Αντρέα Στραματσόνι: Προπονητής ή τεχνικός διευθυντής;

Όταν έμαθα ότι η διοίκηση Αλαφούζου αποφάσισε να προσλάβει Ιταλό προπονητή, σκέφτηκα ότι μόνο για καλό μπορεί να είναι. Γούσταρα τρελά τον Μαλεζάνι και γούσταρα που όταν αυτός έβαζε τον Εκι αμυντικό χαφ, ο Εκι γούσταρε. Από μια προηγμένη ποδοσφαιρικά χώρα, ίσως από αυτή που παράγει τους ικανότερους προπονητές με σαφείς αρχές στο παιχνίδι τους και τεχνοκρατική προσέγγιση στο calcio. Οι μεταγραφές τύπου Λέτο και Βιαγιαφάνιες προφανώς δεν ανήκουν στον ίδιο αλλά ο Εβαντζελίστα και ο Μέστο που επέλεξε, ήταν αρκούντως ικανοποιητικοί κατ' εμέ. Για τον Μαμούτε καλύτερα να μη μιλήσω, γιατί χάρη θα του κάνω, αν τον συμπεριλάβω στη συμπαθή τάξη των ποδοσφαιριστών.

Τώρα που ολοκληρώθηκε η σεζόν και ο Στραματσόνι ξεκίνησε να σχεδιάζει το ρόστερ της επόμενης, μπορούμε δικαιότερα να τον κρίνουμε, όχι τον Ιούλιο φυσικά, αλλά τον επόμενο Μάιο. Δεν είναι τεχνικός διευθυντής για να εκφράζουμε ικανοποίηση για τις γνωριμίες και τις διαπραγματευτικές του ικανότητες στην περίπτωση του Ιμπάρμπο ή του Κονέ, αν αυτή φυσικά ευοδωθεί. Τις ιδέες του μέσα στο γήπεδο θέλουμε να δούμε, το αγωνιστικό του πλάνο και το κυριότερο την ικανότητά του να επηρεάζει ως κόουτς το 90λεπτο, όταν τα πράγματα πάνε να στραβώσουν. Αν στήνει μια 11άδα και μετά κατά τη διάρκεια του ματς αυτή λειτουργεί μόνη της, τότε συγχαρητήρια πήραμε κι άλλον team manager. Το παράδειγμα του εντός έδρας αγώνα με τον ΠΑΟΚ στα play offs δεν με κάνει πολύ αισιόδοξο για το μέλλον, αλλά anyway ας ελπίσουμε ότι εγώ είμαι γκρινιάρης...

Εδώ πάντως να σημειώσω ότι ορθά ο Αλαφούζος δεν αποδεικνύεται Ελληνάρας ποδοσφαιροπαράγοντας και στηρίζει δίνοντας χρόνο τις επιλογές του. Μόνη αστοχία του νομίζω το θέμα Νταμπίζα.

Διάβασα με προσοχή το άρθρο του Μιχάλη Τσόχου και την πεποίθησή του ότι ο Στραματσόνι μ' αυτά που αγοράζει, προτίθεται να παίξει με σχήμα Χριστουγεννιάτικου δέντρου (4-3-2-1) και είπα μακάρι ! Από την άλλη βέβαια, αν δούμε από ποιούς αυτό θα απαρτίζεται, έχουμε και λέμε: Στιλ-Μέστο-Νάνο-Μολέδο-Τελάντερ(;) πίσω, Ζέκα-Εβαντζελίστα-μεταγραφή στο κέντρο, Ιμπάρμπο και Λέτο ή Βιγιαφάνιες-Μπουμάλ πίσω από τον Μπεργκ. Και οι Έλληνες;; Πού είναι οι Έλληνες οέο;; Πόσα χρόνια έχει να τροφοδοτήσει η περίφημη ακαδημία την πρώτη ομάδα; Τερματοφύλακες γιοκ, πάει ο Ρισβάνης, άχρηστος ο Νίνης, καθαρίστηκε ο Δώνης, εξοστρακίστηκε ο Λαγός, δεν κάνει ο Καλτσάς, γέρασε ο Ταυλαρίδης, αντίο και στον γυάλινο Κλωναρίδη. Ναι αλλά κάτι πρέπει να κάνεις για να μη μοιάζεις με τον Παναθηναικό στην ταινία με τη Ρένα Βλαχοπούλου και τους Τσιβιλίκα-Γαλανό. Είναι δυνατόν ο πιο γηγενής ποδοσφαιριστής σου να είναι ο Ζέκα;; Κι όλα αυτά με προπονητή Ιταλό και τεχνικό διευθυντή τεράστιο, αλλά Βραζιλιάνο;; Διαβάζω στο gazzetta ότι κοιτάνε τις περιπτώσεις Κονέ, Ταχτσίδη και Λάζαρου. Φοβάμαι ότι και οι τρεις αισθάνονται σαν πισωγύρισμα την επιστροφή στην απαξιωμένη Superleague (!!) Μήπως άλλους Έλληνες πρέπει να αναζητήσει το τριφύλλι;;

Για να ξαναγυρίσω στο αρχικό θέμα, το μεγάλο στοίχημα είναι το αν μπορεί ο Ιταλός να κοουτσάρει ενεργητικά στο 90λεπτο, να στήσει παγίδες στους καλύτερους αντιπάλους και να ξεκλειδώσει με φρέσκιες ιδέες τους χειρότερους, που θα παίξουν ταμπούρι. Έχω κάποιες αμφιβολίες για να είμαι ειλικρινής. Ισχύει πάντα βέβαια ο χρυσός κανόνας, ότι ακόμα και ο χειρότερος Ιταλός προπονητής ποδοσφαίρου είναι έτη φωτός μπροστά από τον Έλληνα λουόμενο blogger.

Υ.Γ.1 Ποτέ δε θα χωνέψω το θράσος αυτών που βάφτισαν το ελληνικό πρωτάθλημα, Superleague.

Υ.Γ.2 Με Σκουντή, Παπαδογιάννη, Παπανδρέου και Μελάγιες παρόντες, θα ήταν δικό μου θράσος να σχολιάσω τελικούς NBA. Απλά απολαμβάνω τα άρθρα τους.

Υ.Γ.3 Στο πλάι οι νέες μου προτάσεις: γαλλική super περιπέτεια το “Tell no one” με πρωταγωνιστή τον τετραπληγικό από το “Intouchables”, κομματάρα από “Last Shadow Puppets” κι εξαιρετικό βιβλίο του Jean-Michel Guenassia για το Παρίσι του 1959, όπου ανακατεύονται το ρον εν ρολ, ο πόλεμος της Αλγερίας και οι εξ ανατολικού μπλοκ αυτοεξόριστοι.