Μακάρι να μην κάνουν πίσω οι 12, να μη “κατέβουν” στην επόμενη Superleague!

Μου συνέβαινε σχεδόν από την αρχή αυτής της κίνησης των “μικρών” ομάδων της Superleague όχι απλώς να “συμφωνώ” με τα αιτήματά τους αλλά και να τα αντιλαμβάνομαι ως αυτονόητα και αναγκαία για ένα πρωτάθλημα που θα ήθελε να προσπαθήσει να βγάλει τον εαυτό του από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει στη διάρκεια των τελευταίων ετών. Στην εξέλιξη του χρόνου, από την πρώτη τους συγκέντρωση μέχρι να γίνουν 12 οι ΠΑΕ – δεσμευτικές υπογραφές κάτω από λογικά αιτήματα και με την προειδοποίηση ότι δεν θα συμμετέχουν στο επόμενο πρωτάθλημα αν δεν γίνουν όλα αποδεκτά από τους “μεγάλους” και την ΕΠΟ, άρχισα με ευχάριστη έκπληξη να διαπιστώνω ότι η κίνηση αυτών των 12 επί των αυτονόητων δημιουργεί ένα ρεύμα. Εβλεπα κανονικούς ανθρώπους, δηλαδή κανονικούς ποδοσφαιρόφιλους ανεξάρτητα από συλλογικές προτιμήσεις να σχολιάζουν το αυτονόητο, δηλαδή ότι οι προτάσεις των 12 δεν θα λύσουν με τρόπο μαγικό όλα τα σοβαρά προβλήματα του διεφθαρμένου ελληνικού ποδοσφαίρου αλλά θα κάνουν μια αρχή και θα αποτελέσουν μια βάση για να στηριχθεί πάνω τους η προσδοκία να παρακολουθούμε στο εξής κάτι καλύτερο από το κατάντημα που ζούσαμε ως τα τώρα.

Σε αυτό το σημείο διευκρινίζω ότι αυτό το ρεύμα άρχισε να δημιουργείται ανάμεσα στους κανονικούς ανθρώπους, τους κανονικούς ποδοσφαιρόφιλους. Δεν αναφέρομαι σε στρατούς, και φυσικά δεν αναφέρομαι στην πλειονότητα ή έστω την πλειοψηφία των media. Και συνεχίζω...

Είχα την αφέλεια να πιστεύω ότι μπροστά σε αυτές τις προτάσεις, με τις οποίες συμφώνησαν όλοι οι μεγάλοι παίκτες του ποδοσφαίρου (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ), όπως και ο βασικός χρηματοδότης του πρωταθλήματος, η NOVA, θα έκανε και η ΕΠΟ το αυτονόητο. Δηλαδή ότι θα τις χαιρέτιζε, έστω για το θεαθήναι, και ότι θα επιχειρούσε να πείσει την πλατιά μάζα της ελληνικής κοινωνίας ότι εργάζεται για την υλοποίησή τους. Αν έχεις κάνει έστω μια πρόχειρη ανάγνωση αυτών των προτάσεων αντιλαμβάνεσαι ότι η ΕΠΟ δεν θα είχε κανέναν λόγο να παραμείνει συνεπής στην προκλητική στάση του προηγούμενου καιρού και να δείξει αδιαφορία. Ακόμη και το μικροσυμφέρον των προσώπων που σήμερα διοικούν το ποδόσφαιρο και το έχουν φέρει στο σημερινό κατάντημά του θα τους πρόσταζε να υποκριθούν ότι νοιάζονται να τις αγκαλιάσουν, να τις υιοθετήσουν και να τις υλοποιήσουν. Γι' αυτό και έχω μείνει άναυδος με την προκλητική στάση της ΕΠΟ, η οποία απορρίπτει στο σύνολο της την πρόταση των 12 για τις – παραπάνω από αναγκαίες και επιβεβλημένες – αλλαγές στη διαιτησία.

Σε αυτό το σημείο, αν δεν έχεις διαβάσει ποτέ τις προτάσεις των 12 κάνε τον κόπο να τις διαβάσεις εδώ.

Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου οι “μικροί” να αποδειχθούν “τεράστιοι” σε συμπεριφορά και στάση και πραγματικά να κάνουν με πράξεις την αντίσταση που προαναγγέλλουν, δηλαδή να μην κατέβουν στο ερχόμενο πρωτάθλημα αν η ΕΠΟ δεν αποδεχθεί και δεν υλοποιήσει τις προτάσεις τους για την διαιτησία. Κι είμαι πολύ περίεργος να διαπιστώσω τι θα πράξει η UEFA μπροστά στην είδηση ότι μια ντουζίνα ομάδες αποφάσισαν να αποσυρθούν από το πρωτάθλημα επειδή η ΕΠΟ αρνείται να πράξει προκειμένου να πείσει ότι καθαρίζει την διαιτησία και δημιουργεί ένα πιο υγιές και ασφαλές περιβάλλον για να λειτουργούν στο εξής οι διαιτητές.

Στη θέση της NOVA θα τηρούσα την ίδια στάση με αυτή των “μικρών”, δηλαδή θα έλεγα στην Superleague, σε μικρούς και μεγάλους, ότι στο εξής δεν με ενδιαφέρει το προϊόν και δεν το πληρώνω αν δεν συμβούν επιτέλους τα αυτονόητα.

Στη θέση των “μικρών” θα έβρισκα νόημα να ταξιδέψω στην Ελβετία για μια συνάντηση με την υπηρεσιακή διοίκηση της UEFA, προκειμένου να εξηγήσω σε όλους αυτούς που ασκούν σήμερα διοίκηση και θέλουν να συνεχίσουν να βρίσκονται εκεί, δηλαδή να κερδίσουν τις ερχόμενες εκλογές στην Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία, τι ακριβώς προτείνω και ποια είναι η στάση που τηρεί η ΕΠΟ, η οποία πηγαίνει κόντρα στην στάση του συνόλου των μελών της ελληνικής ποδοσφαιρικής κοινωνίας και της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα.

Στη θέση της πλειονότητας των media θα ντρεπόμουν που δεν κάνω το προφανές, δηλαδή να προβάλω όσο της πρέπει και της αξίζει την κίνηση των “μικρών” και να υπογραμμίσω με τη στάση μου το αυτονόητο, δηλαδή ότι αυτή είναι μια λύση και το άλλο εξίσου αυτονόητο, δηλαδή την απαράδεκτη στάση μιας ΕΠΟ που δεν λέει να ξεγαντζώσει τα νύχια της από το μισοπεθαμένο κορμί του ελληνικού ποδοσφαίρου.