The Game of the Century! (pics)

O συχωρεμένος ο πατέρας μου, που όχι μονάχα δεν ήταν φίλαθλος, αλλά δεν είχε και την παραμικρή ιδέα περί των σπορ, μας κουβάλησε στο σπίτι το (τότε αποκαλούμενο) «μαγικό κουτί» την παραμονή της σέντρας του Μουντιάλ του ’70!

Ήμουν επτά χρονών και η θέα της τηλεόρασης που τότε αποτελούσε μεγάλη πολυτέλεια για τα αστικά σπίτια μου προκάλεσε πολιτισμικό σοκ. Για να δώσω ένα στίγμα των συνθηκών που επικρατούσαν τότε –και τις θυμούνται πολύ καλά οι συνομήλικοι μου- ο μόνος τρόπος για να δει κάποιος τηλεόραση εκείνη την εποχή, εάν δεν είχε μπάρμπα στην Κορώνη, ήταν να στηθεί στην ουρά, μπροστά στη βιτρίνα κάποιου μαγαζιού ηλεκτρικών ειδών και να κάνει... μπανιστήρι!

Τοιουτοτρόπως παρακολούθησε έκθαμβη η ελληνική κοινωνία την προσσελήνωση του Απόλλων- 11 στις 21 Ιουλίου του 1969 και όλα τα μεγάλα γεγονότα εκείνου του (τόσο μακρινού) καιρού...

Στην τρυφερή ηλικία των επτά ετών, στήθηκα εκστασιασμένος στις 31 Μαίου και είδα στην ασπρόμαυρη (αλλά δεν θυμάμαι πόσων ιντσών) «Uranya», που πάνω της η μάνα μου είχε βάλει κιόλας-κατά τα ειωθότα- ένα άσπρο σεμεδάκι, την πρεμιέρα του Μουντιάλ, ανάμεσα στους Μεξικανούς οικοδεσπότες και στους Σοβιετικούς. Μπορεί από αγωνιστικής πλευράς το ματς να εξελίχθηκε σε μια νερόβραστη σούπα (0-0), αλλά στα δικά μου μάτια φάνταζε σαν ένα θεσπέσιο όνειρο.

Ένα όνειρο που έμελλε να ξεφύγει εντελώς από τη φαντασία μου μετά από δέκα επτά βράδια όταν το ΕΙΡ μετέδωσε έναν αγώνα ο οποίος θα μνημονεύεται εις τους αιώνας των αιώνων ως «The Game of the Century»!

Ήταν 17 Ιουνίου και το «Estadio Azteca» στο Μέξικο Σίτι όπου συνωστίζονταν 103.000 θεατές, φιλοξένησε μια γιγαντομαχία η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει το σενάριο μιας ιστορικής επικής ταινίας: Ιταλία-Γερμανία 4-3 στην παράταση, στην οποία σημειώθηκαν τα πέντε από τα επτά γκολ!

Δεν θυμάμαι βεβαίως, μετά από σαράντα έξι χρόνια πώς ακριβώς εξελίχθηκε αυτή η συναρπαστική μάχη, αλλά κάποιες στιγμές ήταν τόσο δυνατές που χαράχτηκαν βαθιά στο μυαλό μου και μένουν ανεξίτηλες, με κορυφαία αυτή του Φραντς Μπεκενμπάουερ να παριστάνει τον Ελ Σιντ!

Για κάμποσα χρόνια νόμιζα ότι ο «Κaiser» έπαιζε με γύψο στο χέρι, αλλά όταν ξαναείδα τα στιγμιότυπα, κατάλαβα ότι ήταν νάρθηκας, ωστόσο και πάλι δεν έκανα εκπτώσεις στον θαυμασμό μου για αυταπάρνηση και τον ηρωισμό του που δυστυχώς γι’ αυτόν πήγαν στράφι.

Πήγαν στράφι για τον ίδιο και για τη Γερμανία του Χέλμουτ Σεν που (φορούσε πάντοτε την τραγιάσκα του και) δεν είχε δικαίωμα για άλλη αλλαγή, προς τέρψιν της Ιταλίας του Φερούτσιο Βαλκαρέτζι, προς την οποία ομολογώ πως ήμουν πάντοτε φίλα προσκείμενος. Μπορεί στο υποσυνείδητο μου να έχει παίξει ρόλο εκείνος ο αγώνας, αυτή είναι η πιθανότερη εκδοχή της συμπάθειας που τρέφω στη «squadra azzurra»...

Το τι συνέβη σε αυτό το θρίλερ είναι τοις πάσι γνωστό, πλέον: οι Ιταλοί προηγήθηκαν μόλις στο 8ο λεπτό με τον Ρομπέρτο Μπονισένια, οι Γερμανοί ισοφάρισαν στα τελευταία δευτερόλεπτα με τον Καρλ –Χάιντς Σνέλινγκερ και ακολούθησε το… έλα να δεις, στην κυριολεξία: Ο Γκερτ Μίλερ έδωσε προβάδισμα στη Γερμανία στο 94’, ο Ταρκίσιο Μπούρνιτς ισοφάρισε (2-2) στο 98’, ο Τζίτζι Ρίβα έκανε το 3-2 στο 104, ο Μίλερ «κτύπησε» πάλι στο 110’ (3-3) και ο γόρδιος δεσμός λύθηκε ένα λεπτό αργότερα με το νικητήριο γκολ του βιρτουόζου Τζιάνι Ριβέρα, που είχε μπει αλλαγή στο ημίχρονο.

Η Ιταλία προκρίθηκε στον τελικό, όπου ηττήθηκε με 4-1 από τη Βραζιλία, ενώ η Γερμανία κατέλαβε την τρίτη θέση νικώντας στον μικρό τελικό την Ουρουγουάη με 1-0.

Πέρα από τα προφανή, ο αγώνας αυτός άφησε μια ιστορική παρακαταθήκη σε διάφορα επίπεδα...

· Η κραυγή του Γερμανού τηλεσχολιαστή Ερνστ Χούμπερτι, στη φάση που ο επονομαζόμενος «Volkswagen», Γερμανός αριστερός μπακ ισοφάρισε και κράτησε ζωντανή την ομάδα του («Schnellinger, Ausgerechnet Schnelligner») θεωρείται μια από τις κορυφαίες στην ιστορία των ποδοσφαιρικών μεταδόσεων. Η ιδιαιτερότητα σε αυτή την υπόθεση ήταν ότι ο ξανθομάλλης Σνέλινγκερ αγωνιζόταν τότε στη Μίλαν και συνολικά έπαιξε έντεκα χρόνια στο ιταλικό πρωτάθλημα.

· Το χρυσό γκολ του Ριβέρα σώθηκε την τελευταία στιγμή στη ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση, διότι την ίδια στιγμή ο σκηνοθέτης έδειχνε σε replay εκείνο με το οποίο, λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα, ο Μίλερ είχε ισοφαρίσει σε 3-3!

· Εις ανάμνησιν αυτής της επικής μάχης, έξω από το γήπεδο ανεγέρθη ένα μνημείο, πάνω στο οποίο χαράχθηκε η εξής επιγραφή: «Το Στάδιο Αζτέκα αποτίει τιμή στις Εθνικές ομάδες της Ιταλίας (4) και της Γερμανίας (3) οι οποίες στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 πρωταγωνίστησαν στον «Αγώνα του αιώνα», στις 17 Ιουνίου του 1970.