Το πιο καθαρό πρωτάθλημα των τελευταίων ετών

Προηγήθηκε το λιγότερο σημαντικό, μια αναφορά στις πρώτες εντυπώσεις, και μόνον αυτές, από όσα έδειξαν οι μεγάλοι του ελληνικού ποδοσφαίρου στα φιλικά της προετοιμασίας. Επεται, σήμερα, το πιο σημαντικό, δηλαδή η καταγραφή των νέων δεδομένων που έχει, ως τώρα, μπροστά του το ελληνικό ποδόσφαιρο και πιο ειδικά το πρωτάθλημα της Superleague. Και σε αυτή την κουβέντα, όπως και στην προηγούμενη, ο παρατηρητής οφείλει να είναι πολύ επιφυλακτικός. Σε αυτή την υπόθεση δεν πρέπει να κρατάμε απλώς μικρό καλάθι. Κυπελλάκι του espresso και μόνο τέτοιου μεγέθους καλάθι μπορούμε να κρατάμε. Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να δίνει κανείς σημασία στα όσα έχουν συμβεί μέχρι εδώ.

Δεν θυμάμαι το προηγούμενο πρωτάθλημα που ξεκινούσε με την UEFA και την FIFA να προσέχουν αποδεδειγμένα και με διάθεση παρεμβατική την συμπεριφορά και την δράση της ΕΠΟ. Σε συνέχεια όλου του σαματά που έκανε η FIFA προκειμένου να αναγκάσει την διοίκηση της ΕΠΟ να περάσει τις απαιτούμενες αλλαγές για την Επιτροπή Δεοντολογίας ώστε να ελεγχθούν πειθαρχικά όσοι διώκονται από την Δικαιοσύνη για υποθέσεις ποδοσφαιρικών σκανδάλων, ήρθε ακόμη μια νίκη, ακόμη ένα σημαντικό βήμα, αυτό που αφορά την αλλαγή στο καθεστώς της Διαιτησίας. Διότι τέτοια είναι, νίκη και μάλιστα μεγάλη αυτή η αλλαγή, δηλαδή το γεγονός ότι στο εξής η – εκάστοτε διοίκηση της – ΕΠΟ δεν θα μπορεί να δρα ανεξέλεγκτα στην επιλογή, την βαθμολόγηση και τις αλλαγές των διαιτητών. Το γεγονός ότι στο εξής δεν θα αποφασίζει ο “βαλτός” της ΕΠΟ αλλά ένας της Superleague μαζί με έναν “βαλτό” της ΕΠΟ και ακόμη έναν που θα ορίζουν από κοινού είναι κοσμογονική αλλαγή. Την ίδια στιγμή βεβαίως αφαιρείται ένα από τα βασικότερα επιχειρήματα όλων όσοι διαμαρτύρονται για την Διαιτησία. Οχι επειδή ξαφνικά, ως δια μαγείας, οι διαιτητές θα γίνουν καλύτεροι, ικανότεροι, αλλά επειδή πλέον όλος ο οργανισμός της Διαιτησίας αντιλαμβάνεται ότι αλλάζει φορά ο άνεμος. Με απλά λόγια, πλέον εξαρτάται μόνο από την Superleague, δηλαδή από τους επιχειρηματίες του επαγγελματικού ποδοσφαίρου η συμπεριφορά της Διαιτησίας. Αν αυτοί δεν κάνουν καλή επιλογή Ελληνα ή αλλοδαπού αρχιδιαιτητή, αν αυτοί δεν καταφέρουν να συνεννοηθούν μεταξύ τους θα τους φταίει το κακό τους το κεφάλι, θα τους φταίνε τα χάλια τους, το ότι δεν μπορούν να δουν και να αντιληφθούν το κοινό συμφέρον, και πάντως όχι κάποιο κατεστημένο.

Και προσέξτε, όλο αυτό με την Διαιτησία συμβαίνει σε μια προεκλογική εποχή για την ΕΠΟ. Συνεπώς τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές του Οκτωβρίου, δηλαδή μέχρι να βεβαιωθούν προς τα πού φυσάει ο άνεμος, οι διαιτητές θα μπαίνουν στο γήπεδο με συνείδηση πενηνταρίσια, με διάθεση να μη δώσουν ούτε σπόρια, ούτε κουκούτσια, ούτε τσόφλια σε κανέναν. Το τι θα συμβεί την επομένη των εκλογών της ΕΠΟ ουδείς μπορεί να το προβλέψει, δεδομένου ότι σήμερα δεν μπορεί καν να γίνει ασφαλής πρόβλεψη για το αποτέλεσμά τους και την επόμενη διοίκηση. Οπως φυσικά ουδείς μπορεί να προβλέψει την επόμενη ημέρα για το ποδόσφαιρο αν απομακρυνθούν από αυτό όσοι διώκονται για κακουργήματα σε ποδοσφαιρικές υποθέσεις. Για την ώρα λοιπόν δεν έχει νόημα να πηγαίνει κανείς ... τόσο μακρυά. Ας συγκεντρωθούμε στις συνθήκες έναρξης του πρωταθλήματος.

Χάρη στην δράση που έχει αναπτύξει ο Σταύρος Κοντονής και την πρωτοβουλία που πήρε ο Χρήστος Πανόπουλος να συσπειρώσει τους “μικρούς” και “μεσαίους” της Superleague και εν συνεχεία να αποταθεί στον γενικό γραμματέα της UEFA Θόδωρο Θεοδωρίδη αφού προηγουμένως έβαλε στο πετσί του την κοροϊδία της σημερινής διοίκησης της ΕΠΟ, το ελληνικό ποδόσφαιρο βλέπει επιτέλους, σιγά σιγά, τις προδιαγραφές του να αλλάζουν. Παρεμπιπτόντως αυτή η παρέμβαση του Θεοδωρίδη, που ουσιαστικά επέβαλε στην διοίκηση της ΕΠΟ αυτό που αυτή δεν ήθελε, την αλλαγή του καθεστώτος διεύθυνσης της Διαιτησίας, είναι μια σαφής κίνησή του κατά του κατεστημένου, όχι υπέρ.

Δεν θυμάμαι ποιο ήταν το προηγούμενο πρωτάθλημα που ξεκίνησε με τακτικούς δικαστές στις πειθαρχικές επιτροπές του ποδοσφαίρου, με αρχιδιαιτητή κοινής αποδοχής, με κανονική Επιτροπή Δεοντολογίας στην ΕΠΟ και με τις FIFA & UEFA να δείχνουν με πράξεις ότι πλέον δεν έχουν διάθεση ή δεν έχουν την δύναμη για να βάζουν πλάτη στον διεφθαρμένο κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν είναι λίγα όλα αυτά για αρχή. Οχι, όλα τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα δεν έχουν ακόμη λυθεί. Ούτε πρόσωπα άλλαξαν, ούτε έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες αλλαγές στις προδιαγραφές και όλες εκείνες οι ρήξεις με το παρελθόν και οι τομές που είναι αναγκαίες προκειμένου να προκύψει ένα νέο καθεστώς που θα εξασφαλίζει ότι δεν θα υπάρχει ούτε χαλίφης ούτε χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Είναι πάρα πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν και να αλλάξουν, όπως τόσες φορές έχουμε επισημάνει στο gazzetta. Επιτέλους όμως γίνεται μια αρχή.