι και ποιος πηδάει ποιον στην ΟΥΕΦΑ - αλλά από ποδόσφαιρο, λίγα πράματα. Από τακτική, από ανάλυση, από τεχνική προπόνηση, από εκγύμναση, από μπάλα ρε παιδί μου, “λίγοι”. Όλοι μας.

Έτσι λοιπόν, δεν έχουμε ανάγκη από κανονικούς προπονητές ποδοσφαίρου, που ο καθένας να ανήκει σε κάποια “κάστα”, “τάση” ή γενιά με κάποια χαρακτηριστικά, που να τα “βγάζουν” οι ομάδες τους και άρα να ξέρουμε αν ταιριάζουν εκ των προτέρων και τα χνώτα μας. Δεν μας ενδιαφέρουν προπονητές που οι ομάδες τους παίζουν πχ, με physical τρόπο και στους χώρους, πιέζοντας ψηλά, χωρίς κεντρικά χαφ, αλλά με παίκτες box to box με καλή μεσαία μεταβίβαση και αλλαγή πλευράς, αλλά και με γρήγορους ακραίους. Ή προπονητές που οι ομάδες τους “καταπίνουν” χώρους και προσπερνούν γραμμές άμυνας, φτιάχνοντας όμορφα τρίγωνα που μπορούν να λειτουργήσουν και με κάθετες και με οριζόντιες τελικές πάσες. Δε δίνουμε δεκάρα για το αν έρθει κάποιος να κάνει εδώ κάτι σαν κι αυτά που ξέρει κι έδειξε αλλού, γιατί σπανίως τα καταλαβαίνουμε. Κι αν τύχει κι έχουμε βρει... έναν και ξέρουμε γιατί τον θέλουμε, δεν έχουμε φυσικά έτοιμους κι άλλους σαν κι αυτόν, έτσι και μας αρνηθεί, με τις ίδιες πάνω κάτω μεθοδολογίες και αποτελέσματα στο χορτάρι – με το ίδιο στυλ, την ίδια φιλοσοφία και την ίδια ταυτότητα. Έχουμε απλώς λίστες με... διαθέσιμους(;!). Και επικεντρώνουμε σε γενικά, αόριστα και... άμπαλα πράματα: “Γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας”, “της... Πορτογαλικής Σχολής”, “φιλόδοξος” (άπειρος) ή “πολύπειρος” (συνταξιούχος) και... κόκκινα γαρύφαλα.

Ζητάμε να κοπιάσει πχ, ένας Ισπανός που είναι λάτρης και μιμητής του Μπενίτεθ και μας αρνείται και μετά πολιορκούμε τον... Μπέντο και ύστερα βλέπουμε στα πόδια μας, καλή... ώρα, τον Κετσπάγια αλλά δεν τον θέλουμε και προτείνουμε και σε έναν θιασώτη του Γκουαρδιόλα που μας είπαν καλά λόγια (και είναι και... πρόσχαρος άνθρωπος), αλλά τελικά ξινίζουμε τη μούρη μας και... καταδεχόμαστε να αναλάβει ο Τιμούρ/Ουζουνίδης/(πες εσύ έναν), που είναι εδώ, εύκαιρος, γιατί... περνάει ο καιρός και κάποιον πρέπει να πάρουμε. Και που ούτε και θα τον σεβαστεί ποτέ και κανείς μας, ως ν' απολυθεί... Διότι, δε γίνεται ρε παιδιά, σε ΜΙΑ ομάδα, να είναι κατάλληλοι.... όλοι αυτοί. Να ταιριάζουν αυτοί, όλοι. Ούτε ξέρουμε, ούτε θέλουμε να μάθουμε πως γίνεται.

Διότι εμείς, εδώ, έχουμε ανάγκη από δυο ειδών προπονητές, μόνο – το εξής... ένα: Αυτούς που νικούν και πρωτίστως και κυρίως, εκείνους που δεν χάνουν. Είτε μεγάλη ομάδα διεκδικήτρια τίτλων, είτε μικρή και μεσαία ομάδα που μάχεται για την παραμονή, είτε ομάδες με κόσμο μιλιούνια, είτε η Καλλιθέα ένα και το αυτό: Ούτε να διαλέγουμε προπονητές ξέρουμε, ούτε να στηρίζουμε προπονητές να δουλέψουν μπορούμε και σπανίως ξέρουμε και τι... λέμε: “Ο ΠΑΟΚ επενδύει στον Ίβιτς” πχ, σημαίνει πως “Ο ΠΑΟΚ κρίνει ότι ακόμη και λάθη απειρίας να κάνει ο Ίβιτς, τα οφέλη από την παραμονή του φέτος, θα είναι περισσότερα”. Δε σημαίνει πάντως “θα τους κερδίσει όλους, ακόμα και κόντρα σε σφυρίχτρα και σημαιάκι”...

Έχω πολλά ερωτήματα για κείνον. Και για πρόσωπα και για σχήματα και για όλα. Τα περισσότερα, έτσι να εκκρεμούν, έχουν ήδη φραφεί ή ειπωθεί. Θα περιμένω να του τα θέσω με τη σειρά και κατά πρόσωπο στις επερχόμενες συνεντεύξεις Τύπου, πριν τα διατυπώσω δημοσίως, άνευ απαντήσεων – αυτό θα ήταν ολύ εύκολο. Ξέρω όμως πως στο rotation, μόνο το πρόσκαιρο αποτέλεσμα φαίνεται. Εννοώ: Η ενεργοποίηση ποδοσφαιριστών σήμερα, που “κοστίζουν” έναν βαθμό, μπορεί να φέρει άλλους πίσω στη συνέχεια, αλλά δε γίνεται να συνυπολογιστούν εκ των προτέρων...

Έτσι λοιπόν, επειδή ο ΠΑΟΚ με το εκτεταμένο rotation δε νίκησε, ο Ίβιτς μπορεί και να είναι... μαθητευόμενος μάγος, για κάποιους. Αν μετρούσε βεβαίως το κανονικό γκολ του Περέιρα, και στο δεύτερο μέρος, με ανάποδη πίεση στο ματς απ' το χρονόμετρο, ο ΠΑΟΚ έκανε περίπατο, τώρα ο Ίβιτς θα ήταν η μετενσάρκωση του Ιησού...

Η πραγματικότητα είναι πως σε ένα κανονικό πρωτάθλημα, είναι πάρα πολύ νωρίς για οποιαδήποτε κρίση για όλα αυτά. Βεβαίως σε ένα κανονικό πρωτάθλημα, δε θα παρέμεναν στους πίνακες διαιτητές – κατηγορούμενοι, ώστε να παίζουν αυτοί και οι σαν και τα μούτρα τους, ρόλο ενώ δε θα έπρεπε, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση. Από αυτές που όλους μας αρέσουν.

Βλέπετε... δεν είναι για ποδόσφαιρο, που λίγα σκαμπάζουμε. Βαριέμαι βεβαίως να την κάνω, αλλά δεν είμαι και τυφλός. Κακός και αναποτελεσματικός ο ΠΑΟΚ. Αλλά χειρότερος ο Χουσκόγλου, που δεν μας αφήνει ήσυχους, να επικεντρώσουμε στον “κακό” ΠΑΟΚ. Και τρισχειρότερος ο Βασσάρας, που έχασε κάθε πρότερο... κύρος.

Αλλά για την μάχη της επόμενης μέρας στην ΕΠΟ... άλλη μέρα.

Yγ Στις 22:00, The Day after, live streaming, στό Gazzetta tv!

Παρακολουθήστε την ανάλυση του Ολυμπιακός – ΑΕΚ από το Γιάννη Βλάχο, συζήτηση με τον Δημήτρη Τσορμπατζόγλου και τον Νίκο Αθανασίου, αλλά και όλα τα νεότερα για την επικαιρότητα, σε συνδέσεις με την αίθουσα σύνταξης του μεγαλύτερου αθλητικού ιστοτόπου και συζητήσεις με τους Bloggers του.

https://www.youtube.com/watch? v=iuBGuBIjDNQ

Οι Μάχες Των Play Off είναι στο Gazzetta.gr

Τα πιο συναρπαστικά Play Off της δεκαετίας είναι στο Gazzetta.gr! Όλα τα αθλητικά νέα για την αγαπημένη σου ομάδα, σε συνεχή ενημέρωση. Ακολούθησε το Gazzetta και θα είσαι πάντα ενημερωμένος για το πρόγραμμα των Play Off, την βαθμολογία των ομάδων, τις μεταδόσεις και φυσικά παρακολουθείτε live τα Play Off μέσα από το Game Center!

Νίκος Τζαντζαράς
Νίκος Τζαντζαράς

Δηλώνει πρόσφυγας, "ασπρόμαυρος" και ραδιοφωνατζής.

Το 1970 γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, με ρίζες από Πόλη, Σμύρνη και Μακεδονία.

Το 1976 πρωτομπήκε στην Τούμπα, που θα τον "αιχμαλώτιζε" με μιάς, διά παντός.

Το 1986 πρωτο - βρίσκεται μπροστά σε ("πειρατικό") μικρόφωνο. Ένιωσε να "χωράει" κάπου ολόκληρος... Δεν ξανασηκώθηκε.

Το 1988 η εισαγωγή του στην Φιλοσοφική Θεσσαλονίκης (Γερμανικό), συμπίπτει με τη νομιμοποίηση της "ιδιωτικής ραδιοφωνίας", που τον βρίσκει στο "Ράδιο Θεσσαλονίκη". Η επιλογή γίνεται αυτόματα...

Θα εργαστεί μέχρι και το 2003 ως ρεπόρτερ/ αρχισυντάκτης/ παρουσιαστής/ αρθρογράφος/ σύμβουλος έκδοσης/ διευθυντής σε Αθλητική Μ.Θ., Αθλητικό Metropolis, Δημοτικό Ραδιόφωνο Καλαμαριάς, Μetrosport, Ωμέγα τηλεόραση, Alpha TV, Ήλιο των Σπορ, με τρελή αδυναμία στα... ξεκινήματα. Θα συνιδρύσει τον Libero 107,4.

Από τον Οκτώβρη 2004 και για τέσσερα χρόνια, ζει στην Αθήνα και παρουσιάζει καθημερινές εκπομπές στον Sport fm, αρθρογραφεί στην Sportday και... εκμαυλίζει αθώες ψυχές στο Κέντρο Αθλητικού Ρεπορτάζ, μιλώντας τους για "Παραγωγή και παρουσίαση ραδιοφωνικών εκπομπών".

Τον Μάρτιο του 2013 ξεκινά το FatGames.gr από τα "Χοντρά παιχνίδια", τίτλο επί πολλά χρόνια της ραδιοφωνικής του εκπομπής. Τον Ιούνιο του 2014 επιστρέφει στο επαγγελματικό... πατρικό του, το "Ράδιο Θεσσαλονίκη 94,5".

Σήμερα κοκορεύεται πως είναι ο μόνος Έλληνας blogger, που εργάζεται για όλες του τις υποχρεώσεις (Ράδιο Θεσσαλονίκη 94,5 Δε-Πα 13.00-16.00, FatGames.gr, Fatgames on YouTube και Gazzetta.gr) από το γραφείο/studio του σπιτιού του.