Ενα έπος για προπονητές και τερματοφύλακες...

Μιχάλης Τσόχος Μιχάλης Τσόχος
Ενα έπος για προπονητές και τερματοφύλακες...

bet365

Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για το πιο συναρπαστικό ματς του Euro 2016, το Γερμανία – Ιταλία που ανέδειξε νικητές και χαμένους, αλλά κυρίως τέσσερις μεγάλους θριαμβευτές...
Ενα τακτικό υπερθέαμα. Ενα Γερμανία – Ιταλία με όρους “ιταλικούς” και ρυθμό “γερμανικό”. Ενα ποδοσφαιρικό έπος, σεμινάριο για προπονητές πολύ υψηλού επιπέδου και μία μονομαχία τερματοφυλάκων που θα την μνημονεύουμε για χρόνια.
Ο πρώτος θριαμβευτής αυτού του έπους, ο Γιόακιμ Λεβ. Υποκλίνομαι στον Γερμανό προπονητή που αποφάσισε να κυνηγήσει την... κατάρα των Γερμανών κόντρα στους Ιταλούς, στο δικό τους γήπεδο. Υποκλίνομαι στον Γερμανό προπονητή που αποφάσισε να... μας δείξει ότι δεν είναι απλώς κάποιος που κάνει την δουλειά στον πάγκο που όλοι θα ήθελαν να κάθονται (αυτόν της Εθνικής Γερμανίας) με τον εύκολο τρόπο.
Κάποιος βέβαια που έχει βάλει 7 γκολ σε ημιτελικό Μουντιάλ στην Βραζιλία και μάλιστα στην χώρα της, δεν μπορεί να είναι τυχαίος. Το γεγονός όμως ότι ποτέ δεν έχει προπονήσει έναν σύλλογο, ότι είναι στον πάγκο των “πάντσερ” επί 12 συναπτά έτη (τα 10 ως πρώτος προπονητής), προκαλούν πάντα ένα ερώτημα για το επίπεδο του. Τέτοιο ερώτημα που για παράδειγμα δεν έχεις για τον Αντόνιο Κόντε. Μας έδειξε τι μπορεί να κάνει στην Γιουβέντους και τώρα εγκαταλείπει την ασφάλεια της Εθνικής Ιταλίας κυνηγώντας την πρόκληση της Τσέλσι.
Ο Λεβ λοιπόν επέλεξε, για την ακρίβεια τόλμησε, να κάνει κάτι που αν δεν πετύχαινε οι Γερμανοί δεν θα του το συγχωρούσαν ποτέ. Επέλεξε να “καθρεφτίσει” την Γερμανία στην Ιταλία. Το 3-5-2 των Ιταλών βρήκε απέναντί του μία τεράστια έκπληξη, τον ίδιο του τον εαυτό, στο 3-5-2 των Γερμανών.
Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι αυτό το 3-5-2 χρησιμοποιήθηκε πρώτη και τελευταία φορά για τους Γερμανούς και τον Λεβ. Το έφτιαξε για να... ξορκίσει την κατάρα των Ιταλών και την... ξόρκισε. Ναι, ξέρω κάποιοι θα πουν στο 18ο πέναλτι, προσωπικά επιτρέψτε μου να εκτιμώ ότι η Γερμανία ήταν σαφώς ανώτερη, κόντρα σε μία εξαιρετική Ιταλία κι' αν δεν είχε τραυματιστεί ο Γκόμεζ κυρίως (αλλά και ο Κεντίρα) πιθανότατα δεν θα είχε χρειαστεί να ζήσουν τέτοια... ταλαιπωρία. Η Γερμανία του Λεβ τακτικά έκανε ένα υπέροχο παιχνίδι, κόντρα στους μετρ της τακτικής και έναν προπονητή (Κόντε) που αυτό το 3-5-2 το γέννησε με τον τρόπο που παίζεται τον 21ο αιώνα...
Την ίδια ώρα, ο τακτικός αιφνιδιασμός για τον Κόντε και τους παίκτες του, που προφανώς το τελευταίο πράγμα που περίμεναν να βρουν απέναντί τους ήταν ο ίδιος ο εαυτός τους, έστω κι' αν τους σόκαρε, δεν τους έστειλε “αδιάβαστους”. Το πιο μέτριο ρόστερ που κατέβασε η Ιταλία σε μεγάλη διοργάνωση από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να καταλαβαίνει από ποδόσφαιρο, χωρίς ίχνος ταλέντου μεσοεπιθετικά, ανταποκρίθηκε στο μέγιστο βαθμό που θα μπορούσε να ανταποκριθεί...
Και αφού είχαμε ζήσει για 120 λεπτά (κυρίως τα 90 πρώτα, διότι στην παράταση είδαμε πολλά καταπονημένα κορμιά και πολλά κουρασμένα μυαλά, όπως ήταν φυσικό άλλωστε) φτάσαμε στην διαδικασία των πέναλτι. Οχι πώς στην ροή του παιχνιδιού δεν είχαμε δει την εντυπωσιακότερη επέμβαση τερματοφύλακα σε αυτό το Euro (αυτή του Μπουφόν στο... τακουνάκι του Γκόμες, στο οποίο έδωσε ακόμη μεγαλύτερη δύναμη στην μπάλα η προβολή του Κιελίνι), αλλά στην... ρώσικη ρουλέτα ζήσαμε ένα έπος.
Οι περισσότεροι θα θέλουν να θυμούνται το χαμένο πέναλτι του Τζάτζα, εγώ πάλι θα θυμάμαι τον Μπουφόν, όχι στις επεμβάσεις του, αλλά στις παρολίγον επεμβάσεις του. Σε τρεις περιπτώσεις άγγιξε την μπάλα, αλλά δεν κατάφερε να αποτρέψει το... μοιραίο μεταξύ των οποίων και στο καθοριστικό και τελευταίο πέναλτι του Εκτορ.
Οπως επίσης θα θυμάμαι την επέμβαση του Νόιερ και πραγματικά το μόνο που μου έλειψε ήταν τα 18 εκτελεσμένα πέναλτι να έφταναν τον μαγικό αριθμό 22. Να κρίνονταν αυτή η πρόκριση με δύο πέναλτι. Ενα που θα εκτελούσε ο Μπουφόν στον Νόϊερ και ένα που θα εκτελούσε ο Νόϊερ στο Μπουφόν. Αυτό θα ήταν το ιδανικό φινάλε σε ένα επικό ματς. Εστω κι' έτσι όμως το λάτρεψα, ρούφηξα το κάθε λεπτό ποδοσφαίρου και παρά το γεγονός ότι κράτησε σχεδόν 3 ώρες, ήθελα κι' άλλο...

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Μιχάλης Τσόχος
Μιχάλης Τσόχος

Ο Μιχάλης Τσόχος γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε πιστεύοντας ότι θα γίνει ψυχολόγος. Τελικά η ψυχολογία… γλίτωσε, όχι όμως και η δημοσιογραφία με την οποία ασχολείται επαγγελματικά για 25 χρόνια. Ξεκίνησε από τις εφημερίδες, τις οποίες θεωρεί ακόμη και σήμερα το μοναδικό πραγματικό σχολείο της δημοσιογραφίας και το ραδιόφωνο, το οποίο παραμένει η μεγάλη αγάπη του. Εργάστηκε στο «ΦΩΣ», στο «Βήμα», ενώ υπήρξε αρχισυντάκτης του Sportime και διευθυντής της SportDay. Η πρώτη του δουλειά ήταν ο Bwin ΣΠΟΡ FM, ενώ στο διαδίκτυο παραμένει πιστός στο gazzetta για πάνω από μία δεκαετία. Πέραν όλων των άλλων, τον… αντέχει και η τηλεόραση για πάνω από 10 χρόνια (Cosmote TV) και ο ίδιος αντέχει την ίδια γυναίκα που παντρεύτηκε πριν από 20 χρόνια (ήρωας είμαι!!!). Όλα τα παραπάνω τα… αντέχουν υπομονετικά οι δύο κόρες του.