Με κορυφαίο τον λαό, η ΑΕΚ το διπλό!

Σε μία συζήτηση που είχα με καλό φίλο ΑΕΚτσή πριν τον αγώνα με την Βέροια, στην όμορφη αυτή πόλη, του εξηγούσα πως αν η ομάδα όντως διεκδικεί (ή έστω το επιδιώκει) την κατάκτηση του πρωταθλήματος, παιχνίδια σαν αυτό που ακολουθούσε εκτός έδρας στην Ημαθία, οφείλει να τα κερδίζει εύκολα, χωρίς να απειληθεί ουσιαστικά και με δυο τουλάχιστον τέρματα διαφορά... Για τον λόγο αυτό άλλωστε περίμενα με μεγάλη διάθεση το συγκεκριμένο ματς.

Δεν περίμενα σε καμία περίπτωση πως λίγες ώρες αργότερα όλα όσα είχα στο μυαλό μου θα τα έβλεπα να γίνονται πράξη στον αγωνιστικό χώρο ακριβώς με τον τρόπο που τα είχα... καταγράψει στον σκληρό μου δίσκο. Ήμουν σίγουρος πως η Ένωση θα επικρατούσε της Βέροιας όπως το έκανε και πέρυσι απέναντι σε ένα καλύτερο σύνολο από το χθεσινό.

Το έκανε εύκολα και έχοντας απίθανες ευκαιρίες για να φτάσει το σκορ σε τέσσερα και πέντε γκολ διαφορά. Κι αυτό συνέβη διότι η ΑΕΚ πλέον έχει την ποιότητα στο ρόστερ της για να το καταφέρει, τη στιγμή που διαθέτει και απίθανη (πλέον) εμπειρία και ωριμότητα. Προσθέστε στα παραπάνω και το δεδομένο βάθος στο ρόστερ της για μιάμιση διοργάνωση και φαντάζομαι πως θα καταλήξετε εύκολα στο συμπέρασμά μου.

Ωστόσο το πιο σημαντικό που μπορεί κανείς να παρατηρήσει σ' αυτά τα πρώτα ματς που δίνει η ΑΕΚ του Κετσπάγια είναι το πρωτοφανές και αποτελεσματικό πάντρεμα της δίψας σε επίπεδο... λύσσας των «κιτρινόμαυρων» που προϋπήρχαν στο ρόστερ ή ήρθαν φέτος (παράδειγμα Μπακασέτας, Μάνταλος, Γιόχανσον) για επιτυχίες, με την αντίστοιχη λαχτάρα και επιθυμία για να αποδείξουν και να επιστρέψουν στο προσκήνιο των έμπειρων, ώριμων και δεδομένα επιτυχημένων (και πρωταθλητών) που αποκτήθηκαν (σ.σ.: Αλμέιδα, Τσιγκρίνσκι, Λέσκοτ, Ντίντακ).

Η ΑΕΚ κέρδισε πολύ εύκολα στην Βέροια. Χάρη στην ατομική ποιότητα του Μπακασέτα, την άριστη λειτουργία της άμυνάς της με τον Τσιγκρίνσκι να είναι εξαιρετικός και τον Λέσκοτ να ανεβαίνει διαρκώς τη στιγμή που ο Γκάλο ήταν πολύ καλύτερος από την πρεμιέρα και ο Ντίντακ απόλυτα συγκεντρωμένος και σωστός στο παιχνίδι του που δεν είναι εύκολα έχοντας τον Πατίτο μπροστά του που ξέρει να κάνει τη διαφορά, ήταν και χθες (κυρίως στο πρώτο 45λεπτο) σούπερ, αλλά δεν μπορείς να 'χεις την απαίτηση να μαρκάρει κιόλας...

Πολύ καλός όσο αγωνίστηκε ήταν και ο Ούγκο Αλμέιδα. Λίγο έλειψε να σκοράρει παρά το πρόλημα στη μέση που... κληρονόμησε στο ματς με την Ξάνθη, ενώ στη φάση του 31ου λεπτού έδωσε μία πάσα για... ασίστ αλλά ο Μπακασέτας ανατρέπεται την ώρα που πλασάρει με αποτέλεσμα να αστοχήσει. Για τον Πατίτο έγραψα παραπάνω και θεωρώ ότι με την κλάση του, την ποιότητά του, την τεχνική του και την φαντασία στο παιχνίδι του θα μας αναγκάζει να γράφουμε για πάρτη του συνέχεια. Δεν θεωρώ όμως τόσο (όσο άλλοι που μπορεί να 'χουν και δίκιο) λανθασμένη την αντικατάστασή του. Μου φάνηκε να κουράζεται και δεν είδα την πρωτοβουλία και την θετική ενέργεια που είχε δεδομένα στο πρώτο ημίχρονο να τον ακολουθούν στο δεύτερο 45λεπτο!

Όπως σημείωσα και στο ματς που γράψαμε με τον Παλλαντζά η ΑΕΚ είχε μεγάλο πρωταγωνιστή τον Τάσο Μπακασέτα. Σημείωσε γκολ, είχε δοκάρι, μοίρασε πολλές όμορφες πάσες με τη μοναδική ικανότητά του στο one touch game και δεν του δόθηκε ένα πέναλτι. Πραγματικά τι άλλο να κάνει; Γι' αυτό και τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή ακόμη και αν δεν μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις στη θέση που δεδομένα αποδίδει καλύτερα, τον βάζεις στο ματς για να κερδίσεις ένα γκολ από φάουλ, ένα καλό χτύπημα σε στατική φάση, ένα άγγιγμα της μπάλας που μπορεί να μετατραπεί σε πάρε-βάλε πάσα! Τόσο απλά όσο και το ποδόσφαιρο, αλλά και πάλι το πιο δύσκολο στο ποδόσφαιρο είναι να κάνεις το εύκολο, έτσι δεν είναι...;;;

Το κακό μαντάτο στην Βέροια ήταν ο Σιμόες. Ο Πορτογάλος μέσος ήταν εκτός ματς και για αυτό προφανώς ευθύνεται η απουσία του από τη δράση. Ξέρουμε πόσο εξαιρετικός παίκτης είναι ο συγκεκριμένος και δεν περιμένουμε να τον μάθουμε φέτος. Όμως η μέτρια έως κακή απόδοσή του επηρέασε αναμενόμενα και το παιχνίδι του Μάνταλου. Κι αυτό διότι ο διεθνής Έλληνας μεσοεπιθετικός της ΑΕΚ χρειάστηκε να φύγει πολλές φορές από τη θέση του, να γυρίσει πίσω να μαρκάρει, να πιέσει, να πάρει μπάλες μακριά από το χώρο δράσης του. Έκανε 8 κοψίματα και 7 κλεψίματα και υποχρεώθηκε σε κάποια φάουλ σε αντιπάλους.

Όταν, λοιπόν, πρέπει να τρέξεις, να κόψεις, να κλέψεις, να πάρεις από πολύ πίσω την μπάλα, τότε δύσκολα θα ανταποκριθείς στο δικό σου πεδίο δράσης... Αν είχε καταφέρει να σκοράρει κιόλας στην απίθανη φάση του 14' με την κίνηση που κάνει σα δεύτερο φορ (στην εξοργιστικά έξυπνη μπάλα που του περνάει ο Πατίτο) και στέλνει την μπάλα στο οριζόντιο δοκάρι (τη στιγμή που στο 9' είχε πάλι προειδοποιήσει από μπαλιά του Γκάλο) θαρρώ όλοι θα έλεγαν «σούπερ ο καπιτάνο».

Κι εκεί που όλοι περίμεναν τον άγραφο νόμο του ποδοσφαίρου να χτυπήσει αφού η ΑΕΚ είχε κάνει στο 18' το 1-0 αλλά είχε φάσεις για να φτάσει σε τρία, τέσσερα και πέντε γκολ (πιο συγκεκριμένα: στο 9' και 14' με τον Μάνταλο και τον Αλμέιδα, στο 31', στο 43' και στο 70' με τον Μπακασέτα, στο 34' με τον Γκάλο, στο 75' με τον Βάργκας και στο 79' με τον Πλατέλλα) και δεν τα είχε καταφέρει, ήρθε ο Βάργκας στο 88' να τελειώσει το ματς με ένα όμορφο γκολ και να αποδείξει ότι πλέον υπάρχει πολύ βάθος στον πάγκο (τη στιγμή που ο Χριστοδουλόπουλος ήταν εκτός)!

Δυο στα δυο λοιπόν και η ομάδα συνεχίζει όπως οφείλει. Δυνατά και νικηφόρα...

Υγ: Πάντως με τόσο λαό ήταν δεδομένο πως η ΑΕΚ θα κέρδιζε και μάλιστα εύκολα. Περισσότεροι από 3.500 Ενωσίτες στην Βέροια υποχρέωσαν γηπεδούχους και ανθρώπους της ίδιας της ομάδας (σ.σ.: της ΑΕΚ) να υποκλιθούν και να αποδώσουν σεβασμό στην παρουσία τους. Κορυφαίος στο ματς ήταν ο κόσμος της ΑΕΚ. Αποδεικνύεται ξανά και ξανά ότι στην Βόρεια Ελλάδα μετά τον ΠΑΟΚ που είναι μια ομάδα που έχει καταφέρει να συγκεντρώσει μεγάλη (συντριπτική) πλειοψηφία οπαδών, η Ένωση έχει απογειώσει τα (από πάντα) υψηλά της ποσοστά και συνιστά τη δεύτερη οπαδική δύναμη στον Βορά...

Είναι συγκλονιστικό για ομάδα της Αθήνας να έχει γεμίσει το πέταλο, να 'χει γεμίσει για πλάκα όλη τη θύρα απέναντι από τα δημοσιογραφικά και να 'χει επιπλέον 500 φίλους της στις άλλες θύρες... Το γεγονός ότι η ΑΕΚ δεν έχει γήπεδο, δεν έχει κατακτήσει πρωτάθλημα από τη δεκαετία του '90 και έχει καταφέρει να αυξάνει παντού τα ποσοστά των φίλων της είναι τουλάχιστον ανατριχιαστικό και ταυτόχρονα μυθικό επίτευγμα. Προσωπικά δεν μπορώ παρά να υποκλιθώ σε παιδιά που είναι 14 ετών έως και 24 που ενώ δεν έχουν ιδέα πώς ήταν να έχεις το δικό σου γήπεδο στην Νέα Φιλαδέλφεια, δεν έχουν πανηγυρίσει ποτέ τους πρωτάθλημα, βίωσαν τη μαχαιριά του υποβιβασμού, είδαν πολλά... χαστούκια, να είναι τόσο κοντά στην ΑΕΚ και να την αγαπούν σταθερά κι αμείωτα (και ολοένα και πιο παθιασμένα).

Με δυο λόγια ο κόσμος και η παρουσία τους συγκλονιστική... Δεν υπάρχει πιο όμορφη εικόνα από τη τελευταία που είχα από το γήπεδο της Βέροιας με έναν πατέρα με τους δυο υπέροχους πιτσιρικάδες γιους του και τη σύζυγό του (από την Βόρεια Ελλάδα) να είναι όλοι μαζί (χέρι – χέρι) πιασμένοι, ντυμένοι όλοι στην πιο όμορφη διχρωμία και να αποχωρούν αφού έχουν στηθεί με τις ώρες απ' έξω από το γήπεδο για να δουν τους παίκτες της αγαπημένης τους ομάδας.

Υγ2: Τεράστιο respect στον Διαμαντίδη. Να τον έχει ο Θεός καλά και να περάσει όπως ονειρεύεται τη ζωή του από δω και πέρα. Επιτρέψτε μου να θεωρώ μαγικό το βασικό του πλεονέκτημα σαν αθλητή και άνθρωπο: την ταπεινότητα... Τεράστιος!