Ο ευφυής κύριος Πογιέτ!

Η ικανότητα διαχείρισης ενός ρόστερ και ταυτόχρονα η δυνατότητα αξιοποίησης των αγωνιστικών χαρακτηριστικών κάθε ποδοσφαιριστή ανάλογα με τις ανάγκες που προκύπτουν σε κάθε αγώνα, καταδεικνύουν και τις δυνατότητες ενός τεχνικού…

Η αναμέτρηση της ΑΕΚ με τον Πανθρακικό μας πρόσφερε μας έκανε (ποδοσφαιρικά) αρκετά σοφότερους σχετικά με το πώς δύναται να λειτουργήσει ο Γκουστάβο Πογιέτ και το κατά πόσο μπορεί να μετατραπεί σε… χαμαιλέοντα και να καμουφλάρει με επιτυχία τις όποιες (σημαντικές) απουσίες.

Θαρρώ πως στο ματς με την ομάδα της Κομοτηνής ο Ουρουγουανός τεχνικός απέδειξε ότι αφενός πάνω απ’ όλα για εκείνον είναι το καλό της ομάδας και το αποτέλεσμα (αυτό το γνωρίζαμε) αφού ακόμη και παίκτη όπως ο Μπουονανότε έπαιξε κανονικά κι ας μην υπολογίζεται, και αφετέρου ότι δεν φοβάται να διαμορφώσει το αγωνιστικό του πλάνο ανάλογα με τα διαθέσιμα… εργαλεία!

Όλοι γνωρίζουν (κι αν όχι, έχουν τη δυνατότητα να το μάθουν τώρα) πως ο Πογιέτ επί των ημερών του στην ΑΕΚ έχει… λατρέψει το 4-3-3. Θεωρεί πως αυτό είναι το σύστημα που ταιριάζει στο ρόστερ που διαχειρίζεται και έχει δικαιωθεί σε απόλυτο βαθμό από τη στιγμή που η Ένωση κάνει (επί των ημερών του Ουρουγουανού) πρωταθλητισμό.

Το αγαπημένο του, ωστόσο, σύστημα από την εποχή που επέλεξε να γίνει τεχνικός στο μεγάλο ποδοσφαιρικό Νησί (σ.σ.: Αγγλία) είναι το 4-4-2 και πιο συγκεκριμένα το 4-1-4-1… Δεν είναι όμως εμμονικός και το έχει αποδείξει στη χώρα μας. Προσαρμόζει το σύστημα (επαναλαμβάνω) πάνω στα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του ρόστερ του.

Για τον λόγο αυτό είδαμε στο ματς με τον Πανθρακικό την ΑΕΚ να αγωνίζεται για πρώτη φορά με 4-4-2 σε ρόμβο (αν το προτιμάται μπορώ να το γράψω και 4-3-1-2). Χρησιμοποίησε τον Μπουονανότε επιτελικό μέσο, τους Πέκχαρτ – Αραβίδη επιθετικό δίδυμο και στα χαφ Σιμόες (κόφτη πάντα), Μάνταλο και Κορδέρο (εσωτερικά χαφ) και τέλειωσε το ματς στο 17’ (και με over).

Ήταν ότι πιο (ποδοσφαιρικά) ορθολογικό θα μπορούσε να πράξει ο Ουρουγουανός προπονητής. Κι αυτό διότι δεν είχε καθαρά εξτρέμ (πλην του Πλατέλλα) στη διάθεσή του με τους τιμωρημένους Βάργκας και Μπαρμπόσα, οπότε έπρεπε να αναπροσαρμόσει τα πλάνα του και να παρουσιάσει κάτι το διαφορετικό που θα του έδινε μια εύκολη νίκη.

Προσοχή όμως δεν δύναται να αξιοποιηθεί αυτό το ματς για χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με το αν ταιριάζει ή όχι το 4-4-2 με ρόμβο στην ΑΕΚ. Κι αυτό επειδή η δυναμική του αντιπάλου δεν είναι τέτοια που να το επιτρέπει. Καταδεικνύει όμως την ποδοσφαιρική ευφυΐα του Γκουστάβο Πογιέτ και αυτό που σημείωσα νωρίτερα, την ικανότητά του σαν… χαμαιλέοντας να προσαρμόζεται και να λύνει χωρίς να δημιουργείται πρόβλημα (στο αποτέλεσμα) στα εκάστοτε αγωνιστικά δεδομένα και τις ανάγκες της ομάδας του.

Δυστυχώς ελέω της αγωνιστικής κατάστασης του αντιπάλου δεν μπορούμε να μπούμε σε ανάλυση (ουσιαστική) για τα πρόσωπα που αγωνίστηκαν και να σημειώσουμε πολλά πράγματα, είτε θετικά είτε αρνητικά…

Σίγουρα ξεχώρισε ο Αραβίδης με τα δυο του γκολ και τη συμμετοχή του (ασίστ είναι επί της ουσίας αφού τέτοια τη μετατρέπει ο Μπουνανότε) στο πρώτο τέρμα της ΑΕΚ. Ο διεθνής επιθετικός της Ένωσης ήταν ο κορυφαίος μαζί με τον συμπατριώτη του και επίσης διεθνή Πέτρο Μάνταλο (ο οποίος μπορεί να γίνει πιο απλός στο τελείωμα της φάσης για να πανηγυρίσει γκολ αφού φαίνεται πως το θέλει).

Καλός σε απόδοση και με μπόλικη όρεξη και ο Ντιέγκο Μπουονανότε. Σε ένα ματς θυμίζω που η ΑΕΚ χρειάστηκε έως το 30’ να προχωρήσει σε δυο αναγκαστικές αλλαγές και έχει κι αυτό τη δική του ξεχωριστή σημασία, ενώ κατάφερε να φρεσκάρει και τον Γιόχανσον…

Προσωπικά οφείλω να σημειώσω και την παρουσία του Τόμας Πέκχαρτ. Του λείπει το γκολ είναι πασιφανές. Όμως οι υποδοχές του στην μπάλα, το κράτημα αυτής και το σωστό… σπάσιμο στα άκρα ή στον άξονα, φανερώνουν ποδοσφαιριστή με σωστές, πολύ καλές βάσεις που μέσα απ’ την δουλειά θα βρει και το γκολ!

Το κακό μαντάτο όμως είναι η εικόνα της ομάδας από το 30’ κι έπειτα… Χαίρομαι πραγματικά γιατί δεν άρεσε στον προπονητή το γεγονός ότι η ομάδα σταμάτησε πολύ γρήγορα και ουσιαστικά ότι το ματς τελείωσε στο 17΄. Εννοείται πως δημιούργησε φάσεις η Ένωση στο υπόλοιπο του αγώνα, ωστόσο, φαινόταν πως (αν εξαιρέσουμε τον Αραβίδη) οι υπόλοιποι δεν είχαν… λύσσα να βάλουν κι άλλο γκολ! Εμένα μ’ αρέσει αυτό διότι δεν θέλω όταν ο αντίπαλος είναι στα κάτω του να τον… ποδοπατάς, αλλά σαν ποδοσφαιρική νοοτροπία, δεν είναι αυτή που πρέπει…

Υγ: Ο Πογιέτ δηλώνει ότι μιλάει για το μέλλον με τον πρόεδρο πριν το ματς. Μετά μας λέει ότι εννοούσε ότι αυτό έχει γίνει πριν καιρό. Τι ισχύει; Ότι και οι δυο έχουν ξεκαθαρίσει ότι θα ήθελαν να συνεχίσουν μαζί με τον Ουρουγουανό προπονητή μέσα από δηλώσεις (σωστές και με ειλικρίνεια) να εξηγεί το πώς θέλει να συνεχίσει, το τι χρειάζεται να γίνει για να μείνει. Δεν έχει ξεκαθαρίσει τίποτα πέρα απ’ την κοινή διάθεση και επιθυμία…

Υγ2: Σωστή η λογική του να έχεις στις επιλογές τον Βλαχομήτρο. Λανθασμένη απόφαση να μην τον έχεις στον πάγκο για να έχεις τον Κρισάντους. Δεν καταλαβαίνω ορισμένα πράγματα… Είμαι της άποψης ότι (για παράδειγμα) μεταξύ Άρθο και Τζανετόπουλου η ΑΕΚ πρέπει να ποντάρει στον νεαρό Έλληνα άσο προκειμένου να βγει κερδισμένη στο άμεσο μέλλον. Το ίδιο και μεταξύ Βλαχομήτρου – Κρισάντους. Επενδύεις στο νέο που ‘χει να σου δώσει. Τα άλλα δεν μπορώ να τα καταλάβω. Και αυτή θα έπρεπε να ήταν η πολιτική του κλαμπ και να επιβάλλεται στον εκάστοτε κόουτς. Εκτός αν έχεις τον Γκαμάρα, οπότε εννοείται πως δεν γίνεται κουβέντα. Πολύ καλό μαντάτο πάντως ήταν (και) η εικόνα του Βασιλαντωνόπουλου που μπήκε από τον πάγκο και πήγε πολύ καλά.

Υγ3: Απόσταση 8 βαθμών από Παναθηναϊκό και 12 από τον ΠΑΟΚ... Σημείωνα στην αρχή της σεζόν πως η ΑΕΚ θα αφήσει πίσω της τους συγκεκριμένους αντίπαλους και αν είχε τύχει και όχι ανάποδες διαιτησίες (τουλάχιστον σε 6 ματς της στέρησαν τη δυνατότητα της νίκης) θα μπορούσε να κάνει πρωταθλητισμό. Δεν έγινε... Όμως οφείλω να ομολογήσω πως δεν περίμενα να φτιάξει τόσο μεγάλη διαφορά. Ειδικά από τον ΠΑΟΚ διότι ο Παναθηναϊκός έχει και το -3 και τον μηδενισμό στο ματς με τον Ολυμπιακό στην Λεωφόρο.

Υγ4: Τι να σημειώσει κανείς για το μπάσκετ και την ομάδα; Εννοείται πως πήγαμε να δούμε την ομάδα και σίγουρα υπάρχει ικανοποίηση για την πρόοδο που παρατηρείται. Είναι στη σωστή βάση, με σωστή λογική και αγωνιστική εξέλιξη. Αλλά υπάρχουν και πράγματα που δεν αλλάζουν και είναι κακό αυτό. Δεν γίνεται σε ένα ακόμη ματς που πάει να κριθεί στο πόντο να το χάνει στη δεύτερη παράταση. Σίγουρα ο Παπαντωνίου έχει μέρος ευθύνης αφού ΟΦΕΙΛΕΙ να βάζει τουλάχιστον μία στις δυο βολές σαν playmaker. Όμως και πάλι σε μία τελευταία επίθεση (9 δευτερολέπτων αν δεν κάνω λάθος) αντί να προσπαθήσει η ομάδα το drive, να μπει στη ρακέτα για να πάει για δίποντο, ή για να πάρει φάουλ και βολές, δεν κάνει ΤΙΠΟΤΑ! Και με τον Άρη έγινε αυτό, αλλά και με τον Ολυμπιακό. Ήθελα πραγματικά να ήξερα τι είπε ο Ζντοβτς σ’ αυτό το τάιμ άουτ και γιατί ΔΕΝ το έκαναν οι παίκτες του. Και περίμενα να ερωτηθεί σχετικά… Η ΑΕΚ στα πλέι οφ ΟΦΕΙΛΕΙ να κερδίσει τουλάχιστον την 3η θέση. Αν δεν το κάνει η χρονιά θα είναι αποτυχημένη!