Οι πιτσιρικάδες με τα καλά και τα άσχημά τους…

Ο ΠΑΟΚ κέρδισε επιτέλους! Ήρθε και η βραδιά που πήρε αυτό το οποίο άξιζε. Το 2-0 κόντρα στον πολύ αδύναμο επιθετικά Αστέρα (πήρε εκατομμύρια από τον Γιάννου, αλλά άδειασε στην επίθεση και θα το πληρώσει με την απώλεια των πλέι οφ) ήταν αποτέλεσμα της ανωτερότητας των γηπεδούχων στα πρώτα και τα τελευταία λεπτά και της αδυναμίας των φιλοξενούμενων να «πατήσουν» την αντίπαλη περιοχή σε όλο το ενδιάμεσο κομμάτι.

Για να μην ξεχνιόμαστε… Ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε και σήμερα με ενδεκάδα από την οποία έλειπαν όλοι οι επιθετικοί και με σχήμα που αποτελούνταν από έξι παίκτες κάτω των 23!

Πρέπει να είμαστε λογικοί και συνειδητοποιημένοι στις κρίσεις που κάνουμε για ένα τέτοιο σύνολο, μίας μεγάλης ομάδας, εκεί δηλαδή όπου η νίκη αποτελεί υποχρέωση, γι’ αυτό και ασκείται τεράστια πίεση.

Ο ΠΑΟΚ που έχει μία ταυτότητα με την τριάδα στην άμυνα (είναι δεδομένο ότι ο Κροάτης έχει αποφασίσει να ζήσει και να πεθάνει με αυτή, ανεξάρτητα από παρόντες και απόντες) και τα φουλ μπακ, μπήκε με ενθουσιασμό και επί 20΄ λεπτά «πάτησε» τον Αστέρα. (Πώς και γιατί ο κ. Τερεζόπουλος, είδε άλλα πράγματα στο ξεκίνημα, μόνο εκείνος ξέρει).

Έγινε το 1-0 με τον Πέλκα και μετά… χάθηκε το κέντρο, ο έλεγχος, ο ενθουσιασμός, η κατοχή.

Ο Αστέρας λειτουργούσε καλά, αλλά είναι φανερό ότι χωρίς σέντερ φορ δεν είχε και δεν έχει τύχη.

Περνούσε η ώρα, η Τούμπα αγχώνονταν μια και θυμήθηκε τον αγώνα με τον Ατρόμητο, για να έρθει η έμπνευση του Κάτσε και το τελείωμα του Μακ να αλλάξει τα δεδομένα. (Και με τον Ατρόμητο έτσι θα γίνονταν αν ο βοηθός δεν ακύρωνε κακώς το 2-0 του Μακ, σε αγώνα όπου ο ΠΑΟΚ ήταν πολύ-πολύ καλύτερος και από το αποψινό ματς).

Τελικά, μετά το 2-0 ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε και θα έπρεπε να βάλει άλλα δύο γκολ, αλλά…

Αυτή ήταν η εικόνα, αυτή είναι η κατάσταση. Ο Τούντορ το παλεύει, αντέχει, οι παίκτες του τον κρατάνε (φοβερή η δήλωση Μακ που δικαιώνει και πάλι όσα γράφαμε εδώ και εβδομάδες για τα αποδυτήρια) αλλά αν δεν επιστρέψουν οι ποιότητες και οι προσωπικότητες τα δύσκολα-μεγάλα ματς δεν βγαίνουν.

Μετά από όλα αυτά λοιπόν και ενώ ο ΠΑΟΚ «πατάει» καλούτσικα τις τελευταίες ημέρες (Λεωφόρος και απόψε) ακολουθεί ο μεγάλος αγώνας με τον Ολυμπιακό για το κύπελλο.

Κακά τα ψέματα. Όσο κι’ αν ο Ολυμπιακός δεν είναι καλά (καμία σχέση με την ομάδα του Φθινοπώρου που κέρδισε στην Τούμπα, έστω κι’ αν είχε κορυφαίο τον Ρομπέρτο) αυτή την στιγμή, έχει πολύ μεγαλύτερη ποιότητα από αυτό τον ΠΑΟΚ που σήμερα αγωνίζεται.

Μην μπερδευόμαστε. Ο Ολυμπιακός είναι πιο ποιοτικός έτσι και αλλιώς, αλλά τώρα που ο ΠΑΟΚ δεν έχει Ροντρίγκεζ, Αθανασιάδη, Μπερμπάτοφ, Γλύκο και Ζάιρο, το ταβάνι των πιτσιρικάδων είναι πιο χαμηλό.

Το βλέπουμε. Το νιώθουμε μέσα στους αγώνες. Έχουν σκαμπανεβάσματα. Στην πίεση και σε μεγάλες δυσκολίες, συνήθως λυγίζουν.

Για να τα καταφέρουν οι πιτσιρικάδες του ΠΑΟΚ την Τετάρτη, πρέπει να παίξουν επί 80-90 λεπτά όπως απόψε στο πρώτο 20λεπτο. Με μυαλό αλλά και πάθος, με φοβερά τρεξίματα, αλλά και απόλυτη συγκέντρωση.

Μπορούν να χρησιμοποιήσουν υπέρ τους για 90 λεπτά την ορμή που θα δώσει η Τούμπα;

* Πρέπει να είμαστε δίκαιοι. Και όπως πάντα να γράφουμε αυτό που γίνεται και όχι αυτό που βολεύει… Ο Αρετόπουλος για τρίτο παιχνίδι φέτος (με τον ΠΑΟΚ) είχε καλή απόδοση. Αυτό που βλέπω θα το γράφω πάντα, όσο και αν ΔΕΝ δικαιώνει περασμένες τοποθετήσεις μου.

Πριν τον αγώνα υπήρχε καχυποψία, γιατί ακολουθούσε ο ημιτελικός με τον Ολυμπιακό.

Οι παίκτες του ΠΑΟΚ που απόψε ξέφυγαν και πήγαιναν φιρί-φιρί να αποβληθούν (χωρίς λόγο) πρέπει να σκέφτονται πιο έξυπνα. Γι’ αυτή την ένταση από το 30΄ μέχρι το 45΄ ΔΕΝ έφταιγε ο διαιτητής. Η εμπειρία δεν είναι μόνο στο πώς παίζεις, αλλά και στο πώς αντιδράς σε όλες τις φάσεις και καταστάσεις του αγώνα.