Βράδυ Κυριακής στο Φάληρο και ο Μάρκο Σίλβα με τους παίκτες του πήγαιναν για ένα ντέρμπι... αποδείξεων στο Φάληρο. Για να πιστοποιήσουν πως είναι η κορυφαία ομάδα στο πρωτάθλημα και ότι απόλυτα δικαιολογημένα... καθάρισαν τον τίτλο από τα τέλη Φεβρουαρίου! Και το έπραξαν και μάλιστα με εμφατικό τρόπο και δεύτερη στην σειρά ανατροπή σε ντέρμπι μετά το παιχνίδι Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Φανερώνοντας πως υπάρχει διαφορά κλάσης με τον Παναθηναϊκό και αποδεικνύοντας ξανά την εντός συνόρων... κυριαρχία τους.

Όχι ο Ολυμπιακός δεν έκανε... ματσάρα. Είχε γύρω στα 20 με 25 ποιοτικά λεπτά όλα όλα μέσα στον αγώνα. Αυτά ωστόσο έφτασαν και περίσεψαν για να τον οδηγήσουν στη νίκη. Και ο Σίλβα να έχει φέτος στα ντέρμπι που έχει παίξει σε πρωτάθλημα και Κύπελλο πέντε νίκες σε έξι αναμετρήσεις. Καθόλου άσχημα... Απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που το ματς αυτό το ήθελε για πολλούς και διάφορους λόγους αλλά παράλληλα είχε και στο... πλάνο του να δημιουργήσει... κλίμα πριν αλλά και μετά τον αγώνα.

Το τελικό 3-1 θα μπορούσε να είχε πάρει στο τέλος και διαστάσεις θριάμβου και να πήγαινε στο 4-1... Κανένας δεν θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει άδικο αποτέλεσμα.

Οι αρχικές... ανορθογραφίες και το καλό β' μέρος

Ο Μάρκο Σίλβα εκ πρώτης δεν περίμενε την κίνηση του Αντρέα Στραματσόνι με Λέτο βασικό και μάλιστα στην επίθεση με 4-4-2 με τον Μπεργκ. Αυτό τουλάχιστον φάνηκε στο πρώτο 20λεπτο στο γήπεδο. Ο Ολυμπιακός σαν να αιφνιδιάστηκε. Σαν να αποσυντονίστηκε από αυτό το... τρικ του Ιταλού, που έκανε άπαντες να αναρωτιούνται (αρχικά) το τι σκεφτόταν...

Ο Λέτο ήταν ο παίκτης που προκάλεσε αρκετά προβλήματα στον Ολυμπιακό και που φυσικά από τα δικά του πόδια βγαίνει η μπαλιά για το γκολ του Σουηδού. Συν τις άλλοις ο Πορτογάλος θέλοντας να... χωρέσει στο ίδιο σχήμα και Τσόρι και Φορτούνη παρέταξε μία ομάδα δίχως καθαρούς πλάγιους. Αντίθετα είχε ένα... σωρό παίκτες του άξονα που προσπαθούσαν να βρουν διακριτούς ρόλους στο γήπεδο. Κακά τα ψέμματα ο Φορτούνης δεν είναι παίκτης της γραμμής. Δεν μπορεί να αποδώσει τα αναμενόμενα εκεί.

Ούτε ο Τσόρι είναι. Ακόμα και ο Φουστέρ που τοποθετήθηκε στα άκρα είναι μέσος. Παίκτης που θα αγωνιστεί είτε στον άξονα είτε πίσω από τον φορ. Τι είχε λοιπόν αρχικά ο Ίβηρας στο γήπεδο; Ένα καθαρό αμυντικό χαφ τον Μιλιβόγιεβιτς και μπροστά του τον Καμπιάσο και τρεις παίκτες ίδιας θέσης. Που αγωνίζονται δηλαδή πίσω από τον φορ. Το αποτέλεσμα ήταν να... ψάχνονται και να αλλάζουν πλευρές για να βρουν πατήματα και ρυθμό και ενώ η συνύπαρξη Τσόρι - Φορτούνη δεν απέδωσε ξανά.

Η ποιότητα και το εξαιρετικό γκολ του Καμπιάσο έδωσαν άλλον... αέρα στο 1-1 για να κάνει μετά τις αλλαγές που έπρεπε ο Σίλβα. Πριν από αυτό ο Ρομπέρτο τον είχε κρατήσει στο ματς με την απόκρουση στο τετ α τετ του Ταυλαρίδη. Στην συνέχεια μέσα λοιπόν ο Πάρντο που είναι κανονικός εξτρέμ και ταλαιπώρησε αισθητά την αντίπαλη άμυνα, "φθείροντάς" την κάθε τρεις λίγο και πιέζοντας πολύ ψηλά, μέσα και ο Ερνάνι που κέρδισε το φάουλ από το οποίο προήλθε το 2-1 και μέσα και ο Πουλίδο που είναι παίκτης με δυνατότητα να αγωνιστεί στα άκρα. Τρεις πλάγιοι λοιπόν για να ανοίξουν το παιχνίδι των Πειραιωτών, να το κάνουν πιο... πολύπλευρο και να δώσουν τις απαιτούμενες βοήθειες στον Φορτούνη.

Ο Στραματσόνι από την άλλη είδε την ομάδα του να ξεμένει από ψυχικά και αγωνιστικά αποθέματα και... δυνάμεις και όταν έβγαλε Λέτο (αναγκαστικά καθώς δεν μπορούσε να βγάλει 90λεπτο) και Βιγιαφάνιες δεν είχε τρόπους να... χτυπήσει ουσιαστικά τον Ολυμπιακό. Που είχε και γκολ από στημένη φάση και τέρμα από κλέψιμο ψηλά του Ιντέγιε και παιδικό λάθος του Ταυλαρίδη. Ο Ολυμπιακός κάνοντας ένα καλό β' μέρος έφτασε εκεί που ήθελε και με εμφατικό τρόπο.

Όταν παρουσιάζεις διαρκώς δικαιολογίες...

Ο Παναθηναϊκός από την πλευρά του και σε αυτήν την περίπτωση έδειξε πως δεν ξέρει να χάνει... Καλές είναι οι δικαιολογίες περί διαιτησίας και οι προσπάθειες για δημιουργία εντυπώσεων αλλά έχουν και ένα όριο. Η... αστοχία σε όλο της το μεγαλείο. Σε ένα ματς που η διαιτησία έχει σταθεί στο ύψος των περιστάσεων βρέθηκε ξανά τρόπος να... στοχοποιηθεί ο ρέφερι του αγώνα και να αποδίδεται σε αυτόν το γεγονός πως έχασαν οι φιλοξενούμενοι.

Ας θυμηθούμε λοιπόν ξανά το πως δέχθηκε γκολ ο Παναθηναϊκός: στο 38' ο αμαρκάριστος Καμπιάσο πιάνει ένα μονοκόμματο και καλό σουτ για το 1-1. Στο 86' από το φάουλ του Φορτούνη ο Ντα Κόστα πηδάει σε πρώτο χρόνο και μπροστά από Κουτρουμπή και Εσιέν για το 2-1. Και στο 89' η άμυνα του Παναθηναϊκού γυρίζει πίσω την μπάλα και κάνει λάθη επί λαθών και με τον Ταυλαρίδη να παίζει με... πλάτη στο τέρμα του και μην βλέποντας τον Ιντέγιε που πάει από πίσω του κλέβει την μπάλα και σκοράρει. Από την μία λοιπόν η ποιότητα των ερυθρόλευκων και από την άλλη τα καίρια λάθη του Παναθηναϊκού που τον οδήγησαν σε μία δίκαιη ήττα. Και αφού ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να σκοράρει ούτε με τον Ταυλαρίδη ούτε με τον Μαμούτε (σ.σ. πριν γίνει το 2-1) δεν του φταίει κανένας άλλος. Εξάλλου και ο προπονητής του παραδέχθηκε πως απέναντι στον Ολυμπιακό έστησε την ομάδα του για την ισοπαλία.

Με τέτοια λογική αυτά τα ματς δεν τα κερδίζεις... Αυτά τα ματς θέλουν χαρακτήρα, ατσάλινα νεύρα αλλά και ουσία και όχι να... καταρρέεις αγωνιστικά και ψυχολογικά με το πρώτο γκολ που δέχεσαι.

Ο Ολυμπιακός ήθελε να παιχθεί ποδόσφαιρο γιατί...