Μάνατζερ σούπερ, κόουτς θα δούμε...

Ο φετινός Παναθηναϊκός από άποψη ποιότητας ρόστερ είναι με διαφορά ο καλύτερος Παναθηναϊκός τις τελευταίας πενταετίας, τουλάχιστον. Και αυτό δεν χρειάζεται να περιμένεις να το δεις μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Είσαι απολύτως βέβαιος και χωρίς να τον δεις καν, αν έχεις δει τέσσερις πέντε φορές τους παίκτες που απέκτησε ή τέλος πάντων κάποιους από αυτούς. Ο Γουακάσο είναι δώρο για τον Παναθηναϊκό. Οποιος τον έχει δει δύο τρεις φορές στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που έχει παίξει, ξέρει για την ποιότητά του, τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του, αλλά και την δυνατότητα του να παίζει σε αρκετές διαφορετικές θέσεις και να κάνει την διαφορά...

Οποιος έχει δει τέσσερις πέντε φορές τον Ιμπάρμπο στη ζωή του ξέρει ότι πρόκειται για θωρηκτό με υψηλότατη τεχνική κατάρτιση. Καταλαβαίνει γιατί η Ρόμα έδωσε ένα σκασμό εκατομμύρια για να τον αγοράσει και ξέρει και την μοναδική αδυναμία του (σοβαρή ασφαλώς) εξαιτίας της οποίας δεν έκανε πολύ σπουδαία καριέρα, η οποία είναι τα τελειώματά του. Γι' αυτό δεν μπορεί να παίξει μόνος του στην κορυφή σε σύστημα χωρίς δεύτερο επιθετικό και για αυτό κατά την άποψη μου του ταιριάζει καλύτερα το σύστημα που παίζει ως περιφερειακός.

Για τον Λεντέσμα επίσης δεν υπήρχε καμία αμφιβολία για την ποιότητά του, παρά μόνο για την κατάσταση του, η οποία πλέον έχει λυθεί από τα πρώτα κιόλας ματς. Οσοι υποστήριζαν όταν τον πήρε ο Στραματσόνι ότι θα ήταν νέα περίπτωση Εσιέν έκαναν λάθος. Και βέβαια δεν έχει καμία σχέση με τον Εσιέν. Ο Εσιέν όπως έγραφα πέρυσι όταν τον ανακοίνωσε ο Παναθηναϊκός και πριν καν φορέσει την φανέλα του ήταν τουλάχιστον για τρία χρόνια πρώην παίκτης και όποιος τον είχε δει έστω και μία φορά στη Μίλαν το καταλάβαινε. Ο Λεντέσμα δεν ξέραμε την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν μόνο τον τελευταίο χρόνο. Είναι άλλο τα τρία χρόνια... βετεράνος όπως ήταν ο Εσιέν και είναι άλλο δεν ξέρω τι έκανε πέρυσι ο Λεντέσμα. Ο Ιταλοαργεντινός είναι σπουδαία προσθήκη για τους “πράσινους” που είχαν χρόνια να βρουν τέτοιο παίκτη στον άξονα.

Ο Χουλτ είναι ο καλύτερος ακραίος αμυντικός που είχε ο Παναθηναϊκός από την εποχή του Μινχ. Οχι κάτι σπουδαίο, όχι του επιπέδου των Γουακάσο, Λεντέσμα, Ιμπάρμπο, αλλά πολύ καλύτερος από αυτούς που είχε ο Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια και αρκετά σταθερός.

Στην ίδια πάνω κάτω κατηγορία είναι και ο Ιβάνοφ, Οχι κάτι φοβερό, αργός, αλλά πολύ καλύτερος από αυτός που είχε ο Παναθηναϊκός. Οσο περνάει ο καιρός ο Βούλγαρος είμαι σχεδόν βέβαιος ότι θα βελτιώνεται.

Για τον Ρινάλντι είναι αλήθεια ότι τον ξέρω λίγο, αλλά έχω ερωτήματα για το κατά πόσο είναι αυτό που ήθελε ο Παναθηναϊκός για αναπληρωματικό του Μπεργκ.

Με τα χρήματα λοιπόν που είχε ο Στραματσόνι στην διάθεσή του και με τις μεταγραφές που είχε κάνει ο ίδιος τον περασμένο Γενάρη (Μολέδο, Βιγιαφάνες, Μέστο, Λέτο, κ.λ.π) ο Παναθηναϊκός έχει ένα ρόστερ που είναι το καλύτερο των τελευταίων 5 ετών. Αν έχει κάποιο πρόβλημα είναι ότι για ομάδα που θα παίζει σε ευρωπαϊκούς ομίλους δεν έχει μεγάλο βάθος και αυτό μπορεί να φανεί και στον άξονα και στους ακραίους αμυντικούς. Δεν γράφω και στα στόπερ γιατί όπως όλα δείχνουν θα πάρει στόπερ το οποίο χρειάζεται οπωσδήποτε από την στιγμή που θα παίζει με τρεις πίσω.

Κι εδώ στο “τρεις πίσω” έρχεται η πρώτη μεγάλη επιφύλαξή μου. Ενώ ο Στραματσόνι στα μάτια μου ως τώρα έχει πάρει σχεδόν άριστα ως μάνατζερ του Παναθηναϊκού με βάση τις επιλογές παικτών που έκανε σε σχέση με τα χρήματα που είχε στην διάθεσή του, στο θέμα κοουτσαρίσματος δείχνει να έχει ζήτημα. Οπως είχε και πέρυσι.

Ο Ιταλός παίζει με τρεις στόπερ, τακτική που είναι σπεσιαλιτέ της χώρας του και των προπονητών που προέρχονται από αυτήν. Μέχρι τώρα ο Παναθηναϊκός παίζει με τρεις στόπερ που δεν ξέρουν πώς να παίξουν αυτό το σύστημα. Και δεν μου φαίνεται ότι είναι θέμα των Μολέδο, Κουτρουμπή, Ιβάνοφ, αλλά του ίδιου του Στραματσόνι. Πέρα από τις αμφιβολίες που έχω αν το συγκεκριμένο σύστημα είναι το ιδανικό για το ρόστερ που έχει ο Παναθηναϊκός, δεν έχω αμφιβολίες ότι ο “Στράμα” μέχρι τώρα αδυνατεί να περάσει τους βασικούς κανόνες αυτού του συστήματος στους παίκτες του. Και επειδή το κοουτσάρισμά του δεν ήταν σούπερ ούτε το περσινό εξάμηνο που είχε τον Παναθηναϊκό στα χέρια του, διατηρώ αμφιβολίες για τις ικανότητες του ως κόουτς.

Βεβαίως ασφαλώς αναγνωρίζω ότι θέλει χρόνο μία νέα ομάδα και ένα νέο σύστημα. Για αυτό ακριβώς γράφω και στον τίτλο “Μάνατζερ σούπερ, κόουτς θα δούμε...”. Ο Ιταλός πάντως πέτυχε στον πρώτο μεγάλο στόχο της σεζόν, να βάλει τον Παναθηναϊκό ξανά σε ομίλους. Από την άλλη δεν έχει ελαφρυντικά αν αυτή η ομάδα δεν παίξει καλά και δεν έχει μία επιτυχημένη σεζόν. Με εξαίρεση τον Μπεργκ και τον Ζέκα όλοι οι υπόλοιποι παίκτες είναι δικές του επιλογές και δικές του μεταγραφές. Δεν γίνεται να τους επέλεξε, να είναι καλοί παίκτες και να δυσκολεύεται να βρει τον τρόπο να παίξουν. Για παράδειγμα το πρώτο ημίχρονο στη ρεβάνς με την Μπρόντμπι ο Παναθηναϊκός σου έδινε την εντύπωση μιας ομάδας που δεν έχει παίξει ποτέ με τρεις στόπερ και οι παίκτες του δεν μπορούν να συγχρονιστούν και να βρουν τις θέσεις του. Και όμως το δουλεύει σχεδόν όλο το καλοκαίρι μέσα από επίσημα (τέσσερα) και φιλικά ματς.

Για να του δώσουμε όμως και το credit, η δουλειά του στα στημένα φαίνεται. Και στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου με την ευκαιρία του Ιμπάρμπο και στις αρχές του δεύτερου με την κεφαλιά του Ιμπάρμπο και στο γκολ της ισοφάρισης με την εκτέλεση του Μπεργκ προς τον Λέτο...

Η αίσθηση για τον φετινό Παναθηναϊκό είναι ότι θα είναι ο καλύτερος των τελευταίων ετών και αυτό οφείλεται στον μάνατζερ Στραματσόνι, το πόσο καλύτερος θα είναι θα εξαρτηθεί από τον κόουτς Στραματσόνι...