Δεν έχει πολυτέλεια, δίψα πρέπει να έχει!

Θεωρητικά ο Ολυμπιακός έχει το πιο εύκολο παιχνίδι της πρεμιέρας του πρωταθλήματος. Κι ίσως ένα από τα πιο εύκολα παιχνίδια του γενικά στο φετινό πρωτάθλημα, υπό την έννοια ότι η Βέροια κινδυνεύει σε μία-δύο εβδομάδες να μην παίζει καν στη μεγάλη κατηγορία.

Όμως η λέξη κλειδί είναι μία: θεωρητικά. Γιατί η πράξη είναι πολλές φορές κάτι εντελώς διαφορετικό από τη θεωρία. Το χθεσινό 1-2 εντός έδρας της Μπαρτσελόνα από τη νεοφώτιστη Αλαβές είναι το πιο ενδεικτικό παράδειγμα…Αλλά ας επικεντρώσουμε στον Ολυμπιακό: η γνώμη μου είναι ξεκάθαρη, ο μέχρι στιγμής φετινός Ολυμπιακός δεν έχει το δικαίωμα να υποτιμήσει κανένα παιχνίδι. Πολύ απλά, γιατί δεν έχει κάνει έστω ένα πειστικό παιχνίδι, επίσημο η, φιλικό.

Κι ας αφήσουμε τα τέσσερα ευρωπαϊκά. Ακόμη και στα φιλικά του, δεν μας έχει δείξει κάτι που πραγματικά να μας πείθει. Να θυμίσω ότι στο τελευταίο κέρδισε 2-0 το Λεβαδειακό στο Καραϊσκάκη, με ένα αυτογκόλ κι ένα γκολ στο 93’. Κι ότι στο μόνο άλλο φιλικό του με αντίπαλο Α’ Εθνικής έχασε 1-3 στο Περιστέρι. Ακόμη και στα διεθνή φιλικά του, θυμάμαι να κερδίζει 3-0 τη Βέστερλο και στο τέλος να μειώνουν οι Βέλγοι σε 3-2 και να βρίσκονται κοντά στην ισοφάριση.

Πως θα γίνει, πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Η εικόνα του Ολυμπιακού μέχρι τώρα είναι αυτή. Και με αυτή την εικόνα, δεν έχουν την πολυτέλεια να πουν, ούτε η ομάδα, ούτε ο κόσμος, «έλα μωρέ, ποια Βέροια». Πολύ απλά, γιατί θα την πατήσει ο Ολυμπιακός και θα ξεκινήσει άσχημα. Η, θα κερδίσει με τα χίλια ζόρια κι οι οπαδοί του θα παραμείνουν σκεπτικοί.

Εξυπακούεται ότι περιμένουμε όλοι ένα διαφορετικό Ολυμπιακό, μετά και τις μεταγραφές και την δουλειά που κάνει ο προπονητής. Αλλά ακριβώς αυτό, περιμένουμε να τον δούμε. Και για να τον δούμε, οφείλει να βγάλει πρωτίστως μέσα στο γήπεδο μία εικόνα ομάδας διψασμένης για το πρωτάθλημα. Να δείξει ότι θέλει τον τίτλο, τουλάχιστον όσο οι άλλοι διεκδικητές του, που όντας τόσα χρόνια μακριά από το πρωτάθλημα, λογικό είναι να πεινάνε και να τα δίνουν όλα.

Ο Παναθηναϊκός, για παράδειγμα, χθες ήταν πολύ καλός. Σίγουρα βοηθήθηκε πολύ από το γρήγορο γκολ-γενναία προσφορά του μετριότατου αυτού διαιτητή, που λέγεται Σιδηρόπουλος. Όμως, εξίσου σίγουρα έκανε μία πολύ γεμάτη εμφάνιση, έστω κι επί ενός αντιπάλου που έμοιαζε εξαιρετικά αδύναμος.

Για την εποχή, πρώτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη, ο Παναθηναϊκός ήταν θα έλεγα…υπερβολικά καλός, με πίεση ψηλά, πρεσάρισμα στο μισό γήπεδο κλπ, κλπ. Αν ο Στραματσιόνι είναι τόσο μάγκας κι έχει κάνει προετοιμασία, ώστε οι παίκτες του μπορέσουν και συνεχίσουν να βγάζουν μέσα στη σεζόν τέτοια ενέργεια, πράγματι θα είναι πολύ σοβαρός διεκδικητής του τίτλου. Δεδομένο πάντως είναι ότι ο Ιταλός έχει κάνει κάτι έξυπνο: Από την αρχή του καλοκαιριού αποφάσισε για μία ενδεκάδα και αυτήν βάζει, με συνέπεια η ομάδα να έχει καλό δέσιμο.

Επιπλέον ο Παναθηναϊκός δεν έχει μόνο τον Μπεργκ, που παραμένει ο καλύτερός του παίκτης. Έχει κι άλλους παίκτες με ποιότητα, όπως π.χ. ο Ουακάσο κι ο Λεντέσμα, ο οποίος του δίνει ό,τι ακριβώς δεν του έδωσε πέρσι ο Εσιέν-τον εγκεφαλικό παίκτη που κάνει παιχνίδι από πίσω και μπορεί με μία πάσα να φτιάξει φάση. Κι επειδή για εμένα ο βασικός αντίπαλος του Ολυμπιακού διαχρονικά είναι ο Παναθηναϊκός, μοιάζει φέτος πραγματικά επικίνδυνος. Κι από αυτό και μόνο, εάν ο Ολυμπιακός τα μετρήσει σωστά τα πράγματα, οφείλει να μην κάνει γκέλες σε τέτοια παιχνίδια όπως με τη Βέροια. Γιατί φέτος μπορεί κάθε νίκη σου να έχει την αξία της, εφόσον οι αντίπαλοί σου μπορεί κι αυτοί να κερδίζουν.

Από εκεί και πέρα, το να βάλουμε στο μυαλό μας ότι ξαφνικά ο Ολυμπιακός του Σεπτεμβρίου θα βγάζει μάτια σε σχέση με τον Ολυμπιακό του Αυγούστου, θα είναι λάθος. Βήμα βήμα η ομάδα πρέπει να προσπαθήσει να βρει τον εαυτό της. Και με τον κόσμο της από κοντά, ειδικά τώρα που ακόμη ψάχνεται μετά από τέτοιες αλλαγές μέσα στο καλοκαίρι.

Γιατί η μεγάλη δύναμη του Ολυμπιακού είναι πάντα οι οπαδοί του. Και αυτό που φοβούνται οι αντίπαλοί του πάντα είναι ένα: να βλέπουν το Καραϊσκάκη με πολύ κόσμο. Κι η μεγαλύτερή τους χαρά είναι αυτή, ένα μισοάδειο Καραϊσκάκη.