Με άλλη ποδοσφαιρική σκέψη

Μια επταετία πίσω και στο «καζάνι του Σκλεσίν» ο Λάζλο Μπόλονι ένιωθε μάλλον σαν τον Πανοραμίξ. Ανακάτευε σαν σοφός δρυίδης, τον μαγικό ζωμό μιας ομάδας που έδειχνε να τα έχει όλα. Παρόν, μέλλον, τίτλους και κυρίως: Ένα ρόστερ γεμάτο χρυσάφι.

Βίτσελ, Μανγκαλά, Ντεφούρ, Μποκανί, Μπεντέκε, Ντε Καμάργκο, Γιοβάνοβιτς. Άλλοι μικρότεροι, άλλοι μεγαλύτεροι. Άλλοι έτοιμοι, άλλοι «άγουροι». Όλοι μαζί όμως στο ποδοσφαιρικό θησαυροφυλάκιο της Λιέγης. Λεφτά στην τράπεζα. Ίσως στην καλύτερη στιγμή της Σταντάρ. Δύο πρωταθλήματα στη σειρά (2008, 2009) κατέκτησε εκείνη η ομάδα. Και όσοι την είδαν στους ομίλους (2009-10) απέναντι στον Ολυμπιακό, μπορούσαν να σκεφτούν πολλά. Όχι όμως ότι εν έτη 2016 θα είχαν προχωρήσει σε τέσσερις διαφορετικούς δανεισμούς από τους Ερυθρόλευκους.

Συνέβη μάλιστα με κάθε πιθανό συνδυασμό. Με παίκτη που δεν χώρεσε στο ρόστερ τελευταία στιγμή (Ντοσεβί). Με κάποιον που είχαμε ξεχάσει την ύπαρξή του (Γιαταμπαρέ). Με έναν τραυματία που έψαχνε εναγωνίως «αλλαγή περιβάλλοντος» και χρόνο συμμετοχής (Μανιάτης). Και τώρα με ένα νέο παιδί που πάει αυτομάτως στο Βέλγιο, από μεταγραφή. Για να προετοιμαστεί εκεί, για αυτό που μελλοντικά θα τον περιμένει εδώ (Λαϊφης). Έχοντας τον Μιλιβόγιεβιτς και τον Ζντιέλαρ στον «κόφτη» αλλά και ανάγκη για μεταγραφή «κάνω διαφορά» στην άμυνα, ο Ολυμπιακός είπε να δώσει τον Κύπριο απευθείας. Και πολύ καλά κάνει, αν η επόμενη επιλογή ήταν να τον «παρκάρει» στο βάθος του ρόστερ του.

Δεν είναι αυτό το θέμα όμως. Δεν είναι ο Λαϊφης, για τον οποίο ομολογουμένως ακούγονται πολύ ενδιαφέροντα σχόλια αναφορικά με τις ικανότητες του. Είναι το πώς οι Ερυθρόλευκοι έχουν καταφέρει να αναδειχθούν στην ιεραρχία του ποδοσφαίρου. Πως έχουν ανοίξει τον ορίζοντα. Με κάθε πιθανό τρόπο. Μια ομάδα που ακολουθεί ένα μοντέλο λειτουργίας πολλών... κυβικών.

Παράδειγμα: Θέλησε η Σούπερ Λιγκ να κόψει τους «δανεισμούς» εντός των συνόρων, σε μια απόφαση που χωρά μεγάλη συζήτηση. Ε, και λοιπόν; Οι Πειραιώτες ότι δεν χωρά στην ομάδα τους, το δίνουν πια, μακριά. Που όμως; Σε αγορές πολύ πιο ισχυρές από τη δική μας. Και ενίοτε σε κλαμπ με πραγματικά μεγάλες φανέλες. Γίνονται κινήσεις που εάν και εφόσον ανεβάζουν την χρηματιστηριακή αξία των ποδοσφαιριστών. Όχι απλά μετακινήσεις για να αδειάσει ο Ρέντης. Και οι αριθμοί σε αυτές τις περιπτώσεις λένε μόνο την αλήθεια.

Τον Γενάρη με αυτόν τον τρόπο ο Γιαταμπαρέ πήρε μεταγραφή στη Βέρντερ και προσέφερε ένα έσοδο της τάξης των 2.5 εκατ ευρώ. Δόθηκε ο Ντοσεβί με τη ρήτρα στους Βέλγους. Ο Διαμαντάκος στην Καρσλρούη. Ο Μπενίτες στην Κρους Ασούλ. Στο μεταξύ έχει ήδη απορριφθεί μια πρόταση της Στουρμ Γκρατς για τον Αυλωνίτη, που επίσης βρέθηκε με τον ίδιο τρόπο στην Αυστρία. Και πήγε και ο Κολοβός τώρα στη Μαλίν. Όπως πέρσι βρέθηκε σε Ολλανδία και Βέλγιο ο Όλαϊτάν και άλλοι πολλοί. Οι Ερυθρόλευκοι από αυτή τη διαδικασία, μέσω πωλήσεων κέρδισαν παραπάνω από 9 εκατ ευρώ. Και μπορούν να κερδίσουν όσα ακόμη... θέλουν. Γιατί ανακάλυψαν έναν ακόμη τρόπο "ανάπτυξης". Γιατί ο τρόπος τους, δεν παραπέμπει σε ελληνικό κλαμπ, αλλά σε μια ομάδα με τετράγωνη ποδοσφαιρική σκέψη.

Λένε κάποιοι ότι ο Λαϊφης είναι... σπάσιμο στην ΑΕΚ, με δεδομένο ότι αποτέλεσε μεταγραφική επιθυμία του Τιμούρ Κετσπάγια. Σήμερα που μιλάμε όντως μπορεί να μοιάζει και τέτοιο. Δώστε όμως ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Ας συζητήσουμε αυτή την ιστορία σε έναν χρόνο από τώρα. Διότι ο Κύπριος δεν είναι... γινάτι. Είναι επένδυση. Και ο τρόπος που επιλέγει ο Ολυμπιακός για την περίπτωση του, φαντάζει να έχει μια τέτοια αφετηρία. Όχι ένα «παιχνίδι» εντυπώσεων...

Πόσο μάλλον τέλη Ιουνίου, με τους Ερυθρόλευκους να έχουν προσθέσει στο ρόστερ τους μόλις έναν ποδοσφαιριστή (Φιγκέιρας).