Υπάρχουν φορές που οι Άγγλοι προκαλούν τους μπελάδες λόγω της πολύ ιδιαίτερης φύσης τους στα εκτός Νησιού παιχνίδια. Πριν δηλαδή αρχίσουν φασαρίες, συχνά δεν έχουν καμία τέτοια πρόθεση. Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που γίνονται λιώμα και στη συνέχει το παρακάνουν, όμως κάποιες φορές τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η βασική συνήθεια των Άγγλων που το προκαλεί αυτό είναι η μαζικότητα με την οποία κάνουν τα πάντα στα εκτός έδρας ματς. Οι οπαδοί από τις υπόλοιπες ομάδες συνήθως γυρίζουν παρέες-παρέες, άντε όταν βρουν συμπατριώτες τους ανταλλάζουν καμιά κουβέντα ή κανένα σύνθημα, ωστόσο τις περισσότερες φορές κυκλοφορούν μαζί με αυτούς με τους οποίους έκαναν το ταξίδι, γυρίζοντας από μαγαζί σε μαγαζί.

Οι Άγγλοι είναι διαφορετικοί. Βρίσκουν μια παμπ και την κάνουν δική τους. Συρρέουν κατά δεκάδες, ή εκατοντάδες σε αυτή, ακόμα κι αν δεν έχουν ξανασυναντηθεί ποτέ στη ζωή τους. Βγάζουν μπλούζες, πίνουν μπύρες, τραγουδούν, ανεβαίνουν στα τραπέζια. Η μαζική παρουσία τους καθιστά εύκολο στόχο για παράδειγμα, για τους ντόπιους χούλιγκαν της Μασσαλίας που ψάχνουν τρόπο να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, ή για τους εκπαιδευμένους Ρώσους που ήρθαν στη Γαλλία αναζητώντας αίμα. Είναι άμοιροι ευθυνών οι Άγγλοι; Φυσικά και όχι. Όμως μια μεγάλη πλειοψηφία δεν ψάχνει για καυγάδες. Μόνο για το δικό της «βασίλειο» με pints, τηλεοράσεις για ματς, άντε και κανένα βελάκι για τα ημίχρονα.

Οι Άγγλοι που έχουν ταξιδέψει στη Γαλλία είναι πολλοί περισσότεροι από εκείνους που χωρούν σε ένα γήπεδο. Οι παμπ, λοιπόν, στο Παρίσι, έχουν την τιμητική τους. Από τη στιγμή δε που το πρωί της Πέμπτης ξεκίνησε με αρκετές μπόρες, η fan zone κάτω από τον Πύργο του Άιφελ, στην οποία μαζεύονται δεκάδες χιλιάδες οπαδοί για τις αναμετρήσεις του Euro, άρχισε να περνάει σε δεύτερη σκέψη. Αρκετοί από αυτούς, λοιπόν, βρήκαν καταφύγιο στις παμπ. Σε αυτές που έχουν... δεθεί από την αρχή του τουρνουά, γνωρίζοντας πλέον με το μικρό τους όνομα όλους όσοι δουλεύουν σε αυτές. Μπήκαμε μαζί τους, έχοντας χρόνο να απολαύσουμε την αναμέτρηση κι ύστερα να μεταβούμε στο Stade de France για το Γερμανία-Πολωνία.

Από την πρώτη στιγμή ένιωθες σαν να βρίσκεσαι σε αγγλικό έδαφος. Δεν ήταν μόνο η γλώσσα, οι φανέλες με τον σταυρό του Αγίου Γεωργίου, οι Guinness που περνούσαν συνεχώς μπροστά μας (μόνο ένας έπινε coca-cola και τον κοιτούσαν καλά-καλά), αλλά η γενικότερη αύρα που κουβάλησαν μαζί τους και η γλώσσα του σώματός τους. Σαν στο σπίτι τους! Στον έναν από τους δύο χώρους, αυτόν με το μπαρ φυσικά, η παρουσία ήταν αποκλειστικά αγγλική, μαζί με δύο Έλληνες που απολάμβαναν τα φλεγματικά σχόλια. Στον διπλανό, μεγαλύτερο λίγο χώρο, ο κόσμος ήταν μοιρασμένος, με μερικές παρέες Ουαλών, αλλά και Γερμανών που έψαχναν μέρος να προφυλαχθούν από τη βροχή και να δουν λίγη μπαλίτσα πριν κινήσουν από το γήπεδο, να γίνονται δεκτές με ενθουσιασμό και πειράγματα.

Είναι απόλαυση να βλέπεις μπάλα με Άγγλους. Μάλλον, για να είμαστε πιο σαφείς, με Άγγλους που δεν έχουν ξεπεράσει τα όρια στην κατανάλωση αλκοόλ και δεν έχει ξυπνήσει ο χούλιγκαν μέσα τους. Σε βάζουν για τα καλά στον αγώνα. Με το δειλό-δειλό «Fotball's coming home» στα πρώτα λεπτά, τα «come on ref», στις αποφάσεις του διαιτητή, με τα φαρμακερά σχόλια για τους ίδιους τους παίκτες τους, με τον χαβαλέ όταν δείχνει την αντίπαλη κερκίδα.

Παίξε νόμιμα με ανανεωμένο Mobile Site στη Vistabet

Την... απαίτηση να ξυπνήσει ο Ρόι Χόντσον στον πάγκο, το χειροκρότημα στον Βάρντι που μπήκε για να ισοφαρίσει, τις μπύρες που έφυγαν στον αέρα στο 2-1. Δύο τύποι, στο 1-0 υπέρ της Ουαλίας, τραγουδούσαν μόνοι τους προβλέποντας τον σκόρερ, όπως θα δείτε στο video που ακολουθεί. Πολλοί δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους και κατέληξαν αγκαλιασμένοι, να χορεύουν στη βροχή μετά τη λήξη, για ένα ματς που είχαν δει από την τηλεόραση. Αν δεν είναι αυτή ωραία ποδοσφαιρική εικόνα ποια είναι;

Ναι, οι Άγγλοι έχουν την ιδιότητα να... μαγνητίζουν τις φασαρίες. Έχουν στις τάξεις κάποια χουλιγκάνια παλιάς κοπής, που θα ψαχτούν. Έχουν μεθυσμένους που θα κάνουν «χοντράδες», τις οποίες οι ίδιοι μπορεί να μην καταλαβαίνουν, αλλά για τους απέναντι είναι πρόκληση. Θα... παραγνωριστούν μαζί σου εύκολα. Στην πλειοψηφία τους όμως, ήρθαν στη Γαλλία για να δουν την μπαλίτσα τους, εντός και εκτός γηπέδων, να γλεντήσουν με συμπατριώτες και μη, να πιουν τις μπύρες τους και να ξεσκίσουν τον προπονητή σε περίπτωση πρόωρου αποκλεισμού. Καμία σχέση δηλαδή με τη λογική του ταξιδιού των Ρώσων χούλιγκαν νέας γενιάς...