O Γιάννης ήταν ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ και ΑΛΗΘΙΝΟΣ!

Πρωταπριλιά σήμερα καλό μήνα σε όλους, αλλά κάθε χρόνο τέτοια ημέρα νοιώθω ένα σφίξμο στο στομάχι . Το 2004 έμοιαζε με ψέμα , αλλά ήταν δυστυχώς αλήθεια. Ο Γιάννης Κυράστας έφυγε από την ζωή νεότατος σε ηλικία 52 ετών , έτσι ξαφνικά από ένα ιατρικό λάθος. Εφυγε στα καλύτερά του . Οσα χρόνια και να περάσουν , όσο είμαστε στην ζωή δεν υπάρχει περίπτωση τέτοια ημέρα τον Γιάννη να μην τον θυμόμαστε . Και αυτό δείχνει πόσο μεγάλος και ΣΠΑΝΙΟΣ ήταν σαν άνθρωπος. Δεν ήταν μόνο ΠΡΏΤΟΣ στην δουλειά του και σαν ποδοσφαιριστής και μετά σαν προπονητής. Ηταν πάω από όλα ΑΛΗΘΙΝΟΣ, πράγμα σπάνιο για την εποχή μας. Να είναι ο άλλος απέναντί σου και να ξέρεις, ότι είναι αυτό που βλέπεις και δεν κρύβεται τίποτα άλλο από πίσω. Αυτός ήταν ο Γιάννης. Και το πόσο έβαλε σφραγίδα με την παρουσία του και στον αθλητισμό είναι το γεγονός, ότι κάθε πρωταπριλιά όλα τα ΜΜΕ κάνουν αναφορά στον χαμό του πριν 12 χρόνια.

Δεν θυμάμαι να συμβαίνει αυτό με πολλούς , που φεύγουν από την ζωή. Ο Γιάννης είναι ένας από τους λίγους και το αξίζει , να τον θυμόμαστε όλοι. Διότι ήταν από τους ΛΙΓΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, από τους λίγους ντόμπρους, από τους λίγους που έδιναν και την ψυχή τους για τον φίλο τους και την οικογένειά τους. Και με αυτό που ασχολιόταν επαγγελματικά ήταν ΑΡΡΩΣΤΟΣ. Ηθελε να πετύχει να γίνει ο πρώτος και έγινε. Όταν είδε κάποια πράγματα και κάποιες συμπεριφορές, που τον απογοήτευσαν από ανθρώπους που δεν το περίμενε πήρε το καπελάκι του και έφυγε. Σταμάτησε την προπονητική και ασχολήθηκε ολοκληρωτικά με την γυναίκα του την Ρούλα και τις κοράκλες του τις κούκλες του την Εβελίνα και την Βέρα.

Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα γράφω διάφορες ιστορίες για τον Γιάννη , που οι νεότεροι φυσικά δεν τις ξέρουν. Σήμερα σε όλους τους φίλους του Παναθηναϊκού, που δεν τον έζησαν θα πω το εξής. Ο Γιάννης Κυράστας ήταν μακράν του δεύτερου ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ προπονητής, που δούλεψε στην ομάδα τουλάχιστον τα τελευταία 25 χρόνια. Εφτιαξε τον κορυφαίο Παναθηναϊκό της 20ετίας, την ομάδα, που πήρε την πρόκριση από όμιλο του τσάμπιονς λιγκ για τους 16 μία αγωνιστική πριν το τέλος και στο τελευταίο παιχνίδι πήγε για ….τουρισμό στην Μαγιόρκα. Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ αυτό από ελληνική ομάδα. Να εξασφαλίσει την πρόκριση στους 16 του τσάμπιονς λιγκ μία αγωνιστική πριν το τέλος τερματίζοντας πρώτος σε έναν όμιλο με την απίστευτη –τότε –Αρσεναλ, την κορυφαία –τότε- Γερμανική ομάδα Σάλκε και την Ισπανική Μαγιόρκα που τότε ήταν στις καλύτερες τέσσερις ομάδες της Ισπανίας. Και στη συνέχεια αυτή η ομάδα με άλλον προπονητή 9τον Μαρκαριάν) έφθασε και στα προημιτελικά του τσάμπιονς λιγκ

Και για να μην λέω πολλά για τον προπονητή Γιάννη Κυράστα ακόμα και σήμερα, πριν λίγες ημέρες άκουσα τον Αγγελο Μπασινά να λέει στο ραδιόφωνο, ότι «ο Κυράστας ήταν ο κορυφαίος προπονητής, που δούλεψα στην καριέρα μου». Οι παίκτες του στην ομάδα ήταν σαν τα παιδιά του, αλλά αν χρειαζόταν τα μάλωνε σαν καλός πατέρας. Ολους τους κοίταγε στα μάτια και αυτό όλοι οι παίκτες που δούλεψαν μαζί του δεν θα το ξεχάσουν ποτέ και για αυτό ήταν ξεχωριστός για αυτούς.

Γιάννη πέρασαν 12 χρόνια και δεν μπορώ να το πιστέψω ακόμα. Ευλογημένη η Ρούλα, που σε χάρηκε τόσα χρόνια , ευλογημένες και η Εβελίνα και η Βέρα, που σε είχαν πατέρα. Είχαν είπα ; Λάθος. Εχουν , διότι είμαι σίγουρος, ότι για τα κορίτσια σου, όπως και για όλους εμάς, που ήσουν ξεχωριστός στην καρδιά μας και στο μυαλό μας, δεν έφυγες . Εδώ είσαι και θα είσαι….