Το ίδιο έργο εδώ και 27 χρόνια!

Η Ξάνθη πρωτοέπαιξε στην πρώτη κατηγορία το 1989. Επειδή είναι ομάδα της Βόρειας Ελλάδας, έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι σε κάθε ματς με τον ΠΑΟΚ το έργο των ασπρόμαυρων ήταν και θα είναι εύκολο…

Προφανώς όποιος εκτιμούσε κάτι τέτοιο και πριν το σημερινό παιχνίδι (με βάση και το ξεκίνημα των δύο ομάδων στο πρωτάθλημα) ήταν από επιπόλαιος έως ανόητος!

Όποιος είναι ΠΑΟΚ (αλλά και οι Ξανθιώτες βέβαια) ξέρουν καλά ότι όταν παίζει ΠΑΟΚ-Ξάνθη το πρόγραμμα έχει… μάχη!

Το ίδιο έργο βλέπουμε εδώ και 27 χρόνια!

Μονομαχίες, ξύλο (ποδοσφαιρικό), νεύρα, κάρτες, ένταση εντός γηπέδου που μεταφέρεται και εκτός, κλωτσιές, τζαρτζαρίσματα και μία μάχη μέχρις εσχάτων.

Ο ΠΑΟΚ έχει κερδίσει οκτώ φορές με 1-0 και άλλες τόσες (περίπου) με 2-1. Αν δεν φέρει ισοπαλία, κερδίζει με τη ψυχή στο στόμα…

Αυτό γίνεται (σχεδόν) ΠΑΝΤΑ. Κάτι τέτοιο είδαμε εκ νέου και φέτος, απλά το ματς έληξε 0-0, όπως και πέρυσι δηλαδή…

Στη Θεσσαλονίκη οι ΠΑΟΚτσήδες εκτιμούν ότι… «η Ξάνθη μόνο με εμάς σκυλιάζει. Από τους άλλους μεγάλους, «τρώει» τριάρες και τεσσάρες».

Αυτή την άποψη που ακουμπάει την ηθική των ανθρώπων της Ξάνθης, δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να την υιοθετήσω. Δεν μπορώ και δεν έχω επιχειρήματα να γράψω ότι η Ξάνθη τα δίνει όλα με τον ΠΑΟΚ και εσκεμμένα έχει μειωμένη απόδοση με τους μεγάλους της Αθήνας.

Και χθες στην Τούμπα βέβαια, είδαμε ακριβώς το ίδιο έργο! Ένας ΠΑΟΚ σε κακή μέρα, ο οποίος όμως προσπαθούσε να φτιάξει παιχνίδι και βρήκε απέναντί του μία μικρή ομάδα (έτσι δήλωσε ο Λουτσέσκου που του ζητήσαμε να το ξεκαθαρίσει γιατί εμείς δεν συμφωνούμε ότι η Ξάνθη είναι μικρό μέγεθος για το Ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά αυτός επέμενε!!!) μία μικρή ομάδα λοιπόν, που απλά κατέστρεφε το παιχνίδι και έπαιζε με το χρόνο για να πάρει το 0-0.

Ούτε γι’ αυτό μπορεί να κατηγορηθεί η Ξάνθη, από τη στιγμή μάλιστα που ο προπονητής λέει ότι έχει ομάδα που μάχεται για την παραμονή (όπως έκανε άλλες τρεις φορές μας είπε) και όλα αυτά τα ακούει και τα αποδέχεται ο Χρήστος Πανόπουλος…

Ο ΠΑΟΚ είχε σε κακή μέρα σημαντικούς του παίκτες όπως ο Μάτος, ο Τσίμιροτ, ο Μπίσεσβαρ, ο Κάμπος.

Παρολ’ αυτά η ομάδα του Δικεφάλου έφτιαξε τέσσερις-πέντε πραγματικά μεγάλες φάσεις. Ο Κουλούρης το έχασε, ο Κάμπος το ίδιο, ο Ροντρίγκεζ δύο φορές και ο Τιάμ το ίδιο! Όλες τρομερές ευκαιρίες!

Έτσι είναι το ποδόσφαιρο και έτσι όλοι πρέπει να αποδεχθούν ότι θα έρθουν και τέτοιες γκέλες…

Οι μόνοι που ΔΕΝ πρέπει να κοιμηθούν το βράδυ στον ΠΑΟΚ είναι όσοι σε αυτή την ομάδα που διαφημίζεται για την οργάνωσή της έχουν επιτρέψει αυτό το έγκλημα με τον αγωνιστικό χώρο.

Όσοι είδαν τα πρώτα δέκα λεπτά του αγώνα, κατάλαβαν ότι οι παίκτες του ΠΑΟΚ ΠΑΝΤΑ έκαναν δεύτερες και τρίτες σκέψεις για κάθε κοντρόλ και για κάθε πάσα. ΠΟΤΕ δεν έπαιζαν με τη μία, δεν έβγαλαν αυτοματισμούς και γενικά είχαν πεντακάθαρο άγχος να διαχειριστούν γρήγορα και σωστά την μπάλα η οποία αναπηδούσε σαν τρελή στο χόρτο ή στο χώμα!!

Έγκλημα έχει γίνει και αυτό το ζήτημα πρέπει να διορθωθεί άμεσα…

Πάω και στοίχημα ότι την Πέμπτη στην Τσεχία θα δούμε κάτι εντελώς διαφορετικό στην κυκλοφορία της μπάλας και στους αυτοματισμούς που θα βγάλει ο ΠΑΟΚ.

Για το μόνο που πλέον θα αρχίσω να αμφιβάλω είναι για την αποτελεσματικότητα των επιθετικών και των μεσοεπιθετικών της ομάδας του Δικεφάλου.

Δυστυχώς ο ΠΑΟΚ το πάλεψε και πάλι όσο μπορούσε, αλλά έχασε τα άχαστα…

Το ότι αυτή η ομάδα κοπιάζει τόσο για να δημιουργήσει ωραίες ομαδικές προσπάθειες και δεν έχει τους «δολοφόνους» μπροστά (αλλά και στα άκρα, γιατί σήμερα οι Κάμπος και Ροντρίγκες έχασαν φοβερές ευκαιρίες) που θα κρίνουν ματς, είναι κάτι το οποίο αρχίζει και κουράζει…

Και δεν έχει σημασία αν κουράζονται οι απέξω…

Το θέμα είναι μην τους πάρει από κάτω εντός ομάδας και αρχίζουν να μην πιστεύουν στη δουλειά τους, στους στόχους τους και γενικά στην ομάδα τους…

* Την περασμένη εβδομάδα αποθέωσα τον διαιτητή Καλογερόπουλο για την εκπληκτική διαιτησία στον αγώνα Βέροια-ΑΕΚ. Τώρα έχουμε τον Κομίνη και τους βοηθούς του στο παιχνίδι Παναιτωλικός-Παναθηναϊκός.

Επειδή όλοι μας έχουμε την υποχρέωση να προσπαθήσουμε για να αλλάξει το ποδόσφαιρο (και όχι μόνο να το ζητάμε από τους άλλους) οφείλω να σημειώσω και πάλι κάποια πράγματα.

Όλοι μας οφείλουμε να ξεχωρίζουμε το ανθρώπινο λάθος από την πρόθεση να ευνοηθεί κάποια ομάδα. Εύκολο δεν είναι, αλλά την εμπειρία την έχουμε για να καταλαβαίνουμε…

Όταν σε ένα ματς ένας διαιτητής παίρνει 50 αποφάσεις και στις 45 είναι σωστός και τα λάθη του είναι μοιρασμένα, ε… δεν γίνεται να έχει πρόθεση. Όταν σε ένα παιχνίδι ένας διαιτητής κάνει 20 (έστω και μικρά μη τηλεοπτικά λάθη) υπέρ μίας μόνο ομάδας, τότε καταλαβαίνουμε ότι έχει σκοπό!

Απλά είναι τα πράγματα…

Με βάση όλα αυτά ο Κομίνης και οι βοηθοί του ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να θεωρούνται «στημένοι» ή να κατηγορούνται με τέτοιο τρόπο για ότι έγινε στο Αγρίνιο. Όποιος είδε όλο το 90λεπτο και νιώθει, όποιος δεν έχει άλλες σκέψεις για να δημιουργήσει εντυπώσεις, κατάλαβε ότι ο διαιτητής έκανε προσπάθεια να είναι δίκαιος και απλά του έφυγαν μερικά σφυρίγματα.

Ναι στο οφσάιντ και το γκολ που θα έβαζε ο Παναθηναϊκός έγινε λάθος! Αυτό από μόνο του όμως δεν είναι ικανό να χαρακτηρίσει πρόθεση. (Στο ποδόσφαιρο τέτοια λάθη γίνονται υπέρ σου και εναντίον σου και συνήθως στο τέλος προκύπτει ισορροπία. Για να είμαστε ακριβείς στο τέλος ΠΑΝΤΑ η μεγάλη ομάδα έχει υπέρ της πιο πολλά τέτοια σφυρίγματα σε σχέση με τους μικρότερους…).

Αφού λοιπόν ξέρουμε τι συμβαίνει και… νιώθουμε, ας βοηθήσουμε όλοι να αλλάξει το σκηνικό…

Κι εγώ θα μπορούσα να αφιερώσω όλο το κείμενο στο χέρι πέναλτι του Γουάλας στο 80΄ για το ματς ΠΑΟΚ-Ξάνθη. Αλλά αυτή δεν είναι ποδοσφαιρική ανάλυση...

* Και τι δεν ειπώθηκε και τι δε γράφθηκε για το πρωτάθλημα μετά τις δύο πρώτες αγωνιστικές! Τα γνωστά βιαστικά συμπεράσματα για το ότι οι τέσσερις θα κάνουν περίπατο και τα ντέρμπι θα έκριναν τον τίτλο! Και το διήμερο είδαμε τρεις τρομερές μάχες, είδαμε κανονικό ποδόσφαιρο με μοιρασμένα ανθρώπινα λάθη των διαιτητών, μία ωραία ποδοσφαιρική κατάσταση που κάνει το πρωτάθλημά μας πιο ωραίο!

Μακάρι να συνεχιστεί…