Πρόεδρε κάνε καμιά μεταγραφή! #not

Σε μια εποχή που ανήκει, κατά παράδοση, στα ποδοσφαιρικά όνειρα και το αγαπημένο “να φτιάχνω ενδεκάδες στην άμμο” παιχνίδι για τους ποδοσφαιρόφιλους, η σημερινή είναι παραδοσιακά η ημέρα της κορύφωσης. Και συμβαίνει ακόμη, όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς αν διαβάσει σήμερα την πλειονότητα των σχολίων των αναγνωστών του gazzetta και κοιτάξει τα νούμερα επισκεψιμότητας των αθλητικών sites: μαθαίνεις το όνομα του πρώτου αντίπαλου ή των πιθανών αντιπάλων στα πρώτα ευρωπαϊκά παιχνίδια της αγαπημένης σου ομάδας και αρχίζεις τα σχέδια και τα οράματα.

Διαχρονικά αντιλαμβανόμουν ότι αυτή η ημέρα ανήκει στους ποδοσφαιρόφιλους και τους οπαδούς, όχι στους αθλητικούς δημοσιογράφους. Συμφωνούσα δηλαδή με μια σειρά από “αρχαιότερους” από μένα δημοσιογράφους πάνω στο δόγμα ότι “η στιγμή της κλήρωσης δεν έχει μεγάλη σχέση με τη στιγμή του πρώτου αγώνα”. Περισσότερο από ποτέ όμως σήμερα έχω την πεποίθηση ότι κάποτε οφείλουμε, οι δημοσιογράφοι, να κάνουμε την αρχή προκειμένου να αλλάξει ο τρόπος που αντιλαμβάνεται την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα ο φίλαθλος και ο οπαδός. Διότι κι εμείς, τα μέλη της κοινωνίας των media, επιμένουμε να συμπεριφερόμαστε σαν αδιάβαστοι από την εμπειρία της τελευταίας 20ετίας, και συνεχίζουμε να κουβαλάμε τα ίδια μυαλά που είχαμε προτού χτυπήσει η κρίση την Ελλάδα και κατά συνέπεια το ποδόσφαιρό της. Συνεχίζουμε να συντηρούμε ή και να μεταδίδουμε, στους νεότερους, την αντίληψη ότι η σημερινή μπορεί να παραμένει εποχή μεγάλων απαιτήσεων του ποδοσφαιρόφιλου από τον χρηματοδότη της αγαπημένης του ομάδας. Κάποτε σε αυτό θα πρέπει επιτέλους να μπει ένα τέλος. Δεν μπορώ μάλιστα να σκεφτώ ιδανικότερες συνθήκες από τις σημερινές για να συμβεί αυτό. Διότι ειδικά τα ψηφιακά media, από τα οποία κυρίως ενημερώνονται οι ποδοσφαιρόφιλοι, δεν έχουν απολύτως καμιά ανάγκη από “εμπορικά” πρωτοσέλιδα και θερινά μεταγραφικά παραμύθια, ακριβώς επειδή η ζωή τους δεν εξαρτάται από τις πωλήσεις φύλλων, παρά μόνο από τις επισκέψεις των ποδοσφαιρόφιλων στις ψηφιακές σελίδες τους, επισκέψεις που ήταν και παραμένουν δωρεάν.

Στην πραγματικότητα θα έπρεπε όλους τους “ψηφιακούς” δημοσιογράφους να μας καίει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που μας έκαιγε στην εποχή της χάρτινης δημοσιογραφίας: να μην εμπορευόμαστε μεταγραφικές υπερβολές, διότι αυτή είναι η ευκαιρία μας να αλλάξουμε την αντίληψη της αθλητικής – και ειδικά της ποδοσφαιρικής – δημοσιογραφίας στην Ελλάδα.

Δεν γράφω όμως απευθυνόμενος προς την δημοσιογραφία αλλά προς εσένα, τον μέσο Ελληνα ποδοσφαιρόφιλο. Γι' αυτό και θα σου εξηγήσω αναλυτικά τι εννοώ.

Η ευρωπαϊκή κλήρωση αποτελεί μια αφορμή για να ενταθούν τα “πρόεδρε κάνε καμιά μεταγραφή” σχόλια από τους οπαδούς και τους φίλους της πλειονότητας των ομάδων που συμμετέχουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Είτε είναι βατός ο ευρωπαϊκός αντίπαλος είτε όχι ο οπαδός, ειδικά αυτός, βρίσκει την αφορμή για να πει και να γράψει το “να, μια χαρά κλήρωση, θα περάσουμε και θα εισπράξεις τα έσοδα, κάνε καμιά μεταγραφή”, ή το “μ' αυτούς που έχουμε δεν πάμε πουθενά στην Ευρώπη, κάνε καμιά μεταγραφή”. Σου έμαθαν, διότι με αυτές τις αντιλήψεις ανατράφηκες, ότι το καλοκαίρι είναι για να κάνουμε μπάνια, να τρώμε παγωτά και να ζητάμε μεταγραφές. Κι εσύ δεν άλλαξες ποτέ, παρ' όλο που θα 'πρεπε αφενός να έχεις μελετήσει την Ιστορία και να έχεις αντιληφθεί ότι αυτή η τακτική είχε διαχρονικά για όλους τους ελληνικούς συλλόγους πολύ πικρό τέλος και αφετέρου να έχεις πλήρως αντιληφθεί ότι στην εποχή της κρίσης του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου αυτός ο δρόμος όχι απλώς δεν οδηγεί σε πραγματική επιτυχία και δημιουργία προοπτικής μακρόχρονης ευημερίας αλλά επιτυγχάνει το ακριβώς αντίθετο: χρεοκοπεί τις ΠΑΕ και βάζει την αγαπημένη σου ομάδα σε μαύρη περιπέτεια.

Διαβάζω καθημερινά τα σχόλια των αναγνωστών του gazzetta κάτω από τα ρεπορτάζ των αγαπημένων τους ομάδων. Διάβασα πολλά και από τα σημερινά σχόλια στις αναρτήσεις που αφορούν τις ευρωπαϊκές κληρώσεις. Κι ακόμη προσπαθώ να βρω λογική στην πλειονότητα των σχολίων.

Πώς ζητάς μεταγραφές από την διοίκηση του Παναθηναϊκού και ακόμη μεγαλύτερες υπερβάσεις του προϋπολογισμού; Πού νομίζεις ότι βγάζει αυτός ο δρόμος; Οχι απλώς δεν υπάρχει εγγύηση απόσβεσης της επένδυσης και εξυγίανσης της ΠΑΕ με ισοσκελισμό εσόδων – εξόδων, αλλά ούτε καν δημιουργία τέτοιας προοπτικής όσο ο Παναθηναϊκός θα ξοδεύει πολύ περισσότερα από όσα βγάζει. Πώς να προκύψει εγγύηση συνέχειας για τον Παναθηναϊκό όσο θα εξαρτάται από την τσέπη του ενός; Μήπως έχεις ανακαλύψει τη μηχανή που μετατρέπει το λευκό χαρτί σε έγκυρα χαρτονομίσματα;

Ακριβώς την ίδια συζήτηση θα έκανα με έναν οπαδό της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ. Ζητούν από τους χρηματοδότες να βάλουν περισσότερα λεφτά, την ίδια ώρα που οι πωλήσεις των εισιτηρίων διαρκείας δείχνουν λιγότερα έσοδα από την προηγούμενη, προβληματική οικονομικά, σεζόν. Πώς θα αποκτήσουν ή θα διατηρήσουν την οικονομική υγεία τους αυτές οι αδιανόητα ταλαιπωρημένες οικονομικά ΠΑΕ που χρηματοδοτούν τους συλλόγους; Πώς θα δημιουργηθεί η προοπτική να ζήσουν επιτέλους οι σύλλογοι στην εποχή που δεν θα έχουν ανάγκη από χρηματοδότη αλλά μόνο από έναν ικανό και αποτελεσματικό μάνατζερ και διαχειριστή των εσόδων τους;

Προφανώς έχει να κάνει με την παιδεία και τις αντιλήψεις μας. Οκτώ χρόνια μετά από την έναρξη της κρίσης συνεχίζουν να χρεοκοπούν εταιρείες που δεν κατάλαβαν και δεν προσαρμόστηκαν στην νέα πραγματικότητα. Ολο αυτό που βιώνουμε στη διάρκεια της 8ετίας δεν μας έχει κάνει σοφότερους. Συνεχίζουμε να ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι οι μεγαλομέτοχοι των εταιρειών μπορούν να συνεχίζουν να “επενδύουν”, δηλαδή να ξοδεύουν πολύ περισσότερα από όσα πρόκειται να εισπράξουν. Συνεχίζουμε να το θεωρούμε υγιές, ή να αδιαφορούμε για αυτό. Μέχρι να συμβεί το κακό και να τους βρίζουμε, ως πονηροί, εκ των υστέρων.

Την ίδια ώρα που εσύ ζητάς ακριβές μεταγραφές αλλοδαπών ποδοσφαιριστών για την αγαπημένη σου ομάδα, αυτή – το πιθανότερο είναι - συνεχίζει να στηρίζεται πάνω σε σαθρά θεμέλια, δηλαδή να μην αντιλαμβάνεται την ανάγκη να εκπονήσει και να υπηρετήσει ένα σχέδιο μακρόπνοης επένδυσης στην ακαδημία της προκειμένου να δημιουργήσει μια στιβαρή προοπτική δημιουργίας αξιόλογων ποδοσφαιριστών. Κάνε μια βόλτα να δεις τις εγκαταστάσεις στις οποίες προπονούνται τα παιδιά των ακαδημιών των μεγάλων ομάδων, και πιάσε μια κουβέντα στα όρθια με τους προπονητές τους. Θα μάθεις πολλά, θα καταλάβεις περισσότερα, θα αλλάξεις συνείδηση και θα αρχίσεις να συμπεριφέρεσαι με την ωριμότητα που θα δημιουργήσει την προοπτική να επηρεάσεις τόσο τον μεγαλομέτοχο και την διοίκηση της ομάδας σου που μπορεί να αλλάξουν κι αυτοί μυαλό και να συνειδητοποιήσουν ότι ο σημερινός δρόμος δεν βγάζει πουθενά.

Σκέψου το λίγο απλοϊκά: ζητάς μεταγραφές, που δεν αποτελούν εγγύηση καλύτερων αποτελεσμάτων και σίγουρα βάζουν σε κίνδυνο την οικονομία μιας – μάλλον ήδη χρεωμένης ή ζημιογόνου – ΠΑΕ. Και τι κάνεις εσύ γι' αυτό; Συμμετέχεις στην αύξηση των εσόδων μέσα από την αγορά εισιτηρίου διαρκείας και επίσημων προϊόντων; Αμφιβάλλω πολύ, διότι τα νούμερα σχεδόν όλων δείχνουν κάθε χρόνο πτώση τζίρου. Ζητάς μεταγραφές και ευνοείς την άφιξη ξένων, για τους οποίους το γκουγκλάρισμα δεν βγάζει παραπάνω από μια σελίδα με αναφορές παρακμιακών ξένων sites επειδή οι παίκτες είναι από άσημοι έως αχαρτογράφητοι και την ίδια ώρα σπρώχνεις προς τον βυθό του ρόστερ όλους τους Ελληνες πιτσιρικάδες που έχουν προαχθεί από την ακαδημία της ομάδας σου. Πού νομίζεις ότι οδηγεί αυτό; Στην αγωνιστική μετριότητα ή παρακμή και στην οικονομική χρεοκοπία. Ζητάς ακριβές μεταγραφές την ώρα που η αγαπημένη σου ομάδα παίζει ή σε παμπάλαιο γήπεδο ή σε δανεική έδρα. Θέλεις δηλαδή να συνεχίσεις να επισκέπτεσαι εγκαταστάσεις που είτε δεν σε σέβονται και σε ταλαιπωρούν είτε δεν ανήκουν στον σύλλογό σου και κατά συνέπεια δεν αποτελούν εγγύηση μακροζωίας της αγαπημένης σου ομάδας; Αντί να απαιτείς να πηγαίνουν τα λεφτά στα σοβαρά, δηλαδή στα γήπεδα, τις υποδομές και τις ακαδημίες, ζητάς σέντερ φορ του εκατομμυρίου; Και, επαναλαμβάνω, ποια η συμμετοχή σου σε όλα αυτά; Βοηθάς την ομάδα σου αναζητώντας μισή ώρα πριν από την έναρξη ενός αγώνα κανα link για να στριμάρεις το ματς; Και θες και μεταγραφές, και φορ του εκατομμυρίου;

Μ' αυτά τα μυαλά έφτασε η Ελλάδα στη σημερινή κατάστασή της και το ελληνικό ποδόσφαιρο στην κατάντια του. Μ' αυτά τα μυαλά θέλεις να συνεχίσεις να σκέφτεσαι;

Στο δικό μου μυαλό η χθεσινή βραδιά ήταν μια από τις ομορφότερες που θυμάμαι να έχω ζήσει, έστω ως τηλεθεατής, στο ελληνικό ποδόσφαιρο των τελευταίων ετών. Η βραδιά της πολύ ωραίας ιστορίας που έγραψε ο ΠΑΣ Γιάννινα με την καθαρή νίκη του στο πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι της ζωής του. Την χάρηκα λόγω της ατμόσφαιρας στα Γιάννινα: γεμάτες εξέδρες, γεμάτες από ενθουσιασμό παρ' όλο που η ομάδα τους δεν ενισχύθηκε, ή πιο σωστά αποδυναμώθηκε, ως στιγμής, αυτό το καλοκαίρι. Την χάρηκα όμως και λόγω του σχεδίου: ένας ικανότατος Ελληνας προπονητής, που δουλεύει επίμονα πάνω στις ιδέες του, παρουσιάζει μια ομάδα που καταφέρνει να γίνεται αποτελεσματική και να φτάνει σε υπερβάσεις παρ' όλο που το μπάτζετ διαρκώς μικραίνει. Ναι, και οι οπαδοί του ΠΑΣ θα ήθελαν μεταγραφές και θα γκρίνιαζαν στον Χριστοβασίλη, παραμονές του ματς, επειδή “δεν ενισχύθηκε η ομάδα”. Στο μέγεθός του όμως ο ΠΑΣ έχει ήδη ολοκληρώσει έναν πρώτο κύκλο ζωής και λειτουργίας με πλάνο. Προ 3ετίας έφτιαξε με λίγα χρήματα μια ομάδα και την στήριξε. Στο διάστημα αυτό έχει καταφέρει να κάνει επτά πωλήσεις (ο Ντε Βινσέντι στον Ολυμπιακό, ο Κοροβέσης και ο Χαρίσης στον ΠΑΟΚ, ο Οικονόμου στην Κάλιαρι, ο Κολοβέτσιος στην ΑΕΚ, ο Τσουκαλάς στον Αστέρα Τρίπολης, ο Βελλίδης στον ΠΑΟΚ) και να μαζέψει περισσότερα από 2.5 εκατ. ευρώ. Και σήμερα συνεχίζει να προσπαθεί, με τα σωστά και τα λάθη του, να συνδυάσει μια καλή ή επιτυχημένη πορεία με την ανάδειξη ποδοσφαιριστών. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να συνδυάσει ο ΠΑΣ την καλή οικονομία της ΠΑΕ με πορείες που θα ικανοποιούν ή και θα ενθουσιάζουν τους οπαδούς του; Πώς αλλιώς θα μπορούσε να μεγαλώνει, ή τουλάχιστον να μη μικραίνει και σίγουρα να μη χρεοκοπεί ο ΠΑΣ; Τι άλλο πρέπει να δούμε για να παραδειγματιστούμε και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά;