Ηγέτες εντός και κυρίως εκτός γηπέδου!

Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Ότι έγινε-έγινε και δεν αλλάζει. Ο Παναθηναϊκός έμεινε και εκτός Κυπέλλου, «σφραγίζοντας» μία πέρα για πέρα αποτυχημένη σεζόν. Το αν θα βγει δεύτερος, τρίτος ή τέταρτος όταν ξεκίνησε την αγωνιστική περίοδο με στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος, ουδεμία σημασία έχει για όσους γνωρίζουν το μέγεθος του συλλόγου και μπορούν να αντιληφθούν τα όσα έγιναν φέτος. 11 Φεβρουαρίου ο πιο «ακριβός» Παναθηναϊκός της τελευταίας τετραετίας κατάφερε να μείνει εκτός στόχων και το ζητούμενο είναι το από εδώ και πέρα. Το ζητούμενο είναι να διορθωθούν τα λάθη που έγιναν και το κλαμπ να ξαναμπεί στις ράγες ενός συγκεκριμένου ποδοσφαιρικού πρότζεκτ.

Την σεζόν 2013-2014 το «τριφύλλι» από την αρχή μέχρι το τέλος, από το πιο σημαντικό μέχρι το πιο ασήμαντο λειτούργησε με πλάνο. Με συγκεκριμένους όρους, με κανόνες που ήταν ΝΟΜΟΙ στο ποδοσφαιρικό τμήμα με δύο ισχυρές ποδοσφαιρικές προσωπικότητες όπως ήταν ο Νταμπίζας και ο Αναστασίου να συνεργάζονται άψογα.Το συγκεκριμένο εγχείρημα για όσο έμεινε στον αρχικό του σχεδιασμό απέδωσε τα μέγιστα και αυτό φυσικά πιστώνεται στον Γιάννη Αλαφούζο που για όλους πήρε ένα μεγάλο ρίσκο την άνοιξη του 2013 και εντέλει δικαιώθηκε πανηγυρικά για την αποδοτικότητα της επιλογής του. Και αν στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι λειτούργησε μοναχά για 1.5 χρόνο εξαιτίας και των γνωστών παθογενειών του ελληνικού ποδοσφαίρου, στο εξωαγωνιστικό ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να έχει και θα έχει οφέλη, όπως για παράδειγμα την πώληση του Νίκου Καρέλη έναντι 2.5 εκατομμυριών ευρώ στην Γκενκ, όταν ο Έλληνας στράικερ αποκτήθηκε με το... τίποτα!

Την άνοιξη του 2016 ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη από ένα νέο πρότζεκτ. Έχει ανάγκη από ποδοσφαιρικές προσωπικότητες που θα έρθουν και θα βάλουν «σφραγίδα» στο κλαμπ, που θα χαράξουν στρατηγική και θα θέσουν στόχους άμεσους και μελλοντικούς. Έχει ανάγκη από στελέχη που θα τον ανεβάσουν επίπεδο σε όλους τους τομείς. Από την επαφή με μεγάλα κέντρα μάνατζερ παγκοσμίως μέχρι την διαχείριση των αποδυτηρίων, την ανίχνευση ταλέντων και όλα όσα αφορούν την οργάνωση ενός ποδοσφαιρικού τμήματος. Από ανθρώπους που θα βγουν μπροστά και θα έχουν την απόλυτη εμπιστοσύνη του προέδρου αλλά και την απόλυτη ευθύνη των αποτελεσμάτων σε βάθος διετίας.

Αυτή την στιγμή, ο Παναθηναϊκός έχει αποφασίσει να δώσει εν λευκώ τα ηνία της ομάδας στον Αντρέα Στραματσόνι σε ένα αγγλικό πρότυπο management. Ο Ιταλός προπονητής είναι το απόλυτο αφεντικό. Μετά τον Φερέιρα και τον Αναστασίου, ο «Στράμα» γίνεται ο τρίτος προπονητής επί Αλαφούζου που αποκτά υπερεξουσίες. «Καθάρισε» το ρόστερ από παίκτες που μετά από ενάμιση μήνα παραμονής στο Κορωπί έκρινε ότι δεν του κάνουν, ενέκρινε και προχώρησε σε εννιά προσθήκες ποδοσφαιριστών και όλα αυτά γίνονται βάσει του εξής σχεδίου:

Να δημιουργηθεί ένας κορμός που θα «δέσει» και θα αποκτήσει ομοιογένεια μέχρι το τέλος της χρονιάς, ώστε με την προσθήκη 3-4 ποιοτικών λύσεων ο Ιταλός να παρουσιάσει έναν ανταγωνιστικό Παναθηναϊκό την αγωνιστική περίοδο 2016-2017. Αν αυτή είναι η τελική απόφαση της διοίκησης, δηλαδή να πορευθεί με τον Στραματσόνι στην κεφαλή του πρότζεκτ ανεξάρτητα από το φινάλε της τρέχουσας περιόδου, ακόμη και έτσι θα πρέπει να «θωρακίσει» με ποδοσφαιρικές ιδέες το πλαίσιο γύρω από τον Ιταλό. Να έχει έναν τεχνικό διευθυντή της απολύτου εμπιστοσύνης του προέδρου, ο οποίος θα έχει άμεση συνεργασία με τον «Στράμα», θα αναλάβει τον ρόλο του κακού μπάτσου στα αποδυτήρια, ώστε να μην «κακομάθει» και η νέα φουρνιά και θα αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ομάδας και διοίκησης.

Για παράδειγμα, να «χτίσει» ένα δικό του δίκτυο «κατασκόπων», ώστε να αποκτά ποδοσφαιριστές που θα έχει ΠΛΗΡΗ άποψη για τα πάντα και όχι μέσα από dvd και προτάσεις ατζέντηδων. Με αυτό τον τρόπο θα μειώσει και το ρίσκο μίας λανθασμένης επιλογής. Με λίγα λόγια και επειδή ο Στραματσόνι σήμερα είναι εδώ αύριο μπορεί να είναι ξανά πίσω στην Serie A, στην Παλέρμο, στην Τορίνο, στην Βερόνα, ο Παναθηναϊκός πρέπει να έχει την δική του ταυτότητα, το δικό του πρότζεκτ, τους δικούς του ανθρώπους που θα «τρέξουν» την ανασυγκρότηση της ομάδας. Σε ΟΛΑ τα επίπεδα. Όλα αυτά με την επιρροή και του Ιταλού, αν η διοίκηση έχει αποφασίσει να πορευθεί μαζί του και σε θέματα εκτός του καθαρά ποδοσφαιρικού κομματιού.

Την διαφορά για το πόσο συχνά θα πετύχεις ή θα αποτύχεις στο ποδόσφαιρο την κάνουν οι άνθρωποι και ο Παναθηναϊκός για να ξαναπετύχει πρέπει να ποντάρει το μέλλον του σε ικανά στελέχη, αφού πρώτα αποφασίσει σε ποιους άξονες θέλει να κινηθεί. Η ιστορία από το 2012 και έπειτα, μας έχει δίδαξει πως το «τριφύλλι» πήγε βήματα μπροστά όταν λειτούργησε με θρησκευτική ευλάβεια πάνω σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο.

Από κει και πέρα, είναι ξεκάθαρο πλέον πως ο Παναθηναϊκός έχει τεράστια ανάγκη από προσωπικότητες και πάνω στο χορτάρι. Προσωπικότητες που θα μπορούν να προσφέρουν στο ΤΩΡΑ, να κάνουν διαφορά ΑΜΕΣΑ και όχι παίκτες που κάπως, κάπου, κάποτε ήταν σπουδαίοι και τρανοί, όπως για παράδειγμα ο Εσιέν που ανάθεμα τι είδαν στην Μίλαν πέρυσι αυτοί που τον επέλεξαν για να τον φέρουν ως αμυντικό μέσο που θα ανεβάσει επίπεδο όλη την ομάδα.

Το ρόστερ που έχει δημιουργηθεί μετά την... κοσμογονία δεν είναι κακό. Δεν είναι για να αποδίδει όπως στο Περιστέρι. Ο Παναθηναϊκός έχει καλό υλικό και πρέπει γύρω από τους Μπεργκ, Ζέκα, Σάντσεθ, Στιλ, Μολέντο, Τελάντερ, Μέστο, Βιγιαφάνιες, Μπουμάλ να βάλει παίκτες κλάσης, παίκτες μεγάλης αξίας, ηγέτες που θα σε ξελασπώσουν στα δύσκολα, που με μηδενικό ρίσκο θα έρθουν και θα δείξουν από το πρώτο παιχνίδι ότι είναι εδώ για να ανεβάσουν επίπεδο τον Παναθηναϊκό.

Ο Γιάννης Αλαφούζος δεν έχει ξενερώσει από τον φετινό εφιάλτη, δεν πτοείται από το κυνηγητό που δέχεται ο Παναθηναϊκός από παντού και έχει σαν στόχο ζωής να επαναφέρει το «τριφύλλι» εκεί που του αξίζει, εκεί που του αρμόζει. Στην κορυφή. Εκτός από τα χρήματα που έχει βάλει και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό(πάνω από 25 εκατομμύρια που το καλοκαίρι θα γίνουν 30), εκτός από τον άπειρο χρόνο που δίνει για την καθημερινότητα του συλλόγου, καλείται να ξαναβρεί και τον σωστό δρόμο, ώστε να αξιοποιηθούν οι οικονομικές υπερβάσεις που κάνει και οι «πράσινοι» να είναι και πάλι ανταγωνιστικοί.

Πλέον απέμειναν τέσσερις εφιαλτικοί για τον κόσμο μήνες, ένα διάστημα που τα πάντα έχουν τελειώσει. Όχι, όμως, και για τους ποδοσφαιριστές. Όλοι κρίνονται και όσοι δεν το έχουν καταλάβει και συνεχίσουν να δείχνουν την ίδια ΤΡΑΓΙΚΗ εικόνα, πιθανότατα θα βρεθούν εκτός ρόστερ στο τέλος της χρονιάς...